دریافت:
تفاوت فتاوا
- تقلید
- طهارت و نجاست
- وضو
- غسل
- احکام میّت
- تیمم
- نماز
- وقت نماز
وقت نماز
1. امام خمینی(ره): آخر وقت نماز عشاء نصفه شب است و احتیاط واجب آن است که برای نماز مغرب و عشاء و مانند اینها شب را از اوّل غروب تا اذان صبح حساب کند.
(العروةالوثقی، الصلاة، اوقات الیومیّه، م1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
نیمه شب (برای نماز مغرب و عشاء) نصف فاصله بین غروب آفتاب تا هنگام فجر صادق است.
رساله نماز و روزه، م 12
..............................................
2. امام خمینی(ره): احتیاط لازم در شب های مهتاب آن است که برای نماز صبح صبر کند تا سفیده صبح در افق ظاهر شود و بر روشنایی مهتاب غلبه کند بلکه خالی از وجه نیست.
(استفتائات موجود در پایان توضیح المسائل، س5)
آیت الله العظمی خامنه ای:
در تحقّق طلوع فجر (ابتدای وقت فریضه صبح) فرقی بین شبهای مهتابی و غیر مهتابی نیست؛ هر چند بهتر است نمازگزار در شب های مهتابی صبر کند تا سپیده صبح بر روشنایی مهتاب غلبه کند و سپس نماز بخواند.
با توجّه به اینکه تشخیص دقیق طلوع فجر سخت است، مقتضی است برای رعایت احتیاط، همزمان با شروع اذان صبح از رسانه ها برای روزه امساک نمود و حدود ده دقیقه بعد از شروع اذان از رسانهها، نماز صبح خوانده شود.
(رسالهی نماز و روزه، م5 و پاورقی م 4 و 786)
..............................................
3. امام خمینی(ره): وقت مخصوص نماز عصر به مقدار اداء این نماز تا مغرب است.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، اوقات صلوات الیومیّه، م۶)
آیت الله العظمی خامنه ای:
وقت مخصوص نماز عصر موقعی است که به اندازه خواندن نماز عصر به غروب آفتاب وقت مانده باشد.
(رساله نماز و روزه، م 8)
..............................................
4. امام خمینی(ره): وقتی انسان می تواند مشغول نماز شود، که یقین کند وقت داخل شده است، یا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند. ولی اذان مؤذّن هر چند عادل و موثّق و وقتشناس باشد، بنا بر احتیاط واجب کفایت نمی کند.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، اوقات صلوات الیومیّه، م۱6)
آیت الله العظمی خامنه ای:
برای خواندن نماز، مکلّف باید یقین یا اطمینان کند که وقت داخل شده است یا دو مرد عادل خبر دهند که وقت داخل شده است و یا مؤذّن مورد وثوق و وقتشناس اذان بگوید.
رساله نماز و روزه، م 18
..............................................
5. امام خمینی(ره): اگر پیش از خواندن نماز ظهر، سهواً مشغول نماز عصر شود و در بین نماز بفهمد اشتباه کرده است، چنانچه در وقت مخصوص به ظهر باشد باید نیّت را به نماز ظهر برگرداند و نماز را تمام کند و بعد نماز عصر را بخواند.
(تحریرالوسیلة، احکام الاوقات، م8)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر به تصوّر اینکه نماز ظهر را خوانده است به نیّت نماز عصر مشغول نماز شود و در بین نماز متوجّه شود که نماز ظهر را نخوانده، در صورتی که در وقت مخصوص نماز ظهر باشد، بنا بر احتیاط واجب باید نیّت را به نماز ظهر برگرداند و نماز را تمام کند ولی بعداً هر دو نماز (ظهر و عصر) را به ترتیب به جا آورد.
(رساله نماز و روزه، م 29)
..............................................
6. امام خمینی(ره): اگر پیش از خواندن نماز مغرب، سهواً مشغول نماز عشاء شود و در بین نماز بفهمد که اشتباه کرده، اگر به رکوع رکعت چهارم رفته باید نماز را تمام کند، بعد نماز مغرب را بخواند؛ اگرچه احوط آن است که بعد از نماز مغرب، عشاء را دوباره بخواند و اگر وارد رکوع رکعت چهارم نشده باشد باید نیّت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام کند و بعد نماز عشاء را بخواند.
(تحریرالوسیلة، احکام الاوقات، م8)
آیت الله العظمی خامنه ای:
هرگاه به تصوّر اینکه نماز مغرب را خوانده، مشغول نماز عشاء شود و بین نماز بفهمد که اشتباه کرده، اگر به رکوع رکعت چهارم رفته باشد، بنا بر احتیاط باید نماز را تمام کند، سپس نماز مغرب و عشاء را به ترتیب بخواند. همچنین اگر در وقت مخصوص نماز مغرب باشد، و وارد رکوع رکعت چهارم نشده است، احتیاط واجب آن است که نیّت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام کند و بعداً هر دو نماز را به ترتیب به جا آورد.
رساله نماز و روزه، م 30
مسائل اختصاصی در مورد وقت نماز
کسی که میداند اگر بخوابد برای نماز صبح بیدار نمیشود باید با فراهم کردن اسباب بیداری کاری کند که اطمینان یابد برای نماز بیدار میشود مثلا زنگ گوشی را روی هشدار قرار دهد یا به دیگران سفارش کند که وی را بیدار کنند. (استفتاء، 26)
کسی که اطمینان دارد به جهت شبنشینی، مطالعه و یا... اگر بخوابد بیدار نمی شود و نماز صبح او قضا میشود، جایز نیست بخوابد. (استفتاء، 26)
- قبله
قبله
1. امام خمینی(ره):اگر برای پیدا کردن قبله وسیلهای ندارد یا با اینکه کوشش کرده گمانش به طرفی نمیرود، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، باید چهار نماز به چهار طرف بخواند.
(تحریرالوسیلة، المقدّمة الثانیة فی القبله، م2)
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که برای یافتن جهت قبله هیچ راهی ندارد و گمانش هم به هیچ طرف نمیرود، بنا بر احتیاط واجب باید به چهار طرف نماز بخواند.
رساله نماز و روزه، م 45
مساله اختصاصی در مورد قبله
سوال: انحراف از قبله (به جهت درد پا و کمر در حین برخاستن از زمین برای رکعت بعدی) تا چه حد مجاز است؟ (ثانیه ای به سمت راست می چرخد و ثانیه ای به سمت چپ).
پاسخ: در فرض سوال تا اندازه 45 درجه از هر طرف اشکال ندارد. (استفتاء، 23)
- پوشش
پوشش
1. امام خمینی(ره): اگر انسان عمداً در نماز عَورتش را نپوشاند، نمازش باطل است؛ بلکه اگر از روی ندانستن مسئله هم باشد، بنا بر احتیاط واجب باید نمازش را دوباره بخواند.
(توضیح المسائل، م791)
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که به جهت ندانستن حکم شرعی، پوشش لازم را در نماز مراعات نکرده است، نمازش باطل است؛ مگر اینکه غافل یا جاهل قاصر باشد؛ یعنی حتّی احتمال باطل بودن نماز بدون پوشش را نمی داده است.
(درس خارج نماز جماعت، جلسه 32)
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر نداند یا فراموش کند که لباس او غصبی است و با آن نماز بخواند، نمازش صحیح است، ولی اگر خودش آن لباس را غصب کرده باشد و بعداً فراموش کرده و با آن نماز خوانده، به احتیاط واجب باید آن نماز را اعاده کند.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، الستر و الساتر، م 8)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر نداند یا فراموش کند که لباس او غصبی است و با آن نماز بخواند، نمازش صحیح است.
رساله نماز و روزه، م 80
.......................................................
3. امام خمینی(ره): اگر با عین پولی که خمس یا زکات آن را نداده لباس بخرد، نماز خواندن در آن لباس باطل است و همچنین است اگر به ذمّه بخرد و در موقع معامله قصدش این باشد که از پولی که خمس یا زکاتش را نداده بدهد.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، الستر و الساتر، م 9 و توضیحالمسائل، م۸۲۰)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر با مالی که خمس آن را نداده است، لباس بخرد، نماز خواندن در آن لباس صحیح است ولی تأخیر در پرداخت آن شرعاً جایز نیست.
(استفتاء 182)
.......................................................
4. امام خمینی(ره): اگر سر سوزنی خون حیض یا نفاس در بدن یا لباس نمازگزار باشد، نماز او باطل است و بنابر احتیاط واجب باید خون استحاضه، در بدن یا لباس نمازگزار نباشد، ولی خون های دیگر مانند خون بدن انسان یا خون حیوان حلالگوشت و خون سگ و خوک و کافر و مردار و حیوان حرامگوشت اگر کمتر از دِرهم باشد، (که تقریباً به اندازهی یک اشرفی میشود) نماز خواندن با آن اشکال ندارد؛ هر چند احتیاط (مستحب) آن است که از خون سگ و خوک و کافر و مردار و حیوان حرامگوشت اجتناب کند.
(تحریرالوسیلة، النجاسات، ما یعفی عنه فی الصلاة، الثانی)
آیت الله العظمی خامنه ای:
صحّت نماز با خون کمتر از بند انگشت اشاره، چند شرط دارد:
1. اگر اندکی از خون حیض هم بر بدن یا لباس نمازگزار باشد نمازش باطل است؛ و بنا بر احتیاط واجب، خون نفاس و استحاضه نیز همین حکم را دارد.
2. خون حیوان نجسالعین (سگ و خوک) و حیوان حرامگوشت و مردار و انسان کافر نباشد.
3. ...
رساله نماز و روزه، م 71
.......................................................
5. امام خمینی(ره): زینت کردن به طلا، مثل آویختن زنجیر طلا به سینه و انگشتر طلا به دست کردن و بستن ساعت مچی طلا به دست، برای مرد حرام و نماز خواندن با آنها باطل است.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، الستر والساتر، الرابع)
آیت الله العظمی خامنه ای:
استفاده مردان از زنجیر و انگشتر طلا و نیز ساعت مچی طلا اگرچه برای مدّتی کوتاه (مانند لحظه عقد) باشد، حرام است؛ هر چند به قصد زینت نباشد و از دیگران هم مخفی کند و بنابر احتیاط واجب نماز نیز با آن باطل است.
رساله نماز و روزه، م 90
.......................................................
6. امام خمینی(ره): محکم کردن دندان ها با طلا (مثلاً پر کردن با طلا) بلکه روکش طلا به آنها نمودن و یا از طلا دندان مصنوعی گذاشتن در نماز بلکه در غیر نماز هم اشکال ندارد امّا در مورد دندانهایی مثل ثنایا که پیدا هستند اگر قصد تزیین و زیبایی شود، خالی از اشکال نیست و بنابر احتیاط واجب باید از آن اجتناب شود.
(تحریرالوسیلة، فی الستر و الساتر، م14)
آیت الله العظمی خامنه ای:
در مورد زینت کردن مردان به طلا هر جایی که لبس (پوشیدن) به کار نرفته است حرام نیست؛ مثل دکمهی طلا، یا دندان طلا که در مورد آن لبس به کار نمی رود، اشکال ندارد، امّا دستکش زربفت یا خاتم و دستبند طلا که در مورد آنها لبس به کار می رود، اشکال دارد.
(مکاسب محرّمه، درس 143)
.......................................................
7. امام خمینی(ره): لباس مرد نمازگزار نباید ابریشم خالص باشد و در غیر نماز هم پوشیدن آن برای مرد حرام است و چیزی که نماز در آن تمام نمی شود، مانند بند شلوار و عرقچین نیز به احتیاط واجب نباید از حریر خالص باشد.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، الستر والساتر، الخامس)
آیت الله العظمی خامنه ای:
لباس نمازگزار مرد (حتّی چیزهایی که عورت را نمی پوشاند مانند عرقچین، جوراب و مانند آن) اگر از ابریشم خالص باشد، نماز با آن باطل است و در غیر نماز هم پوشیدن آن برای مرد حرام است.
رساله نماز و روزه، م 94
- مکان نمازگزار
مکان نمازگزار
1. امام خمینی(ره): اگر در جاییکه نمیداند غصبی است نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد، نمازش صحیح است و همچنین اگر در جایی که غصبی بودن آن را فراموش کرده نماز بخواند و بعد از نماز یادش بیاید، نماز او صحیح است، مگر آنکه خودش غصب کرده باشد که در این صورت به احتیاط واجب نمازش باطل است.
تحریرالوسیله، الصلاة، المکان، م۱
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر در مکانی که نمی داند یا فراموش کرده غصبی است نماز بخواند، نمازش صحیح است.
رساله نماز و روزه، م 102
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر با عین پولی که خمس و زکات آن را نداده ملکی بخرد، تصرّف او در آن ملک حرام و نمازش هم در آن باطل است، و همچنین است اگر به ذمّه بخرد و در موقع خریدن قصدش این باشد که از مالی که خمس یا زکاتش را نداده بدهد.
تحریرالوسیله، الصلاة، المکان، م 4 و توضیح المسائل، م۸۷۳
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر با پولی که خمس آن را نداده است، ملکی بخرد نماز در آن صحیح است ولی تأخیر در پرداخت آن شرعاً جایز نیست.
استفتاء 203
.......................................................
3. امام خمینی(ره): در خانه کعبه و بر بام آن نماز واجب خواندن مکروه است ولی در حال ناچاری مانع ندارد.
(العروةالوثقی، مکان المصلی، حاشیه م30 )
آیت الله العظمی خامنه ای:
به جا آوردن نماز واجب در داخل خانه کعبه مکروه است ولی احتیاط واجب آن است که بر بام کعبه نماز نخواند.
استفتا، ۲۱۰
.......................................................
4. امام خمینی(ره): اگر مرد و زن در نماز محاذی هم باشند یا زن جلوتر باشد، بنابر اقوی نماز هر دو صحیح است لکن اگر با هم نماز را شروع کرده باشند، این عمل برای هر دو کراهت دارد و اگر یکی زودتر نماز را شروع کرده باشد، کراهت برای فرد دوّم است و احتیاط مستحب آن است که زن و مرد محاذی یا زن مقدّم بر مرد نباشد و فرقی بین بین محرم و غیر محرم و بین بالغ و غیر بالغ نیست، بلکه برای زن و شوهر هم کراهت دارد.
تحریرالوسیله، الصلاة، المکان، م8
آیت الله العظمی خامنه ای:
بنا بر احتیاط واجب باید میان زن و مرد در حال نماز (در غیر مسجدالحرام) حدّاقل یک وجب فاصله باشد و در این صورت اگر زن و مرد محاذی یکدیگر بایستند یا زن جلوتر از مرد بایستد، نماز هر دو صحیح است و فرقی نمی کند که زن و مرد محرم باشند یا نامحرم.
رساله نماز و روزه، م 112
.......................................................
5. امام خمینی(ره): نجس کردن زمین و سقف و بام و طرف داخل دیوار مسجد حرام است و هر کس بفهمد که نجس شده است باید فوراً نجاست آن را برطرف کند و احتیاط واجب آن است که طرف بیرون دیوار مسجد را هم نجس نکنند، و اگر نجس شود نجاستش را برطرف نمایند.
(تحریرالوسیلة، احکام النجاسات، م 1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
نجس کردن زمین، سقف، دیوار و بام مسجد حرام است و اگر نجس شود، واجب است فوراً آن را تطهیر کنند.
رساله نماز و روزه، م 115
.......................................................
6. امام خمینی(ره): نجس کردن حرم امامان (علیهم السلام)، حرام است و در صورت نجس شدن، چنانچه نجس ماندن مکان بی احترامی محسوب شود، تطهیر آن واجب است و احتیاط واجب آن است که اگر بی احترامی هم نباشد، آن را تطهیر کنند.
(تحریرالوسیلة، احکام نجاسات، م 1و العروةالوثقی، النجاسات، أحکام المساجد، م 20)
آیت الله العظمی خامنه ای:
نجس کردن حرم امامان(علیهمالسّلام)، حرام است و در صورت نجس شدن، چنانچه نجس ماندن مکان بیاحترامی محسوب شود، تطهیر آن واجب است و اگر بیاحترامی هم نباشد، تطهیر آن عمل نیکویی است.
رساله نماز و روزه، م 117
.......................................................
7. امام خمینی(ره): اگر مسجدی را غصب کنند و به جای آن خانه و مانند آن بسازند که دیگر به آن مسجد نگویند، بنا بر احتیاط واجب، نجس کردن آن حرام و تطهیر آن واجب است.
(تحریرالوسیلة، احکام النجاسات، م3)
آیت الله العظمی خامنه ای:
مسجدی که غصب یا خراب شده و به جای آن بنای دیگری ساخته شده و یا به خاطر متروک ماندن، آثار مسجد بودن از آن محو شده است و امیدی هم به دوبارهسازی آن نیست، معلوم نیست که نجس کردن آن حرام باشد، گرچه احتیاط مستحب آن است که آن را نجس نکنند.
رساله نماز و روزه، م 122
.......................................................
8. امام خمینی(ره): بنابر احتیاط واجب مسجد را به طلا نباید زینت نمایند.
(العروةالوثقی، فی بعض احکام المسجد، الاوّل)
آیت الله العظمی خامنه ای:
زینت کردن مسجد به طلا چنانچه اسراف حساب شود، حرام است و در غیر این صورت مکروه است.
رساله نماز و روزه، م 118
.......................................................
- اذان و اقامه
اذان و اقامه
1. امام خمینی(ره): مستحب است بین اذان و اقامه، یک قدم بردارد یا قدری بنشیند یا سجده کند یا ذکر بگوید یا دعا بخواند یا قدری ساکت باشد یا حرفی بزند و یا دو رکعت نماز بخواند؛ ولی حرف زدن بین اذان و اقامهی نماز صبح مستحب نیست و نماز خواندن بین اذان و اقامهی نماز مغرب را به امید ثواب به جا بیاورد.
(العروةالوثقی، اذان و اقامه، فصل یستحبّ فیهما امور: العاشر)
آیت الله العظمی خامنه ای:
مستحب است بین اذان و اقامه قدری بنشیند یا سجده کند یا تسبیح بگوید یا قدری ساکت باشد یا حرفی بزند یا دو رکعت نماز بخواند.
رساله نماز و روزه، م 137
2. امام خمینی(ره): وقتی انسان می تواند مشغول نماز شود، که یقین کند وقت داخل شده است، یا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند به شرط این که خبرشان حسی باشد نه حدسی؛ ولی اذان مؤذّن هر چند عادل و موثّق و وقتشناس باشد، بنا بر احتیاط واجب کفایت نمی کند.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، اوقات صلوات الیومیّه، م۱6)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اذان ثقه همان خبر اوست و خبر ثقه در موضوعات حجت نیست؛ مگر آنکه اطمینان آور باشد. (استفتاء، 24) - نیّت
نیّت
1. امام خمینی(ره): اگر قسمتی از نماز را هم برای غیر خدا به جا آورد نماز باطل است، چه آن قسمت واجب باشد، مثل حمد و سوره، چه مستحب باشد، مانند قنوت.
توضیح المسائل، م 947
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر ریا در بعضی از اجزای نماز باشد، بنا بر احتیاط واجب باید نماز را دوباره انجام دهد.
رساله نماز و روزه، م 145
2. امام خمینی(ره): اگر غیر ریا، از ضمیمهها (و اهداف) مباح یا مستحب، تبعا (و به طور طفیلی) مقصود باشند و محرّک و غرض اصلی، فقط همان فرمانبری از امر (خداوند متعال) به نماز باشد، اشکالی ندارد، و اگر برعکس باشد (نیّت فرمانبری از امر به نماز تبعی و طفیلی و اهداف دیگر، مقصود اصلی باشند)- بدون شک و شبهه- نماز باطل است، و همچنین است (نماز باطل میشود) اگر هر یک از این دو (فرمانبری از امر به نماز و اهداف دیگر) جزئی از محرّک و انگیزۀ عمل باشند بطوری که اگر هر یک از آن دو به دیگری ضمیمه نشود، اصلا محرّک و انگیزهای به نماز نباشد. (تحریر الوسیله، کتاب الصلاه، القول فی النیه، م3)
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که در بجا آوردن جزئی از نماز قصد قربت ندارد و از طرف دیگر قصد ریا هم ندارد مثلا برای اینکه مطلبی را به دیگری بفهماند ذکر بگوید در صورتی که آن جزء قابل جبران و تدارک باشد و آن را تکرارکند نمازش صحیح است. (استفتاء، 33)مسئله اختصاصی در مورد نیت
سؤال: آیا تداخل صلاۀ غفیله در نافله مغرب صحیح است؟
جواب: بله صحیح است. (استفتاء، 109)
تداخل برخی نمازهای مستحبی مثل تداخل نافله مغرب با نماز دهه اول ذیحجه که بین نماز مغرب و عشاء خوانده میشود جایز نیست. اصل عدم تداخل است مگر در مواردی که دلیل اقتضاء کند مثل نماز غفیله و نماز جعفر طیار (علیه السلام). (استفتاء، 36)
سوال: فرمودهاید نماز جناب جعفر (علیه السلام) را میتوان با نوافل یومیه تداخل نمود آیا این شامل قضای نوافل هم میشود؟
پاسخ: شامل قضای نوافل هم میشود. (استفتاء، 35)
اگر کسی نماز آیات یا یومیه را به این طریق نیت کند: اگر بر عهده خودم است برای خودم والا برای پدرم باشد و در صورتی که او قضا ندارد برای مادرم باشد، اشکالی ندارد. (استفتاء، 28)
- قیام
قیام
1. امام خمینی(ره): کسی که نمی تواند نشسته نماز بخواند باید در حال نماز به پهلوی راست طوری بخوابد که جلوی بدن او رو به قبله باشد.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، القیام، م۵)
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که توانایی خواندن نماز در حال نشسته را ندارد، باید خوابیده نماز بخواند و بنا بر احتیاط واجب اگر می تواند، به پهلوی راست بخوابد.
رساله نماز و روزه، م 160
.......................................................
2. امام خمینی(ره): کسی که به خاطر عذری نمی تواند بایستد چنانچه گمان یا حتّی احتمال برطرف شدن عذر را تا آخر وقت بدهد، بنا بر احتیاط تأخیر بیندازد هر چند جایز است اوّل وقت نماز را بخواند، بخصوص اگر فقط احتمال برطرف شدن عذر را می دهد.
(العروةالوثقی، الصلاة، القیام، حاشیه م22)
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که به خاطر عذری نمی تواند بایستد ولی احتمال می دهد که در آخر وقت بتواند نماز خود را ایستاده بخواند، بنا بر احتیاط واجب باید تا آن هنگام صبر کند ولی اگر اوّل وقت به خاطر عذری نماز را نشسته خواند و تا آخر وقت عذر او برطرف نشد، نمازی که خوانده، صحیح است و اعاده لازم نیست.
رساله نماز و روزه، م 162
مسئله اختصاصی در مورد قیام
در مورد افرادی که به طور نشسته نماز میخوانند در هنگام ذکر (اعم از حمد و سوره و تسبیحات اربعه) جواز تکیه دادن به چیزی محل اشکال است، البته در حال رکوعش میتواند به دست خود تکیه دهد.
(استفتاء، 108)
کسی که معذور است و نشسته نماز میخواند اگر از اینکه در آینده خوب شود ناامید گردد و با این حال نمازهای قضا شده خود را بخواند، اگر بعدا خوب شد نمازهایی را که نشسته خوانده باید دوباره قضاء کند.
(استفتاء، 110)
- قرائت
قرائت
1. امام خمینی(ره): در رکعت اوّل و دوّم از نمازهای واجب، خواندن سوره حمد و یک سوره کامل بعد از آن واجب است.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، القرائة، م1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
در رکعت اوّل و دوّم نمازهای واجب یومیّه، باید ابتدا سوره حمد و پس از آن بنا بر احتیاط واجب، یک سوره کامل خوانده شود.
رساله نماز و روزه، م 172
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر بعد از حمد مشغول خواندن سوره «قل هو الله احد» یا سورة «قل یا ایها الکافرون» شود، نمیتواند آن را رها کند و سورة دیگر بخواند؛ ولی در نماز جمعه و نماز ظهر روز جمعه اگر از روی فراموشی به جای سورهی جمعه و منافقین، یکی از این دو سوره را بخواند، تا به نصف نرسیده، میتواند آن را رها کند و سورهی جمعه و منافقین را بخواند.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، قرائة، م 8)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر بعد از حمد سوره «قُلْ هُوَ اللهُ أَحَد» یا «قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُون» را شروع کند، نمی تواند آن را رها کند و سوره دیگری بخواند ولی در نماز جمعه اگر از روی فراموشی به جای سوره جمعه و منافقین یکی از آن دو سوره را بخواند، می تواند آن را رها کند و سوره جمعه و منافقین را بخواند.
(رساله نماز و روزه، م 180)
.......................................................
3. امام خمینی(ره): تعیین سوره هنگام گفتن «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» واجب است و اگر سورهای را تعیین کرده و «بسم الله» بگوید، سپس آن سوره را رها کند، باید برای سوره دیگری که می خواهد بخواند، مجدّداً «بسم الله...» را بگوید.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، القرائة، م۷)
آیت الله العظمی خامنه ای:
سؤال: کسی که از ابتدا به حسب عادت قصد خواندن سوره فاتحه و اخلاص را داشته و «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» را بگوید ولی سهواً سوره را تعیین نکند، آیا باید از اوّل، سوره معیّنی را قصد کند و بعد «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» را بخواند؟
پاسخ: اعاده «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» واجب نیست، بلکه می تواند برای خواندن هر سورهای به آن اکتفا کند.
اجوبة الاستفتائات، س۴۶۶.
.......................................................
4. امام خمینی(ره): زن میتواند حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را بلند یا آهسته بخواند، ولی اگر نامحرم صدایش را میشنود، بنا بر احتیاط واجب باید آهسته بخواند.
(العروةالوثقی، الصلاة، فی احکام القرائة، م 25)
آیت الله العظمی خامنه ای:
زن می تواند حمد و سوره نمازهای صبح، مغرب و عشاء را بلند یا آهسته بخواند ولی اگر نامحرم صدای او را میشنود، بهتر است آهسته بخواند.
رساله نماز و روزه، م 191
.......................................................
5. امام خمینی(ره): در نماز واجب، خواندن هیچ یک از سورههایی که آیه سجده واجب دارند، جایز نیست و اگر اشتباهاً مشغول خواندن سورهای شود که سجدهی واجب دارد، چنانچه پیش از رسیدن به آیهی سجده بفهمد، باید آن سوره را رها کند و سورهی دیگر بخواند و اگر بعد از خواندن آیهی سجده بفهمد باید در بین نماز با اشاره، سجدهی آن را به جا آورد و به همان سوره که خوانده اکتفا نماید.
تحریرالوسیله، الصلاة، القرائة، م4 )
آیت الله العظمی خامنه ای:
در نماز واجب، خواندن سورههایی که آیه سجده واجب دارند، جایز نیست و اگر عمداً یا سهواً یکی از آن سورهها را بخواند و به آیه سجده برسد، بنابر احتیاط واجب باید سجده تلاوت را به جا آورد و برخیزد و اگر سوره تمام نشده، آن را تمام کند و نماز را به آخر برساند و سپس نماز را اعاده کند؛ و اگر قبل از رسیدن به آیه سجده متوجّه شود، احتیاط واجب آن است که سوره را رها کند و سوره دیگری بخواند و پس از نماز آن را اعاده نماید.
رساله نماز و روزه، م 178
................................................................
7. امام خمینی(ره): اگر در رکوع رکعت سوّم یا چهارم یا در حال رفتن به رکوع شک کند که حمد یا تسبیحات را خوانده یا نه، باید به شکّ خود اعتنا نکند.
(توضیحالمسائل، م 1015)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر در رکوع رکعت سوّم و چهارم شک کند که حمد یا تسبیحات را خوانده یا نه، باید به شکّ خود اعتنا نکند ولی اگر در هنگام رفتن به رکوع در حالی که هنوز به حدّ رکوع نرسیده است، شک کند، بنا بر احتیاط واجب باید برگردد و حمد یا تسبیحات را بخواند.
رساله نماز و روزه، م 189
.......................................................
8. امام خمینی(ره): اگر [چند بار گفتن اذکار نماز] به وسواس برسد و باز هم بگوید، بنا بر احتیاط واجب باید نمازش را دوباره بخواند.
توضیح المسائل، م 1016
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر چنانچه وسواس، مستلزم گناهی بود، مثلاً نماز را باطل کند، از این جهت حرام می شود؛ مثلاً کسی صد مرتبه بگوید: ایّاک نعبد نعبد، که موالات از بین برود موجب بطلان نماز است.
(درس خارج نماز جماعت، جلسه 8)
مساله اختصاصی در مورد قرائت
مستحب است نمازگزار پس از قرائت سوره توحید یک یا دو یا سه مرتبه بگوید: «کَذلِکَ اللهُ رَبِّی» و مأموم هم می تواند این ذکر را بگوید. (استفتاء، 38)
سوال: اگر نمازگزار ذکر یا دعاهای مستحب را به صورت غیر عمد نادرست تلفظ کند، آیا لازم است ذکر را تصحیح و اعاده نماید؟
پاسخ: لازم نیست.
- رکوع
رکوع
1. امام خمینی(ره): اگر به اندازه رکوع خم شود، ولی دست ها را به زانو نگذارد اشکال ندارد؛ هر چند سزاوار است که احتیاط کند به گذاشتن دست ها بر زانوها.
عروة الوثقی، الصلاة، الرکوع، حاشیة م1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
احتیاط واجب آن است که در حال رکوع، دست ها بر زانو گذاشته شود. [1]
1. منظور از دست گذاشتن بر زانوها این است که دستها رها نباشد و خود زانو موضوعیت ندارد.(رساله نماز و روزه، م 214 و استفتاء 40)رساله نماز و روزه، م 213
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر موقعی که ذکر واجب رکوع را میگوید، بیاختیار بهقدری حرکت کند که از حال آرام بودن بدن خارج شود باید بعد از آرام گرفتن بدن، بنا بر احتیاط واجب دوباره ذکر را بگوید.
(العروةالوثقی، الصلاة، الرکوع، حاشیه م 21)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر هنگام گفتن ذکر واجب رکوع، بدن بیاختیار حرکت کند به گونهای که طمأنینه واجب از بین برود، باید پس از آرام گرفتن بدن، ذکر واجب را تکرار کرد.
رساله نماز و روزه، م 226
.......................................................
3. امام خمینی(ره): انسان هر ذکری در رکوع بگوید کافی است، ولی احتیاط واجب آن است که به قدر سه مرتبه «سُبْحانَ الله» یا یک مرتبه «سُبْحانَ رَبِّیَ العَظیمِ وَ بِحَمْدِهِ» کمتر نباشد.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، الرکوع، م 7)
آیت الله العظمی خامنه ای:
در رکوع باید ذکر گفته شود. ذکر واجب رکوع یک بار «سُبْحانَ رَبِّیَ الْعَظیْمِ وَ بِحَمْدِهِ» یا سه بار «سُبْحانَ اللهِ» است و اگر به جای آن، ذکر دیگری از قبیل «اَلْحَمْدُ لِلهِ» و «اَللّهُ اَکبَرُ» و مانند آن (غیر از ذکر مخصوص سجده) به همان مقدار گفته شود کافی است.
رساله نماز و روزه، م 221
.......................................................
4. امام خمینی(ره): مکروه است در نماز چشم ها را هم بگذارد.
(العروةالوثقی ، فصل فی المکروهات فی الصلاة)
آیت الله العظمی خامنه ای:
بستن چشم ها در نماز اشکال ندارد و نماز را باطل نمی کند، گرچه در غیر رکوع مکروه است.
رساله نماز و روزه، م 339
.......................................................
5. امام خمینی(ره): اگر رکوع را فراموش کند و بعد از آنکه وارد سجدۀ اول شده و یا سر از سجدۀ اوّل برداشته، یادش بیاید، بنا بر احتیاط واجب باید بایستد و رکوع را به جا آورد و نماز را تمام کند و دوباره بخواند.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، الرکوع، م 5)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر در حال سجده اوّل یا بعد از آن و پیش از وارد شدن در سجده دوّم یادش بیاید که رکوع نکرده است، باید برخیزد و پس از ایستادن، رکوع کند و پس از آن دو سجده را به جا آورد و نماز را تمام کند و بعد از نماز بنابر احتیاط مستحب دو سجده سهو برای سجده زیادی انجام دهد.
(رساله نماز و روزه، م 233)
- سجده
سجده
1. امام خمینی(ره): نمازگزار باید در هر رکعت از نمازهای واجب و مستحبّ بعد از رکوع دو سجده کند و سجده آن است که پیشانی و کف دو دست و سر دو زانو و بنابر احتیاط واجب سر دو انگشت بزرگ پاها را بر زمین بگذارد.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، السجود، برگرفته از م 1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
در سجده باید علاوه بر پیشانی، کف دو دست، سر دو زانو و سر دو انگشت بزرگ پاها نیز بر زمین گذاشته شود.
رساله نماز و روزه، م 237
.......................................................
2. امام خمینی(ره): جای پیشانی نمازگزار باید از جاهای زانوهایش پستتر و بلندتر از چهار انگشت بسته نباشد، بلکه احتیاط واجب آن است که جای پیشانی او از جای انگشتانش پستتر و بلندتر از چهار انگشت بسته نباشد.
تحریرالوسیله، الصلاة، السجود، م 2 و 3
آیت الله العظمی خامنه ای:
در حال سجده باید جای پیشانی از جای زانوها و سرانگشتان پا، بالاتر یا پایینتر از چهار انگشت بسته نباشد.
رساله نماز و روزه، م 258
.......................................................
3. امام خمینی(ره): در سجده هر ذکری بگوید کافی است ولی احتیاط واجب آن است که مقدار ذکر از سه مرتبه «سُبْحانَ الله» یا یک مرتبه «سُبْحانَ ربّی الأعلی وَ بِحَمْدِه» کمتر نباشد.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، السجود، م 2)
آیت الله العظمی خامنه ای:
ذکر واجب در سجده یک بار «سُبْحانَ رَبِّیَ الْاَعْلی وَ بِحَمْدِهِ» یا سه بار «سُبْحانَ اللهِ» است و اگر به جای آن ذکرهای دیگر مانند «اَلْحَمْدُلله»، «اَللهُ اَکْبَرُ» و مانند آن را (غیر از ذکر مخصوص رکوع) به همان مقدار بگوید، کافی است.
رساله نماز و روزه، م 243
.......................................................
4. امام خمینی(ره): انسان هر ذکری در رکوع بگوید کافی است ولی احتیاط واجب آن است که به قدر سه مرتبه «سُبْحانَ اللَّهِ » یا یک مرتبه «سُبْحانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ» کمتر نباشد. در سجده هر ذکری بگوید کافی است ولی احتیاط واجب آن است که مقدار ذکر از سه مرتبه «سُبْحانَ اللَّه» یا یک مرتبه «سُبْحانَ رَبِّیَ الْاعْلی وَ بِحَمْدِهِ» کمتر نباشد.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، الرکوع، م 7 و السجود، م2)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر ذکرهای رکوع و سجده را به جای یکدیگر بگوید در صورتی که سهواً باشد اشکال ندارد؛ همچنین است اگر عمداً باشد و به قصد مطلق ذکر خداوند(عزّوجلّ) بگوید، نماز صحیح است. ولی ذکر مخصوص آن را نیز باید بگوید.
رساله نماز و روزه، م 244
.......................................................
5. امام خمینی(ره): اگر انسان ناچار شود که در زمین گِل نماز بخواند، باید در حالی که ایستاده است، برای سجده با سر اشاره کند و تشهّد را ایستاده بخواند.
(تحریرالوسیلة، مکان المصلی، م۱۲)
آیت الله العظمی خامنه ای:
هر گاه در زمین گِلآلود نماز می خواند، اگر آلوده شدن بدن و لباس برای او موجب مشقّت است، می تواند در حالی که ایستاده، برای سجده با سر اشاره کند و تشهّد را ایستاده بخواند.
استفتا، ۳۰۹
.......................................................
6. امام خمینی(ره): اگر پیشانی بی اختیار از جای سجده بلند شود، چنانچه ممکن باشد باید نگذارد دوباره به جای سجده برسد، و این یک سجده حساب می شود، چه ذکر سجده را گفته باشد یا نه، و اگر نتواند سر را نگه دارد و بی اختیار دوباره به جای سجده برسد، روی هم یک سجده حساب می شود و اگر ذکر نگفته باشد باید بگوید.
(تحریرالوسیلة، السجود، م 7)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر هنگام سجده، پیشانی به محلّ سجده برخورد کند و بی اختیار از زمین بلند شود، باید دوباره پیشانی را بر زمین بگذارد و ذکر سجده را بگوید و روی هم یک سجده به حساب می آید.
رساله نماز و روزه، م 253
.......................................................
7. امام خمینی(ره): سجده کردن بر چیزهای معدنی مانند طلا و نقره و عقیق و فیروزه باطل است امّا سجده کردن بر سنگ های معدنی مانند مرمر و سنگ های سیاه اشکال ندارد.
(العروةالوثقی، مسجد الجبهه من مکان المصلّی)
آیت الله العظمی خامنه ای:
سجده بر سنگ مرمر و دیگر سنگ هایی که جهت ساخت یا زینت بنا به کار می رود، همچنین بر عقیق، فیروزه، دُر و مانند آن صحیح است؛ هر چند احتیاط مستحب آن است که بر دسته آخر سجده نکنند.
رساله نماز و روزه، م 266
.......................................................
8. امام خمینی(ره): سجده کردن بر برگ چای و نیز بر قهوه جایز نیست.
العروة الوثقی، الصلاة، مسجد الجبهة من مکان المصلی، م۶
آیت الله العظمی خامنه ای:
سجده کردن بر برگ سبز چای بنا بر احتیاط واجب صحیح نیست ولی سجده بر برگ درخت قهوه که خود برگ استفادهی خوراکی ندارد، صحیح است.
رساله نماز و روزه، م 269
.......................................................
9. امام خمینی(ره): سجده بر دواهای خوراکی که از زمین میرویَد، مانند گل بنفشه و گل گاوزبان صحیح نیست.
(توضیح المسائل، م۱۰۷۹
آیت الله العظمی خامنه ای:
سجده بر داروهای گیاهی که از زمین میرویَد و فقط برای معالجه بیماریها به کار میآید، مانند گل ختمی و گل بنفشه صحیح است.
(رساله نماز و روزه، م 270)
.......................................................
10. امام خمینی(ره): اگر کاغذ را از چیزی که سجده بر آن صحیح است مثلاً از کاه ساخته باشند، می شود بر آن سجده کرد و سجده بر کاغذی که از پنبه و مانند آن ساخته شده اشکال ندارد.
توضیح المسائل، م۱۰۸۲
آیت الله العظمی خامنه ای:
سجده بر کاغذی که از چوب و گیاه (غیر از کتان و پنبه) تهیّه می شود، صحیح است.
رساله نماز و روزه، م 272
.......................................................
11. امام خمینی(ره): اگر چیزی که سجده بر آن صحیح است ندارد، یا اگر دارد به واسطه سرما یا گرمای زیاد [یا تقیّه] و مانند اینها نمی تواند بر آن سجده کند، باید به لباسش اگر از کتان یا پنبه است، سجده کند و اگر از جنس دیگر است بر همان لباس سجده کند و اگر آن هم نیست باید بر پشت دست و چنانچه آن هم ممکن نیست به چیز معدنی مانند انگشتر عقیق سجده نماید.
(تحریرالوسیلة، مکان المصلی، م13)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر چیزی که سجده بر آن صحیح است، در اختیار ندارد، یا به دلیل سرما یا گرما و مانند آنها نمی تواند بر آن سجده کند، چنانچه لباس او از جنس پنبه یا کتان است یا چیز دیگری از جنس پنبه و کتان دارد، باید بر آن سجده کند و احتیاط واجب آن است که تا سجده بر لباسی که از پنبه و کتان است ممکن باشد، بر غیر آن (یعنی غیر از لباسی که از این جنس باشد) سجده نکند و اگر چنین چیزهایی در اختیار ندارد، بنا بر احتیاط واجب بر پشت دست خود سجده کند.
رساله نماز و روزه، م 273
.......................................................
12. امام خمینی(ره): اگر در سجده اول، مهر به پیشانی بچسبد و بدون اینکه مهر را بردارد دوباره به سجده رود اشکال دارد، بلکه نماز باطل است و باید اعاده کند.
توضیح المسائل، م۱۰۸۶
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر در سجده اوّل، مُهر به پیشانی بچسبد، باید برای سجده دوّم مهر را از پیشانی جدا کند و اگر مهر را از پیشانی جدا نکند و به همان حال به سجده دوّم برود، اشکال دارد.
رساله نماز و روزه، م 276
.......................................................
13. امام خمینی(ره): اگر از مثل گرامافون آیه سجده را بشنود لازم نیست سجده نماید. ولی اگر از آلتی که صدای خود انسان را می رساند بشنود، واجب است سجده کند.
توضیح المسائل، م۱۰۹۶
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر به آیه سجدهای که از رادیو یا تلویزیون یا ضبط صوت و مانند آن پخش می گردد گوش دهد، سجده واجب می شود.
رساله نماز و روزه، م 284
.......................................................
14. امام خمینی(ره): در سجده واجب قرآن نمی شود بر چیزهای خوراکی و پوشاکی سجده کرد.
تحریرالوسیله، الصلاة، سجدة التلاوة، م 6
آیت الله العظمی خامنه ای:
در سجده واجب قرآن باید بر چیزهایی سجده کند که در نماز می توان بر آنها سجده کرد.
رساله نماز و روزه، م 286
.......................................................
مساله اختصاصی در مورد سجده
افراد عاجزی که برای سجده روی صندلی نشسته و روی میز مقابل سجده می کنند، این عمل برای آنان سجده محسوب می شود و باید کف دست ها را روی میز و سر انگشت پاها را روی زمین قرار دهند.
(استفتاء 16)
اگر شخص معذوری میتوانسته بر روی میز سجده کند لیکن از روی جهل مهر را با دست بلند میکرده و پیشانی را روی آن میگذاشته، این کار صدق سجده نمیکند لذا باید نمازها را قضا کند. (استفتاء، 31)
شخصی خیال میکرده معذور است لذا روی میز سجده میکرده اگر بعدا معلوم شود معذور نیست قضای نمازهایی که به این نحو خوانده لازم نیست. (استفتاء، 31)
شخصی که وظیفه او نماز در حالت نشسته است و میتواند سجده معمولی انجام دهد، میان نشستن روی صندلی و زمین مخیر است ولی سجده را باید روی زمین انجام دهد. (استفتاء، 31)
اشخاصی که معذورند و سجده خود را روی میز و صندلی انجام می دهند در صورتی که در صدق سجده بر زمین تأثیری نداشته باشند تفاوتی نمی کند بر میز کوتاه تر سجده کنند یا بلندتر. (استفتاء، 32)
اگر در بعضی مساجد یا اماکن مقدسه و مشاهد مشرفه برای خواندن نماز واجب میز یا وسیلهای که افراد معذور روی آن سجده کنند به اندازه کافی وجود نداشت مکلف معذور میتواند جهت درک فضیلت آن مکان، برای سجده تا حد امکان خم شود و پیشانی را روی مهری که در دست دارد قرار دهد. لیکن بنابر احتیاط واجب باید با شرائط کاملتر نماز را اعاده کند. (استفتاء، 38)
- تشهد
تشهد
امام خمینی(ره): اگر تشهد را فراموش کند و در رکوع یا بعد از آن یادش بیاید، باید نماز را تمام کند و بعد از سلام نماز، تشهد را قضا کند، و بنا بر احتیاط واجب برای تشهد فراموش شده، دو سجده سهو به جا آورد.
توضیح المسائل، م۱۱۰۲
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر تشهد را فراموش کند و در رکوع رکعت سوم یا بعد از آن یادش بیاید، باید نماز را تمام کند و بعد از سلام، برای تشهد فراموش شده دو سجدة سهو به جا آورد و احتیاط واجب آن است که پیش از سجدة سهو، تشهدِ فراموش شده را قضا کند.
رساله نماز و روزه، م 291 و 292
- مبطلات نماز
مبطلات نماز
1. امام خمینی(ره): اگر به طور عمد تمام بدن را پشت به قبله یا طرف راست یا چپ قبله یا حتّی بین راست و چپ قبله برگرداند به طوری که از رو به قبله بودن خارج شود، نماز باطل می شود، بلکه اگر تمام بدن را به طوری بگرداند که از بین مشرق و مغرب خارج شود، حتّی اگرچه سهواً یا با زور و مانند اینها باشد، نماز را باطل می کند.
تحریرالوسیله، مبطلات الصلاة، الثالث
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر عمداً صورت یا بدن خود را از قبله برگرداند، به طوری که بتواند سمت راست و چپ خود را به آسانی ببیند، نمازش باطل است و اگر سهواً هم این کار را بکند، بنا بر احتیاط واجب نماز باطل است.
رساله نماز و روزه، م 325
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر سلامکننده بگوید: «سلام» بدون «علیکم»، باید در حال نماز در جواب یا بگوید: «سلام» و «علیکم» را تقدیر کند و یا بگوید: «سلام علیکم».
العروه الوثقی، مبطلات الصلاة، م22
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر هنگام سلام کردن به نمازگزار به جای «سَلامٌ عَلَیکُم» از لفظ «سلام» استفاده شود، در صورتی که عرفاً به آن تحیّت و سلام گفته شود، جواب دادن واجب است و بنا بر احتیاط به همان صورت هایی که گفته شد، جواب بدهد؛ [یعنی به گونهای جواب دهد که کلمه سلام مقدّم باشد؛ مثلاً بگوید: «سلام علیکم» یا «السلام علیکم»]
رساله نماز و روزه، م 333
.......................................................
3. امام خمینی(ره): خوردن و آشامیدن در نماز و لو بنابر احتیاط واجب اندک باشد موجب بطلان نماز می شود؛ امّا فرو بردن ریزههایی از غذا و مانند آن که در دهان یا لابهلای دندان ها باقی مانده، اشکال ندارد؛ البتّه احتیاط، آن است که آن را هم فرو نبرد و احتیاط واجب آن است که از نگه داشتن شیرینی در دهان که بتدریج آب شده و از گلو پایین میرود (هر چند کم باشد) اجتناب کند؛ حتّی اگر صورت نماز را بر هم نزند و با موالات هم منافات نداشته باشد.
تحریرالوسیله، مبطلات الصلاة، ثامنها
آیت الله العظمی خامنه ای:
خوردن و آشامیدن در حال نماز، نماز را باطل می کند چه کم باشد یا زیاد، ولی فرو دادن خردههای غذا که در گوشه و کنار دهان باقی مانده یا مکیدن شیرینی قند و شکری که اندکی از آن در دهان هست، موجب بطلان نماز نمیشود. همچنین اگر سهواً یا از روی فراموشی چیزی بخورد یا بیاشامد به شرطی که از صورت نماز خارج نشود نماز باطل نمی شود.
رساله نماز و روزه، م 341
.......................................................
4. امام خمینی(ره): اگر تکفیر (روی هم گذاشتن دست ها در جلوی بدن در حال نماز) عمداً انجام شود، بنا بر اقوی نماز را باطل می کند ولی اگر سهوی باشد، نماز باطل نیست، هر چند اعادهی آن موافق احتیاط است و در حال تقیّه اشکالی ندارد.
تحریرالوسیله، مبطلات الصلاه، ثانیها
آیت الله العظمی خامنه ای:
دست به سینه ایستادن در حال نماز (روی هم گذاشتن دست ها در جلوی بدن) اگر با این قصد همراه باشد که این عمل جزء نماز است، نماز را باطل می کند و احتیاط واجب آن است که بدون این قصد هم آن را انجام ندهد.
رساله نماز و روزه، م 343
- شکیات و سجده سهو
شکیات و سجده سهو
1. امام خمینی(ره): اگر یکی از شک های باطل کننده برای انسان پیش آید، نمی تواند نماز را به هم بزند، ولی اگر به قدری فکر کند که شک پابرجا شود، به هم زدن نماز مانعی ندارد.
توضیح المسائل، م1166
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر یکی از شک هایی که نماز را باطل می کند، برای نمازگزار پیش آید، بنابر احتیاط نمی تواند بلافاصله نماز را رها کند؛ بلکه باید قدری فکر کند تا شک پابرجا شود (یعنی یقین یا گمان به یک طرف پیدا نکند) و آنگاه می تواند نماز را رها کند.
رساله نماز و روزه، م 363
.......................................................
2. امام خمینی(ره): برای سه چیز بعد از سلام نماز، انسان باید دو سجده سهو (به دستوری که بعداً گفته می شود) به جا آورد:
اوّل: آنکه در بین نماز، سهواً حرف بزند؛
دوّم: آنکه یک سجده را فراموش کند؛
سوّم: آنکه در نماز چهار رکعتی بعد از سجده دوّم شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت.
و در دو مورد هم احتیاط واجب آن است که سجده سهو انجام دهد:
اوّل: در جایی که نباید نماز را سلام دهد، مثلاً در رکعت اوّل سهواً سلام بدهد؛
دوّم: آنکه تشهّد را فراموش کند.
(تحریرالوسیلة، الصلاة، سجود السهو، م1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
نمازگزار باید در سه مورد، بعد از سلام نماز دو سجده سهو (طبق دستوری که خواهد آمد) به جا آورد:
1. بین نماز، سهواً حرف بزند؛
2. در نماز چهار رکعتی، بعد از سجده دوّم، شک کند که چهار رکعت خوانده است یا پنج رکعت؛
3. تشهّد را فراموش کند.
در دو مورد هم بنا بر احتیاط واجب باید دو سجده سهو به جا آورد:
4. یک سجده را فراموش کند؛
5. در جایی که نباید سلام نماز را بگوید، سهواً سلام دهد.
رساله نماز و روزه، م 388
.......................................................
3. امام خمینی(ره): دستور سجده سهو این است که بعد از سلام نماز فوراً نیّت سجده سهو کند و پیشانی را به چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و احتیاط آن است که در هر یک از دو سجدهی سهو این ذکر مخصوص را بگوید: «بِسمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ و صَلَّی اللّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد» یا بگوید: «بِسمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ اللّهمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّد» یا بگوید: «بِسمِ اللّه و بِاللّه السّلامُ عَلَیکَ اَیُّها النَّبیُّ وَ رَحمَة اللّهِ وَ بَرَکاته». و احتیاط آن است که ذکر آخر را اختیار کند، لکن واجب نبودن ذکر خصوصاً ذکر مخصوص آن، خالی از قوّت نیست. و واجب است بعد از سجدۀ آخر (از دو سجدۀ سهو) تشهد و سلام را بگوید، و تشهد واجب همان تشهد متعارف است که در نماز هست، و سلام واجب، «السّلام علیکم» میباشد.
تحریرالوسیله، الصلاة، سجود السهو، م5
آیت الله العظمی خامنه ای:
برای سجده سهو، باید بعد از سلام نماز، فوراً به نیّت سجده سهو، پیشانی را بر چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنا بر احتیاط بگوید: «بِسمِ اللَّه وَ بِاللَّه السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّها النّبیُّ وَ رَحمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُه» سپس سر از سجده بردارد و دوباره به سجده رود و ذکر را تکرار کند و پس از آن تشهّد بخواند و سلام دهد..
رساله نماز و روزه، م 398
- نماز مسافر
- شرایط قصر، شرط اول: مسافت شرعی
شرط اول: مسافت شرعی
1. امام خمینی(ره): مسافت شرعی که موجب قصر نماز می شود حدود 5 / 22 کیلومتر که با چهار فرسخ شرعی مساوی است. (یعنی هشت فرسخ حدود 45 کیلومتر می شود.)
(استفتائات، ج2، س 1856)
آیت الله العظمی خامنه ای:
مسافت شرعی (هشت فرسخ) که موجب قصر نماز می شود (به حسب تحقیقات انجام شده که موجب اطمینان است)، معادل با 41 کیلومتر می باشد.
رساله نماز و روزه، م410
.......................................................
2. امام خمینی(ره): در شهرهایی که از بلاد کبیره هستند، بعید نیست که مبدأ مسافت از منزل باشد.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، م 4
آیت الله العظمی خامنه ای:
ملاک محاسبه مسافت شرعی فاصله بین آخر شهر مبدأ و ابتدای شهر مقصد است؛ خواه شهر جزو بلاد کبیره باشد خواه نباشد.
رساله نماز و روزه، م 411
.......................................................
3. امام خمینی(ره): اگر یک عادل خبر دهد که سفر انسان هشت فرسخ است، بنا بر احتیاط واجب باید نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند و روزه را بگیرد و قضای آن را هم به جا آورد.
(تحریرالوسیلة، فی شرائط القصر، م 6)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر یک عادل از مسافت شرعی (یا هر موضوع دیگری) خبر دهد، چنانچه خبر او موجب علم یا اطمینان نشود، نمی توان بر اساس آن عمل کرد و باید نماز را تمام خواند.
نماز مسافر جامع، م 23
.......................................................
4. امام خمینی(ره): اگر معتقد باشد که تا مقصد به میزان مسافت شرعی نیست و نماز را تمام بخواند، سپس معلوم شود که مسافت بوده است بنا بر اقوی واجب است که در وقت اعاده و در خارج وقت بنا بر احتیاط قضا کند.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، م 7
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر معتقد است مسافتی را که طی می کند هشت فرسخ نیست و نماز را تمام بخواند، بعد معلوم شود که به مقدار مسافت شرعی است، باید نماز را به صورت قصر در وقت اعاده و در خارج وقت قضا کند.
رساله نماز و روزه، م 428
.......................................................
5. امام خمینی(ره): در مسافت دایره ای حرکت از مبدأ تا نقطه مقابل آن (نصف دایره)، رفتن حساب می شود، پس اگر در مسافت دایره ای تا نقطه مقابل چهار فرسخ باشد، نماز قصر است؛ هر چند کار فرد قبل از رسیدن به آن نقطه (قبل از نصف دایره) باشد و احتیاط مستحب آن است که اگر کارش قبل از رسیدن به نقطه مقابل باشد، جمع بخواند.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، م 8
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر مسافت هشت فرسخی به صورت دورانی در خارج شهر و بعد از محدوده حدّ ترخّص باشد، چنانچه مقصد خاصّی در این مسیر نداشته و فقط حرکت در مسیر، مقصود باشد، مانند اینکه برای کنترل وضعیّت جادّه یا آببندی کردن خودروی خود، جادّهی کمربندی خارج شهر را دُور می زند، در این صورت مسافت امتدادی محسوب شده و نماز قصر است.
در فرض مسئله قبل، اگر مقصد معیّنی در بین این مسیر داشته باشد، مانند اینکه در بین مسیر دایره ای، روستایی است که می خواهد به آنجا برود، با اینکه در برگشت، از آن مسیری که آمده برنمی گردد، بلکه مسیر دایره ای را ادامه می دهد، مسافت تلفیقی است و چنانچه تا آن مقصد (روستا) چهار فرسخ و مجموع رفت و برگشت حدّاقل هشت فرسخ باشد و یا برگشت به تنهایی به مقدار مسافت باشد، نماز از ابتدا قصر است.
نماز مسافر جامع، م 19 و 20
.......................................................
- شرط دوم و سوم: قصد مسافت و استمرار آن
شرط دوم و سوم: قصد مسافت و استمرار آن
1. امام خمینی(ره): کسی که در سفر به اختیار دیگری است، اگر بداند یا گمان داشته باشد که پیش از رسیدن به چهار فرسخ از او جدا می شود باید نماز را تمام بخواند. ولی اگر شک در جدا شدن داشته باشد ظاهر آن است که باید شکسته بخواند.
(العروةالوثقی، فی شرائط القصر، م 18)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر تابع، قصد مفارقت از متبوع را ندارد لکن علم یا اطمینان دارد که قبل از رسیدن به چهار فرسخ مانعی به وجود می آید که نمی تواند ادامه سفر دهد، در این صورت قصد مسافت محقّق نشده و نمازش تمام است؛ امّا اگر ظن یا شک به مفارقت داشته باشد، قصد محقّق شده و نماز قصر است.
نماز مسافر جامع، م 60
.......................................................
2. امام خمینی(ره): سوّم: ازشرایط قصر نماز استمرار قصد مسافت است، بنابراین اگر قبل از آنکه به چهار فرسخی برسد، از قصدش برگردد یا مردّد شود، باید نماز را تمام بخواند و نمازی را که شکسته خوانده، نه در وقت و نه در خارج از وقت، اعاده ندارد.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، ثالث.
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که به قصد مسافت شرعی حرکت کرده و پس از گذشتن از حدّ ترخّص نمازش را به صورت قصر خوانده، اگر پیش از رسیدن به چهار فرسخ از قصدش برگردد یا قصد اقامت ده روز کند، نمازهایی را که قصر خوانده، بنا بر احتیاط واجب باید دوباره به صورت تمام در وقت اعاده و خارج وقت قضا کند.
رساله نماز و روزه، م 448
.......................................................
3. امام خمینی(ره): اگر پیش از آنکه به چهار فرسخ برسد مردد شود که بقیه راه را برود یا نه، و در حال تردید مقداری راه برود و بعد تصمیم بگیرد که سفر را ادامه دهد، چنانچه باقیمانده راه، هشت فرسخ (ولو تلفیقی) باشد، باید نماز را شکسته بخواند، ولی اگر راهی که پیش از مردد شدن و راهی که بعد از آن می رود روی هم هشت فرسخ باشد، بنابر احتیاط نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند، اگر چه بعید نیست که نماز قصر باشد به خصوص اگر مقداری را که در حال تردید پیموده، کم باشد.
تحریر، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، م13
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که قصد پیمودن هشت فرسخ یا بیشتر را دارد، اگر قبل از رسیدن به چهار فرسخ منصرف یا مردّد شود، نمازش تمام است و چنانچه دوباره تصمیم به ادامه سفر بگیرد و در حال تردید یا انصراف از ادامه سفر مقداری از مسافت را پیموده است و بقیّه راه کمتر از مسافت شرعی باشد، نماز تمام است؛ مگر آنکه مجموع مسافت قبل از انصراف یا تردید با مسافت باقیمانده بعد از قصد مجدّد به ادامه سفر، به مقدار مسافت شرعی باشد که در این صورت بنا بر احتیاط واجب باید نماز را هم تمام و هم قصر بخواند.
رساله نماز و روزه، م 447
.......................................................
- شرط پنجم: معصیت نبودن سفر
شرط پنجم: معصیت نبودن سفر
1. امام خمینی(ره): اگر سفر او سفر حرام نباشد ولی حیوان سواری یا مرکب دیگری که سوار است غصبی باشد نمازش شکسته است ولی اگر در زمین غصبی مسافرت کند بنابر احتیاط واجب باید نماز را هم شکسته و هم تمام بخواند.
توضیح المسائل، م1298
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر با وسیله غصبی سفر کند یا از زمین غصبی عبور کند، حکم سفر معصیت را ندارد و نماز قصر است؛ اگرچه احتیاط مستحب آن است که جمع بخواند.
رساله نماز و روزه، م 454
.......................................................
2. امام خمینی(ره):کسی که برای معصیت سفر نکرده اگر در بین راه قصد کند که بقیه راه را برای معصیت برود، باید نماز را تمام بخواند ولی نمازهایی را که شکسته خوانده صحیح است.
(تحریر، صلاة المسافر، فی شرائط القصر، م 18)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر سفرِ مباحی را شروع کند و بین راه (قبل از رسیدن به هشت فرسخ) طبق وظیفه، نماز را قصر بخواند، سپس قصد او به حرام تبدیل شود، باید نماز قصری را که خوانده، به صورت تمام در وقت اعاده و در خارج وقت قضا کند.
رساله نماز و روزه، م 458
.......................................................
3. امام خمینی(ره):اگر سفر را به قصد مباح شروع کند و پس از پیمودن مسافت شرعی در جایی که توقف کرده قصدش به حرام تغییر یابد، چنانچه بخواهد قبل از حرکت نماز بخواند اوجه این است که نماز را شکسته بخواند و احتیاط آن است که مادامیکه به سیر و حرکت مشغول نشده، جمع بخواند.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، م 18
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر سفر را به قصد مباح شروع کند و پس از پیمودن مسافت شرعی در جایی که توقّف کرده قصدش به حرام تغییر یابد، چنانچه بخواهد قبل از حرکت نماز بخواند باید آن را تمام بخواند؛ هر چند احتیاط مستحب آن است که هم تمام و هم قصر بخواند.
رساله نماز و روزه، م 460
.......................................................
4. امام خمینی(ره): کسی که برای معصیت سفر کرده، موقعی که از سفر برمی گردد چنانچه توبه کرده یا به جهت امری، برگشتن او جزء سفر معصیت حساب نشود (مانند اینکه برگشت او یک هدف مستقلّ دیگری غیر از رجوع به وطن داشته باشد) نمازش قصر است و اگر توبه نکرده، و چیزی هم که بازگشت را از جزئیّت سفر معصیت خارج کند به وجود نیامده، باید نماز را تمام بخواند و احتیاط مستحب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
(تحریر، صلاة المسافر، فی شرائط القصر، م 20)
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسیکه از سفر معصیت برمی گردد و مسیر برگشت به مقدار مسافت شرعی است، چنانچه خود سفر (نه غایت آن) معصیت باشد و بازگشت از سفر معصیت، ادامه همان سفر باشد، در صورت توبه، نمازش قصر است، امّا اگر توبه نکرده، بنا بر احتیاط واجب باید نماز را هم تمام و هم شکسته بخواند؛ امّا اگر هدف سفر معصیت باشد احتیاط واجب آن است که نماز را هم قصر و هم تمام بخواند؛ خواه توبه کرده باشد یا نه؛ امّا چنانچه بازگشت، سفر جدیدی محسوب شود (نه ادامه سفر قبل) مانند اینکه بعد از گذشتن مدّت طولانی، مثل یک سال، بخواهد به شهرِ اوّل برگردد، در هر صورت (چه توبه کرده باشد یا نه) باید نماز را قصر بخواند و روزه را هم افطار کند.
رساله نماز و روزه، م 468
.......................................................
5. امام خمینی(ره): اگر با اعتقاد به حرمت سفر نماز را تمام بخواند، سپس بفهمد سفر مباح بوده، باید نماز را اعاده یا قضا کند؛ اما اگر براساس اصل عملی بنا را بر حرمت گذاشته باشد، احتیاط جمع است هرچند بعید نیست که نماز صحیح باشد.
عروه، صلاه المسافر، شرائط القصر، حاشیه م 36
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر حرمت سفر بر اساس یکی از اصول غیر محرزه، مانند احتیاط باشد و با این حال به سفر برود سپس متوجّه شود که مباح بوده، بنابر احتیاط واجب آن را به صورت قصر اعاده یا قضا کند و اگر نماز نخوانده باشد، به دو صورت قصر و تمام قضا کند.
نماز مسافر جامع، م 90
.......................................................
- شرط ششم: خانه به دوش نبودن
شرط ششم: خانه به دوش نبودن
1. امام خمینی(ره): اگر یکی از صحرانشین ها برای پیدا کردن منزل و چراگاه حیواناتشان سفر کند، چنانچه سفر او هشت فرسخ باشد، احتیاط واجب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
(تحریرالوسیلة، صلاة المسافر، شرائط القصر، السادس)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر از قبیله ای که خانه به دوش هستند، فردی برای جستجو و یافتن گیاه و برکه، جدا شود، هر چند به مقدار هشت فرسخ یا بیشتر برود، نمازش تمام است.
رساله نماز و روزه، م 477
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر صحرانشین برای زیارت یا حج یا تجارت و مانند اینها مسافرت کند، باید نماز را شکسته بخواند.
(تحریرالوسیلة، صلاة المسافر، شرائط القصر، السادس)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر خانه به دوش بخواهد سفر دیگری برود، مثلاً بخواهد به حج برود یا برای عیادت کسی به شهری برود، چنانچه در این سفر هم، مانند سفرهای دیگر با خانواده و آنچه همراه او است، برود به طوری که آن زمان نیز عنوان «خانه به دوش» بر او صدق کند، نمازش تمام است، امّا اگر آنها را در شهری می گذارد و خودش می رود به گونه ای که آن هنگام به او خانه به دوش گفته نشود، بعید نیست که نمازش قصر باشد.
رساله نماز و روزه، م 475
.......................................................
- شرط هفتم: سفر شغلی نبودن
شرط هفتم: سفر شغلی نبودن
1. امام خمینی(ره): اگر منزلش تا شهری که کار و شغلش در آن شهر است به مقدار مسافت باشد و هر روز به آن شهر میرود، ظاهر آن است که در سفر و در شهری که وطنش نیست، نمازش را باید شکسته بخواند.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، سابع و م24
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر سفر شغل باشد، خواه قوام شغل به سفر کردن باشد، مانند رانندگی یا خلبانی و خواه سفر کردن مقدّمه شغل باشد، مانند سفر پزشک یا معلّمی که برای شغلش سفر می کند، نماز در آن سفر تمام و روزه صحیح است.
رساله نماز و روزه، م 478
.......................................................
2. امام خمینی(ره): در صدق سفر شغلی، دو یا چند مرتبه به سفر شغلی رفتن لازم نیست، البته بعید نیست که در سفر اول با اینکه سفر شغل و کار او است، قصر بر او واجب باشد، اگرچه احتیاط (مستحب) آن است که در سفر اول و دوم بین قصر و تمام جمع کند و در سفر سوم، تمام خواندن بر او متعیّن می شود.
(تحریرالوسیلة، صلاة المسافر، فی شرائط القصر، السابع)
آیت الله العظمی خامنه ای:
پس از تحقّق شرایط از اوّلین سفر شغلی حکم سفر جاری است و نماز تمام و روزه صحیح است.
رساله نماز و روزه، م 483
.......................................................
3. امام خمینی(ره):«شرط هفتم» آن که سفر کردن، عمل و شغل او نباشد مناط در این شرط، آن است که عرفاً بگویند شغل او سفر کردن است هر چند در یک سفر طولانی باشد؛ البته بعید نیست که با وجود تحقق سفر شغلی در سفر اول، نماز قصر باشد؛ هر چند یک سفر طولانی باشد.
(العروةالوثقی، صلاة المسافر، فی شرائط القصر، حاشیه السابع)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر مکلّف فقط یک سفر طولانی برای شغلش برود، مانند یک مسیر دریایی طولانی، بعید نیست که عرف این سفر را شغل حساب کند، بنابراین نماز تمام است، هر چند قصد استمرار آن را نداشته باشد.
رساله نماز و روزه، م 487
.......................................................
4. امام خمینی(ره): کسی که شغلش در تابستان چهار پاداری است نه در زمستان، یا برعکس، ظاهر آن است که در حال شغلش واجب است تمام بخواند، اگرچه احتیاط (مستحب) آن است که جمع نماید؛ امّا کسانی همچون حمله دارها (مدیران کاروان ها) که در خصوص ماههای حج مشغول سفر می شوند، ظاهراً قصر بر آنها واجب است.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، م 22
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که اشتغال به شغلی دارد که در سال یک بار به مدّت مثلاً یک ماه طول می کشد، مانند کارواندار حج، چنانچه بنا دارد همه ساله به این کار اشتغال داشته باشد، نمازش حتّی در اوّلین سفر تمام است؛ ولی اگر قصد استمرار ندارد، نماز قصر است.
رساله نماز و روزه، م 488
- شرط هشتم: حد ترخص
شرط هشتم: حد ترخص
1. امام خمینی(ره): منظور از حد ترخّص، جایی است که اذان شهر را نشنود یا دیوار و شکل های آن را (نه شبح آن را) از آنجا نبیند و احتیاط ترک نشود به اینکه هر دو (نشنیدن اذان و ندیدن دیوار) حاصل شود.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، الثامن
آیت الله العظمی خامنه ای:
ملاک تشخیص حدّ ترخّص[1]، آن است که از آخرین خانه شهر به اندازه ای دور شود که صدای اذان متعارف شهر را بدون بلندگو نشنود؛ خواه دیوارهای شهر را ببیند یا نه.
[1]. بر اساس تحقیقات انجام گرفته 1350 متر پس از آخرین نقطه شهر، حدّ ترخّص می باشد.
رساله نماز و روزه، م 507
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر کسی بخواهد دور شهر (که حداقل هشت فرسخ است) بگردد، چنانچه تمام دور، داخل حدّ ترخّص باشد و یا بعد از حدّ ترخّص است لکن در اثناء دور داخل حدّ ترخّص شود و مسافتی که بیرون حد ترخص است چه قبل از رسیدن به محدوده داخل حد ترخص و چه بعد از آن، هشت فرسخ نباشد، نماز تمام است.
عروه الوثقی، صلاه المسافر، فی شرائط القصر، م 70
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر کسی قصد دارد حدّاقل هشت فرسخ، دُور شهر حرکت کند، چنانچه این حرکت داخل حدّ ترخّص باشد، نمازش تمام است، ولی اگر خارج حدّ ترخّص باشد، نماز قصر است؛ هر چند به خاطر کجی و اعوجاج راه، در مواردی داخل حدّ ترخّص شود و مقدار مسیر خارج حدّ ترخّص، کمتر از هشت فرسخ باشد. البتّه اگر بخواهد داخل حدّ ترخّص نماز بخواند، نماز تمام است.
رساله نماز و روزه، م 524
.......................................................
3. امام خمینی(ره): اگر هنگام شروع سفر و قبل از رسیدن به حد ترخص در کشتی و مانند آن به قصد تمام شروع به نماز کند و بین نماز به حدّ ترخّص برسد، اگر وارد رکعت سوّم شده باشد، صحت آن محل اشکال است و احتیاط واجب آن است که آن را به صورت قصر پایان دهد، سپس یک نماز تمام اعاده نماید، یا همان نماز را بهطور تمام بخواند، سپس یک نماز قصر اعاده کند. همچنین اگر بعد از رسیدن به رکوع به حدّ ترخّص برسد، صحت نماز محل اشکال است و بنابر احتیاط واجب همان نماز را چهار رکعتی تمام کند سپس به صورت قصر اعاده کند.
تحریرالوسیله، فی شرائط القصر، م32
آیت الله العظمی خامنه ای:
مسافری که با وسیله ای مانند قطار یا کشتی از وطن حرکت می کند و پیش از رسیدن به حدّ ترخّص، به قصد تمام شروع به نماز کند، اگر در قیام رکعت سوّم و قبل از رکوع از حدّ ترخّص عبور کند، باید بنشیند و سلام دهد و نماز را تمام کند و برای قیام بی جا مستحب است دو سجده سهو انجام دهد؛ امّا اگر به رکوع رکعت سوّم رفته باشد، نمازش باطل است.
نماز مسافر جامع، م 173
- قواطع سفر
قواطع سفر
1. امام خمینی(ره): منظور از وطن اصلی وطنی است که مکلّف در آنجا متولّد شده و جایگاه پدری او بوده است.
کتاب استفتائات حضرت امام، احکام نماز، استفتاء 394
آیت الله العظمی خامنه ای:
وطنِ اصلی مکانی است که انسان بخش عمده ای از اوایل زندگی (دوران کودکی و نوجوانی) را در آنجا رشد و نمو کرده باشد. در تحقّق وطن اصلی لازم نیست که انسان در آنجا متولّد شده یا وطن والدینش باشد.
رساله نماز و روزه، م 531و532
.......................................................
2. امام خمینی(ره): وطن اتخاذی مکانی است که فرد آنجا را محل سکونت و زندگی دائمی خود قرار داده باشد و شرط نیست که در آنجا مالک چیزی باشد و یا شش ماه در آن اقامت کند، ولی باید به مقداری بماند که عرفاً بگویند؛ آنجا وطن و محل سکونت او است، بلکه گاهی با اینکه قصد اقامت دائمی جایی را ندارد و قصد ترک آنجا را هم نکرده است، بخاطر طولانی شدن اقامت، عرفا صدق میکند که آنجا وطن و محل سکونت او است.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، قواطع السفر، و هی امور: أحدها
آیت الله العظمی خامنه ای:
در تحقّق وطن اتّخاذی، فرقی نمیکند که فرد قصد زندگی دائم یا قصد زندگی بدون تعیین مدّت یا قصد زندگی به مدّت طولانی در آن مکان را داشته باشد.
اگر قصد دارد در جایی حدود ده سال بماند، بعید نیست عرفاً برای صدق وطن اتّخاذی کافی باشد.
اگر شخصی با قصد توطّن در محلّی، از ابتدا خانهای اجاره کرده یا بخرد یا کسب و کاری پیدا کند، از همان موقع وطن محقّق می شود و نمازش تمام است و گذشت یکی دو ماه برای تحقّق وطن لازم نیست.
((رساله نماز و روزه، م 535 و 536 و 538
.......................................................
3. امام خمینی(ره): ممکن است یک نفر، در یک زمان، دو وطن فعلی داشته باشد به این صورت که دو محل را، مسکن دائمی خود قرار دهد و مثلاً در هر سال، شش ماه در یکی و شش ماه در دیگری اقامت کند، ولی داشتن بیش از دو وطن فعلی محلّ اشکال است و در این مورد باید احتیاط مراعات شود.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، قواطع السفر، م 2
آیت الله العظمی خامنه ای:
داشتن دو یا سه وطن بالفعل اشکال ندارد؛ به این صورت که در هر یک خانه و زندگی دارد و در طول سال چند ماه در آن مکان ها زندگی می کند؛ امّا داشتن بیش از سه وطن بالفعل، محلّ اشکال است.
رساله نماز و روزه، م 542
.......................................................
4. امام خمینی(ره): اگر هنگام قصد اقامت ده روز، تصمیم داشته باشد که به بعضی از مزرعه ها و باغ های اطراف شهر برود، اقامتش به هم نمی خورد، بلکه اگر قصد داشته باشد که از حد ترخّص بگذرد، بلکه تا کمتر از چهار فرسخ نیز برود، چنانکه قصد داشته باشد که زود برگردد؛ مانند اینکه یکی دو ساعت خارج شود به طوری که عرفاً از صدق اقامت ده روز در آن محل خارج نشود حکم مقیم را دارد، ولی اگر بخواهد بیشتر بماند خصوصاً اگر قصدش این باشد که شب را در خارج شهر باشد، اشکال دارد.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، قواطع السفر، م7
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر هنگام قصد اقامت تصمیم داشته باشد که در بین ده روز از محلّ اقامت خارج شود و به مسافتی کمتر از چهار فرسخ برود، در صورتی که قصد داشته باشد به مقداری خارج شود که عرفاً با ماندن ده روز در یک جا منافات ندارد، مانند اینکه بخواهد در این مدّت دو سه بار و هر بار حدّاکثر به مدّت نصف روز خارج شود، به قصد اقامت او خللی وارد نمی شود و نمازش تمام است.
رساله نماز و روزه، م 561
.......................................................
5. امام خمینی(ره): ابتدای روز، بنابر اقوی از طلوع فجر دوّم (سپیده صادق) است؛ پس اگر وقت طلوع خورشید وارد شود، آخر دهه، موقع طلوع خورشید روز یازدهم می باشد نه غروب روز دهم.
(تحریرالوسیلة، صلاة المسافر، قواطع السفر، م5)
آیت الله العظمی خامنه ای:
مراد از «روز» در اقامت ده روز، معنای عرفی آن یعنی از طلوع تا غروب خورشید است؛ بنابراین اگر فردی هنگام طلوع خورشید وارد مکانی شود و قصد کند تا غروب روز دهم آنجا بماند، نمازش تمام است و لازم نیست که شب اوّل و آخر نیز در آنجا باشد.
(رساله نماز و روزه، م562)
.......................................................
6. امام خمینی(ره): اگر نداند تا آخر ماه چقدر مانده و قصد کند که تا آخر ماه بماند، باید نماز را شکسته بخواند اگرچه از موقعی که قصد کرده تا آخر ماه ده روز یا بیشتر باشد.
(تحریرالوسیلة، صلاة المسافر، قواطع السفر، م 8)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر کسی قصد دارد تا روز معیّنی (مثلاً تا آخر ماه) در مکانی بماند و در واقع تا آن زمان ده روز باشد، اگرچه نداند ده روز است، قصد اقامت محقّق شده و نمازش تمام است؛ هر چند احتیاط مستحب آن است که نماز را جمع بخواند.
رساله نماز و روزه، م 572
.......................................................
7. امام خمینی(ره):اگر قصد اقامت کند و به نیّت تمام، داخل نماز شود، سپس در اثنای نماز از ماندن ده روز منصرف شود، اگر قبل از داخل شدن در رکوع رکعت سوم باشد، باید آن نماز را به طور قصر تمام کند و اگر بعد از داخل شدن در رکوع رکعت سوم و قبل از تمام کردن نماز باشد، بنابر اقوی نمازش باطل است و باید شکسته بخواند، اگرچه احتیاط (مستحب) آن است که آن نماز را چهار رکعتی تمام کند، سپس به صورت قصر آن را اعاده کند و مادامی که سفر نکرده جمع بخواند.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، قواطع السفر، م 16
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر هنگام خواندن اوّلین نماز چهار رکعتی، از ماندن ده روز منصرف شود و بخواهد کمتر از آن بماند، نمازش تبدیل به قصر می شود؛ بنابراین اگر تصمیم او قبل از رسیدن به رکعت سوّم باشد، باید نماز را به صورت قصر تمام کند و چنانچه در رکعت سوّم قبل از رکوع باشد، بنابر احتیاط واجب باید بنشیند و نماز را به صورت قصر تمام کند و دوباره نماز را به صورت قصر اعاده کند و اگر وارد رکوعِ رکعت سوّم شده باشد، نمازش باطل است.
رساله نماز و روزه، م 579
.......................................................
8. امام خمینی(ره): اگر نمازی از مسافر فوت شود و آن را به صورت تمام قضا کند، سپس از قصد اقامتش برگردد، بر حکم تمام باقی می ماند با اشکالی که در آن هست و احتیاط آن است که جمع بخواند.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، قواطع السفر، م 10
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که بعد از قصد اقامت، نماز چهار رکعتی از او فوت شود (و آن را به صورت تمام قضا کند) و بدون اینکه نماز چهار رکعتی دیگری به صورت اداء بخواند، از ماندن منصرف شود، باید نمازهای بعدی را به صورت قصر بخواند.
رساله نماز و روزه، م 582
.......................................................
9. امام خمینی(ره): اگر در نماز چهار رکعتی قضای سجده یا تشهّد واجب شود و قبل از انجام آنها از قصد اقامت عدول کند، نماز خوانده شده در بقای بر تمام و تحقّق اقامت کافی است.
عروه، قواطع سفر، برگرفته از م34
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر در نماز چهار رکعتی قضای سجده یا تشهّد واجب شود و قبل از انجام آنها از قصد اقامت عدول کند، احتیاط آن است که بین قصر و تمام جمع کند.
نماز مسافر جامع، م 279
.......................................................
10. امام خمینی(ره): اگر قصد اقامت کند و بعد از خروج وقت، از قصد اقامت عدول کند، سپس شک کند که با قصد اقامت نماز {چهار رکعتی} خوانده یا نه؟ بنا گذارد که نماز خوانده و لکن در اکتفای به آن برای باقی ماندن بر تمام اشکال است و بنابر احتیاط بین قصر و تمام جمع کند.
عروه الوثقی، صلاه المسافر، قواطع، حاشیه م 33
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر بعد از گذشت وقت نماز چهار رکعتی، از قصد اقامت برگردد و شک کند در وقت گذشته نماز خوانده یا نه، باید بنا بگذارد بر اینکه نماز را به صورت تمام خوانده است و نمازهای بعد را هم به صورت تمام به جا آورد.
رساله نماز و روزه، م 584
.......................................................
11. امام خمینی(ره): اگر مسافر از اوّل ماه قمری تردید داشته باشد، ظاهر این است که ماه قمری (اگر 29 روز باشد) به سی روز ملحق است.
تحریرالوسیله، صلاه المسافر، قواطع السفر، م 17
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر ماه وارد شود و ماه قمری 29 روز باشد، باید تا روز بیست و نهم نماز را قصر بخواند و در روز سی ام بنا بر احتیاط واجب، بین قصر و تمام جمع کند و از روز سی و یکم تمام بخواند.
رساله نماز و روزه، م 592
- احکام مسافر
احکام مسافر
1. امام خمینی(ره): مسافری که نمی داند باید نماز را شکسته بخواند اگر تمام بخواند نمازش صحیح است.
(تحریرالوسیلة، احکام صلاة المسافر، م1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
مسافری که نمی داند نماز در سفر قصر است و بر خلاف وظیفه اش نماز را تمام می خواند، در صورتی که جاهل قاصر باشد، پس از فهمیدن حکم، لازم نیست نماز را اعاده یا قضا کند ولی اگر جاهل مقصّر باشد، به خاطر کوتاهی در یادگیری گناه کرده و پس از فهمیدن حکم، باید نمازش را در وقت اعاده و در خارج وقت قضا کند.
رساله نماز و روزه، م 604 و 605
.......................................................
2. امام خمینی(ره):مسافری که می داند باید نماز را شکسته بخواند اگر بعضی از خصوصیات آن را نداند، مثلاً نداند که در سفر هشت فرسخی باید شکسته بخواند، چنانچه تمام بخواند در صورتی که وقت باقی است باید نماز را شکسته بخواند و اگر وقت گذشته باید شکسته قضا نماید.
(تحریرالوسیلة، احکام صلاة المسافر، م 1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر حکم نماز در سفر را می داند، ولی به دلیل جهل به خصوصیّات حکم، نماز را تمام بخواند، در این صورت احتیاط واجب آن است که اگر در وقت متوجّه شود، آن را اعاده و اگر بعد از وقت متوجّه شود، آن را قضا کند؛ مانند اینکه می داند در سفر نماز قصر است، امّا نمی داند بعد از قصد اقامت ده روز و قبل از خواندن یک نماز چهار رکعتی اگر از قصدش برگردد، نماز قصر است و نماز را تمام بخواند.
رساله نماز و روزه، م 606
.......................................................
3. امام خمینی(ره): اگر فراموش کند که در سفر است و نمازش را تمام بخواند، چنانچه داخل وقت یادش بیاید، باید نماز را اعاده کند و اگر اعاده نکند، قضای آن واجب است، ولی اگر بعد از وقت متوجّه شود، نمازش قضا ندارد؛ امّا اگر فراموش کند که مسافر باید نمازش را قصر بخواند (حکم را فراموش کرده) در وقت اعاده و خارج وقت نیز بنا بر احتیاط واجب قضا کند.
عروه الوثقی، احکام صلاه المسافر، حاشیه م 3
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر فراموش کند که مسافر باید نمازش را قصر بخواند یا فراموش کند که در سفر است و نمازش را تمام بخواند، چنانچه داخل وقت یادش بیاید، باید نماز را اعاده کند و اگر اعاده نکند، قضای آن واجب است، ولی اگر بعد از وقت متوجّه شود، نمازش قضا ندارد.
رساله نماز و روزه، م 608
.......................................................
4. امام خمینی(ره): کسی که وظیفه اش تمام خواندن نماز است، در صورتی که قصر بخواند نمازش مطلقاً باطل است، حتّی کسی که قصد اقامت کرده و نماز را چون نمی دانسته حکم او تمام خواندن می باشد، قصر خوانده است.
تحریر الوسیله، احکام المسافر، م 3
آیت الله العظمی خامنه ای:
مسافری که می خواهد ده روز در جایی بماند، اگر به خاطر جهل به حکم نماز را قصر بخواند، نمازش صحیح است، ولی اگر به خاطر جهل به موضوع یا فراموشی قصر بخواند، نمازش باطل است و باید نمازش را دوباره بخواند.
رساله نماز و روزه، م 614
.......................................................
5. امام خمینی(ره):مسافری که قصد اقامت نکرده، در چهار جا بین قصر و تمام مخیّر است که عبارتند از: مسجدالحرام، مسجدالنّبی(صلّی اللهعلیهوآلهوسلّم)، مسجد کوفه و حائر حسینی(علی مشرّفه السّلام) و تمام خواندن افضل است.
تحریر الوسیله، احکام المسافر، م 8
آیت الله العظمی خامنه ای:
مسافر در اماکن چهارگانه تخییر (یعنی شهر مکّه، مدینه، مسجد کوفه و حائر حسینی (علیهالسّلام)) می تواند نمازهای چهار رکعتی را قصر یا تمام یخواند و اگر تمام بخواند افضل است، امّا احتیاط مستحب قصر است.
رساله نماز و روزه، م 620
.......................................................
6. امام خمینی(ره): در الحاق دو شهر مکّه و مدینه به دو مسجد آنها محلّ تأمّل است، پس احتیاط به اینکه در شهرهای مذکور قصر بخواند ترک نشود.
تحریرالوسیله، احکام المسافر، م 8
آیت الله العظمی خامنه ای:
حکم تخییر در تمامی شهر مکّه و مدینه فعلی جاری است و مخصوص مسجدالحرام و مسجدالنّبی (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نیست، ولی احتیاط مستحب آن است که به دو مسجد اکتفا شود.
رساله نماز و روزه، م 621
.......................................................
7. امام خمینی(ره): بنابر اقوی تمام روضه شریفه جزء حائر حسینی (علیهالسّلام) محسوب می شود، بنابراین از طرف بالای سر تا شبکه های متّصل به رواق و از طرف پا تا درب متّصل به رواق و از پشت سر تا حدّ مسجد، جزء حرم است و خالی از قوّت نیست که مسجد و رواق شریف هم جزء حرم شمرده شود (و مسافر در آنجاها هم مخیّر باشد) ولی ترک احتیاط به اینکه در این دو مورد قصر خوانده شود سزاوار نیست.
تحریرالوسیله، احکام المسافر، م 8
آیت الله العظمی خامنه ای:
حکم تخییر در حائر حسینی (علیهالسّلام) به زیر گنبد (تحتالقبّه) و جایی که نزد قبر امام حسین (علیهالسّلام) صدق می کند، اختصاص دارد و بنابر احتیاط شامل رواق ها و صحن مطهّر نمی شود.
رساله نماز و روزه، م 623
.......................................................
8. امام خمینی(ره): اگر در مکان های تخییر (بین شکسته و تمام خواندن) نماز فوت شود، ظاهر آن است که اگر در همین مکان ها قضای آن را می خواند، مخیّر بین شکسته و تمام خواندن باشد و اگر قضا در غیر مکان های تخییر باشد، باید بنابر احتیاط (واجب) به صورت شکسته قضا نماید.
تحریرالوسیله، صلاه القضاء، م 6
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر در اماکن تخییر، نمازی از مکلّف (عمداً یا سهواً) فوت شود و بخواهد در غیر این اماکن نماز را قضا کند، اقوی این است که به صورت قصر بخواند، و چنانچه بخواهد در همین مکانها آن را قضا کند، بنا بر احتیاط واجب باید قصر بخواند.
رساله نماز و روزه، م 625
.......................................................
- مسائل اختصاصی در مورد نماز مسافر
موارد زیر طبق نظر مقام معظم رهبری می باشد و نظری از حضرت امام ره در این خصوص یافت نشد.
آیت الله العظمی خامنه ای:
مسائل اختصاصی در مورد نماز مسافر
اگر سفر و هدف آن معصیت نباشد، ولی در ضمن سفر کار حرام (مانند غیبت یا شرب خمر) انجام شود، حکم سفر معصیت را ندارد و نماز قصر است. البتّه اگر کار حرام در تمام طول سفر (مگر ساعات کم) انجام گیرد به طوری که صدق کند سفر در معصیت الهی گذشته است، در این صورت احتیاط آن است که نماز را جمع بخواند.
(نماز مسافر جامع، م 78)
.......................................................
اگر مکلّف یقین به حرمت سفر یا غایت آن ندارد لکن بر اساس بیّنه (دو شاهد عادل) یا استصحاب، تصوّر کند سفر یا غایت آن حرام است و با این حال به سفر برود سپس بفهمد که اشتباه کرده است، باید نماز را در وقت به صورت قصر اعاده و در خارجِ وقت، قضا کند و اگر اصلاً نماز را نخوانده باشد، به صورت قصر قضا کند.
(نماز مسافر جامع، م 89)
.......................................................
سفر تفریحی برای شکاری که گوشت آن را می خورند، حکم سفر لهوی را ندارد.
(رسالهی نماز و روزه، م 472)
.......................................................
یکی از شرایط قصر نماز در سفر، آن است که شخص محلّ استقرار و نقطهی اقامت ثابتی در غیر سفر داشته باشد؛ بنابراین چنانچه مسافری اصلاً محلّ ثابت و مکان استقرار و سکونتی ندارد و بنای زندگیاش نیز این است که چنین مکانی نداشته باشد و خانهبهدوش باشد، هر چند در آخر عمر ممکن است از این تصمیم منصرف شود، نمازش تمام است.
(نماز مسافر جامع، م 118)
.......................................................
کسی که با خانواده و وسایل زندگی اش به قصد مسافرت یکی دو ساله، مثلاً به دور دنیا حرکت می کند، حکم خانه به دوش را ندارد و نمازش قصر است.
(نماز مسافر جامع، م 123)
.......................................................
اگر در بخشی از سال مکان استقرار دارد، ولی در بخش دیگری از سال جای ثابتی ندارد و خانه به دوش است، باید هنگام سکونت در محلّ استقرار نمازش را تمام و زمانی که بیرون می آید و محلّ استقرار ندارد (مانند بعضی از قبیله ها)، بنابر احتیاط واجب هم قصر و هم تمام بخواند.
(رسالهی نماز و روزه، م 476)
.......................................................
کسی که سفر شغل او است (خواه قوام شغل به سفر باشد یا سفر مقدّمه شغل باشد)، اگر به سفر غیر شغلی برود، هر چند به محلّ شغلش باشد، نمازش قصر است.
در فرض مسئله قبل، چنانچه برای کاری غیر از شغل به محلّ شغلش سفر کند، ولی تصمیم بگیرد که به خاطر شغل در آنجا بماند، در مدّتی که آنجا توقّف می کند تا به سر کار برود و بعد از آن و در برگشت، نمازش تمام است، گرچه احتیاط آن است که در مدّتی که آنجا توقّف می کند تا به سر کار برود نماز را هم تمام و هم قصر بخواند.
(رساله نماز و روزه، م 492 و 493)
.......................................................
کسی که شغلش سفر است، در صورتی که ده روز در وطن یا غیر وطن اقامت کند و بعد از آن به سفر غیر کاری برود، مثلاً به سفرِ زیارتی برود، بنا بر احتیاط واجب در سفر کاری بعد از سفر زیارتی نمازش را هم قصر و هم تمام بخواند.
(رسالهی نماز و روزه، م 495)
.......................................................
اگر در ضمن سفر شغلی، کار شخصی، مانند زیارت انجام دهد، (چه غرض اصلی کار شخصی باشد و بردن مسافر تبعی باشد یا به عکس و یا هر دو غرض مساوی باشند) نماز تمام است.
(رسالهی نماز و روزه، قسمت دوم از م 502)
.......................................................
کسیکه سفر شغل او است، اگر به سفر غیر شغلی برود و بخواهد از آنجا برای شغل به محلّ شغل برود، در صورتی که ده روز (چه با قصد و چه بدون قصد) در آنجا توقّف نکرده باشد، در سفر به محلّ شغل نمازش تمام است.
(رسالهی نماز و روزه، م 503)
.......................................................
شخصی که تردّد شغلی دارد اگر برای امری مانند صله رحم یکی دو روز زودتر به محلّ کار برود، حکم سفر شغلی را دارد.
(استفتاء، 12)
.......................................................
کسی که شغلش سفر است، در برگشت از سفر شغلی نمازش تمام است، ولی اگر چند روز (کمتر از ده روز) برای غیر شغل، مانند زیارت یا تفریح بماند و سپس برگردد، بنابر احتیاط واجب در برگشت، باید بین قصر و تمام جمع کند.
(رسالهی نماز و روزه، م 504)
.......................................................
سؤال: فردی در غیر وطن به طور موقّت ساکن شده است، امّا محلّ کار او همان وطن او است و بین این دو محل مسافت شرعی وجود دارد و هر روز برای انجام کار به وطن خود می رود، در رجوع از این سفر و در محلّ زندگی موقّت که حکم وطن را ندارد وظیفه او چیست؟ آیا با رسیدن به وطن سفر شغلی او قطع شده و در برگشت سفر جدید غیر شغلی محسوب می شود و نماز قصر است؟ و یا اینکه چون به جهت شغلی که دارد و نمی تواند یک جا بماند نمازش در برگشت و محلّ اقامت هم تمام است؟
پاسخ: اگر ده روز در وطن مکث نمی کند نمازش تمام است.
(استفتاء، 12)
.......................................................
سؤال: فردی که هفته ای یک بار به عنوان خادم افتخاری حرم امام رضا(علیهالسّلام) به مشهد مقدّس سفر می کند آیا این سفر، سفر شغلی محسوب می شود، وضعیّت نماز و روزه اش چگونه است؟
پاسخ: در فرض سؤال شغل محسوب نمی شود، بنابراین نماز قصراست و روزه صحیح نیست.
(استفتاء، 20)
.......................................................
کسی که شغلش سفر است اگر به آخرین سفر شغلی برود یا در بین سفر از ادامه اشتغال منصرف شود، چنانچه سفر مقوّم شغل او بوده، مانند رانندگی، در این صورت در مسیر برگشت از آخرین سفر، اگر مسافری نیاورد، برگشت او سفر شغلی حساب نمیشود و نمازش قصر است، چه با ماشین خودش برگردد و یا با وسیله دیگری؛ و اگر سفر مقدّمه شغل او باشد هنگام برگشت از سفر آخر بنابر احتیاط واجب باید نماز را هم قصر و هم تمام بخواند.
(رسالهی نماز و روزه، م 505)
.......................................................
وطنِ اصلی مکانی است که انسان بخش عمده ای از اوایل زندگی (دوران کودکی و نوجوانی) را در آنجا رشد و نمو کرده باشد.
در تحقّق وطن اصلی لازم نیست که انسان در آنجا متولّد شده یا وطن والدینش باشد، همچنین لازم نیست قصد داشته باشد برای همیشه یا مدّت طولانی در آنجا زندگی کند، بلکه اگر تصمیم داشته باشد که در آینده از آنجا کوچ کند، تا زمانی که خارج نشده، همچنان وطن اصلی صدق می کند.
مقدار زمان لازم برای تحقّق وطن اصلی، موکول به نظر عرف است؛ مثلاً اگر ده سال اوّل زندگی را در جایی گذرانده است، از نظر عرف وطن اصلی صدق می کند و اگر یکی دو سال مانده باشد، وطن صدق نمی کند.
(رسالهی نماز و روزه، م531، 532 و533)
سوال: در خصوص سفر دانشجو در درس فرمودهاید: "بعضی از علماء این را کأنّه شغل و حرفه دانستهاند. چون از این جهت، موضوع برای ما مشتبه است، ما اینجا احتیاط میکنیم، وقتی احتیاط کردیم، میتوانند به دیگران مراجعه کنند." حال با توجه به اینکه مراجع دیگر نماز دانشجو را نه از حیث شغل بلکه از حیث کثیر السفر بودن تمام میدانند آیا میتوانند به آنها مراجعه کنند؟
پاسخ: بله میتوانند. (استفتاء، 36)
سوال: اینجانب ساکن بندرعباس میباشم. شغلم به نحوی است که ۱۵ روز در منزل و یک ماه با لنج در سفر دریایی هستم. با توجه به اینکه میان سفرهای شغلی من بیش از ۱۰ روز فاصله می شود حکم نماز من در سفرهای شغلی چگونه است؟
پاسخ: در فرض مذکور که سفر شغلی، بعد از ده روز توقف در یک مکان است نماز شکسته می شود. (استفتاء، 69)
-
- نماز قضا و استیجاری
1. امام خمینی(ره): کسی که نماز قضا دارد، می تواند قبل از خواندن نمازی که قضا شده، نماز ادائی را بخواند و لازم نیست نماز قضا را جلو بیندازد؛ اگرچه احتیاط مستحب آن است که نماز قضا را بر نماز ادائی مقدّم کند، خصوصاً اگر نماز قضای همان روز باشد.
تحریرالوسیله، صلاه القضاء، م 13
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که نماز قضا دارد، می تواند نماز اداء را بخواند؛ ولی احتیاط واجب آن است که اگر فقط یک نماز قضا دارد ابتدا نماز قضا را بخواند؛ بخصوص اگر نماز قضا مربوط به همان روز باشد.
رساله نماز و روزه، م 640
.......................................................
2. امام خمینی(ره): بر ولیّ میّت (پسر بزرگ) واجب است نمازهای پدرش را قضا کند؛ امّا قضای نمازهای مادر واجب نیست؛ هر چند انجام آن احتیاط مستحب است.
تحریرالوسیله، قضاء الصلاه، م 16
آیت الله العظمی خامنه ای:
بر پسر بزرگ واجب است نمازهایی را که از پدر و بنا بر احتیاط واجب از مادرش فوت شده، قضا کند.
رساله نماز و روزه، م651
.......................................................
3. امام خمینی(ره): (در مسأله وجوب قضای نماز پدر بر پسر بزرگ) بنابر اقوی فرقی نیست که ترک نماز (پدر) از روی عمد باشد یا غیر عمد. البته کسی که نماز را به عنوان سرکشی بر مولا نخوانده باشد، بعید نیست که قضای آن نمازها واجب نباشد، اگرچه احتیاط آن است که آن را انجام دهد، بلکه این احتیاط ترک نشود.
تحریرالوسیله، صلاه الاستیجار، م 16
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر پدر یا مادری اصلاً نماز نخوانده باشند، بنا بر احتیاط واجب قضای نمازها بر پسر بزرگ واجب است.
رساله نماز و روزه، م 652
.......................................................
4. امام خمینی(ره): اگر برای اجیر کیفیت مخصوصی در عمل به مستحبات تعیین نشده باشد و انصرافی هم نباشد (طوری نباشد که اگر تعیین هم نکند، خود به خود فهمیده می شود که مثلاً فلان عمل مستحبی همراه آن هست) واجب است مستحباتی را که انجام آن معمول است؛ مانند قنوت و تکبیر رکوع، به جا آورد..
(تحریرالوسیلة، صلاة الاستیجار، م 12)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر برای نماز استیجاری شرط خاصّی (مانند به جماعت برگزار کردن یا در مسجد نماز خواندن) نشده باشد، بر اجیر فقط لازم است نماز را با واجبات آن انجام دهد.
((رساله نماز و روزه، م 647
- نماز آیات
1. امام خمینی(ره):
نماز آیات در چهار صورت واجب می شود: ...
1. هر حادثه غیر عادی که باعث ترس بیشتر مردم شود، چه آسمانی باشد؛ مانند بادهای سیاه، سرخ و صاعقه و رعد و برق یا بنابر احتیاط واجب زمینی باشد؛ مانند فرو رفتن زمین.
تحریر الوسیله، صلاه الآیات، م1
آیت الله العظمی خامنه ای:
نماز آیات در چهار صورت واجب می شود:
...
هر حادثه غیر عادی آسمانی که باعث ترس بیشتر مردم شود، مانند بادهای سیاه، سرخ و صاعقه.
رساله نماز و روزه، م 660
.......................................................
2. امام خمینی(ره): وقوع پدیده هایی که نماز آیات برای آن واجب است و همچنین زمان و مقدار آن، از راه های زیر ثابت می شود:
1. یقین خود انسان؛
2. شهادت دو عادل؛
3. بنا بر احتیاط واجب با شهادت یک نفر عادل؛
4. بنا بر احتیاط (اگر اقوی نباشد) با خبر دادن منجّمی که به راستگویی اش اطمینان هست.
تحریرالوسیه، صلاه الآیات، م5
آیت الله العظمی خامنه ای:
پدیده هایی که موجب نماز آیات می شوند، با یکی از این راه ها ثابت می شوند:
1. خود انسان متوجّه شود.
2. از هر راهی که موجب علم یا اطمینان شود.
3. دو مرد عادل خبر دهند.
رساله نماز و روزه، م 665
.......................................................
3. امام خمینی(ره):موقعی که زلزله و رعد و برق و مانند اینها اتفاق میافتد، انسان باید فوراً نماز آیات را بخواند و اگر نخواند معصیت کرده و تا آخر عمر بر او واجب است و هر وقت بخواند ادا است.
تحریرالوسیله، صلاه الآیات، م3
آیت الله العظمی خامنه ای:
هنگامی که زلزله، رعد و برق و مانند آن (که مدّت زمان وقوعش کم است) اتّفاق می افتد، بنا بر احتیاط مکلّف باید فوراً نماز آیات بخواند و اگر تأخیر بیندازد، باید آن را تا آخر عمر بدون قصد اداء و قضا (قصد ما فیالذّمه) به جا آورد.
رساله نماز و روزه، م 668
.......................................................
4. امام خمینی(ره):اگر در غیر کسوف و خسوف عمدا یا از روی فراموشی نماز را تأخیر بیاندازد، این نماز مادام العمر بر او واجب است، و اگر علم به وقوع این آیات پیدا نکند تا اینکه زمان متّصل به وقت وقوع آن بگذرد، احتیاط آن است که نماز آیات را بخواند، اگر چه واجب نبودن آن خالی از قوّت نیست.
تحریر الوسیله، صلاه الایات، م7
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر از سایر حوادث (به جز خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی) در وقت آن مطّلع شود و نماز آیات را هر چند بر اثر فراموشی نخواند، باید نماز آیات را بخواند و اگر در وقت آن مطّلع نشده و پس از حادثه فهمیده باشد، احتیاط واجب آن است که آن را بخواند.
رساله نماز و روزه، م 672
.......................................................
5. امام خمینی(ره): در نماز آیات مکلّف می تواند به قصد سوره قُل هو اللَّه احد، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم» بگوید و به رکوع رود.
(توضیحالمسائل، م 1508)
آیت الله العظمی خامنه ای:
بنابر احتیاط واجب «بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحیمِ» را نمی توان یک قسمت از سوره به حساب آورد و با آن رکوع کرد.
رساله نماز و روزه، م 674
- نماز جماعت
1. امام خمینی(ره): کسی که در نماز وسواس دارد و فقط در صورتی که نماز را با جماعت بخواند از وسواس راحت می شود، باید نماز را با جماعت بخواند.
توضیح المسائل، م1405
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر شخصی در نماز دچار وسواس باشد، واجب نیست نماز را به جماعت بخواند؛ مگر آنکه وسواسش در حدّی باشد که نماز را قطع می کند یا تکرار زیاد ذکر، موجب از بین رفتن موالات و باعث بطلان نماز شود.
رساله نماز و روزه، م 697
.......................................................
2. امام خمینی(ره): اگر امام نمازش را احتیاطاً قضا می کند یا قضای احتیاطی نماز کس دیگر را می خواند، اگرچه برای آن پول نگرفته باشد اقتدای به او اشکال دارد.
عروه الوثقی، الجماعه، م 3
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر امام نماز قضای احتیاطی، یعنی نمازی که قضا شدن آن قطعی نیست را به جا می آورد، چه برای خود باشد یا دیگری، نمی توان به او اقتدا کرد.
رساله نماز و روزه، م 701
.......................................................
3. امام خمینی(ره): اگر امام یا مأموم بخواهد نمازی را که به جماعت خوانده دوباره با جماعت بخواند در صورتی که جماعت دوّم و اشخاص آن غیر از اوّل باشد اشکال ندارد.
عروه الوثقی، فی مستحبات و مکروهات الجماعه، م 19
آیت الله العظمی خامنه ای:
کسی که نماز خود را به صورت فرادا خوانده مستحب است آن را به صورت جماعت اعاده کند خواه امام باشد یا مأموم؛ و کسی که به جماعت خوانده اگر مأموم بوده به جماعت خواندن دوبارهی آن خواه امام باشد یا مأموم وجهی ندارد و اگر امام بوده نمیتواند با جماعت دیگر به صورت مأموم نماز را دوباره بخواند ولی میتواند برای جماعت دیگری غیر از جماعت اوّل امامت کند.
(استفتاء، 110)
.......................................................
4. امام خمینی(ره): مشروعیّت جماعت در نماز طواف و نماز احتیاط محلّ اشکال است.
تحریرالوسیله، الجماعه، م 1
آیت الله العظمی خامنه ای:
جماعت خواندنِ نمازِ طوافِ کعبه صحیح نیست.
جایز نیست نماز یومیّه را به نماز احتیاط (که هنگام شک در رکعات خوانده می شود) اقتدا کرد، همچنین نماز احتیاط را هم نمی توان به نماز یومیّه اقتدا کرد.
رساله نماز و روزه، م 706 و 710
.......................................................
5. امام خمینی(ره): شرایط امام جماعت عبارت است از: ایمان، حلال زادگی، عقل و بلوغ در صورتی که مأموم بالغ باشد، بلکه برای غیر بالغ نیز امامت اشکال دارد، بلکه جایز نبودن آن خالی از قرب نیست، و مرد بودن در صورتی که مأموم مرد باشد، بلکه بنابر احتیاط، هر چند هم مأموم زن باشد، و عدالت.
تحریرالوسیله، شرایط امام الجماعه، مقدمه.
آیت الله العظمی خامنه ای:
امام جماعت باید عاقل، عادل، شیعهی دوازده امامی و حلال زاده و بنا بر احتیاط بالغ باشد، و نماز را صحیح بخواند و اگر مأموم مرد است امام هم مرد باشد.
اگر همه مأمومین زن باشند، جایز است امام جماعت آنان زن باشد.
رساله نماز و روزه، م 711 و 712
.......................................................
6. امام خمینی(ره): جواز اقتدا به صاحبان عذر مشکل است و احتیاط ترک آن است و این احتیاط ترک نشود، اگرچه امامت صاحب عذر برای مانند خودش خالی از وجه نیست.
(تحریرالوسیلة، شرایط امام الجماعة، م5)
آیت الله العظمی خامنه ای:
سؤال: آیا کسی که حجامت کرده و هنوز محلّ حجامت را تطهیر نکرده می تواند به عنوان امام جماعت نماز بخواند؟
پاسخ: طبق قاعده اولیه شرط صحت اقتدا عبارت است از صحت نماز امام جماعت؛ مگر مواردی که به طور خاص دلیل داشته باشیم بر عدم صحت اقتدا. پس در مورد سؤال جماعت صحیح است؛ هرچند احتیاط مستحب است تا زمانی که محل حجامت را تطهیر نکرده است، امام جماعت نشود.
(استفتاء، 9)
.......................................................
7. امام خمینی(ره):
در صحت نماز جماعت اموری شرط است:...
دوم: جایی که امام ایستاده بالاتر از جای مأمومین نباشد، مگر به مقدار کم و احتیاط این است که به مقداری که عرفاً (ولو با مسامحه) نگویند که جای امام بلندتر است، اکتفا شود.
تحریرالوسیله، شرائط الجماعه، الثانی.
آیت الله العظمی خامنه ای:
مکان امام از مکان مأمومین بالاتر نباشد، البتّه اختلاف کم (کمتر از یک وجب) اشکال ندارد.
رساله نماز و روزه، م 717
.......................................................
8. امام خمینی(ره): احتیاط آن است که بین جای سجدۀ مأموم و جای ایستادن امام یا بین سجدۀ کسی که عقب ایستاده است و جای ایستادن کسی که (در صف) جلو قرار گرفته، بیشتر از یک قدم معمولی، فاصله نباشد.
تحریر الوسیله، شرائط الجماعه، الثالث.
آیت الله العظمی خامنه ای:
احتیاط واجب آن است که فاصله محلّ سجدهی مأموم و محلّ ایستادن امام، و همچنین محلّ ایستادن صف جلو با محلّ سجده صف بعد بیشتر از یک گام بلند (حدود یک متر) نباشد.
رساله نماز و روزه، م 720
.......................................................
9. امام خمینی(ره): اگر بین کسانی که در یک صف ایستاده اند بچه ممیّز یعنی بچه ای که خوب و بد را می فهمد فاصله شود، چنانچه ندانند نماز او باطل است، می توانند اقتدا کنند.
العروه الوثقی، شرائط صلاه الجماعه، م 22
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر واسطه اتّصال در جماعت، کودک نابالغ باشد، چنانچه بدانند نماز او صحیح است، می توانند اقتدا کنند و به جماعت نماز بخوانند.
رساله نماز و روزه، م 723
.......................................................
امام خمینی(ره): اگر نماز افراد صف جلو تمام شود، ادامه اقتدای کسی که در صف بعد است اشکال دارد، اگرچه آن افراد فوراً به نماز جماعت برگردند؛ بنابراین احتیاط به اینکه به نماز فرادا عدول کنند ترک نشود.(تحریرالوسیلة، شرائط الجماعة، م7)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر نماز همه کسانی که در صف جلو هستند تمام شود یا همه نیّت فرادا کنند، اگر فاصله با صف جلوتر از آنها بیشتر از یک گام بزرگ باشد، نماز آنها فرادا می شود، مگر اینکه افرادی که نمازشان تمام شده بلافاصله دوباره اقتدا کنند. [1](رساله نماز و روزه، م 724 و استفتاء 48)
[1] . منظور این است که باید بعد از تمام شدن نمازشان فورا اقتدا کنند نه اینکه مثلا صبر کنند تا امام به رکوع رود و بعد اقتدا کنند.10. امام خمینی(ره): اگر نماز افراد صف جلو تمام شود، ادامۀ اقتدای کسی که در صف بعد است اشکال دارد، اگرچه آن افراد فورا به نماز جماعت برگردند، بنابراین احتیاط به اینکه به نماز فرادا عدول کنند ترک نشود.
تحریرالوسیله، شرایط الجماعه، م 7
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر نماز همه کسانی که در صف جلو هستند تمام شود یا همه نیّت فرادا کنند، اگر فاصله با صف جلوتر از آنها بیشتر از یک گام بزرگ باشد، نماز آنها فرادا می شود، مگر اینکه افرادی که نمازشان تمام شده بلافاصله دوباره اقتدا کنند.
رساله نماز و روزه، م 724
.......................................................
11. امام خمینی(ره): مأموم باید در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر، حمد و سوره نخواند و مستحب است به جای آن ذکر بگوید.
(العروةالوثقی، احکام الجماعة، م1)
آیت الله العظمی خامنه ای:
در رکعت اوّل و دوّم نماز ظهر و عصر مأموم بنابر احتیاط واجب، نباید حمد و سوره بخواند و مستحب است به جای آن ذکر بگوید.
رساله نماز و روزه، م 728
.......................................................
12. امام خمینی(ره): مأموم باید غیر از آنچه در نماز خوانده می شود کارهای دیگر آن مانند رکوع و سجود را با امام یا کمی بعد از امام به جا آورد و اگر عمداً پیش از امام یا مدتی بعد از امام انجام دهد، معصیت کرده ولی نمازش صحیح است، اما اگر در دو رکن پشت سر هم از امام جلو یا عقب بیفتد بنا بر احتیاط واجب باید نماز را تمام کند و دوباره بخواند، اگرچه بعید نیست نمازش صحیح باشد و فرادی شود.
توضیح المسائل، م1470
آیت الله العظمی خامنه ای:
مأموم باید افعال نماز را با امام یا کمی دیرتر از امام به جا آورد و اگر عمداً از امام جماعت جلو بیفتد یا مدّتی بعد از او انجام دهد، نمازش فرادا می شود.
رساله نماز و روزه، م 733
........................................................
13. امام خمینی(ره): اگر سهواً پیش از امام به رکوع رود و طوری باشد که اگر برگردد به چیزی از قرائت امام نمی رسد، واجب است سر بردارد و با امام نماز را تمام کند و نمازش صحیح است اگرچه احوط استحبابی در این صورت اعاده نماز است و اگر سر بر ندارد تا امام برسد نمازش صحیح است.
العروه الوثقی، احکام الجماعه، م12
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر سهواً پیش از امام جماعت به رکوع رود، باید سر از رکوع بردارد و دوباره همراه با امام به رکوع رود و نماز را با امام جماعت تمام کند و نمازش به جماعت صحیح است و اگر از رکوع برنگردد، نمازش به صورت فرادا صحیح است.
رساله نماز و روزه، م 734
.......................................................
امام خمینی(ره): اگر در رکعت دوم اقتدا کند قنوت و تشهّد را با امام می خواند و احتیاط آن است که موقع خواندن تشهّد انگشتان دست و سینه پا را به زمین بگذارد و زانوها را بلند کند و باید بعد از تشهّد با امام برخیزد و حمد و سوره را بخواند و اگر برای سوره وقت ندارد، حمد را تمام کند و در رکوع یا سجده خود را به امام برساند.
(توضیحالمسائل، م 1439)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر مأموم در رکعت دوّم اقتدا کند، مستحب است قنوت و تشهّد را با امام بخواند و احتیاط واجب آن است که موقع خواندن تشهّد، به صورت نیمخیز بنشیند و بعد از تشهّد با امام برخیزد و حمد و سوره را بخواند و اگر برای سوره وقت ندارد، فقط حمد را بخواند و در رکوع خود را به امام برساند.
رساله نماز و روزه، م 742
.......................................................
14. امام خمینی(ره):کسی که می داند اگر سوره را بخواند در رکوع به امام نمیرسد، باید سوره را نخواند، ولی اگر خواند نمازش صحیح است.
توضیح المسائل، م 1439
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر مأموم در رکعت دوم اقتدا کند، مستحب است قنوت و تشهد را با امام بخواند و احتیاط واجب آن است که موقع خواندن تشهد، به صورت نیم خیز بنشیند و بعد از تشهد با امام برخیزد و حمد و سوره را بخواند و اگر برای سوره وقت ندارد، فقط حمد را بخواند و در رکوع خود را به امام برساند.
رساله نماز و روزه، م 746
.......................................................
15. امام خمینی(ره): کسی که میداند اگر سوره را بخواند در رکوع به امام نمی رسد، باید سوره را نخواند، ولی اگر خواند نمازش صحیح است.
توضیح المسائل، م1443
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر مأموم بداند چنانچه سوره را بخواند در رکوع به امام نمی رسد، باید سوره را نخواند و چنانچه آن را بخواند و به رکوع نرسد نمازش فرادا می شود.
رساله نماز و روزه، م 748
.......................................................
16. امام خمینی(ره): اگر بعد از قرائت امام و قبل از رکوع قصد فرادا کند، قرائت بر او واجب نیست، بلکه اگر در اثنای قرائت امام قصد فرادا کند، کافی است که بقیّه قرائت را خودش بخواند، اگرچه احتیاط (مستحب) به خصوص در صورت دوّم آن است که قرائت را از ابتدا به قصد قربت و رجا بخواند.
(تحریرالوسیلة، صلاه الجماعه، م8)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر مأموم بعد از اتمام قرائت امام جماعت نیّت فرادا کند، لازم نیست قرائت را بخواند؛ امّا اگر مأموم در اثنای قرائت قصد انفراد کند، چنانچه بعد از اتمام حمد عدول کند نیاز نیست حمد را بخواند و اگر در اثنای حمد یا سوره، عدول کند احتیاط واجب آن است که آن را از ابتدا به قصد قربت مطلقه (نه به قصد ورود) بخواند.
رساله نماز و روزه، م 752
.......................................................
17. امام خمینی(ره): مستحب است امام در وسط صف بایستد و اهل علم و کمال و تقوا در صف اوّل بایستند.
(توضیح المسائل، م1482)
آیت الله العظمی خامنه ای:
بهتر است امام در وسط صف بایستد و اهل علم و کمال و تقوا در صف اوّل بایستند.
رساله نماز و روزه، م 754
.......................................................
امام خمینی(ره): امامت کسی که نشسته نماز می خواند، برای شخص ایستاده و کسی که دراز کشیده، برای شخص نشسته، جایز نیست. و امامت کسی که نمی تواند قرائت را به خوبی ادا کند؛ به این که حروف را از مخرج آن ها ادا نمی نماید، یا آن را تبدیل به غیر خودش می کند، حتی غلط اعرابی (مثل زیر و زبر) هرچند به جهت توانایی نداشتن از قرائت صحیح باشد، برای کسی که آن را به خوبی ادا می کند جایز نیست. و همچنین است امامت شخص لال برای گویا (کسی که زبانش سالم است)، اگرچه این گویا، قرائت را خوب ادا نمی کند. و کسی که قرائتش در غیر جایی که امام قرائت مأمومین را به عهده دارد- مانند دو رکعت آخر- خوب نباشد، برای کسی که قرائتش خوب است، مورد اشکال است و احتیاط ترک نشود.
(تحریر ج1 شرایط امام جماعت م 4)
آیت الله العظمی خامنه ای:
اگر امام جماعت در تلفظ بعضی از اذکار نماز اشتباه کند چنانچه اشتباه وی در غیر قرائت حمد وسوره باشد اقتدا به او مانعی ندارد. (استفتاء، 32)مسائل اختصاصی در مورد نماز جماعت
1. اتّصال آقایان به جماعت توسّط بانوان در نماز جماعت، همانند حرم مطهّر رضوی و یا نماز جمعه اشکالی ندارد.
(استفتا، 6)
2.سؤال: اگر امام جماعت نماز قضا بخواند و مأموم نداند که نماز قضای او اصلی است یا احتیاطی، آیا می تواند به او اقتدا کند؟
پاسخ: همین که امام جماعت مسئله دانی خود را در معرض اقتدای دیگران قرار داده است، اقتدای به او جایز است.
(استفتاء، 21)
سؤال: اگر من و دوستم با هم به رکعت سوم امام جماعتی برسیم و هر دو به او اقتدا کنیم، بعد از اتمام رکعت چهارم امام که ما باید دو رکعت باقیمانده خود را فرادی ادامه دهیم، اگر این دو رکعت باقیمانده را من به دوستم اقتدا کنم«که او هم مثل من دو رکعت اول نمازش را ماموم بوده» آیا این اقتداء صحیح است؟
پاسخ: صحیح است.
(استفتاء، 22)
اقتداء به امام جماعتی که عدالت او محرز است ولی صحت قرائت وی معلوم نیست اشکالی ندارد. (استفتاء، 21)
اگر در طهارت مولد امام جماعت شک شود، می توان به او اقتدا کرد. (استفتاء، 36)
عدم تبعیت مأموم از امام جماعت تکلیفاً حرام نیست ولی دارای اثر وضعی است و سبب بطلان جماعت او می شود.(استفتاء، 31)
- نماز جمعه
1. امام خمینی(ره): خواندن خطبه های نماز جمعه قبل از ظهر به طوری که هنگام تمام شدن خطبه ها ظهر شده باشد جایز است و احتیاط آن است که خطبه ها پس از زوال ایراد شود.
تحریرالوسیله، شرائط صلاه الجمعه، ج۱، م۱۰
آیت الله العظمی خامنه ای:
امام جمعه می تواند خطبه های نماز جمعه را قبل از ظهر بیان کند.
رساله نماز و روزه، م 772
.......................................................
2. امام خمینی(ره): مستحب است در نماز جمعه، قرائت بلند خوانده شود.
تحریر الوسیله، فروع صلاه الجمعه، الخامس
آیت الله العظمی خامنه ای:
بنا بر احتیاط باید قرائت نماز جمعه با صدای بلند خوانده شود.
رساله نماز و روزه، م 774
.......................................................
3. امام خمینی(ره): احوط بلکه اوجه این است که واجب است حاضرین به خطبه ها گوش کنند، بلکه احتیاط آن است که سکوت کنند و بین خطبه سخن نگویند، اگرچه اقوی آن است که سخن گفتن کراهت دارد؛ امّا اگر حرف زدن موجب ترک گوش کردن و از بین رفتن فایده خطبه شود، ترک آن لازم است.
(تحریرالوسیلة، فی شرائط صلاة الجمعه، م14)
آیت الله العظمی خامنه ای:
بنابر احتیاط باید نمازگزاران به خطبه های امام گوش دهند و ساکت باشند و از حرف زدن بپرهیزند.
رساله نماز و روزه، م 779
.......................................................
4. امام خمینی(ره): در هر یک از دو خطبه حمد خداوند واجب است، و احتیاط (واجب) آن است که پس از آن خدای متعال را ثنا گوید (و مدح کند) و صلوات فرستادن بر پیغمبر (صلّیاللهعلیهوآلهوسلّم) در خطبه اوّل بنابر احتیاط (واجب) و در خطبه دوّم بنا بر اقوی واجب است.
تحریر الوسیله، فی شرائط صلاه الجمعه، م7
آیت الله العظمی خامنه ای:
در خطبه اوّل واجب است خطیب جمعه، حمد و ثنای الهی بگوید و سپس بر پیغمبر (صلّیاللهعلیهوآله) درود بفرستد و مردم را به تقوا سفارش کند و یک سوره کوچک قرآن بخواند. در خطبه دوّم نیز حمد و ثنای الهی را ایراد کند و بر پیغمبر اکرم (صلّیاللهعلیهوآله) درود بفرستد. احتیاط واجب آن است که در خطبه دوّم نیز مردم را به تقوا سفارش کند و سوره کوچکی از قرآن بخواند.
رساله نماز و روزه، م 778
مسأله اختصاصی در مورد نماز جمعه
مسافر نمی تواند امام جمعه باشد.
(استفتاء، 111)نماز عید فطر و قربان
نماز عید فطر و قربان در زمان حضور امام «علیه السلام» واجب است و باید به جماعت خوانده شود، و در زمان ما که امام «علیه السلام» غایب است مستحبّ میباشد و احتیاط واجب آن است که آن را به جماعت نخوانند، ولی به قصد رجاء مانع ندارد. و چنانچه ولی فقیه یا مأذون از طرف او اقامه جماعت نماید، اشکال ندارد. (تحریر الوسیله ، ج1، القول فی صلاه العیدین ، قبل از م 1 و توضیح المسائل ، م 1516)
نماز عید را می توان به جماعت به جا آورد هرچند الآن مستحب است. (استفتاء، 13)، صلاه الجماعه، درس: 15
مسائل اختصاصی در مورد نمازهای مستحبی
سوال: گفتهاند در نماز جناب جعفر علیه السلام در صورت تعجیل تاخیر تسبیحات به بعد از نماز جایز است. آیا در حال اختیار در فرض خستگی و امثال آن نیز جایز است؟
پاسخ: جایز است. (استفتاء، 22)
در نماز مستحب جلوس بین سجدتین لازم است. (استفتاء، 30)
در نمازهای مستحبی که در حال حرکت خوانده می شود در صورت حرکت پیاده، در حال توقف استقبال شرط است ولی در صورت سوار بودن بر مرکب یا وسیله نقلیه رعایت استقبال در توقفهای کوتاه شرط نیست. (استفتاء، 35)
-
- روزه
- اعتکاف
- خمس
- زکات
- نذر
- حج
- نگاه و پوشش
- نکاح و طلاق
- معاملات
- صید و ذباحه
- اطعمه و اشربه
- لقطه
- ارث زوجه
- دین و قرض
- وقف
- صدقه
- مسائل پزشکی
- متفرقه
- جهت مکاتبه با دفتر، از قسمت ارسال نامه استفاده نمایید.
- به منظور استفتاء یا ارسال سوال شرعی، از قسمت ارسال سوال شرعی استفاده نمایید.
- جهت ارایه انتقاد و پیشنهاد به سایت دفتر، از قسمت ارتباط با پایگاه استفاده نمایید.
- از فرم زیر فقط برای ارایه نظرات در مورد محتوای همین صفحه استفاده نمایید.
- مسوولیت ارسال اشتباه بر عهده ارسال کننده آن است.