در صورتی که یاد نگرفتن این مسائل منجر به ترک واجب یا ارتکاب حرام شود، شخص گناهکار خواهد بود. (۱۳۱۹)

دانش آموزان، دانشجویان و همه محصلان علوم مختلف، ‌تا وقتی‌‌که از مزایای مدرسه یا دانشگاه مربوطه بهره‌‌مندند، باید از برنامه‌‌های درسی آن مؤسسه تبعیت کنند. در غیر این صورت استفاده آنان از شهریه، کمک هزینه و سایر مزایا حرام است. (۱۳۲۲)

اگر خوف گناه یا همراه با نگاه حـرام است، باید از رفتن به دانشگاه اجتنـاب کنند. لذا به خودی خود رفتن به دانشگاه اشکال ندارد و بر زنان و دختران حفظ حجاب واجب است. بر مردان هم واجب است از نگاه حرام خودداری کنند. همچنین از اختلاطی که موجب خوف فتنه و فساد است نیز اجتناب کنند. (۱۳۲۸)

خنده و شوخی بین همکلاسی‌‌های دختر و پسر نیز حکم بالا را دارد.

اگر احکام پوشش و نگاه رعایت شود و خوف وقوع در گناه نباشد، جایز است. (‌۱۳۲۹)

فرستادن فرزندان به مدرسه‌‌هایی که بعضی از عقاید فاسد در آنها تدریس می‌‌شود، در صورتی‌‌که نسبت به عقاید دینی آنان خوفی وجود نداشته باشد و ترویج باطل هم نباشد و آنان بتوانند از یادگیری مطالب باطل و فاسد و گمراه‌‌کننده دوری کنند، اشکال ندارد و در غیر این صورت جایز نیست. (۱۳۳۳)

یادگیری و تحصیل فلسفه برای کسی‌‌که اطمینان دارد باعث تزلزل در اعتقادات دینی‌اش نمی‌‌شود، اشکال ندارد. بلکه در بعضی موارد واجب است. (‌۱۳۲۵)

معامله و نگهداری این کتب حرام است؛ مگر برای پاسخ‌‌گویی و ردّ آن؛ ‌آن هم برای کسی‌‌که قدرت علمی این کار را داشته باشد و مطمئن باشد که از حق منحرف نمی‌‌شود. (‌۱۳۳۲)و(۱۳۲۶)