بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم
متقابلاً اين عيد سعيد و روز بزرگ را كه ميلاد وجود مبارك مولود بزرگ عالم انسانيت و نبى‌مكرم اسلام، حضرت محمدبن‌عبداللَّه صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله‌وسلم و ولادت سلاله‌ى پاك آن بزرگوار، امام صادق عليه‌الصّلاةوالسّلام است، به همه‌ى مسلمانان عالم، به همه‌ى حق طلبان و عدالت جويان عالم؛ بخصوص به ملت بزرگ ايران و به خانواده‌هاى شهدا و شما حضار اين مجلس، تبريك عرض مى‌كنم.
روز ولادت نبى بزرگوار اسلام، روز تدبر در بركات بى‌پايان اين مولود مكرم است كه شايد بتوان گفت: بزرگترين بركات اين ولادت عظيم، عبارت بود از هديه كردن توحيد و عدالت به جوامع بشرى. انسانها امروز هم، كه روز پيشرفت علم و ترقيات عظيم فكرى بشرى است، در عالم اعتقاد، اسير شركند؛ حتى در كشورهاى بسيار پيشرفته از لحاظ مادى. پس، معلوم مى‌شود كه اعتقاد به توحيد، با همه‌ى بركاتى كه دارد، به نورانيتى احتياج دارد كه جز از طريق عقلى كه با وحى الهى هدايت شده باشد، رسيدن به آن، امكان‌پذير نيست. اين هديه را، پيغمبر مكرم ما به بشريت داد؛ همچنان كه انبياى گذشته داده بودند. اعتقاد به توحيد، در جان و قلب و حتى در زمينه‌ى زندگى انسان، داراى بركاتى است كه بايد به آنها انديشيد و به سمت آثار و بركات توحيد حركت كرد.
يكى ديگر از هديه‌هاى بزرگ الهى كه به وسيله‌ى اين مولود مكرم به بشريت هديه شد، عدل و عدالت بود؛ هديه‌ى عدل و عدالت به انسانى كه گرفتار بى‌عدالتى است. از اول تاريخ تا امروز نيز، همچنان، گرفتارى بزرگ بشريت، گرفتارى بى‌عدالتى است. اين دينى كه مولودمكرم امروز به بشريت عرضه كرد، انسانها را به چنين نقطه‌هاى برجسته‌اى مانند توحيد و عدل در زندگى انسان، دعوت مى‌كند. پس، بركات اين روز، بركاتى است كه اولاً متعلق به همه‌ى بشريت است؛ يعنى هر كس كه بتواند از آن استفاده كند؛ ثانياً، مخصوص به زمان خاصى نيست. امروز هم بشر به اين احتياج دارد كه به توحيد خالص و دستور عدل اسلامى و نسخه‌اى كه اسلام براى عدالت به بشريت داده است برگردد، كه فرمود: «ان اكرمكم عنداللَّه اتقيكم.»(33) يعنى دعوت به تقوى و پرهيزكارى؛ دعوت به دور ريختن انگيزه‌هاى تفرقه‌ى بين انسانها؛ مثل قوميت و نژاد و خون و رنگ و از اين چيزها.
امروز، كشورهاى از لحاظ مادى مترقى دنيا، هنوز گرفتارى سياه و سفيد دارند. سياهپوست حدودى دارد؛ سفيد پوست حدودى دارد. هنوز جنگ نژادى است؛ جنگ خون است؛ جنگ قوميتهاست. و چقدر انسانها، كه به خاطر جنگ ميان قوميتها و مليتهاى ساختگى از بين مى‌روند؛ كشته مى‌شوند؛ حقوقشان ضايع مى‌شود و بى‌خانمان مى‌شوند! پس، امروز هم بشر محتاج نداى وحدت و توحيد و عدل است؛ كه پرچمدار آن، اسلام و مسلمين هستند. چه كسى با اين مخالف است؟ قدرتمندانى كه از تفرقه استفاده مى‌كنند؛ از شرك استفاده مى‌كنند؛ از نبودن عدل استفاده مى‌كنند و بناى زندگى و فلسفه‌ى حياتشان، بر تبعيض است. امروز قدرتمندان بزرگ مادى عالم، يعنى همان كسانى كه در كشورهاى خودشان داد دموكراسى زده‌اند و ادعاى دموكراسى و يكسانى حقوق افراد جامعه را مطرح كرده‌اند و با استبداد حكومتها - البته در ادعا و در لفظ - مخالفند، همانها، در سطح عالم، دموكراسى را از بين برده‌اند. ترجيح ملتى بر ملتى؛ ترجيح منطقه‌اى بر منطقه‌اى؛ ترجيح خونى بر خونى! استبداد را بر دنيا حاكم كردند، تا به گونه‌اى كه بخواهند، دنيا را اداره كنند. اين، وضع بشريت امروز است. و مى‌بينيم كه امروز بشريت محتاج همين فريادى است كه پيغمبر اسلام مبنى بر توحيد و عدل ميان انسانها بلند كرد. ما ملت ايران، اين هفته را «هفته‌ى وحدت» قرار داديم و امام بزرگوار ما رضوان‌اللَّه‌تعالى‌عليه كه هميشه منادى وحدت بين مسلمين بودند، در اين هفته، نداى وحدت را به گوش همه‌ى مسلمانان عالم، بلكه همه‌ى حق‌طلبان عالم رساندند.
«هفته‌ى وحدت»، اسم مناسبى است. بحمداللَّه وحدت بين آحاد ملت ايران، بين قشرهاى مردم، در هر راه و رسم و حدى كه هستند و به هر كارى كه مشغولند، وجود دارد. آحاد ملت ما، على‌رغم توطئه‌ها و بذر نفاق افكنيها، با هم متحدندو در يك جهت حركت مى‌كنند: در جهت اسلام؛ در جهت قرآن؛ در جهت حاكميت دين؛ بدون فرقى بين شيعه و سنى و قوميتهاى مختلف (فارس و عرب و ترك و تركمن و بلوچ و كرد و غير اينها)؛ يك ملت يكپارچه. واقعاً ملت ايران، به بركت اسلام، يك نمونه است. بين ملتهاى مسلمان، يك الگوى موفق است. خداوند از شما ملت ايران، به خاطر صادقانه پاسخ گفتنتان به دعوت دين و نداى امام بزرگوارتان راضى باشد. اين را بايد حفظ كنيد. همين وحدت با ارزشى كه به بركت آن، شما توانسته‌ايد اين همه پيروزى را به دست بياوريد، دشمنهايى در كمين دارد. بايد هوشيار باشيد و نگذاريد اختلافات به وجود آيد. در آن‌جايى كه بهانه‌ى اختلاف هست و دشمن مى‌تواند آن‌جا مستمسكى براى اختلاف درست كند، بيشتر مواظب باشيد. در مسأله‌ى مذهب و اختلافات مذهبى، كه قرنهاى متمادى دشمنان از آن سوءاستفاده كردند، بيشتر بايد مواظب باشند. هم شيعه بايد مواظب باشد، هم سنى.
در قضيه‌ى قوميتها، كه دشمنان كمين گرفته‌اند؛ پشت خم كرده‌اند تا بلكه بتوانند به نحوى بين قوميتهاى ايرانى كه در طول تاريخ در كنار هم زندگى كردند، اختلاف ايجاد كنند، بايد هوشيارتر و مواظب‌تر باشيد. اينها آن نقطه‌هايى است كه دشمن مى‌خواهد ازشان استفاده كند. بايد در مقابل اينها ايستاد.
دشمن مى‌خواهد ايران نباشد. دشمن مى‌خواهد يكپارچگى و تماميت ارضى ايران نباشد. دشمن مى‌خواهد پرچم اسلام بالاى سر اين ملت در اهتزاز نباشد. دشمن مى‌خواهد در رأس اين حكومت، كسانى مثل رژيم گذشته - نوكرها و دست نشانده‌هاى خودش - بر سر كار باشند. البته كه دشمنان جهانخوار حاضر نيستند يك ملت مستقل را با اتكا به نفس، با اعتماد به خدا، با تكيه به دين اسلام ببينند؛ آن هم در چنين منطقه‌ى حساسى از عالم و با اين احساس عظمتى كه در اين ملت هست و احساس همدردى‌اى كه نسبت به مسلمانان دارند!
آن روز كه شما براى مردم بوسنى هرزگوين آن راهپيمايى عظيم را در خيابانهاى تهران و ديگر شهرهاى كشور راه انداختيد، خيال مى‌كنيد كسانى كه جلّادان بوسنى هرزگوين محسوب مى‌شوند و پشت سر آن جلّادان ايستاده‌اند، آن اجتماع عظيم را نديدند؟! متأثّر نشدند از اين‌كه ملت ايران چگونه با عزمى راسخ، در يك مسأله‌ى بين‌المللى ايستاده است و براساس مصداق «من اصبح و لم يهتم بامور المسلمين ...»، اهتمام به امور مسلمين دارد؛ آن هم با همه‌ى وجود و در هر جايى كه اين مسلم باشد، ولو در اروپا! مردم ما چه مى‌دانند مردم بوسنى هرزگوين، مردم سارايوو چه كسانى، چگونه مردمى و با چه احساساتى هستند؟! ما تابه حال چه ارتباطى با هم داشتيم؛ به جز اسلام، احساس اسلامى و احساس اين‌كه ملت مسلمانى زير ستم قرار گرفته است؟!
اين احساس، مردم ما را به حركت وا مى‌دارد؛ مردم ما را به اهتمام به امور آنها وامى‌دارد. اگر لازم است به خيابانها بيايند، با گروههاى ميليونى به خيابانها مى‌ريزند. اگر لازم است كمك كنند و پول بدهند. به حسابهاى مربوط پول مى‌ريزند و كمك مى‌كنند. اگر چيز ديگرى هم در راه حمايت از برادران مسلمان لازم باشد، باز هم ملت ما سينه را سپر مى‌كند و آماده، مى‌ايستد. اين، يك نمونه از ملتى است كه اعتقاد به وحدت اسلامى، به برادرى اسلامى و به خويشاوندى اسلامى دارد. حال اگر همه‌ى ملتهاى مسلمان با هم چنين باشند، ببينيد چه چيزى در دنيا پيش مى‌آيد! اين، وحدت اسلامى است. وحدت بالاتر، بعد از وحدت ميان آحاد يك كشور و يك ملت: وحدت امت اسلامى است.
اگر سران كشورها، در همه‌ى كشورهاى اسلامى به ملتها براى ابراز احساساتشان نسبت به مسائل بين‌المللى اسلامى ميدان و راه بدهند و آنها را هدايت كنند، و آنها همان وضعى را پيدا كنند كه ملت ايران دارد، ببينيد چه حادثه‌اى در دنيا اتفاق مى‌افتد! فكر مى‌كنيد اگر چنين وحدت و همدلى و همدستى‌اى بين ملتهاى مسلمان باشد، ديگر دشمن جرأت مى‌كند يك ملت مسلمان را مثل همين ملت بيچاره و مظلوم بوسنى هرزگوين، آن‌گونه در حلقه‌ى محاصره قرار دهد!؟ آيا ديگر مجامع بين‌المللى جرأت مى‌كنند مسأله را با حرف و زبان، از سر، باز كنند؟ واقعاً حادثه‌ى عجيبى در دنيا اتفاق مى‌افتد! اين همه ادعاى طرفدارى از حقوق انسان مى‌كنند؛ اما وقتى نوبت به يك عده مردم مسلمان مى‌رسد، همه از ياد مى‌رود! اين چه عنادى است كه دشمنان و قدرتهاى جهانى با اسلام دارند؟! اين چه جنگ صليبى‌اى است كه امروز عليه اسلام و مسلمين به راه انداخته‌اند، كه انسان در همه جا نشانه‌هاى آن را مشاهده مى‌كند؟! اين چه مظلوميتى است كه مسلمانان در همه‌ى نقاط عالم - هر جايى كه دشمنان بتوانند نسبت به آنها اعمال كنند - مشاهده مى‌شود؟! اين، ناشى از چيست؟ ناشى از اين است كه بين مسلمانان تفرق است؛ بين امت اسلامى تفرقه است؛ بين دولتهاى مسلمان تفرقه است و اين تفرقه، كار دشمن است.
ما كشورهاى اسلامى، با هم اصطكاك منافع نداريم. يك مجموعه‌ى اسلامى، يك بلوك اسلامى، براى همه خوب است، نه براى يك جمع خاص. كشورهاى بزرگ اسلامى هم از يك مجموعه‌ى اسلامى سود مى‌برند؛ كشورهاى ضعيف و كوچك و فقير هم سود مى‌برند. اين، به نفع همه است. به نفع همه‌ى اطراف قضيه است. پس به ضرر كيست؟ چه كسى از اجتماع مسلمين متضرر است؟ آن قدرتهايى كه مى‌خواهند اغراض فاسد خودشان را روى ملتهاى مسلمان اعمال كنند؛ يعنى قدرتهاى بزرگ، امريكا، سياستهاى استعمارى. ما از اول انقلاب تا امروز، كشورهاى مسلمان را به وحدت دعوت كرديم؛ كشورهاى منطقه‌ى اسلامى و مجموعه‌هاى كوچكتر را به وحدت دعوت كرديم. ما نگفتيم بياييد وحدت كنيم تا ما از اين وحدت استفاده كنيم. ما اگر همواره سعى كرده‌ايم برادرى و رفاقتمان را با دولتهاى اسلامى حفظ كنيم، نه براى اين است كه دولت يا ملت ايران، احتياج ويژه‌اى به اين همراهى دارد؛ نه. براى اين است كه همه‌ى دنياى اسلام از اين رابطه سود ببرد.
ملت ايران ملتى قوى است. دولت ايران دولت مستحكمى است؛ چون به آحاد ملت خود متكى است. ما را كه در جنگ تحميلى عراق ديديد! ديديد چگونه رفتار كرديم! ديديد ملت ما چگونه عمل كرد! ما كه از تهاجم دشمن باكى نداريم! چه كسى مى‌تواند بگويد كه عراق وقتى هشت سال با ما مى‌جنگيد، امريكا و ناتو پشت سرش نبود؟! امروز همه‌ى حقايق آشكار مى‌شود: به عراق سلاح مى‌دادند، پول مى‌دادند، نقشه‌ى جنگى مى‌دادند، خبر ماهواره‌ها را مى‌دادند، برايش جاسوسى مى‌كردند و همه به نفع عراق كار مى‌كردند. دولتهاى عربى خليج فارس، از روى ترس به عراق كمك مى‌كردند. چه كسى مى‌تواند اينها را منكر شود؟ كدام دولت از اين دولتهاى منطقه هست كه بتواند بگويد در اين جنگ هشت ساله، به عراق كمك نكرده است؟ نتيجه چه شد؟آيا ملت ايران يك قدم عقب‌نشينى كرد؟ آيا ملت ايران احساس ضعف كرد؟ آيا رهبر ايران، كه مثل كوه در مقابل همه دنيا ايستاد، احساس ترس كرد؟ آيا ملت و رهبر و مسؤولين كشور، به خاطر دشمنيها رابطه‌شان روزبه‌روز صميمانه‌تر نشد؟ ما كه از تهاجم دشمن باكى نداريم! ما مى‌گوييم وحدت، براى اين‌كه شما منتفع شويد؛ همه‌ى دولتها منتفع شوند؛ دنياى اسلام منتفع شود. وحدت، اين است! امروز مى‌شنويد كه در خليج فارس، باز سر و صداهايى درست كرده‌اند: بهانه‌اى به اسم جزيره‌ى ابوموسى و از اين حرفها. اين حرفها چيست؟! اينها كار كيست؟! كيست كه دست استعمارگران ديروز - همان دستهاى پليد - را در اين ماجرا نبيند؟!كيست كه دست قدرتهاى حاضر در خليج فارس را، دست امريكا را، دست استعمارگر پير منحوس، يعنى دولت انگليس را، در اين ماجرا نبيند؟! چه مى‌خواهند اينها؟ چرا مى‌خواهند بين همسايه‌ها اختلاف بيندازند؟ چرا مى‌خواهند براى توجيه حضور خودشان در خليج فارس، برادران را با هم دشمن كنند؟ اين كشورها اگر با يكديگر همدست باشند، مشتى خواهند شد و آن وقت دشمن جرأت نمى‌كند در مقابل آنها بايستد و به اين كشورها زور بگويد. مى‌خواهند اين همدستى از بين برود و اين مشت باز شود. چرا؟ چه كسانى هستند؟ معلوم است كه دست قدرتهاى بيگانه است. ما تصورمان اين است. ما خيال مى‌كنيم در اين قضايا، شيوخ منطقه اگر گناهى داشته باشند، گناهشان غفلت از حقايق است. آنها هم دلشان مى‌خواهد اتحاد و اتفاق باشد.
ما توصيه‌مان به دولتهاى خليج فارس و همسايه‌ها اين است كه دشمن را ببينند؛ دشمن را بشناسند؛ كيد دشمن را بشناسند؛ دست دشمن را بشناسند و بدانند كيست كه مى‌خواهد در اين منطقه اختلاف بيندازد؟ اين اختلاف، بيشتر به ضرر خود آنهاست. حوادث دو، سه سال پيش منطقه را ديديد؟ ديديد نتيجه‌ى كمك به عراق چه شد؟ نتيجه‌ى حضور قدرتمندانه‌ى امريكا و انگليس و ديگران را در اين منطقه ديديد؟ چقدر منطقه و دولتهاى جنوب خليج فارس تحقير شدند و هنوز هم مى‌شوند! ملتها چقدر تحقير شدند! علاج همه‌ى اينها، اتحاد كلمه است. والّا دولت ايران كه از چيزى نمى‌ترسد. ملت ايران هم از چيزى نمى‌ترسد. ما در انقلاب متولّد شديم، با انقلاب پيش رفتيم و در مقابل دشمنيها رشد كرديم. بيشتر از آنچه كه دنيا تا امروز با ما دشمنى كرده است، ممكن نيست با كسى دشمنى كرد. با كدام ملت اين‌قدر دشمنى كرده‌اند؟ با اين وجود، ملت ايران مانده است؛ انقلاب مانده است؛ جمهورى اسلامى مانده است و هميشه به فضل الهى خواهد ماند. اين، آن پيام وحدت اسلامى است كه براى همه، مايه‌ى عزت، مايه‌ى كرامت و مايه‌ى آرامش است. اين، آن آرزوى ماست.
ما آرزو داريم كه اين يك ميليارد مسلمان، حقيقتاً يك واحد باشند؛ نه اين‌كه دولتها و كشورها وجود نداشته باشند. چنين چيزى، على‌الظاهر، تا قبل از ظهور ولىّ‌عصر ارواحنافداه، نخواهد شد. اما مى‌گوييم در يك جهت حركت كنند. با يك روحيه حركت كنند. ملتها و دولتهاى مسلمان، با يك دل حركت كنند. و اين، عزت و قدرت آنهاست. عزت و قدرت، در سايه‌ى اسلام است. عزت و قدرت، در سايه‌ى همبستگى و همدلى اسلامى شما ملت ايران است. عزت و قدرت در سايه‌ى تقوا و تمسك به قرآن است. عزت و قدرت، در سايه‌ى نترسيدن از غير خداست. اينها را اگر ما رعايت كرديم، ديگران باشند يا نباشند؛ همراه ما باشند يا مقابل ما باشند، خداى متعال پشتيبان ما خواهد بود. و ما اين راه را به فضل الهى ادامه خواهيم داد و مى‌دانيم كه خداى متعال با ماست و توجهات ولىّ‌عصر ارواحنافداه، ان‌شاءاللَّه شامل حال شما ملت است.
من مجدداً به همه‌ى حضار، مخصوصاً ميهمانان هفته‌ى وحدت كه از اكناف كشور و از كشورهاى ديگر تشريف آورده‌اند و همچنين سفراى محترم كشورهاى اسلامى، تبريك عرض مى‌كنم. خداوند پشت و پناه همه‌ى شما باشد.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
--------------------------------------------
33) حجرات: 13.
متقابلاً اين عيد سعيد و روز بزرگ را كه ميلاد وجود مبارك مولود بزرگ عالم انسانيت و نبى‌مكرم اسلام، حضرت محمدبن‌عبداللَّه صلى‌اللَّه‌عليه‌وآله‌وسلم و ولادت سلاله‌ى پاك آن بزرگوار، امام صادق عليه‌الصّلاةوالسّلام است، به همه‌ى مسلمانان عالم، به همه‌ى حق طلبان و عدالت جويان عالم؛ بخصوص به ملت بزرگ ايران و به خانواده‌هاى شهدا و شما حضار اين مجلس، تبريك عرض مى‌كنم.
روز ولادت نبى بزرگوار اسلام، روز تدبر در بركات بى‌پايان اين مولود مكرم است كه شايد بتوان گفت: بزرگترين بركات اين ولادت عظيم، عبارت بود از هديه كردن توحيد و عدالت به جوامع بشرى. انسانها امروز هم، كه روز پيشرفت علم و ترقيات عظيم فكرى بشرى است، در عالم اعتقاد، اسير شركند؛ حتى در كشورهاى بسيار پيشرفته از لحاظ مادى. پس، معلوم مى‌شود كه اعتقاد به توحيد، با همه‌ى بركاتى كه دارد، به نورانيتى احتياج دارد كه جز از طريق عقلى كه با وحى الهى هدايت شده باشد، رسيدن به آن، امكان‌پذير نيست. اين هديه را، پيغمبر مكرم ما به بشريت داد؛ همچنان كه انبياى گذشته داده بودند. اعتقاد به توحيد، در جان و قلب و حتى در زمينه‌ى زندگى انسان، داراى بركاتى است كه بايد به آنها انديشيد و به سمت آثار و بركات توحيد حركت كرد.
يكى ديگر از هديه‌هاى بزرگ الهى كه به وسيله‌ى اين مولود مكرم به بشريت هديه شد، عدل و عدالت بود؛ هديه‌ى عدل و عدالت به انسانى كه گرفتار بى‌عدالتى است. از اول تاريخ تا امروز نيز، همچنان، گرفتارى بزرگ بشريت، گرفتارى بى‌عدالتى است. اين دينى كه مولودمكرم امروز به بشريت عرضه كرد، انسانها را به چنين نقطه‌هاى برجسته‌اى مانند توحيد و عدل در زندگى انسان، دعوت مى‌كند. پس، بركات اين روز، بركاتى است كه اولاً متعلق به همه‌ى بشريت است؛ يعنى هر كس كه بتواند از آن استفاده كند؛ ثانياً، مخصوص به زمان خاصى نيست. امروز هم بشر به اين احتياج دارد كه به توحيد خالص و دستور عدل اسلامى و نسخه‌اى كه اسلام براى عدالت به بشريت داده است برگردد، كه فرمود: «ان اكرمكم عنداللَّه اتقيكم.»(33) يعنى دعوت به تقوى و پرهيزكارى؛ دعوت به دور ريختن انگيزه‌هاى تفرقه‌ى بين انسانها؛ مثل قوميت و نژاد و خون و رنگ و از اين چيزها.
امروز، كشورهاى از لحاظ مادى مترقى دنيا، هنوز گرفتارى سياه و سفيد دارند. سياهپوست حدودى دارد؛ سفيد پوست حدودى دارد. هنوز جنگ نژادى است؛ جنگ خون است؛ جنگ قوميتهاست. و چقدر انسانها، كه به خاطر جنگ ميان قوميتها و مليتهاى ساختگى از بين مى‌روند؛ كشته مى‌شوند؛ حقوقشان ضايع مى‌شود و بى‌خانمان مى‌شوند! پس، امروز هم بشر محتاج نداى وحدت و توحيد و عدل است؛ كه پرچمدار آن، اسلام و مسلمين هستند. چه كسى با اين مخالف است؟ قدرتمندانى كه از تفرقه استفاده مى‌كنند؛ از شرك استفاده مى‌كنند؛ از نبودن عدل استفاده مى‌كنند و بناى زندگى و فلسفه‌ى حياتشان، بر تبعيض است. امروز قدرتمندان بزرگ مادى عالم، يعنى همان كسانى كه در كشورهاى خودشان داد دموكراسى زده‌اند و ادعاى دموكراسى و يكسانى حقوق افراد جامعه را مطرح كرده‌اند و با استبداد حكومتها - البته در ادعا و در لفظ - مخالفند، همانها، در سطح عالم، دموكراسى را از بين برده‌اند. ترجيح ملتى بر ملتى؛ ترجيح منطقه‌اى بر منطقه‌اى؛ ترجيح خونى بر خونى! استبداد را بر دنيا حاكم كردند، تا به گونه‌اى كه بخواهند، دنيا را اداره كنند. اين، وضع بشريت امروز است. و مى‌بينيم كه امروز بشريت محتاج همين فريادى است كه پيغمبر اسلام مبنى بر توحيد و عدل ميان انسانها بلند كرد. ما ملت ايران، اين هفته را «هفته‌ى وحدت» قرار داديم و امام بزرگوار ما رضوان‌اللَّه‌تعالى‌عليه كه هميشه منادى وحدت بين مسلمين بودند، در اين هفته، نداى وحدت را به گوش همه‌ى مسلمانان عالم، بلكه همه‌ى حق‌طلبان عالم رساندند.
«هفته‌ى وحدت»، اسم مناسبى است. بحمداللَّه وحدت بين آحاد ملت ايران، بين قشرهاى مردم، در هر راه و رسم و حدى كه هستند و به هر كارى كه مشغولند، وجود دارد. آحاد ملت ما، على‌رغم توطئه‌ها و بذر نفاق افكنيها، با هم متحدندو در يك جهت حركت مى‌كنند: در جهت اسلام؛ در جهت قرآن؛ در جهت حاكميت دين؛ بدون فرقى بين شيعه و سنى و قوميتهاى مختلف (فارس و عرب و ترك و تركمن و بلوچ و كرد و غير اينها)؛ يك ملت يكپارچه. واقعاً ملت ايران، به بركت اسلام، يك نمونه است. بين ملتهاى مسلمان، يك الگوى موفق است. خداوند از شما ملت ايران، به خاطر صادقانه پاسخ گفتنتان به دعوت دين و نداى امام بزرگوارتان راضى باشد. اين را بايد حفظ كنيد. همين وحدت با ارزشى كه به بركت آن، شما توانسته‌ايد اين همه پيروزى را به دست بياوريد، دشمنهايى در كمين دارد. بايد هوشيار باشيد و نگذاريد اختلافات به وجود آيد. در آن‌جايى كه بهانه‌ى اختلاف هست و دشمن مى‌تواند آن‌جا مستمسكى براى اختلاف درست كند، بيشتر مواظب باشيد. در مسأله‌ى مذهب و اختلافات مذهبى، كه قرنهاى متمادى دشمنان از آن سوءاستفاده كردند، بيشتر بايد مواظب باشند. هم شيعه بايد مواظب باشد، هم سنى.
در قضيه‌ى قوميتها، كه دشمنان كمين گرفته‌اند؛ پشت خم كرده‌اند تا بلكه بتوانند به نحوى بين قوميتهاى ايرانى كه در طول تاريخ در كنار هم زندگى كردند، اختلاف ايجاد كنند، بايد هوشيارتر و مواظب‌تر باشيد. اينها آن نقطه‌هايى است كه دشمن مى‌خواهد ازشان استفاده كند. بايد در مقابل اينها ايستاد.
دشمن مى‌خواهد ايران نباشد. دشمن مى‌خواهد يكپارچگى و تماميت ارضى ايران نباشد. دشمن مى‌خواهد پرچم اسلام بالاى سر اين ملت در اهتزاز نباشد. دشمن مى‌خواهد در رأس اين حكومت، كسانى مثل رژيم گذشته - نوكرها و دست نشانده‌هاى خودش - بر سر كار باشند. البته كه دشمنان جهانخوار حاضر نيستند يك ملت مستقل را با اتكا به نفس، با اعتماد به خدا، با تكيه به دين اسلام ببينند؛ آن هم در چنين منطقه‌ى حساسى از عالم و با اين احساس عظمتى كه در اين ملت هست و احساس همدردى‌اى كه نسبت به مسلمانان دارند!
آن روز كه شما براى مردم بوسنى هرزگوين آن راهپيمايى عظيم را در خيابانهاى تهران و ديگر شهرهاى كشور راه انداختيد، خيال مى‌كنيد كسانى كه جلّادان بوسنى هرزگوين محسوب مى‌شوند و پشت سر آن جلّادان ايستاده‌اند، آن اجتماع عظيم را نديدند؟! متأثّر نشدند از اين‌كه ملت ايران چگونه با عزمى راسخ، در يك مسأله‌ى بين‌المللى ايستاده است و براساس مصداق «من اصبح و لم يهتم بامور المسلمين ...»، اهتمام به امور مسلمين دارد؛ آن هم با همه‌ى وجود و در هر جايى كه اين مسلم باشد، ولو در اروپا! مردم ما چه مى‌دانند مردم بوسنى هرزگوين، مردم سارايوو چه كسانى، چگونه مردمى و با چه احساساتى هستند؟! ما تابه حال چه ارتباطى با هم داشتيم؛ به جز اسلام، احساس اسلامى و احساس اين‌كه ملت مسلمانى زير ستم قرار گرفته است؟!
اين احساس، مردم ما را به حركت وا مى‌دارد؛ مردم ما را به اهتمام به امور آنها وامى‌دارد. اگر لازم است به خيابانها بيايند، با گروههاى ميليونى به خيابانها مى‌ريزند. اگر لازم است كمك كنند و پول بدهند. به حسابهاى مربوط پول مى‌ريزند و كمك مى‌كنند. اگر چيز ديگرى هم در راه حمايت از برادران مسلمان لازم باشد، باز هم ملت ما سينه را سپر مى‌كند و آماده، مى‌ايستد. اين، يك نمونه از ملتى است كه اعتقاد به وحدت اسلامى، به برادرى اسلامى و به خويشاوندى اسلامى دارد. حال اگر همه‌ى ملتهاى مسلمان با هم چنين باشند، ببينيد چه چيزى در دنيا پيش مى‌آيد! اين، وحدت اسلامى است. وحدت بالاتر، بعد از وحدت ميان آحاد يك كشور و يك ملت: وحدت امت اسلامى است.
اگر سران كشورها، در همه‌ى كشورهاى اسلامى به ملتها براى ابراز احساساتشان نسبت به مسائل بين‌المللى اسلامى ميدان و راه بدهند و آنها را هدايت كنند، و آنها همان وضعى را پيدا كنند كه ملت ايران دارد، ببينيد چه حادثه‌اى در دنيا اتفاق مى‌افتد! فكر مى‌كنيد اگر چنين وحدت و همدلى و همدستى‌اى بين ملتهاى مسلمان باشد، ديگر دشمن جرأت مى‌كند يك ملت مسلمان را مثل همين ملت بيچاره و مظلوم بوسنى هرزگوين، آن‌گونه در حلقه‌ى محاصره قرار دهد!؟ آيا ديگر مجامع بين‌المللى جرأت مى‌كنند مسأله را با حرف و زبان، از سر، باز كنند؟ واقعاً حادثه‌ى عجيبى در دنيا اتفاق مى‌افتد! اين همه ادعاى طرفدارى از حقوق انسان مى‌كنند؛ اما وقتى نوبت به يك عده مردم مسلمان مى‌رسد، همه از ياد مى‌رود! اين چه عنادى است كه دشمنان و قدرتهاى جهانى با اسلام دارند؟! اين چه جنگ صليبى‌اى است كه امروز عليه اسلام و مسلمين به راه انداخته‌اند، كه انسان در همه جا نشانه‌هاى آن را مشاهده مى‌كند؟! اين چه مظلوميتى است كه مسلمانان در همه‌ى نقاط عالم - هر جايى كه دشمنان بتوانند نسبت به آنها اعمال كنند - مشاهده مى‌شود؟! اين، ناشى از چيست؟ ناشى از اين است كه بين مسلمانان تفرق است؛ بين امت اسلامى تفرقه است؛ بين دولتهاى مسلمان تفرقه است و اين تفرقه، كار دشمن است.
ما كشورهاى اسلامى، با هم اصطكاك منافع نداريم. يك مجموعه‌ى اسلامى، يك بلوك اسلامى، براى همه خوب است، نه براى يك جمع خاص. كشورهاى بزرگ اسلامى هم از يك مجموعه‌ى اسلامى سود مى‌برند؛ كشورهاى ضعيف و كوچك و فقير هم سود مى‌برند. اين، به نفع همه است. به نفع همه‌ى اطراف قضيه است. پس به ضرر كيست؟ چه كسى از اجتماع مسلمين متضرر است؟ آن قدرتهايى كه مى‌خواهند اغراض فاسد خودشان را روى ملتهاى مسلمان اعمال كنند؛ يعنى قدرتهاى بزرگ، امريكا، سياستهاى استعمارى. ما از اول انقلاب تا امروز، كشورهاى مسلمان را به وحدت دعوت كرديم؛ كشورهاى منطقه‌ى اسلامى و مجموعه‌هاى كوچكتر را به وحدت دعوت كرديم. ما نگفتيم بياييد وحدت كنيم تا ما از اين وحدت استفاده كنيم. ما اگر همواره سعى كرده‌ايم برادرى و رفاقتمان را با دولتهاى اسلامى حفظ كنيم، نه براى اين است كه دولت يا ملت ايران، احتياج ويژه‌اى به اين همراهى دارد؛ نه. براى اين است كه همه‌ى دنياى اسلام از اين رابطه سود ببرد.
ملت ايران ملتى قوى است. دولت ايران دولت مستحكمى است؛ چون به آحاد ملت خود متكى است. ما را كه در جنگ تحميلى عراق ديديد! ديديد چگونه رفتار كرديم! ديديد ملت ما چگونه عمل كرد! ما كه از تهاجم دشمن باكى نداريم! چه كسى مى‌تواند بگويد كه عراق وقتى هشت سال با ما مى‌جنگيد، امريكا و ناتو پشت سرش نبود؟! امروز همه‌ى حقايق آشكار مى‌شود: به عراق سلاح مى‌دادند، پول مى‌دادند، نقشه‌ى جنگى مى‌دادند، خبر ماهواره‌ها را مى‌دادند، برايش جاسوسى مى‌كردند و همه به نفع عراق كار مى‌كردند. دولتهاى عربى خليج فارس، از روى ترس به عراق كمك مى‌كردند. چه كسى مى‌تواند اينها را منكر شود؟ كدام دولت از اين دولتهاى منطقه هست كه بتواند بگويد در اين جنگ هشت ساله، به عراق كمك نكرده است؟ نتيجه چه شد؟آيا ملت ايران يك قدم عقب‌نشينى كرد؟ آيا ملت ايران احساس ضعف كرد؟ آيا رهبر ايران، كه مثل كوه در مقابل همه دنيا ايستاد، احساس ترس كرد؟ آيا ملت و رهبر و مسؤولين كشور، به خاطر دشمنيها رابطه‌شان روزبه‌روز صميمانه‌تر نشد؟ ما كه از تهاجم دشمن باكى نداريم! ما مى‌گوييم وحدت، براى اين‌كه شما منتفع شويد؛ همه‌ى دولتها منتفع شوند؛ دنياى اسلام منتفع شود. وحدت، اين است! امروز مى‌شنويد كه در خليج فارس، باز سر و صداهايى درست كرده‌اند: بهانه‌اى به اسم جزيره‌ى ابوموسى و از اين حرفها. اين حرفها چيست؟! اينها كار كيست؟! كيست كه دست استعمارگران ديروز - همان دستهاى پليد - را در اين ماجرا نبيند؟!كيست كه دست قدرتهاى حاضر در خليج فارس را، دست امريكا را، دست استعمارگر پير منحوس، يعنى دولت انگليس را، در اين ماجرا نبيند؟! چه مى‌خواهند اينها؟ چرا مى‌خواهند بين همسايه‌ها اختلاف بيندازند؟ چرا مى‌خواهند براى توجيه حضور خودشان در خليج فارس، برادران را با هم دشمن كنند؟ اين كشورها اگر با يكديگر همدست باشند، مشتى خواهند شد و آن وقت دشمن جرأت نمى‌كند در مقابل آنها بايستد و به اين كشورها زور بگويد. مى‌خواهند اين همدستى از بين برود و اين مشت باز شود. چرا؟ چه كسانى هستند؟ معلوم است كه دست قدرتهاى بيگانه است. ما تصورمان اين است. ما خيال مى‌كنيم در اين قضايا، شيوخ منطقه اگر گناهى داشته باشند، گناهشان غفلت از حقايق است. آنها هم دلشان مى‌خواهد اتحاد و اتفاق باشد.
ما توصيه‌مان به دولتهاى خليج فارس و همسايه‌ها اين است كه دشمن را ببينند؛ دشمن را بشناسند؛ كيد دشمن را بشناسند؛ دست دشمن را بشناسند و بدانند كيست كه مى‌خواهد در اين منطقه اختلاف بيندازد؟ اين اختلاف، بيشتر به ضرر خود آنهاست. حوادث دو، سه سال پيش منطقه را ديديد؟ ديديد نتيجه‌ى كمك به عراق چه شد؟ نتيجه‌ى حضور قدرتمندانه‌ى امريكا و انگليس و ديگران را در اين منطقه ديديد؟ چقدر منطقه و دولتهاى جنوب خليج فارس تحقير شدند و هنوز هم مى‌شوند! ملتها چقدر تحقير شدند! علاج همه‌ى اينها، اتحاد كلمه است. والّا دولت ايران كه از چيزى نمى‌ترسد. ملت ايران هم از چيزى نمى‌ترسد. ما در انقلاب متولّد شديم، با انقلاب پيش رفتيم و در مقابل دشمنيها رشد كرديم. بيشتر از آنچه كه دنيا تا امروز با ما دشمنى كرده است، ممكن نيست با كسى دشمنى كرد. با كدام ملت اين‌قدر دشمنى كرده‌اند؟ با اين وجود، ملت ايران مانده است؛ انقلاب مانده است؛ جمهورى اسلامى مانده است و هميشه به فضل الهى خواهد ماند. اين، آن پيام وحدت اسلامى است كه براى همه، مايه‌ى عزت، مايه‌ى كرامت و مايه‌ى آرامش است. اين، آن آرزوى ماست.
ما آرزو داريم كه اين يك ميليارد مسلمان، حقيقتاً يك واحد باشند؛ نه اين‌كه دولتها و كشورها وجود نداشته باشند. چنين چيزى، على‌الظاهر، تا قبل از ظهور ولىّ‌عصر ارواحنافداه، نخواهد شد. اما مى‌گوييم در يك جهت حركت كنند. با يك روحيه حركت كنند. ملتها و دولتهاى مسلمان، با يك دل حركت كنند. و اين، عزت و قدرت آنهاست. عزت و قدرت، در سايه‌ى اسلام است. عزت و قدرت، در سايه‌ى همبستگى و همدلى اسلامى شما ملت ايران است. عزت و قدرت در سايه‌ى تقوا و تمسك به قرآن است. عزت و قدرت، در سايه‌ى نترسيدن از غير خداست. اينها را اگر ما رعايت كرديم، ديگران باشند يا نباشند؛ همراه ما باشند يا مقابل ما باشند، خداى متعال پشتيبان ما خواهد بود. و ما اين راه را به فضل الهى ادامه خواهيم داد و مى‌دانيم كه خداى متعال با ماست و توجهات ولىّ‌عصر ارواحنافداه، ان‌شاءاللَّه شامل حال شما ملت است.
من مجدداً به همه‌ى حضار، مخصوصاً ميهمانان هفته‌ى وحدت كه از اكناف كشور و از كشورهاى ديگر تشريف آورده‌اند و همچنين سفراى محترم كشورهاى اسلامى، تبريك عرض مى‌كنم. خداوند پشت و پناه همه‌ى شما باشد.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
--------------------------------------------
33) حجرات: 13.