بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
الحمدللَّه رب العالمين. احمده حمداًمتواصلاً بتواصل نعمه، و متواتراً بتواتر آلائه. والصّلاة والسلام على سيّدنا و نبيّنا و حبيب قلوبنا، ابى القاسم المصطفى محمّد. وعلى آله الاطيبين الاطهرين المنتجبين، الهداة المهديين المعصومين، سيّمابقيةاللَّه فى الارضين. قال اللَّه الحكيم فى كتابه: «يريدون ان يطفؤا نورً اللَّه بافواههم ويأبىً اللَّه الّاان يتمَّ نوره ولوكره الكافرون.»(1)
سوّمين سالگرد رحلت بنيانگذار عظيم الشّأن جمهورى اسلامى و پرچمدار بزرگ اسلام و قرآن در تاريخ معاصر، يادآور آن روزهاى تلخ و آن مصيبت جانگداز، براى ملت ايران و همه ملتهاى مسلمان و همه مستضعفان جهان است. بنده اوّلاً لازم مى دانم اين مصيبت بزرگ را، كه گذشت زمانْ از عظمت آن نمى كاهد، به محضر منوّر ولىّ عصر، امام زمان ارواحناله الفداء، تسليت عرض كنم. همين طور به ملت مسلمان ايران و همه دوستداران و ارادتمندان اين بزرگوار در سراسر عالم. همچنين تسليت عرض كنم به فرزند بزرگوار ايشان، جناب حجةالاسلام آقاى حاج سيد احمد آقا، كه يادگار ارزنده آن بزرگوار هستند. به مناسبت اين اجتماع عظيم شما، مطالبى را عرض مى كنم.
اين حادثه، از جهات مختلفى، داراى اهميت بود. يكى از آن جهات كه شايد مهمترين آنها هم محسوب مى شد، اين بود كه ملت ايران در اين حادثه، در برابر يك آزمايش بسيار بزرگ قرار گرفت. اين انقلاب و اين نظام و حركت مردم پشت سرِ امام، براى مسلمانان عالم، بلكه براى بسيارى از ملّتها، يك الگو و نمونه بود. قهراً با فقدان امام بزرگوار، اين حالت و نگرانى، در فضاى عالم به وجود مى آمد، كه ملت ايران، پس از فقدان امام و قلب تپنده اين نظام اسلامى، چگونه حركت خواهد كرد؟ آنچه كه من امروز بعد از سه سال از گذشت اين حادثه، مى توانم با جرأت بگويم، اين است كه ملت ايران، در اين حادثه و پس از آن، يكى از بهترين امتحانها را داد. حقيقتاً اين حركت ملت در تداوم راه و خطّ امام، مانند ساير مجاهدتهاى ملت بزرگ ايران در اصل انقلاب، در جنگ تحميلى و در آزمايشهاى گوناگون، يك حركت استثنايى و به يادماندنى بود. من در اين فرصت، مايلم رؤوس جهت گيريهاى ملت ايران را، كه در حركت عمومى مردم، در حركت دولت و در حركت مسؤولين نظام، مجسّم شده است و دقيقاً منطبق با همان خط و جهتگيرى اى است كه امام براى ما ترسيم كرده بودند، به اجمال عرض كنم و سپس نگاهى به آينده بيندازم و اين فرصت بسيار مهم را، كه مقطعى براى نظام ماست، باچشم انداز روشنى شروع كنيم.
من رؤوس مطالبى را در خصوصيات اين خط و اين جهتگيرى - كه ما به آن «خطّ امام» مى گوييم و مشخّصه حركت نظام جمهورى اسلامى در ده سال حيات با بركت امام بوده است - عرض مى كنم: خطّ امام، يعنى آن مسلك و سلوك حكومتى امام امّت. يعنى چيزى كه تفسيركننده نظام جمهورى اسلامى است. جمهورى اسلامى، مى تواند با جهتگيريهاى مختلفى تحقّق يابد. آنچه كه اين جهتگيريها را به صواب نزديك مى كند و مورد قبول و اعتقاد امام رضوان اللَّه تعالى عليه بوده است، اينهاست:
اوّل، ايستادگى در برابر تحميل و نفوذ قدرتهاى خارجى و نداشتن سرِ سازش با اين قدرتها. اين، اوّلين مشخّصه حركت امام بزرگوارماست.
دوم اهتمام به تعبّد وعمل فردى و ايستادگى در برابر سلطه شيطان نفس و وسوسه هاى نفسانى. اين دو مطلبِ بزرگ و اين دو ميدان مبارزه را، امام از هم جدا نمى كردند و در صحنه اجتماع و سياست، در مقابل شيطان بزرگ و شيطانهاى قدرت مى ايستادند. در صحنه روان آدمى و درون وجود انسان، امام با نفس مبارزه مى كردند و اصرار بر تعبّد و عمل اسلامى و فردى و شخصى داشتند.
سوم، اهميت دادن به توانايى ملتها و «اصل» دانستن آنها بود. امام با ملتها سخن مى گفتند و معتقد بودند كه تحوّلات بزرگ عالم، اگر به دست ملتها انجام گيرد، غير قابل شكست است و ملتها مى توانند در دنيا تحوّل ايجاد كنند و محيطهاى خودشان را عوض نمايند.
چهارم، اصرار بر وحدت مسلمين و مبارزه با تفرقه افكنى استكبار.
پنجم، اصرار بر ايجاد روابط سالم دوستانه با دولتها؛ مگر استثناهايى كه هركدام استدلالى قوى پشت سرش بود. امام به ماياد دادند كه جمهورى اسلامى، در سطح عالم مى تواند و بايد از روابط سالمى با دولتها برخوردار شود. البته رابطه با امريكا مردود است؛ به سبب اين كه آمريكا يك دولت استكبارى و متجاوز و ظالم است و با اسلام و جمهورى اسلامى در حال معارضه و محاربه است. ارتباط با رژيم صهيونيستى و نيز ارتباط با رژيم نژادپرست آفريقاى جنوبى (2).
مردود است؛ اما رابطه با بقيه دولتها، بسته به مصالح نظام جمهورى اسلامى است و اصل برايجاد ارتباط است.
ششم، اصرار بر شكستن حصار تحجّر و التقاط در فهم و عمل اسلامى و التزام به اسلام ناب. هم تحجّر، از ديدگاه امام - در بيان و عمل - مردود بود، هم التقاط.
هفتم، نقش محورى دادن به نجات محرومين و تأمين عدالت اجتماعى. هميشه، مردم در چشم امام، «اصل» بودند. در منطق و در خطّ حكومتى امام امّت، محرومان و مستضعفان محور تصميم گيريها محسوب مى شدند و همه فعّاليتهاى اقتصادى و امثال آن، بر محور نجات محرومين از محروميتها بود.
هشتم، توجّه ويژه به مبارزه با رژيم اشغالگر قدس و رژيم غاصب صهيونيستى بود. مبارزه با اسرائيل، جايگاه خاصّى در منطق امام - در راه و رسم حكومتى - داشت. از امورى كه در نظر امام امّت به هيچ وجه براى ملتهاى مسلمان قابل اغماض نبود، مبارزه با صهيونيستها بود؛ چون امام بزرگوار، نقش ويرانگر و مخرّبِ اين رژيم تحميلى را از سالها پيش از پيروزى انقلاب، به درستى تشخيص داده بودند.
نهم، حفظ وحدت ملى و ايجاد يكپارچگى در ميان ملت ايران و اصرار بر مقابله و مبارزه با هر شعار تفرقه افكنانه.
دهم، حفظ مردمى بودن حكومت و ايجاد رابطه با مردم و حفظ ارتباط با آنها. لذا امام، هم به مسؤولين سفارش مى كردند كه «از مردم جدا نشويد؛ با مردم باشيد؛ زىّ مردم را داشته باشيد؛ به فكر مردم باشيد» و خلاصه، رابطه را از طرف مسؤولين تأمين مى كردند، هم متقابلاً به مردم سفارش مسؤولين و دولتها را مى كردند. يعنى امام با كسانى كه ارگانهاى نظام و دولت را تضعيف مى نمودند، به نحوى از انحا مقابله مى كردند.
يازدهم، اصرار بر سازندگى كشور و تحويل يك نمونه عملى از كشور و جامعه اسلامى به جهان، كه در ماههاى آخر عمر با بركت امام، جايگاه مهمّى داشت. بر اين اصرار داشتند كه كشور بايد از لحاظ اقتصادى، از لحاظ كارهاى زير بنايى و از لحاظ موارد در آمد، بازسازى شود و براى مردم، نمونه اى عينى و عملى از سازندگى اسلامى ارائه گردد.
آن مواردى كه به اعتقاد بنده رؤوس و خطوط اصلى بينش امام و سلوك عملى و حكومتى ايشان بود، اينهاست. هر چند ممكن است بعضى موارد هم از ديد بنده مخفى مانده و مورد غفلت قرار گرفته باشد.
من مى خواهم عرض كنم: ملت ايران و دولت جمهورى اسلامى، در اين سه سال، همه تلاششان را كردند كه همين راه را دنبال كنند و به فضل الهى و به توفيق خداوند متعال، موفّق هم شده اند. تبليغات از سوى استكبار جهانى متوجّه اين است كه به مردم دنيا، وانمود كند كه بعد از رحلت امام، دوران ديگرى در زندگى مردم ايران شروع شده است. اما ملت ايران، حقايق را مشاهده مى كند و همه چيز را از نزديك مى بيند. من صريحاً اعلام مى كنم كه اين، يك دروغ بزرگ است. اين، اهانت به ملت ايران است. اين، تهمت به ملت عظيم الشّأنى است كه پشت سرِ امام خود، همه بندهاى استكبارى را گشود و سست كرد و مورد تهديد قرارداد. ملت، راه نجات خود را ادامه راه امام مى داند. ملت ايران، خطر را به درستى شناخته است. براى ملت و انقلاب ما، بزرگترين خطر، خطرِ نفوذ استكبار و قدرتهاى جهانى و به طور خاص، خطر نفوذ ابرقدرت مهار گسيخته امريكاست. ملت ما خوب مى فهمد و خوب مى داند كه استكبار، كمين گرفته بود تا امام از ميان مردم برود و بتواند به گمان خود، اين قلعه عظيم راكه ديگر ديده بان و نگهبان بزرگى مثل امام ندارد، هدف قرار دهد. داغ اين آرزو را، ملت ما به دل استكبار جهانى و امريكا گذاشت و بعد از اين هم، ان شاءاللَّه هميشه خواهد گذاشت.
البته در اين سه سال، دشمن بى كار هم ننشسته است. تضييقات زياد و فشارهاى گوناگونى به منظور خسته و دلسرد كردن ملت ايران تدارك ديد. اما ملت ايستاد. ملت، آزمايش بسيار خوبى را پس داد و خداى متعال هم، پاداش اين استقامت را به شما مردم مبارز و شجاع داد. بارها نشانه هاى رحمتش را به شمانشان داد. در اين چند سال، پيروزيهاى گوناگونى براى ملت ما پيش آمد. آزادى آزادگان عزيز ما كه اسارتشان يكى از غصّه هاى اين ملت بود، يكى از اين پاداشهاى الهى بود. متجاوز شناخته شدن رژيم جنگ طلب عراق در محافل جهانى، يكى ديگر از پاداشهاى خدا بود. اين، حقّانيت انقلاب و ملت ايران را ثابت كرد.اين، يك حادثه سياسى كوچك نبود. اين، نشان داد كه تبليغات و توطئه هاى جهانى وتلاش استكبار در اين هشت سال، عليه اين ملت، چقدر ظالمانه بود. در اين هشت سال، استكبار مى خواست به دنيا و ملتهايى كه به ايران به چشم الگو نگاه مى كردند، ثابت كند و نشان دهد كه انقلاب و ملت ايران، از قاعده وقانون صحيحِ عقلانى دورند. تجاوز مى كنند؛ كشتار مى كنند و جنگ به راه مى اندازند!
همه اينها براى اين بود كه ملت ما را از چشم ملتهاى ديگر بيندازد. اين شهادت و گواهى جهانى، همه آن بافته هاى تبليغاتچيهاى استعمار و طرّاحان استكبار را خنثى كرد و نشان داد كه ملت ايران در اين هشت سال، حق داشته و از حقّ خود دفاع كرده است. ثابت كرد كه اين ملت، ملتى است كه براى احقاق حقّ خود و سركوب متجاوز، حتّى حاضر است هشت سال، جنگى با اين عظمت و بااين اهميت را ادامه دهد و ازخود دفاع كند و سختيها را تحمّل نمايد. و اين، عجيب تجربه اى براى دنيانسبت به ملت ايران شد!
از ديگر پاداشهاى الهى اين بود كه در اين چند سال، بسيارى از كسانى كه در دوران هشت سال جنگ تحميلى، عليه ملت ايران همدست شده بودند، مجازات شدند. دولت شوروى، پشتيبان درجه يك عراق، متلاشى شد. در ميان كشورهاى اروپايى، آنهايى كه بيش از همه به عراق كمك كردند، بيش از همه، سيلى خوردند. بسيارى از دولتهاى اين منطقه، كه پشت سر عراق بودند و با شما ملت مظلوم مواجه شده بودند، چوب اين كار را در اين سه سال خوردند.
اينها، آن نشانه هاى لطف الهى به ملت ماست. بدانيد و دنيا هم بداند كه ديگرانى هم كه تاكنون مصون مانده اند، بى نصيب نخواهند ماند. هشت سال توطئه عليه يك ملت حق طلب؛ عليه ملتى كه براى خدا قيام كرده است؛ عليه ملتى كه حرف حق مى زند و براى نجات محرومين و مستضعفين، كمر بسته است...! دستهاى قدرتمند و جنايتكار دنيا، اين ملت را، مظلومانه، در طول هشت سال، آن طور كوبيدند. و البته، ملت ما، سر خَم نكرد و بالاخره هم شما پيروز شديد و آنها مجبور شدند به خطاى خود اعتراف كنند و به سرجاى خود برگردند و بنشينند.
در قانون طبيعت عالم و در سنّت الهى، اين كارها بى جواب نمى ماند. از جمله پاداشهاى خداوند در اين سه سال، قدمهاى بلندى بود كه براى سازندگى كشور برداشته شد. مسؤولين دلسوز تلاش كرده اند و كارهاى بزرگى انجام شده است. ان شاءاللَّه اين كارها بايد ادامه پيدا كند، و روزبه روز، كشور به سمت سازندگى و همان هدفهايى كه امام بزرگوار براى آن داشتند، پيش برود.
اما نگاهى هم به آينده بيندازيم. راه ملت ايران در آينده چيست؟ در يك جمله، به طور خلاصه بايد بگوييم كه راه ملت ايران در آينده، همان راه امام و انقلاب و ايستادگى و مقاومت در مقابل تحميل ابرقدرتها و دفاع از مستضعفين و مظلومين و دفاع از اسلام و قرآن و برافراشتن پرچم اسلام و قرآن در سطح عالم است.
ما با ظلم و استكبار و فشار بر ملتها، مخالفيم. با تحميل و زورگويى ابرقدرتها مخالفيم و در مقابل آن مى ايستيم. ما در مقابل سازش با اسرائيل مى ايستيم. ما از ملت مظلوم فلسطين، با همه امكان، دفاع مى كنيم.از ملت لبنان كه زير فشار صهيونيستهاست، دفاع مى كنيم. ما از اسلام، از اسلام بيدار شده و ملّتهاى به هويّت اسلامى برگشته، در هر جاى دنيا باشند، دفاع و حمايت مى كنيم. امروز پس از آن كه ابرقدرت شرق، متلاشى شده و ازبين رفته، امريكا يك ابرقدرت بى رقيب در دنياست كه دچار غرور شده است. دچار اين اشتباه بزرگ، كه خواهد توانست دنيا را طبق ميل خود و اراده خود، اداره كند و بچرخاند. نظام و ترتيبات نوينى كه اينها براى دنيا پيشنهاد مى كنند، براين اساس است؛ بر اساس محور بودن امريكا؛ و بعد از امريكا، قدرتهاى ديگرى كه در درجه بعد قرار دارند و تسلّط اينهابر همه عالم؛ بر همه كشورها؛ بر همه ملتها؛ بر همه منابع مهم جهان و بر همه آبراههاى حسّاس عالم. به تصوّر اينها، سرنوشت دنيا دراختيار خودشان است! امروز قدرتهاى مسلّطى كه ديگر در مقابلشان بلوك شرق و شوروى سابق را ندارند، احساس مى كنند كه بايد دنيا و سياست عالم، يكپارچه، در اختيار آنها قرار گيرد و هر چيز كه در اين راه، مانعى محسوب شود، با آن به مبارزه برخيزند.
آنچه كه من احساس مى كنم و شواهد بر آن گواهى مى دهد، اين است كه امريكا و دستيارانش احساس مى كنند كه اسلام، بزرگترين مانع بر سرراه اين جهانخوارى است. لذا در نظم نوين جهانى و در منطق امريكايى، مبارزه با اسلام، يك عنصر اساسى و اصلى است. بنا دارند با اسلام مبارزه كنند. بنا دارند نهضتهاى اسلامى را، در هرجاى عالم كه ملتها به پاخاستند، سركوب كنند و هرجا حكومتى استبدادى و قدرت ظالمى در مقابل مسلمانان قرار گيرد، از آن دولت و قدرت ظالم، بى قيد و شرط حمايت و تشويق كنند. به زبان، حرف ديگرى مى زنند، اما باطنِ قضيه اين است. استكبار تحمّل نمى كند كه مسلمانان يكپارچه شوند. تحمّل نمى كند كه احساسات اسلامى، در ميان ملتها رشد پيدا كند؛ چه در آسيا باشد، چه در آفريقا باشد و چه مخصوصاً در اروپا. خواهيد ديد كه با مسلمانان بوسنى هرزگوين چه خواهند كرد. يقيناً روزى هم در اروپا، مسلمانان آلبانى و ديگر مسلمانانى كه در كشورهاى اروپايى هستند دچار سرنوشتهاى تلخ و آزمايشهاى دشوارى خواهند بود. اين، ناشى از همين سياست است؛ سياست اسلام زدايى. در آفريقا نهضتهاى اسلامى به شدّت مورد نفرت استكبارجهانى است. هرجا بيدارىِ اسلامى احساس مى شود، اينها نسبت به آن حسّاسند. زمزمه مى كنند كه در انتخاباتِ ملتها بايد شركت كنند! بروند در كشورها و آن جا كه انتخابات به راه مى افتد، برانتخابات نظارت كنند! اسم اين كار را «نظارت بر انتخابات براى تضمين آزادى انتخابات» مى گذارند؛ اما در معنا، اين فكر براى اين است كه مبادا در نقطه اى از عالم، مسلمانان از راهِ روشهاى انتخابات و پارلمانى، بتوانند به حكومت برسند. همان طور كه در الجزاير اين كار شد و متأسفانه سركوب گرديد.
با اسلام به شدّت مبارزه مى كنند و از همه بيشتر، از جمهورى اسلامى داغدار و ناراحتند. مى دانند كه اين جمهورى اسلامى و ايستادگى آن امام بزرگوار بود كه ملتها را بيدار كرد؛ به آنان اميد داد و آنها را به حركت تشويق كرد. لذا با جمهورى اسلامى به شدّت بدند. امروز در دنياى ما، اين يك حقيقت است. در كنار اين حقيقت - ملت ايران درست توجّه كند و ملتهاى مسلمان بدانند - حقيقت دومى قرار دارد و آن اين است كه اراده، ايستادگى، مبارزه و تسليم ناپذيرى ملتها، بر تمام توطئه هاى استكبارى، تا امروز غلبه كرده است و بعد از اين هم غلبه خواهد كرد. در مقابل بدخواهى و بددلى دشمن، تنها راهى كه وجود دارد، ايستادگى ملتهاست. همچنانى كه ملت ايران، اين را تجربه كرد و ايستاد.
شما با ايستادگى خودتان پيروز شديد و اگر اين ايستادگى نبود، تا امروز بارها دشمن، اغراض پليد خود را در ايران عزيز و ميهن اسلامى ما اعمال و اجرا مى كرد. ملتهاى ديگر هم، راهى جز ايستادگى ندارند. اگر ملتها ايستادگى كنند، خدا به آنها كمك مى كند. «ولينصرنّ اللَّه من ينصره.» وعده خدا اين است كه اگر شما خدا را نصرت كرديد، خدا هم (3)
شما را نصرت مى كند.
نمونه اش انقلاب اسلامى بود. كه شما خدا را نصرت كرديد، خدا هم شمارا نصرت كرد. نمونه ديگرش جنگ تحميلى بود كه شما خدا را نصرت كرديد، خدا هم شما را يارى نمود و پيروز كرد.
نمونه ديگر، تجربه هاى فراوان اين سيزده سال بود كه در همه اين تجربه ها، شما ايستادگى كرديد و ازمواضع حق دفاع نموديد، و خدا هم به شما كمك كرد.اگر كمك خدا نبود، امروز، امريكا روزگار سختى را براى كشور و ملت ايران پيش آورده بود و انتقام كشيده بود. تنها راه، ايستادگى است. ملت ايران، همچنان كه امام فرموده بود، بايدمتّحدباشند. همچنان كه امام فرموده بود، بايدپايبند به اسلام باشند. همچنان كه امام فرموده بود، بايد در راه سازندگى بكوشند. همچنان كه امام فرموده بود، بايد پشت سرِ مسؤولين باشند. همچنان كه امام فرموده بود، مسؤولين و ملت، بايد از قدرتها نترسند؛ از امريكا نترسند؛ از دشمنيها نترسند و به خدا اتّكا كنند. و همچنان كه امام فرموده بود، اميدوار باشند كه اين راه، به پيروزى ما منتهى خواهد شد.
من در پايان عرايضِ خود، لازم مى دانم از ملت عزيزمان تشكّر كنم، به خاطر اين كه در تجربه هاى گوناگون، بحمداللَّه، با ايستادگى و روشن بينى عمل و حركت كرد. در همين انتخابات اخير، حضور شما مردم، مايه اعتبار و حيثيّت اسلام و مسلمين شد و بحمداللَّه، مجلس چهارم هم تشكيل گرديد. پشت سرِ مسؤولين بوديد؛ از مسؤولين حمايت كرديد؛ ازدولت حمايت كرديد...و همه اينها، حسناتى بود كه خداى متعال به خاطر آنها به شما اجر خواهد داد. من، صميمانه از يكايك شما ملت عزيز تشكر مى كنم. و در حضور اين روح بزرگوار، اين روح ملكوتى، كه حتماً ناظر و حاضر است و كار شما را مى بيند و اجتماع مارا مى فهمد و حس مى كند و از خوشبختى و حركت توأم باصلاح شما خشنود مى شود، پيش پروردگار عالم شهادت مى دهم كه اين ملت، باصداقت و صفا، پشت سرِ امام، در خطِّ امام بزرگوار و براى اسلام حركت كرد، و از هيچ تلاشى فروگذار و مضايقه نكرد.
به طور ويژه لازم مى دانم از خانواده هاى عزيز شهداى عاليقدرمان، ازجانبازان عزيزمان، از خانواده هاى آنها، از آزادگانمان كه رنجها كشيدند و خانواده هاى آنها، و از خانواده هاى مفقودين عزيزمان، صميمانه تشكّر كنم. شما بحمداللَّه در همان موضعى كه انقلاب از شما انتظار دارد، ايستاديد. شما سربازان خطّ مقدمِ ّ انقلاب هستيد. بايد سنگرهايتان را در هر نقطه كه هستيد، حفظ كنيد. از دولت جمهورى اسلامى، صميمانه تشكّر مى كنم، به خاطر اين كه در اين مدت، همه تلاشى را كه يك دولت صالح و خوب ممكن است انجام دهد، براى پيشبرد كار انجام داد. مسؤولين دولتى زحمت مى كشند و دلسوزانه تلاش مى كنند.
دلسوزى دولتها، بزرگترين موهبت براى ملتهاست. يك دولت دلسوز و علاقه مند و خدمتگزار، بسيار باارزش است؛ دولتى كه اجزا و رئيس محترم آن، به منافع شخصى خودشان فكر نمى كنند و كار را براى خدا و به نفع ملت انجام مى دهند. من در حضور امام بزرگوارمان و در پيشگاه خداوند متعال، بايد ازاين عزيزان تشكّر كنم. از بيت معظّم اين رجل ملكوتى و از فرزند عزيز ايشان، جناب آقاى حاج سيداحمد آقا، لازم است به خاطر مواضع صادقانه و دلسوزانه اى كه ايشان در اين مدت سه سال داشتند، تشكّر كنم. ايشان همان چيزى را كه امام مى پسنديدند، آنچه را كه امام از اهل و خانواده خود انتظار داشتند، همان را نشان دادند و ارائه كردند. در همان راه حركت كردند؛ براى خدا سخن گفتند؛ براى خدا كار كردند و اميدواريم ان شاءاللَّه موفّق باشند.
من از همه ارگانهاى جمهورى اسلامى، به خاطر پايبندى شان به معيارها و موازين خطّ امام، تشكّر مى كنم. از قوّه قضائيّه، از قوّه مقنّنه، از مسؤولين و اعضاى آنها؛ به خاطر اين كه همه دستگاههاى كشور، يك معيار اساسى دارند و آن، اسلام ناب است و مجسّم كننده اسلام ناب، يعنى امام امّت، رضوان اللَّه عليه و خط و راه او. اين، چيز با ارزشى است. ملت و دولت، همين طور فكر و همين گونه عمل مى كنند. بنده انتظار دارم در آينده هم، ملت ما همين طور حركت و مشى كند. پشت سر مسؤولين، كمك كار مسؤولين، دلسوز مسؤولين، و صميمى و ناصح نسبت به مسؤولين باشد. از مسؤولين هم انتظار دارم همين راه را ادامه دهند. بخصوص طبقات محروم، پابرهنگان و مستضعفين جامعه، بايد براى تمام تلاشها و فعّاليتها محور و معيار باشند. كسانى كه به تعبير امام، صاحبان اين كشورند؛ كسانى كه جنگ را، بسيج را، دفاع فداكارانه در مقابل تجاوز دشمن را، با جان خودشان تحمّل كردند. همه چيز بايد براى آنها ودر جهت منافع آنها باشد. اميدواريم خداوند همه ما را موفّق بدارد.
من چند دعا مى كنم؛ به اميد اين كه در اين بارگاه الهى و با حضور شما مؤمنين و مؤمنات، ان شاءاللَّه اين دعاها به هدف اجابت برسد:
پروردگارا! ما را در راه اسلام و خطّ امام و معارف قرآن، همواره پايدار بدار.
پروردگارا! ملت ايران را بر دشمنان اسلام و مسلمين، پيروز كن.
پروردگارا! ملتهاى مسلمان را، در هر نقطه از جهان كه هستند، بر دشمنانشان پيروز كن.
پروردگارا! قلب مقدّس ولىّ عصر اروحنا فداه را از ما خشنود كن.
پروردگارا! مارا از ياران آن بزرگوار در حضور و غيبتش قراربده.
پروردگارا! توفيق پياده كردن كامل احكام اسلام و قرآن را به همه ما عنايت كن.
پروردگارا! به محمّدوآل محمّد، دلهاى اين ملت را به بركت لطف و فضل خود، همواره محكم و اميدوار بدار.
پروردگارا! گرفتاريهايى را كه محصول خباثت دشمنان است، از ميان ما برطرف فرما.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته.
-------------------------------
1) توبه: 32
2) فرمايش معظّمٌ له، ناظر بر زمانى است كه هنوز دست استعمار از حكومت آفريقاى جنوبى كوتاه نشده بود و در آن جا «آپارتايد» حاكم بود.
3) حج: 40
الحمدللَّه رب العالمين. احمده حمداًمتواصلاً بتواصل نعمه، و متواتراً بتواتر آلائه. والصّلاة والسلام على سيّدنا و نبيّنا و حبيب قلوبنا، ابى القاسم المصطفى محمّد. وعلى آله الاطيبين الاطهرين المنتجبين، الهداة المهديين المعصومين، سيّمابقيةاللَّه فى الارضين. قال اللَّه الحكيم فى كتابه: «يريدون ان يطفؤا نورً اللَّه بافواههم ويأبىً اللَّه الّاان يتمَّ نوره ولوكره الكافرون.»(1)
سوّمين سالگرد رحلت بنيانگذار عظيم الشّأن جمهورى اسلامى و پرچمدار بزرگ اسلام و قرآن در تاريخ معاصر، يادآور آن روزهاى تلخ و آن مصيبت جانگداز، براى ملت ايران و همه ملتهاى مسلمان و همه مستضعفان جهان است. بنده اوّلاً لازم مى دانم اين مصيبت بزرگ را، كه گذشت زمانْ از عظمت آن نمى كاهد، به محضر منوّر ولىّ عصر، امام زمان ارواحناله الفداء، تسليت عرض كنم. همين طور به ملت مسلمان ايران و همه دوستداران و ارادتمندان اين بزرگوار در سراسر عالم. همچنين تسليت عرض كنم به فرزند بزرگوار ايشان، جناب حجةالاسلام آقاى حاج سيد احمد آقا، كه يادگار ارزنده آن بزرگوار هستند. به مناسبت اين اجتماع عظيم شما، مطالبى را عرض مى كنم.
اين حادثه، از جهات مختلفى، داراى اهميت بود. يكى از آن جهات كه شايد مهمترين آنها هم محسوب مى شد، اين بود كه ملت ايران در اين حادثه، در برابر يك آزمايش بسيار بزرگ قرار گرفت. اين انقلاب و اين نظام و حركت مردم پشت سرِ امام، براى مسلمانان عالم، بلكه براى بسيارى از ملّتها، يك الگو و نمونه بود. قهراً با فقدان امام بزرگوار، اين حالت و نگرانى، در فضاى عالم به وجود مى آمد، كه ملت ايران، پس از فقدان امام و قلب تپنده اين نظام اسلامى، چگونه حركت خواهد كرد؟ آنچه كه من امروز بعد از سه سال از گذشت اين حادثه، مى توانم با جرأت بگويم، اين است كه ملت ايران، در اين حادثه و پس از آن، يكى از بهترين امتحانها را داد. حقيقتاً اين حركت ملت در تداوم راه و خطّ امام، مانند ساير مجاهدتهاى ملت بزرگ ايران در اصل انقلاب، در جنگ تحميلى و در آزمايشهاى گوناگون، يك حركت استثنايى و به يادماندنى بود. من در اين فرصت، مايلم رؤوس جهت گيريهاى ملت ايران را، كه در حركت عمومى مردم، در حركت دولت و در حركت مسؤولين نظام، مجسّم شده است و دقيقاً منطبق با همان خط و جهتگيرى اى است كه امام براى ما ترسيم كرده بودند، به اجمال عرض كنم و سپس نگاهى به آينده بيندازم و اين فرصت بسيار مهم را، كه مقطعى براى نظام ماست، باچشم انداز روشنى شروع كنيم.
من رؤوس مطالبى را در خصوصيات اين خط و اين جهتگيرى - كه ما به آن «خطّ امام» مى گوييم و مشخّصه حركت نظام جمهورى اسلامى در ده سال حيات با بركت امام بوده است - عرض مى كنم: خطّ امام، يعنى آن مسلك و سلوك حكومتى امام امّت. يعنى چيزى كه تفسيركننده نظام جمهورى اسلامى است. جمهورى اسلامى، مى تواند با جهتگيريهاى مختلفى تحقّق يابد. آنچه كه اين جهتگيريها را به صواب نزديك مى كند و مورد قبول و اعتقاد امام رضوان اللَّه تعالى عليه بوده است، اينهاست:
اوّل، ايستادگى در برابر تحميل و نفوذ قدرتهاى خارجى و نداشتن سرِ سازش با اين قدرتها. اين، اوّلين مشخّصه حركت امام بزرگوارماست.
دوم اهتمام به تعبّد وعمل فردى و ايستادگى در برابر سلطه شيطان نفس و وسوسه هاى نفسانى. اين دو مطلبِ بزرگ و اين دو ميدان مبارزه را، امام از هم جدا نمى كردند و در صحنه اجتماع و سياست، در مقابل شيطان بزرگ و شيطانهاى قدرت مى ايستادند. در صحنه روان آدمى و درون وجود انسان، امام با نفس مبارزه مى كردند و اصرار بر تعبّد و عمل اسلامى و فردى و شخصى داشتند.
سوم، اهميت دادن به توانايى ملتها و «اصل» دانستن آنها بود. امام با ملتها سخن مى گفتند و معتقد بودند كه تحوّلات بزرگ عالم، اگر به دست ملتها انجام گيرد، غير قابل شكست است و ملتها مى توانند در دنيا تحوّل ايجاد كنند و محيطهاى خودشان را عوض نمايند.
چهارم، اصرار بر وحدت مسلمين و مبارزه با تفرقه افكنى استكبار.
پنجم، اصرار بر ايجاد روابط سالم دوستانه با دولتها؛ مگر استثناهايى كه هركدام استدلالى قوى پشت سرش بود. امام به ماياد دادند كه جمهورى اسلامى، در سطح عالم مى تواند و بايد از روابط سالمى با دولتها برخوردار شود. البته رابطه با امريكا مردود است؛ به سبب اين كه آمريكا يك دولت استكبارى و متجاوز و ظالم است و با اسلام و جمهورى اسلامى در حال معارضه و محاربه است. ارتباط با رژيم صهيونيستى و نيز ارتباط با رژيم نژادپرست آفريقاى جنوبى (2).
مردود است؛ اما رابطه با بقيه دولتها، بسته به مصالح نظام جمهورى اسلامى است و اصل برايجاد ارتباط است.
ششم، اصرار بر شكستن حصار تحجّر و التقاط در فهم و عمل اسلامى و التزام به اسلام ناب. هم تحجّر، از ديدگاه امام - در بيان و عمل - مردود بود، هم التقاط.
هفتم، نقش محورى دادن به نجات محرومين و تأمين عدالت اجتماعى. هميشه، مردم در چشم امام، «اصل» بودند. در منطق و در خطّ حكومتى امام امّت، محرومان و مستضعفان محور تصميم گيريها محسوب مى شدند و همه فعّاليتهاى اقتصادى و امثال آن، بر محور نجات محرومين از محروميتها بود.
هشتم، توجّه ويژه به مبارزه با رژيم اشغالگر قدس و رژيم غاصب صهيونيستى بود. مبارزه با اسرائيل، جايگاه خاصّى در منطق امام - در راه و رسم حكومتى - داشت. از امورى كه در نظر امام امّت به هيچ وجه براى ملتهاى مسلمان قابل اغماض نبود، مبارزه با صهيونيستها بود؛ چون امام بزرگوار، نقش ويرانگر و مخرّبِ اين رژيم تحميلى را از سالها پيش از پيروزى انقلاب، به درستى تشخيص داده بودند.
نهم، حفظ وحدت ملى و ايجاد يكپارچگى در ميان ملت ايران و اصرار بر مقابله و مبارزه با هر شعار تفرقه افكنانه.
دهم، حفظ مردمى بودن حكومت و ايجاد رابطه با مردم و حفظ ارتباط با آنها. لذا امام، هم به مسؤولين سفارش مى كردند كه «از مردم جدا نشويد؛ با مردم باشيد؛ زىّ مردم را داشته باشيد؛ به فكر مردم باشيد» و خلاصه، رابطه را از طرف مسؤولين تأمين مى كردند، هم متقابلاً به مردم سفارش مسؤولين و دولتها را مى كردند. يعنى امام با كسانى كه ارگانهاى نظام و دولت را تضعيف مى نمودند، به نحوى از انحا مقابله مى كردند.
يازدهم، اصرار بر سازندگى كشور و تحويل يك نمونه عملى از كشور و جامعه اسلامى به جهان، كه در ماههاى آخر عمر با بركت امام، جايگاه مهمّى داشت. بر اين اصرار داشتند كه كشور بايد از لحاظ اقتصادى، از لحاظ كارهاى زير بنايى و از لحاظ موارد در آمد، بازسازى شود و براى مردم، نمونه اى عينى و عملى از سازندگى اسلامى ارائه گردد.
آن مواردى كه به اعتقاد بنده رؤوس و خطوط اصلى بينش امام و سلوك عملى و حكومتى ايشان بود، اينهاست. هر چند ممكن است بعضى موارد هم از ديد بنده مخفى مانده و مورد غفلت قرار گرفته باشد.
من مى خواهم عرض كنم: ملت ايران و دولت جمهورى اسلامى، در اين سه سال، همه تلاششان را كردند كه همين راه را دنبال كنند و به فضل الهى و به توفيق خداوند متعال، موفّق هم شده اند. تبليغات از سوى استكبار جهانى متوجّه اين است كه به مردم دنيا، وانمود كند كه بعد از رحلت امام، دوران ديگرى در زندگى مردم ايران شروع شده است. اما ملت ايران، حقايق را مشاهده مى كند و همه چيز را از نزديك مى بيند. من صريحاً اعلام مى كنم كه اين، يك دروغ بزرگ است. اين، اهانت به ملت ايران است. اين، تهمت به ملت عظيم الشّأنى است كه پشت سرِ امام خود، همه بندهاى استكبارى را گشود و سست كرد و مورد تهديد قرارداد. ملت، راه نجات خود را ادامه راه امام مى داند. ملت ايران، خطر را به درستى شناخته است. براى ملت و انقلاب ما، بزرگترين خطر، خطرِ نفوذ استكبار و قدرتهاى جهانى و به طور خاص، خطر نفوذ ابرقدرت مهار گسيخته امريكاست. ملت ما خوب مى فهمد و خوب مى داند كه استكبار، كمين گرفته بود تا امام از ميان مردم برود و بتواند به گمان خود، اين قلعه عظيم راكه ديگر ديده بان و نگهبان بزرگى مثل امام ندارد، هدف قرار دهد. داغ اين آرزو را، ملت ما به دل استكبار جهانى و امريكا گذاشت و بعد از اين هم، ان شاءاللَّه هميشه خواهد گذاشت.
البته در اين سه سال، دشمن بى كار هم ننشسته است. تضييقات زياد و فشارهاى گوناگونى به منظور خسته و دلسرد كردن ملت ايران تدارك ديد. اما ملت ايستاد. ملت، آزمايش بسيار خوبى را پس داد و خداى متعال هم، پاداش اين استقامت را به شما مردم مبارز و شجاع داد. بارها نشانه هاى رحمتش را به شمانشان داد. در اين چند سال، پيروزيهاى گوناگونى براى ملت ما پيش آمد. آزادى آزادگان عزيز ما كه اسارتشان يكى از غصّه هاى اين ملت بود، يكى از اين پاداشهاى الهى بود. متجاوز شناخته شدن رژيم جنگ طلب عراق در محافل جهانى، يكى ديگر از پاداشهاى خدا بود. اين، حقّانيت انقلاب و ملت ايران را ثابت كرد.اين، يك حادثه سياسى كوچك نبود. اين، نشان داد كه تبليغات و توطئه هاى جهانى وتلاش استكبار در اين هشت سال، عليه اين ملت، چقدر ظالمانه بود. در اين هشت سال، استكبار مى خواست به دنيا و ملتهايى كه به ايران به چشم الگو نگاه مى كردند، ثابت كند و نشان دهد كه انقلاب و ملت ايران، از قاعده وقانون صحيحِ عقلانى دورند. تجاوز مى كنند؛ كشتار مى كنند و جنگ به راه مى اندازند!
همه اينها براى اين بود كه ملت ما را از چشم ملتهاى ديگر بيندازد. اين شهادت و گواهى جهانى، همه آن بافته هاى تبليغاتچيهاى استعمار و طرّاحان استكبار را خنثى كرد و نشان داد كه ملت ايران در اين هشت سال، حق داشته و از حقّ خود دفاع كرده است. ثابت كرد كه اين ملت، ملتى است كه براى احقاق حقّ خود و سركوب متجاوز، حتّى حاضر است هشت سال، جنگى با اين عظمت و بااين اهميت را ادامه دهد و ازخود دفاع كند و سختيها را تحمّل نمايد. و اين، عجيب تجربه اى براى دنيانسبت به ملت ايران شد!
از ديگر پاداشهاى الهى اين بود كه در اين چند سال، بسيارى از كسانى كه در دوران هشت سال جنگ تحميلى، عليه ملت ايران همدست شده بودند، مجازات شدند. دولت شوروى، پشتيبان درجه يك عراق، متلاشى شد. در ميان كشورهاى اروپايى، آنهايى كه بيش از همه به عراق كمك كردند، بيش از همه، سيلى خوردند. بسيارى از دولتهاى اين منطقه، كه پشت سر عراق بودند و با شما ملت مظلوم مواجه شده بودند، چوب اين كار را در اين سه سال خوردند.
اينها، آن نشانه هاى لطف الهى به ملت ماست. بدانيد و دنيا هم بداند كه ديگرانى هم كه تاكنون مصون مانده اند، بى نصيب نخواهند ماند. هشت سال توطئه عليه يك ملت حق طلب؛ عليه ملتى كه براى خدا قيام كرده است؛ عليه ملتى كه حرف حق مى زند و براى نجات محرومين و مستضعفين، كمر بسته است...! دستهاى قدرتمند و جنايتكار دنيا، اين ملت را، مظلومانه، در طول هشت سال، آن طور كوبيدند. و البته، ملت ما، سر خَم نكرد و بالاخره هم شما پيروز شديد و آنها مجبور شدند به خطاى خود اعتراف كنند و به سرجاى خود برگردند و بنشينند.
در قانون طبيعت عالم و در سنّت الهى، اين كارها بى جواب نمى ماند. از جمله پاداشهاى خداوند در اين سه سال، قدمهاى بلندى بود كه براى سازندگى كشور برداشته شد. مسؤولين دلسوز تلاش كرده اند و كارهاى بزرگى انجام شده است. ان شاءاللَّه اين كارها بايد ادامه پيدا كند، و روزبه روز، كشور به سمت سازندگى و همان هدفهايى كه امام بزرگوار براى آن داشتند، پيش برود.
اما نگاهى هم به آينده بيندازيم. راه ملت ايران در آينده چيست؟ در يك جمله، به طور خلاصه بايد بگوييم كه راه ملت ايران در آينده، همان راه امام و انقلاب و ايستادگى و مقاومت در مقابل تحميل ابرقدرتها و دفاع از مستضعفين و مظلومين و دفاع از اسلام و قرآن و برافراشتن پرچم اسلام و قرآن در سطح عالم است.
ما با ظلم و استكبار و فشار بر ملتها، مخالفيم. با تحميل و زورگويى ابرقدرتها مخالفيم و در مقابل آن مى ايستيم. ما در مقابل سازش با اسرائيل مى ايستيم. ما از ملت مظلوم فلسطين، با همه امكان، دفاع مى كنيم.از ملت لبنان كه زير فشار صهيونيستهاست، دفاع مى كنيم. ما از اسلام، از اسلام بيدار شده و ملّتهاى به هويّت اسلامى برگشته، در هر جاى دنيا باشند، دفاع و حمايت مى كنيم. امروز پس از آن كه ابرقدرت شرق، متلاشى شده و ازبين رفته، امريكا يك ابرقدرت بى رقيب در دنياست كه دچار غرور شده است. دچار اين اشتباه بزرگ، كه خواهد توانست دنيا را طبق ميل خود و اراده خود، اداره كند و بچرخاند. نظام و ترتيبات نوينى كه اينها براى دنيا پيشنهاد مى كنند، براين اساس است؛ بر اساس محور بودن امريكا؛ و بعد از امريكا، قدرتهاى ديگرى كه در درجه بعد قرار دارند و تسلّط اينهابر همه عالم؛ بر همه كشورها؛ بر همه ملتها؛ بر همه منابع مهم جهان و بر همه آبراههاى حسّاس عالم. به تصوّر اينها، سرنوشت دنيا دراختيار خودشان است! امروز قدرتهاى مسلّطى كه ديگر در مقابلشان بلوك شرق و شوروى سابق را ندارند، احساس مى كنند كه بايد دنيا و سياست عالم، يكپارچه، در اختيار آنها قرار گيرد و هر چيز كه در اين راه، مانعى محسوب شود، با آن به مبارزه برخيزند.
آنچه كه من احساس مى كنم و شواهد بر آن گواهى مى دهد، اين است كه امريكا و دستيارانش احساس مى كنند كه اسلام، بزرگترين مانع بر سرراه اين جهانخوارى است. لذا در نظم نوين جهانى و در منطق امريكايى، مبارزه با اسلام، يك عنصر اساسى و اصلى است. بنا دارند با اسلام مبارزه كنند. بنا دارند نهضتهاى اسلامى را، در هرجاى عالم كه ملتها به پاخاستند، سركوب كنند و هرجا حكومتى استبدادى و قدرت ظالمى در مقابل مسلمانان قرار گيرد، از آن دولت و قدرت ظالم، بى قيد و شرط حمايت و تشويق كنند. به زبان، حرف ديگرى مى زنند، اما باطنِ قضيه اين است. استكبار تحمّل نمى كند كه مسلمانان يكپارچه شوند. تحمّل نمى كند كه احساسات اسلامى، در ميان ملتها رشد پيدا كند؛ چه در آسيا باشد، چه در آفريقا باشد و چه مخصوصاً در اروپا. خواهيد ديد كه با مسلمانان بوسنى هرزگوين چه خواهند كرد. يقيناً روزى هم در اروپا، مسلمانان آلبانى و ديگر مسلمانانى كه در كشورهاى اروپايى هستند دچار سرنوشتهاى تلخ و آزمايشهاى دشوارى خواهند بود. اين، ناشى از همين سياست است؛ سياست اسلام زدايى. در آفريقا نهضتهاى اسلامى به شدّت مورد نفرت استكبارجهانى است. هرجا بيدارىِ اسلامى احساس مى شود، اينها نسبت به آن حسّاسند. زمزمه مى كنند كه در انتخاباتِ ملتها بايد شركت كنند! بروند در كشورها و آن جا كه انتخابات به راه مى افتد، برانتخابات نظارت كنند! اسم اين كار را «نظارت بر انتخابات براى تضمين آزادى انتخابات» مى گذارند؛ اما در معنا، اين فكر براى اين است كه مبادا در نقطه اى از عالم، مسلمانان از راهِ روشهاى انتخابات و پارلمانى، بتوانند به حكومت برسند. همان طور كه در الجزاير اين كار شد و متأسفانه سركوب گرديد.
با اسلام به شدّت مبارزه مى كنند و از همه بيشتر، از جمهورى اسلامى داغدار و ناراحتند. مى دانند كه اين جمهورى اسلامى و ايستادگى آن امام بزرگوار بود كه ملتها را بيدار كرد؛ به آنان اميد داد و آنها را به حركت تشويق كرد. لذا با جمهورى اسلامى به شدّت بدند. امروز در دنياى ما، اين يك حقيقت است. در كنار اين حقيقت - ملت ايران درست توجّه كند و ملتهاى مسلمان بدانند - حقيقت دومى قرار دارد و آن اين است كه اراده، ايستادگى، مبارزه و تسليم ناپذيرى ملتها، بر تمام توطئه هاى استكبارى، تا امروز غلبه كرده است و بعد از اين هم غلبه خواهد كرد. در مقابل بدخواهى و بددلى دشمن، تنها راهى كه وجود دارد، ايستادگى ملتهاست. همچنانى كه ملت ايران، اين را تجربه كرد و ايستاد.
شما با ايستادگى خودتان پيروز شديد و اگر اين ايستادگى نبود، تا امروز بارها دشمن، اغراض پليد خود را در ايران عزيز و ميهن اسلامى ما اعمال و اجرا مى كرد. ملتهاى ديگر هم، راهى جز ايستادگى ندارند. اگر ملتها ايستادگى كنند، خدا به آنها كمك مى كند. «ولينصرنّ اللَّه من ينصره.» وعده خدا اين است كه اگر شما خدا را نصرت كرديد، خدا هم (3)
شما را نصرت مى كند.
نمونه اش انقلاب اسلامى بود. كه شما خدا را نصرت كرديد، خدا هم شمارا نصرت كرد. نمونه ديگرش جنگ تحميلى بود كه شما خدا را نصرت كرديد، خدا هم شما را يارى نمود و پيروز كرد.
نمونه ديگر، تجربه هاى فراوان اين سيزده سال بود كه در همه اين تجربه ها، شما ايستادگى كرديد و ازمواضع حق دفاع نموديد، و خدا هم به شما كمك كرد.اگر كمك خدا نبود، امروز، امريكا روزگار سختى را براى كشور و ملت ايران پيش آورده بود و انتقام كشيده بود. تنها راه، ايستادگى است. ملت ايران، همچنان كه امام فرموده بود، بايدمتّحدباشند. همچنان كه امام فرموده بود، بايدپايبند به اسلام باشند. همچنان كه امام فرموده بود، بايد در راه سازندگى بكوشند. همچنان كه امام فرموده بود، بايد پشت سرِ مسؤولين باشند. همچنان كه امام فرموده بود، مسؤولين و ملت، بايد از قدرتها نترسند؛ از امريكا نترسند؛ از دشمنيها نترسند و به خدا اتّكا كنند. و همچنان كه امام فرموده بود، اميدوار باشند كه اين راه، به پيروزى ما منتهى خواهد شد.
من در پايان عرايضِ خود، لازم مى دانم از ملت عزيزمان تشكّر كنم، به خاطر اين كه در تجربه هاى گوناگون، بحمداللَّه، با ايستادگى و روشن بينى عمل و حركت كرد. در همين انتخابات اخير، حضور شما مردم، مايه اعتبار و حيثيّت اسلام و مسلمين شد و بحمداللَّه، مجلس چهارم هم تشكيل گرديد. پشت سرِ مسؤولين بوديد؛ از مسؤولين حمايت كرديد؛ ازدولت حمايت كرديد...و همه اينها، حسناتى بود كه خداى متعال به خاطر آنها به شما اجر خواهد داد. من، صميمانه از يكايك شما ملت عزيز تشكر مى كنم. و در حضور اين روح بزرگوار، اين روح ملكوتى، كه حتماً ناظر و حاضر است و كار شما را مى بيند و اجتماع مارا مى فهمد و حس مى كند و از خوشبختى و حركت توأم باصلاح شما خشنود مى شود، پيش پروردگار عالم شهادت مى دهم كه اين ملت، باصداقت و صفا، پشت سرِ امام، در خطِّ امام بزرگوار و براى اسلام حركت كرد، و از هيچ تلاشى فروگذار و مضايقه نكرد.
به طور ويژه لازم مى دانم از خانواده هاى عزيز شهداى عاليقدرمان، ازجانبازان عزيزمان، از خانواده هاى آنها، از آزادگانمان كه رنجها كشيدند و خانواده هاى آنها، و از خانواده هاى مفقودين عزيزمان، صميمانه تشكّر كنم. شما بحمداللَّه در همان موضعى كه انقلاب از شما انتظار دارد، ايستاديد. شما سربازان خطّ مقدمِ ّ انقلاب هستيد. بايد سنگرهايتان را در هر نقطه كه هستيد، حفظ كنيد. از دولت جمهورى اسلامى، صميمانه تشكّر مى كنم، به خاطر اين كه در اين مدت، همه تلاشى را كه يك دولت صالح و خوب ممكن است انجام دهد، براى پيشبرد كار انجام داد. مسؤولين دولتى زحمت مى كشند و دلسوزانه تلاش مى كنند.
دلسوزى دولتها، بزرگترين موهبت براى ملتهاست. يك دولت دلسوز و علاقه مند و خدمتگزار، بسيار باارزش است؛ دولتى كه اجزا و رئيس محترم آن، به منافع شخصى خودشان فكر نمى كنند و كار را براى خدا و به نفع ملت انجام مى دهند. من در حضور امام بزرگوارمان و در پيشگاه خداوند متعال، بايد ازاين عزيزان تشكّر كنم. از بيت معظّم اين رجل ملكوتى و از فرزند عزيز ايشان، جناب آقاى حاج سيداحمد آقا، لازم است به خاطر مواضع صادقانه و دلسوزانه اى كه ايشان در اين مدت سه سال داشتند، تشكّر كنم. ايشان همان چيزى را كه امام مى پسنديدند، آنچه را كه امام از اهل و خانواده خود انتظار داشتند، همان را نشان دادند و ارائه كردند. در همان راه حركت كردند؛ براى خدا سخن گفتند؛ براى خدا كار كردند و اميدواريم ان شاءاللَّه موفّق باشند.
من از همه ارگانهاى جمهورى اسلامى، به خاطر پايبندى شان به معيارها و موازين خطّ امام، تشكّر مى كنم. از قوّه قضائيّه، از قوّه مقنّنه، از مسؤولين و اعضاى آنها؛ به خاطر اين كه همه دستگاههاى كشور، يك معيار اساسى دارند و آن، اسلام ناب است و مجسّم كننده اسلام ناب، يعنى امام امّت، رضوان اللَّه عليه و خط و راه او. اين، چيز با ارزشى است. ملت و دولت، همين طور فكر و همين گونه عمل مى كنند. بنده انتظار دارم در آينده هم، ملت ما همين طور حركت و مشى كند. پشت سر مسؤولين، كمك كار مسؤولين، دلسوز مسؤولين، و صميمى و ناصح نسبت به مسؤولين باشد. از مسؤولين هم انتظار دارم همين راه را ادامه دهند. بخصوص طبقات محروم، پابرهنگان و مستضعفين جامعه، بايد براى تمام تلاشها و فعّاليتها محور و معيار باشند. كسانى كه به تعبير امام، صاحبان اين كشورند؛ كسانى كه جنگ را، بسيج را، دفاع فداكارانه در مقابل تجاوز دشمن را، با جان خودشان تحمّل كردند. همه چيز بايد براى آنها ودر جهت منافع آنها باشد. اميدواريم خداوند همه ما را موفّق بدارد.
من چند دعا مى كنم؛ به اميد اين كه در اين بارگاه الهى و با حضور شما مؤمنين و مؤمنات، ان شاءاللَّه اين دعاها به هدف اجابت برسد:
پروردگارا! ما را در راه اسلام و خطّ امام و معارف قرآن، همواره پايدار بدار.
پروردگارا! ملت ايران را بر دشمنان اسلام و مسلمين، پيروز كن.
پروردگارا! ملتهاى مسلمان را، در هر نقطه از جهان كه هستند، بر دشمنانشان پيروز كن.
پروردگارا! قلب مقدّس ولىّ عصر اروحنا فداه را از ما خشنود كن.
پروردگارا! مارا از ياران آن بزرگوار در حضور و غيبتش قراربده.
پروردگارا! توفيق پياده كردن كامل احكام اسلام و قرآن را به همه ما عنايت كن.
پروردگارا! به محمّدوآل محمّد، دلهاى اين ملت را به بركت لطف و فضل خود، همواره محكم و اميدوار بدار.
پروردگارا! گرفتاريهايى را كه محصول خباثت دشمنان است، از ميان ما برطرف فرما.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته.
-------------------------------
1) توبه: 32
2) فرمايش معظّمٌ له، ناظر بر زمانى است كه هنوز دست استعمار از حكومت آفريقاى جنوبى كوتاه نشده بود و در آن جا «آپارتايد» حاكم بود.
3) حج: 40