بسماللهالرحمنالرحيم
انسان در عين خوشحالي از زيارت شما عزيزان، خيلي تأسف ميخورد كه چگونه اين آزادي و اين خوشحالي عمومي، در زمان حيات بابركت امام عزيزمان انجام نشد. واقعا جاي آن بزرگوار خيلي خالي است. بعد از سالها، خيلي مناسب مينمود كه عزيزان آزادهي ما، پاداش و اجر زحمات خودشان را با مشاهدهي آن چهرهي ملكوتي و منور ميگرفتند. حالا هم قسمت و تقديرالهي اين بوده است. اجر شما به خاطر محروميت از زيارت امام(رضواناللهتعاليعليه) باز هم بيشتر است.
ما حقيقتا در سطح كشور، به خاطر آمدن شماها، احساس جشن و عيد ميكنيم; بخصوص شما عزيزاني كه شايد دشمنان در اين برهه، به آساني حاضر نبودند شما را مبادله كنند. اين، لطف خاصي از طرف پروردگار است. هم ملت ايران، هم مسؤولان، هم خانوادهها و بستگان كه خداي متعال شما را به آنها برگرداند، بايد خدا را شكر كنند و هم شماها كه عليرغم دشمن و به كوري چشم او، خداي متعال آن دشمن خشن غليظالقلب جبار را ذليل كرد، بايد شكر زيادي بكنيد. روزي بود كه آنها احساس قدرت ميكردند و شما تنها و مظلوم، در دستهاي آنها اسير بوديد. امروز خداي متعال شما را عزيز و قوي كرده است و جمهوري اسلامي را در دنيا مثل خورشيد تابندهيي منور كرده است. در بحران خليج فارس، چهرهي جمهوري اسلامي و ملت ايران و مسؤولان، يك چهرهي سرافرازي است كه دوست و دشمن به آن اعتراف ميكنند. شما فرزندان عزيز اين نظاميد، عزيزيد، سربلنديد و دشمن جبار شما، امروز در عين ذلت و ضعف و درماندگي است. اين، نتيجهي صبر و توكل به خدا و استقامت در راه اوست.
شما در عين جواني، اين امر بزرگ را تجربه كرديد. گاهي انسان بايد پنجاه يا شصت سال عمر كند، تا يكي از اينگونه حقايق را به چشم ببيند; والا در كتابها بايد بخواند، يا از زبانها بشنود كه صبر چه ثمرات شيريني دارد و خداي متعال با صابران چگونه عمل ميكند. شما بحمدالله در عين جواني، با همهي وجودتان اين حقيقت را لمس كرديد، خودتان را به دشمن نداديد، در مقابل ظواهر زور و جلوههاي گوناگون، دلتان را نباختيد، خدا را فراموش نكرديد، امام و ملت و كشور و انقلابتان را هميشه در ياد نگهداشتيد، ايستاديد، تا خداي متعال نتايج شيرين صبر را به شما چشاند. شما امروز آقا و عزيز برگشتيد و همان دشمن، امروز درمانده و ذليل و بيچاره است. برادران عزيز! بعد از اين هم همين است.
ما در پايان يك راه نيستيم; ما در وسط يك راهيم. اگر درست بخواهيم حساب كنيم، در اوايل يك راهيم. ما در راه حاكميت مطلق اسلام هستيم. راه خدا، پايان و خستگي و شكست ندارد، اين، راه خداست. انشاءالله آحاد ملت، مخصوصا جوانان مؤمن و شماها كه سالهايي از جوانيتان را در اين راه مصرف كردهايد، بايد با همهي وجود و با شور و شوق، حركت را ادامه بدهيد. دشمنان ضربت و زخم خوردهاند; اما باز محل خطرند. بايد ايستادگي كرد، راه را با قدرت پيش رفت و از خدا كمك گرفت.
امروز وضعمان به سمت خوبي همهجانبه است. از جهات سياسي، وضعمان خيلي خوب است. از جهات اقتصادي و غيره هم، ملت ايران انشاءالله به سمت بهتر شدن حركت ميكنند. اما راه، راه دشواري است. همه بايد تلاش كنند، همه بايد احساس كنند كه دشمن منتظر غفلت و كسالت و بيتفاوتي ماست، تا ضربه را وارد كند. نبايد گذاشت چنين ضربهيي وارد شود. آن كسي كه در ميان ملت ايران، براي اين ايستادگي قهرمانانه از همه شايستهتر است، رزمندگان ما هستند; مخصوصا آنهايي كه رنج و امتحان اسارت را با همهي وجودشان، با پوست و گوشت و استخوانشان لمس كردهاند. اين ايستادگي و اين صبر و مقاومت هم، مثل صبر و مقاومت قبلي است و پيروزي دنبال آن خواهد بود.
البته بايد در اين راه فداكاري كرد. بعضي هم فدا ميشوند; اما خط و راه و جريان خدا پيروز خواهد شد; كمااينكه امروز بحمدالله پيروز شده است. در اين راه هم بايستي صبر و استقامت كرد و حقيقتا اين آيهي شريفهي "وتواصوا بالحق و تواصوا بالصبر"، خيلي پرمغز است. همه بايد همديگر را به نگهداشتن حق، پاسداري از حق ـ ولو باطل عليالظاهر خيلي قوي باشد ـ وصيت و توصيه كنيم. ما بايد بر حق پافشاري كنيم. هيچ گرايشي به طرف باطل نبايد پيدا بشود. وصيت همهمان به يكديگر بايد ايستادگي و صبر باشد، تا انشاءالله خداي متعال به بركت اين صبرها و مجاهدتهاي شما، اين نكبت و ذلتي را كه در تودههاي مظلوم بيچارهي دنيا گسترده شده است، برچيند و از بين ببرد. اينطور نباشد كه ما براي اين مجاهدتها، فقط خودمان را هدف قرار بدهيم; بلكه بايستي ريشهي استكبار را در سطح جهاني كند و شرش را از سر ملتها كوتاه كرد.
اميدواريم كه خداوند كمك كند، شماها را انشاءالله توفيق بدهد و اجر دوران اسارت را همواره براي شما حفظ كند و خودتان و خانوادهها و پدران و مادران و نزديكانتان را مشمول رحمت و لطف خودش قرار بدهد و انشاءالله قلب مقدس وليعصر را از همهي ما و كارهايي كه ميكنيم، خشنود كند.
والسلام عليكم و رحمهالله و بركاته