بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم
براي من، امروز كه مشاهده مي‌كنم جوانان مؤمن و سرافراز كشورمان در ميهن عزيز، برترين مراحل دانش پرواز و دانشهاي مربوط به آن را با موفقيت مي‌گذرانند و ما از بيگانگان بي‌نياز هستيم، عيد بزرگي است. براي ملت ايران،امروز و روزهايي از اين قبيل، درحقيقت جشن و عيد است.
روزي بود كه ايراني با همه‌ي خصلتهاي برجسته و ممتاز ملي خود، با همه‌ي ذخيره‌هاي فرهنگي انباشته‌ي بي‌نظير خود، براي گذراندن اين دوره‌ها بايد به خانه‌ي دشمنان اين ملت و به نياز به سمت ديگران كشيده مي‌شد; آن‌هم كساني كه خير ايران و ايراني، براي آنها مطرح نبود. امروز خلبانان ما، افسران برجسته‌ي فني ما، دانشوران ممتاز ما، در رشته‌هاي گوناگون مورد نياز ارتش جمهوري اسلامي ايران، محتاج آن نيستند كه براي گذراندن اين دوره‌ها، به امريكا و اروپا و حتي به كشورهايي كه ازلحاظ دانش، چندان امتيازي هم ندارند و در گذشته مي‌رفتند، بروند. اين، يك پيروزي است. اين پيروزي هم مثل ديگر پيروزيها، ناشي از انقلاب بزرگ ملت ايران و اعتماد به نفسي است كه اين ملت، در سايه‌ي اين انقلاب و در سايه‌ي قدرت‌نمايي ايمان عميق خود، به دست آورد.
امروز ملت ايران به معناي حقيقي كلمه، به خود مؤمن و متكي است. ملت ايران فهميده است كه مي‌تواند گرهها را باز كند، راهها را بگشايد، مانعها را بردارد، سدهاي ممانعت كننده‌ي راه تكامل را ويران كند، از حيثيت و دين و ارزشهاي انقلابي و اسلامي و شرف ديرين تاريخي و علمي خود دفاع كند. اين را ملت ايران آسان به دست نياورد. نيروهاي مسلح در طول سالهاي جنگ تحميلي و پيش از آن و تا امروز، در اين راه تلاش زيادي كردند. نيروهاي مردم هم هميشه پشت سر نيروهاي مسلح و در بسياري از موارد در كنار آنان، در مقدمترين صفوف خطر حضور داشتند. يعني ملت ما يكپارچه از خود و از شرف و حيثيت و آينده و از موجوديت خود دفاع كرد.
امروز شما جوانان عزيز، در حالي در اين مركز دانش و مركز آموختن و اندوختن دانش براي دفاع از كشور، مشغول تحصيل هستيد، يا فارغ‌التحصيل مي‌شويد كه تجربه‌ي ملت ايران براي دنيا و براي بسياري از ملتهاي ضعيف، درس‌آموز بوده است. اين، يك نمونه است كه شما علي‌رغم دشمنان كه مي‌خواستند بگويند شما خودتان نمي‌توانيد، بايد ما برايتان انجام بدهيم، ثابت كرديد و اساتيد و مديران و مسؤولان ثابت كردند كه مي‌توانند براي نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران، انسانهاي كارآمد تربيت كنند. روزبه‌روز بايد بهتر بشويم و پيشتر برويم. نمونه‌هاي فراوان ديگر، در مقياسهاي بزرگ و در گستره‌ي عظيم زندگي اين مردم، موجود است.
امروز ملتهاي جهان، از ملت سرافراز و بزرگ ايران آموخته‌اند كه در مقابل تهديد و ارعاب قدرتهاي بزرگ، مرعوب نشوند. اول ملت ايران بود كه فرياد زد، استكبار جهاني در درون خود تهي است و جز رعد و برق، جز تشر، جز اظهار قدرت دروغين، چيزي در چنته‌ي او نيست. اين را اول ملت ما فرياد زد و امام بزرگمان، به ما و به ملتهاي ديگر آموخت. امروز ملتها اين را به تجربه مي‌بينند. امروز قدرت مستكبر امريكا نشان داد كه از درون تهي است. قبل از آن‌كه ملت ما بگويد و انقلاب ما فرياد بزند، مردم دنيا خيال مي‌كردند كه اگر قدرت امريكا و ديگر قدرتهاي بزرگ اشاره كنند، ملتها و كشورها و نيروهاي نظامي نقاط مختلف عالم،با اشاره‌ي آنها مضمحل و نابود خواهند شد! امروز حوادث خليج فارس نشان داد كه ابرقدرتها براي ارعاب ملتها، اين دروغ را ساخته‌اند.
امريكا، چه حمله‌ي نظامي به كويت بكند يا نكند; چه اين حمله، طولاني يا كوتاه مدت بشود، از همين حالا شكست خورده است. ابرقدرتي كه همه‌ي دنيا را متعلق به خود مي‌داند، خليج فارس را هم تيول قدرت خود مي‌پندارد و چهار ماه است كه در شنزارهاي داغ عربستان سرگردان است، از همين حالا شكست خورده است. هر حادثه‌يي كه پيش بيايد، اين شكست را جبران نخواهد كرد. براي اين‌كه ثابت شود امريكا در حوادث خليج فارس شكست خورده، لازم نيست كسي منتظر درگيري نظامي بشود. اين حقيقتي است كه انقلاب ما، با قدرت و اعتماد و ايمان و اتكا به تجربه‌هاي تخلف‌ناپذير تاريخ و سنتهاي قطعي الهي و اتكا به تجربه‌ي خود، آن را گفت و ثابت شد.
مطلب ديگر اين است كه حوادث خليج فارس، براي ديرباورترين افراد ملت ما ـ اگر چنين افرادي در ميان ما باشند ـ ثابت كرد كه ما بايد نيروهاي مسلح خودمان را هرچه بيشتر و با كيفيت‌تر و عميقتر تقويت كنيم و اين كار را خواهيم كرد. ابرقدرتها ـ و امروز به‌طور مشخص امريكا ـ به اين اكتفا نمي‌كنند كه حول‌وحوش خانه‌ي خود، در گرانادا و پاناما و امثال آن دخالت كنند; دخالت را به مناطق دوردستي مثل خليج‌فارس هم كشاندند; اگرچه اين اولين بارشان نبود. اولين باري كه دخالت نظامي در اين مناطق انجام گرفت، سال 1359 بود كه نيروهاي امريكا به فرمان رئيس‌جمهور دمكرات، به قصد اين‌كه خود را به تهران برسانند، به طبس حمله‌ي نظامي كردند. البته از همان نيمه‌ي راه، جسدهاي سياه‌شده و جزغاله شده‌شان برگشت!
عجيب است! كشور عزيز و ملت بزرگ و منطقه‌ي تاريخي ما، آزمايشگاه چه تجربه‌هاي بزرگي است. اتفاقا اولين باري هم كه امريكاييها، دخالت مستقيمي در اجراي يك كودتاي نظامي در يك كشور كردند، در 28 مرداد 1332 بود كه آن كودتاي ننگين را مستقيما با پول و عوامل و نقشه و نيروهاي نظامي و شبه نظاميشان در تهران به راه انداختند. متأسفانه در آن روز، غفلتها موجب شد كه توطئه‌ي امريكاييها به نتيجه برسد. اما تمام شد و انقلاب اسلامي، در همه‌ي اين تجاوزها و پرروييها و خباثتهاي نسبت به ايران را روي دشمنان بسته است و شجاعت و كاراييهاي شما و حضور ملت، بايد براي هميشه اين در را بسته بدارد. اينها آمدند، خليج فارس را هم مشمول تجاوزها و دخالتها و كارهاي غلط و ناشايست خودشان كردند.
ما با اين تجربه و تجربه‌هاي ديگر، لازم است نيروهاي مسلح را تقويت كنيم; تقويت با ابزار مدرن و پيشرفته، تقويت با نگهداري و خودكفايي، تقويت با سازندگيها در درون نيروهاي نظامي و سازمان صنايع دفاع، تقويت با دانش ـ كاري كه شما در اين‌جا مي‌كنيد ـ تقويت با تجربه و آزمايش و تمرين دايمي و مستمر، تقويت با ايمان كه پشتوانه‌ي همه‌ي آنهاست.
ايمانتان را حفظ و تقويت كنيد. تعهد و تعبد اسلاميتان را روزبه‌روز بيشتر كنيد. اين، شما را پيروز خواهد كرد. اين، براي شما وسيله‌يي خواهد شد كه بر دشمن فايق خواهيد بود. ابزار پيشرفته‌ي شما، از دشمنتان پيشرفته‌تر نيست; اما اين ايمان شما موجب خواهد شد كه بر پيشرفته‌ترين ابزارها فايق بياييد. اين را در خودتان تقويت كنيد.
من به فارغ‌التحصيلان و جوانان عزيزي كه امروز رسما سردوشي گرفتند و عضو نظامي اين دانشگاه شدند و در آينده افسران ارزشمند ما خواهند بود، تبريك مي‌گويم. از فرمانده و مسؤولان و كارگزاران عزيز، صميمانه تشكر مي‌كنم. من به عنوان قطره‌يي از اقيانوس عظيم انقلاب و ملت بزرگ و نيز به عنوان يك مسؤول، از شماها كه كار را خوب پيش برديد، صميمانه تشكر مي‌كنم.
ياد شهداي عزيزمان را، مخصوصا برادر عزيزمان شهيد سرلشكر بابايي ـ آن جوان غيور، مؤمن، شجاع، كارآمد و مخلص ـ و شهيد سرتيپ خضرايي عزيز و ديگر عزيزاني كه اسمهايشان يادم نيست، گرامي مي‌دارم. اميدوارم كه همه‌ي آنها با ارواح مقدسه‌ي اوليا و با روح مطهر امام عزيزمان محشور باشند و از نعم الهي برخوردار گردند.
والسلام عليكم و رحمه‌الله و بركاته
براي من، امروز كه مشاهده مي‌كنم جوانان مؤمن و سرافراز كشورمان در ميهن عزيز، برترين مراحل دانش پرواز و دانشهاي مربوط به آن را با موفقيت مي‌گذرانند و ما از بيگانگان بي‌نياز هستيم، عيد بزرگي است. براي ملت ايران،امروز و روزهايي از اين قبيل، درحقيقت جشن و عيد است.
روزي بود كه ايراني با همه‌ي خصلتهاي برجسته و ممتاز ملي خود، با همه‌ي ذخيره‌هاي فرهنگي انباشته‌ي بي‌نظير خود، براي گذراندن اين دوره‌ها بايد به خانه‌ي دشمنان اين ملت و به نياز به سمت ديگران كشيده مي‌شد; آن‌هم كساني كه خير ايران و ايراني، براي آنها مطرح نبود. امروز خلبانان ما، افسران برجسته‌ي فني ما، دانشوران ممتاز ما، در رشته‌هاي گوناگون مورد نياز ارتش جمهوري اسلامي ايران، محتاج آن نيستند كه براي گذراندن اين دوره‌ها، به امريكا و اروپا و حتي به كشورهايي كه ازلحاظ دانش، چندان امتيازي هم ندارند و در گذشته مي‌رفتند، بروند. اين، يك پيروزي است. اين پيروزي هم مثل ديگر پيروزيها، ناشي از انقلاب بزرگ ملت ايران و اعتماد به نفسي است كه اين ملت، در سايه‌ي اين انقلاب و در سايه‌ي قدرت‌نمايي ايمان عميق خود، به دست آورد.
امروز ملت ايران به معناي حقيقي كلمه، به خود مؤمن و متكي است. ملت ايران فهميده است كه مي‌تواند گرهها را باز كند، راهها را بگشايد، مانعها را بردارد، سدهاي ممانعت كننده‌ي راه تكامل را ويران كند، از حيثيت و دين و ارزشهاي انقلابي و اسلامي و شرف ديرين تاريخي و علمي خود دفاع كند. اين را ملت ايران آسان به دست نياورد. نيروهاي مسلح در طول سالهاي جنگ تحميلي و پيش از آن و تا امروز، در اين راه تلاش زيادي كردند. نيروهاي مردم هم هميشه پشت سر نيروهاي مسلح و در بسياري از موارد در كنار آنان، در مقدمترين صفوف خطر حضور داشتند. يعني ملت ما يكپارچه از خود و از شرف و حيثيت و آينده و از موجوديت خود دفاع كرد.
امروز شما جوانان عزيز، در حالي در اين مركز دانش و مركز آموختن و اندوختن دانش براي دفاع از كشور، مشغول تحصيل هستيد، يا فارغ‌التحصيل مي‌شويد كه تجربه‌ي ملت ايران براي دنيا و براي بسياري از ملتهاي ضعيف، درس‌آموز بوده است. اين، يك نمونه است كه شما علي‌رغم دشمنان كه مي‌خواستند بگويند شما خودتان نمي‌توانيد، بايد ما برايتان انجام بدهيم، ثابت كرديد و اساتيد و مديران و مسؤولان ثابت كردند كه مي‌توانند براي نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران، انسانهاي كارآمد تربيت كنند. روزبه‌روز بايد بهتر بشويم و پيشتر برويم. نمونه‌هاي فراوان ديگر، در مقياسهاي بزرگ و در گستره‌ي عظيم زندگي اين مردم، موجود است.
امروز ملتهاي جهان، از ملت سرافراز و بزرگ ايران آموخته‌اند كه در مقابل تهديد و ارعاب قدرتهاي بزرگ، مرعوب نشوند. اول ملت ايران بود كه فرياد زد، استكبار جهاني در درون خود تهي است و جز رعد و برق، جز تشر، جز اظهار قدرت دروغين، چيزي در چنته‌ي او نيست. اين را اول ملت ما فرياد زد و امام بزرگمان، به ما و به ملتهاي ديگر آموخت. امروز ملتها اين را به تجربه مي‌بينند. امروز قدرت مستكبر امريكا نشان داد كه از درون تهي است. قبل از آن‌كه ملت ما بگويد و انقلاب ما فرياد بزند، مردم دنيا خيال مي‌كردند كه اگر قدرت امريكا و ديگر قدرتهاي بزرگ اشاره كنند، ملتها و كشورها و نيروهاي نظامي نقاط مختلف عالم،با اشاره‌ي آنها مضمحل و نابود خواهند شد! امروز حوادث خليج فارس نشان داد كه ابرقدرتها براي ارعاب ملتها، اين دروغ را ساخته‌اند.
امريكا، چه حمله‌ي نظامي به كويت بكند يا نكند; چه اين حمله، طولاني يا كوتاه مدت بشود، از همين حالا شكست خورده است. ابرقدرتي كه همه‌ي دنيا را متعلق به خود مي‌داند، خليج فارس را هم تيول قدرت خود مي‌پندارد و چهار ماه است كه در شنزارهاي داغ عربستان سرگردان است، از همين حالا شكست خورده است. هر حادثه‌يي كه پيش بيايد، اين شكست را جبران نخواهد كرد. براي اين‌كه ثابت شود امريكا در حوادث خليج فارس شكست خورده، لازم نيست كسي منتظر درگيري نظامي بشود. اين حقيقتي است كه انقلاب ما، با قدرت و اعتماد و ايمان و اتكا به تجربه‌هاي تخلف‌ناپذير تاريخ و سنتهاي قطعي الهي و اتكا به تجربه‌ي خود، آن را گفت و ثابت شد.
مطلب ديگر اين است كه حوادث خليج فارس، براي ديرباورترين افراد ملت ما ـ اگر چنين افرادي در ميان ما باشند ـ ثابت كرد كه ما بايد نيروهاي مسلح خودمان را هرچه بيشتر و با كيفيت‌تر و عميقتر تقويت كنيم و اين كار را خواهيم كرد. ابرقدرتها ـ و امروز به‌طور مشخص امريكا ـ به اين اكتفا نمي‌كنند كه حول‌وحوش خانه‌ي خود، در گرانادا و پاناما و امثال آن دخالت كنند; دخالت را به مناطق دوردستي مثل خليج‌فارس هم كشاندند; اگرچه اين اولين بارشان نبود. اولين باري كه دخالت نظامي در اين مناطق انجام گرفت، سال 1359 بود كه نيروهاي امريكا به فرمان رئيس‌جمهور دمكرات، به قصد اين‌كه خود را به تهران برسانند، به طبس حمله‌ي نظامي كردند. البته از همان نيمه‌ي راه، جسدهاي سياه‌شده و جزغاله شده‌شان برگشت!
عجيب است! كشور عزيز و ملت بزرگ و منطقه‌ي تاريخي ما، آزمايشگاه چه تجربه‌هاي بزرگي است. اتفاقا اولين باري هم كه امريكاييها، دخالت مستقيمي در اجراي يك كودتاي نظامي در يك كشور كردند، در 28 مرداد 1332 بود كه آن كودتاي ننگين را مستقيما با پول و عوامل و نقشه و نيروهاي نظامي و شبه نظاميشان در تهران به راه انداختند. متأسفانه در آن روز، غفلتها موجب شد كه توطئه‌ي امريكاييها به نتيجه برسد. اما تمام شد و انقلاب اسلامي، در همه‌ي اين تجاوزها و پرروييها و خباثتهاي نسبت به ايران را روي دشمنان بسته است و شجاعت و كاراييهاي شما و حضور ملت، بايد براي هميشه اين در را بسته بدارد. اينها آمدند، خليج فارس را هم مشمول تجاوزها و دخالتها و كارهاي غلط و ناشايست خودشان كردند.
ما با اين تجربه و تجربه‌هاي ديگر، لازم است نيروهاي مسلح را تقويت كنيم; تقويت با ابزار مدرن و پيشرفته، تقويت با نگهداري و خودكفايي، تقويت با سازندگيها در درون نيروهاي نظامي و سازمان صنايع دفاع، تقويت با دانش ـ كاري كه شما در اين‌جا مي‌كنيد ـ تقويت با تجربه و آزمايش و تمرين دايمي و مستمر، تقويت با ايمان كه پشتوانه‌ي همه‌ي آنهاست.
ايمانتان را حفظ و تقويت كنيد. تعهد و تعبد اسلاميتان را روزبه‌روز بيشتر كنيد. اين، شما را پيروز خواهد كرد. اين، براي شما وسيله‌يي خواهد شد كه بر دشمن فايق خواهيد بود. ابزار پيشرفته‌ي شما، از دشمنتان پيشرفته‌تر نيست; اما اين ايمان شما موجب خواهد شد كه بر پيشرفته‌ترين ابزارها فايق بياييد. اين را در خودتان تقويت كنيد.
من به فارغ‌التحصيلان و جوانان عزيزي كه امروز رسما سردوشي گرفتند و عضو نظامي اين دانشگاه شدند و در آينده افسران ارزشمند ما خواهند بود، تبريك مي‌گويم. از فرمانده و مسؤولان و كارگزاران عزيز، صميمانه تشكر مي‌كنم. من به عنوان قطره‌يي از اقيانوس عظيم انقلاب و ملت بزرگ و نيز به عنوان يك مسؤول، از شماها كه كار را خوب پيش برديد، صميمانه تشكر مي‌كنم.
ياد شهداي عزيزمان را، مخصوصا برادر عزيزمان شهيد سرلشكر بابايي ـ آن جوان غيور، مؤمن، شجاع، كارآمد و مخلص ـ و شهيد سرتيپ خضرايي عزيز و ديگر عزيزاني كه اسمهايشان يادم نيست، گرامي مي‌دارم. اميدوارم كه همه‌ي آنها با ارواح مقدسه‌ي اوليا و با روح مطهر امام عزيزمان محشور باشند و از نعم الهي برخوردار گردند.
والسلام عليكم و رحمه‌الله و بركاته