بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
بسيار جلسه ى شيرين و لذتبخشى بود براى من اين جلسه ى امروز شما عزيزان. بحمداللَّه در حد نصاب بود. در عمده ى بخشهاى مهم عزيزانى، سرآمدانى، برگزيدگانى، مطالبى بيان كردند كه من بهره مند شدم. و ان شاءاللَّه آنچه كه دوستان تذكر دادند يا توصيه كردند يا درخواست كردند، جمع آورى خواهد شد و به مسئولين سفارش خواهد شد و آن بخشهائى كه مستقيماً به خود ما ارتباط داشته باشد، ان شاءاللَّه دنبال خواهد شد.
آنچه على العجاله از چنين جلسه اى عايد ما و عايد ملت ايران ميشود، توجه و تنبه به اين ذخيره ى عظيم نيروى انسانى است. غرض من هم از تشكيل اين جلسه در سفرهاى گوناگون همين است. در همه ى سفرها ما اصرار داريم با جمع نخبگان آن استان، نشست صميمانه اى به همين شكل داشته باشيم. مقصود اين است كه به خودمان و به بعضى از دلهاى ديرباور بفهمانيم كه چقدر اين منبع عظيم نيروى انسانى در كشور، ذخّار و پربار و مالامال است. با انعكاس اين جلسه در سطح ملى و سطح كشور يك بار ديگر، يك برگ ديگر بر اين كتاب افتخارات ملى ما افزوده خواهد شد و بر آن تأكيد خواهد شد. مقصود ما هم همين است.
اين جلسه بيشتر براى شنيدن من است و اى كاش وقت وسعت ميداشت تا ميتوانستيم از تعداد بيشترى از شما عزيزان بشنويم. آنچه شنيدم، براى من بسيار مغتنم و شيرين بود. يقيناً اگر بيش از اين هم ميشنيديم، همين جور بود.
و اما آنچه من ميخواهم عرض كنم، اين است كه چشم انداز حركت ملت ايران با اين زمينه اى كه مشاهده ميكنيد، چشم انداز بسيار روشنى است؛ هم ميراث گذشته ى ما، هم موجودى استعدادِ بسيار ارزنده ى ما، هم همت و انگيزه اى كه در بيانات دوستان اين جلسه به طور واضح اين انگيزه و اين اهتمام احساس ميشود و هم گرايش دينى و خدائى در اين حركت، همه در مجموع يك ثروت عظيم ملى است براى ما. همه ى اينها به ما نويد ميدهد كه ما ان شاءاللَّه خواهيم توانست تمدن اسلامىِ متعلق به ملت ايران را براى اين دوره و براى امت اسلامى در اين زمان بار ديگر سر دست بياوريم و الگوئى را براى حركت امت اسلامى ان شاءاللَّه ارائه بدهيم.
فارس و شيراز همچنانى كه دوستان عزيز بيان كردند، يك سرزمين بسيار غنى است. بنده تصديق ميكنم؛ هم در زمينه ى علم، هم در زمينه ى ادب، هم در زمينه ى هنر، هم در زمينه ى مسائل مربوط به فعاليتهاى توليدى - چه كشاورزى، چه صنعتى - بخصوص در فصل جديد صنعتى كه امروز دنيا به دنبال آن هست، يك استان پيشتاز و يك مجموعه ى مقدم و برجسته است بدون ترديد. آنچه ميتواند براى آينده ى ما اميدبخش باشد، همين است كه بحمداللَّه شعار نوآورى كه لازمه ى نوآورى هم همين شكوفائى استعدادها و ثمربخشى سرمايه گذارى هاى قبلى است - يك شعار حقيقى است - شعار زمان و نياز روز ماست. همه ى قرائن هم اين را نشان ميدهد. نوآورى يك نياز كنونىِ حركت كشور است. نوآورى به معناى خط بطلان كشيدن بر گذشته نيست؛ بلكه به معناى تكيه كردن به گذشته براى بناى آينده است. و اين احتياج دارد به اينكه همه ى همت ما، همه ى تلاش ما متوجه به اين باشد كه ما بايد اين كشور و اين تاريخ را بسازيم.
امروز مسئوليت بزرگى بر دوش ملت ايران است و هرگز مثل امروز ملت ما بر سرنوشت خود حاكم نبوده. در طول سالهاى متمادى و دورانهاى گوناگون تاريخ، آن كسانى كه با تاريخ اين كشور آشنا هستند، اين را تصديق ميكنند. ملت هميشه وسيله اى بوده است در اختيار حكمرانان؛ بستگى به اين داشته كه آن حكمران، صاحب حكمت، درايت، اراده ى قوى باشد يا نباشد؛ و اين اراده به كدام سو منعطف و متوجه شود. ملت از خود ابتكارى براى هدايت كشور نداشت. اين همه استعداد متراكمى كه در اين ملت وجود داشته است و آنچه در تاريخ براى ما باقى مانده، تراوشهائى است كه از يك ذخيره ى عظيم زيرزمينى به قدر همت حكمرانان خود را بروز ميداده. يعنى آحاد مردم، عالمان جامعه، فيلسوفان، اديبان، هنرمندان، طبقات مختلف كشور سياستگذار و تصميم گير درباره ى سرنوشت كشور نبودند. يك روز خواستِ حاكم اقتضاء ميكرده جنگ را، تهاجم را، قلمرو جديدى را بر قلمروهاى كشور افزودن؛ حركت در اين جهت بود. يك روز اقتضاء ميكرده عقب نشينى را، باز هم همت و اراده ى مردم نميتوانسته غلبه كند بر بى همتى آن حكمرانى كه معتقد به عقب نشينى بوده. قيامهائى صورت گرفته، مقاومتهائى شده، اما حركت عظيم دسته جمعىِ ملى، ما در طول تاريخ كشورمان در جهت هدايت اين كشور به سمت اهداف خودش، اهدافى كه مورد علاقه و دلبستگى ملت باشد، سراغ نداريم. اين دوره يك فصل جديدى است در تاريخ ملت ايران.
امروز بعد از پيروزى انقلاب اسلامى و در دوران نظام جمهورى اسلامى، تفاوت جوهرى و اصلى در همين است. تفاوت در اين است كه نظامهاى حاكميت فردى به نظام اراده ى ملى؛ اراده ى جمع تبديل شده و اساس تفاوت در اين است. و بحمداللَّه اين اراده ى جمعى با هدايت اسلام و با اشاره ى دين و آيات الهى پيش ميرود و برنامه ريزى ميكند؛ اين را بايد مغتنم بشماريد. امروز هر آنچه در گنجينه ى تمام نشدنىِ استعداد ملت ايران ذخيره وجود دارد، ميتواند در خدمت پيشرفت سريع اين كشور قرار بگيرد.
بنابراين ما لحظه به لحظه احتياج به نوآورى داريم؛ نه فقط نوآورىِ در صنعت يا كشاورزى، نوآورىِ در روشهاى گوناگونى كه براى زندگىِ يك ملت ممكن است مطرح شود؛ بروز استعدادها، شكوفا شدن فكرها و ذهنها. ما يك ملت عقيم نيستيم بحمداللَّه. ملت ما، ملتى است كه تاريخِ او نشان ميدهد كه پيش رونده و زاينده و داراى استعداد است؛ بنابراين ميتوانيم. ما از دنيا دويست سال عقب مانديم. اين واقعيت تلخى است كه بايد اين را قبول كنيم. عامل اين عقب ماندگى چه بود، يك بحث ديگر است؛ واقعيت اين است؛ واقعيت اين است كه ما دويست سال - حداقل - از قافله ى پيشرفتهاى بشرى عقب مانديم. همه ى آنچه كه شما شنيديد و مشاهده ميكنيد و آنچه كه وجود دارد - كه بمراتب بيشتر از آن چيزى است كه در اين جلسه بيان شد، در سطح كشور، از فعاليتها، از كارها، از نوآوريها - اينها همه در مجموع، بخشى از اين عقب ماندگى ها را ميتواند جبران كند و اگر استمرار پيدا كند و افزايش پيدا كند و اين فعاليتها با نوآورى و همت ما مضاعف شود، آن وقت خواهيم توانست جايگاه خودمان را پيدا كنيم.
عقب ماندگىِ يك ملت، درد بزرگى است، بيمارى سختى است. اين بيمارى را با همت بلند و با تلاش پيگير بايد علاج كرد و درمان بخشيد. مهم اين بود كه ما به خود بيائيم و اين بيمارى را تصديق كنيم، و پس از آن براى علاج اين بيمارى همت بگماريم؛ اينها حاصل شده است. ملت ايران به خود آمده، احساس كرده است كه بايستى جايگاه خودش را پيدا كند و احساس كرده كه در گذشته - سالهاى طولانى - ده ها سال دچار عقب ماندگى و غفلت بوده؛ ملت ايران اين را احساس كرده. در خواب خوش - آن جورى كه سعى ميشد در دوران طاغوت، براى ما تدارك ببينند - باقى نماند. آن روز چشمهاى ما را مثل انسانهاى مست، تخدير شده بسته بودند؛ با تكرار دروازه ى تمدن بزرگ و از اين حرفها، بدون اينكه يك قدم بر داريم، ما را در عالم توهّم نگه داشته بودند و متوقف بوديم. توقف هم به معناى عقب ماندن است؛ چون دنيا كه منتظرِ ما نميماند؛ دنيا به سرعت پيش ميرفت، ما متوقف بوديم.
اين حالت تخديرزدگى و مستى، بحمداللَّه تمام شد؛ ملت ما به خود آمد؛ حركت عظيم انقلاب، ما را به هوش آورد. جوانان ما، امروز احساس ميكنند كه بايستى در اين راه شتابان پيش بروند؛ بايد بدوند. هم نيروى دويدن در آنها هست، هم همت هست، هم راه روشن است؛ بنابراين بايستى پيش برويم. دانشگاه ها، حوزه هاى علميه، مراكز تحقيقاتى، مسئولان ذى ربط، همه ى اينها، هر كدام مسئوليتهاى سنگينى بر دوش دارند؛ اين مسئوليتها مشخص هم هست. و بحمداللَّه مى بينيم كه حركت آغاز شده و روزبه روز ان شاءاللَّه پيش خواهيم رفت.
آنچه كه به عنوان توصيه، دوستان بيان كرديد، غالباً هم عملى است و ميتواند جامه ى عمل بپوشد، هم درست و مفيد است؛ و ان شاءاللَّه اميدواريم كه اينها انجام بگيرد. آنچه من باز هم مثل هميشه توصيه ميكنم، در درجه ى اول اين است كه شما زبدگان، نخبگان در هر بخشى كه هستيد، روزبه روز دريچه ى اميد را بر روى خودتان بيشتر باز كنيد و به نسل جوان بيشتر اميد بدهيد. سم مهلكى است سياه نمائى و نااميدسازى و آينده را تاريك نشان دادن؛ و اين سم مهلك به وسيله ى تبليغات معارض و خصمانه، سعى ميشود در كشور پراكنده شود؛ با اين مبارزه كنيد.
همه ى نشانه ها مژده ى اميد به ما ميدهند؛ مژده ى پيشرفت ميدهند؛ در همه ى بخشها. و اميدواريم كه ان شاءاللَّه اين مژده ها در كمتر از يك نسل، تحقق پيدا كند و جوانان ما آن روزى را كه ايران اسلامى در جايگاه شايسته ى خود قرار دارد، ببينند. آن روزى كه ملتهاى دنيا، دانشمندان و انديشمندان عالم احساس كنند به ايران، به زبان ايران، به فرهنگ ايران نياز دارند براى اينكه گامهاى نوئى را در مسائل علمى بردارند، اين روز شدنى است؛ امكان پذير است. همچنانى كه امروز براى فرا گرفتن بسيارى از فنون مورد نياز بشرى، انسان احتياج دارد زبان فلان كشور و فلان ملت را فرا بگيرد؛ آن روز مردم دنيا احساس كنند كه نياز دارند زبان شما را بياموزند؛ فرهنگ شما را بياموزند. آن روز خواهد آمد و شدنى است. اگر ما همت كنيم و همين تلاشى كه امروز مشاهده ميشود، و همين انگيزه اى كه امروز بحمداللَّه دلهاى جوانان ما، انديشمندان ما، مردم ما مالامال از آن هست، ان شاءاللَّه ادامه پيدا كند - كه پيدا هم خواهد كرد - آن روز خيلى دور نخواهد بود.
من بار ديگر از شما عزيزانى كه در اين جلسه شركت كرديد، بخصوص دوستانى كه بياناتى ايراد كردند، تشكر ميكنم. و اميدوارم كه ان شاءاللَّه ما حق شناسِ اين ظرفيتهاى ممتاز كه در اين استان وجود دارد، باشيم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
بسيار جلسه ى شيرين و لذتبخشى بود براى من اين جلسه ى امروز شما عزيزان. بحمداللَّه در حد نصاب بود. در عمده ى بخشهاى مهم عزيزانى، سرآمدانى، برگزيدگانى، مطالبى بيان كردند كه من بهره مند شدم. و ان شاءاللَّه آنچه كه دوستان تذكر دادند يا توصيه كردند يا درخواست كردند، جمع آورى خواهد شد و به مسئولين سفارش خواهد شد و آن بخشهائى كه مستقيماً به خود ما ارتباط داشته باشد، ان شاءاللَّه دنبال خواهد شد.
آنچه على العجاله از چنين جلسه اى عايد ما و عايد ملت ايران ميشود، توجه و تنبه به اين ذخيره ى عظيم نيروى انسانى است. غرض من هم از تشكيل اين جلسه در سفرهاى گوناگون همين است. در همه ى سفرها ما اصرار داريم با جمع نخبگان آن استان، نشست صميمانه اى به همين شكل داشته باشيم. مقصود اين است كه به خودمان و به بعضى از دلهاى ديرباور بفهمانيم كه چقدر اين منبع عظيم نيروى انسانى در كشور، ذخّار و پربار و مالامال است. با انعكاس اين جلسه در سطح ملى و سطح كشور يك بار ديگر، يك برگ ديگر بر اين كتاب افتخارات ملى ما افزوده خواهد شد و بر آن تأكيد خواهد شد. مقصود ما هم همين است.
اين جلسه بيشتر براى شنيدن من است و اى كاش وقت وسعت ميداشت تا ميتوانستيم از تعداد بيشترى از شما عزيزان بشنويم. آنچه شنيدم، براى من بسيار مغتنم و شيرين بود. يقيناً اگر بيش از اين هم ميشنيديم، همين جور بود.
و اما آنچه من ميخواهم عرض كنم، اين است كه چشم انداز حركت ملت ايران با اين زمينه اى كه مشاهده ميكنيد، چشم انداز بسيار روشنى است؛ هم ميراث گذشته ى ما، هم موجودى استعدادِ بسيار ارزنده ى ما، هم همت و انگيزه اى كه در بيانات دوستان اين جلسه به طور واضح اين انگيزه و اين اهتمام احساس ميشود و هم گرايش دينى و خدائى در اين حركت، همه در مجموع يك ثروت عظيم ملى است براى ما. همه ى اينها به ما نويد ميدهد كه ما ان شاءاللَّه خواهيم توانست تمدن اسلامىِ متعلق به ملت ايران را براى اين دوره و براى امت اسلامى در اين زمان بار ديگر سر دست بياوريم و الگوئى را براى حركت امت اسلامى ان شاءاللَّه ارائه بدهيم.
فارس و شيراز همچنانى كه دوستان عزيز بيان كردند، يك سرزمين بسيار غنى است. بنده تصديق ميكنم؛ هم در زمينه ى علم، هم در زمينه ى ادب، هم در زمينه ى هنر، هم در زمينه ى مسائل مربوط به فعاليتهاى توليدى - چه كشاورزى، چه صنعتى - بخصوص در فصل جديد صنعتى كه امروز دنيا به دنبال آن هست، يك استان پيشتاز و يك مجموعه ى مقدم و برجسته است بدون ترديد. آنچه ميتواند براى آينده ى ما اميدبخش باشد، همين است كه بحمداللَّه شعار نوآورى كه لازمه ى نوآورى هم همين شكوفائى استعدادها و ثمربخشى سرمايه گذارى هاى قبلى است - يك شعار حقيقى است - شعار زمان و نياز روز ماست. همه ى قرائن هم اين را نشان ميدهد. نوآورى يك نياز كنونىِ حركت كشور است. نوآورى به معناى خط بطلان كشيدن بر گذشته نيست؛ بلكه به معناى تكيه كردن به گذشته براى بناى آينده است. و اين احتياج دارد به اينكه همه ى همت ما، همه ى تلاش ما متوجه به اين باشد كه ما بايد اين كشور و اين تاريخ را بسازيم.
امروز مسئوليت بزرگى بر دوش ملت ايران است و هرگز مثل امروز ملت ما بر سرنوشت خود حاكم نبوده. در طول سالهاى متمادى و دورانهاى گوناگون تاريخ، آن كسانى كه با تاريخ اين كشور آشنا هستند، اين را تصديق ميكنند. ملت هميشه وسيله اى بوده است در اختيار حكمرانان؛ بستگى به اين داشته كه آن حكمران، صاحب حكمت، درايت، اراده ى قوى باشد يا نباشد؛ و اين اراده به كدام سو منعطف و متوجه شود. ملت از خود ابتكارى براى هدايت كشور نداشت. اين همه استعداد متراكمى كه در اين ملت وجود داشته است و آنچه در تاريخ براى ما باقى مانده، تراوشهائى است كه از يك ذخيره ى عظيم زيرزمينى به قدر همت حكمرانان خود را بروز ميداده. يعنى آحاد مردم، عالمان جامعه، فيلسوفان، اديبان، هنرمندان، طبقات مختلف كشور سياستگذار و تصميم گير درباره ى سرنوشت كشور نبودند. يك روز خواستِ حاكم اقتضاء ميكرده جنگ را، تهاجم را، قلمرو جديدى را بر قلمروهاى كشور افزودن؛ حركت در اين جهت بود. يك روز اقتضاء ميكرده عقب نشينى را، باز هم همت و اراده ى مردم نميتوانسته غلبه كند بر بى همتى آن حكمرانى كه معتقد به عقب نشينى بوده. قيامهائى صورت گرفته، مقاومتهائى شده، اما حركت عظيم دسته جمعىِ ملى، ما در طول تاريخ كشورمان در جهت هدايت اين كشور به سمت اهداف خودش، اهدافى كه مورد علاقه و دلبستگى ملت باشد، سراغ نداريم. اين دوره يك فصل جديدى است در تاريخ ملت ايران.
امروز بعد از پيروزى انقلاب اسلامى و در دوران نظام جمهورى اسلامى، تفاوت جوهرى و اصلى در همين است. تفاوت در اين است كه نظامهاى حاكميت فردى به نظام اراده ى ملى؛ اراده ى جمع تبديل شده و اساس تفاوت در اين است. و بحمداللَّه اين اراده ى جمعى با هدايت اسلام و با اشاره ى دين و آيات الهى پيش ميرود و برنامه ريزى ميكند؛ اين را بايد مغتنم بشماريد. امروز هر آنچه در گنجينه ى تمام نشدنىِ استعداد ملت ايران ذخيره وجود دارد، ميتواند در خدمت پيشرفت سريع اين كشور قرار بگيرد.
بنابراين ما لحظه به لحظه احتياج به نوآورى داريم؛ نه فقط نوآورىِ در صنعت يا كشاورزى، نوآورىِ در روشهاى گوناگونى كه براى زندگىِ يك ملت ممكن است مطرح شود؛ بروز استعدادها، شكوفا شدن فكرها و ذهنها. ما يك ملت عقيم نيستيم بحمداللَّه. ملت ما، ملتى است كه تاريخِ او نشان ميدهد كه پيش رونده و زاينده و داراى استعداد است؛ بنابراين ميتوانيم. ما از دنيا دويست سال عقب مانديم. اين واقعيت تلخى است كه بايد اين را قبول كنيم. عامل اين عقب ماندگى چه بود، يك بحث ديگر است؛ واقعيت اين است؛ واقعيت اين است كه ما دويست سال - حداقل - از قافله ى پيشرفتهاى بشرى عقب مانديم. همه ى آنچه كه شما شنيديد و مشاهده ميكنيد و آنچه كه وجود دارد - كه بمراتب بيشتر از آن چيزى است كه در اين جلسه بيان شد، در سطح كشور، از فعاليتها، از كارها، از نوآوريها - اينها همه در مجموع، بخشى از اين عقب ماندگى ها را ميتواند جبران كند و اگر استمرار پيدا كند و افزايش پيدا كند و اين فعاليتها با نوآورى و همت ما مضاعف شود، آن وقت خواهيم توانست جايگاه خودمان را پيدا كنيم.
عقب ماندگىِ يك ملت، درد بزرگى است، بيمارى سختى است. اين بيمارى را با همت بلند و با تلاش پيگير بايد علاج كرد و درمان بخشيد. مهم اين بود كه ما به خود بيائيم و اين بيمارى را تصديق كنيم، و پس از آن براى علاج اين بيمارى همت بگماريم؛ اينها حاصل شده است. ملت ايران به خود آمده، احساس كرده است كه بايستى جايگاه خودش را پيدا كند و احساس كرده كه در گذشته - سالهاى طولانى - ده ها سال دچار عقب ماندگى و غفلت بوده؛ ملت ايران اين را احساس كرده. در خواب خوش - آن جورى كه سعى ميشد در دوران طاغوت، براى ما تدارك ببينند - باقى نماند. آن روز چشمهاى ما را مثل انسانهاى مست، تخدير شده بسته بودند؛ با تكرار دروازه ى تمدن بزرگ و از اين حرفها، بدون اينكه يك قدم بر داريم، ما را در عالم توهّم نگه داشته بودند و متوقف بوديم. توقف هم به معناى عقب ماندن است؛ چون دنيا كه منتظرِ ما نميماند؛ دنيا به سرعت پيش ميرفت، ما متوقف بوديم.
اين حالت تخديرزدگى و مستى، بحمداللَّه تمام شد؛ ملت ما به خود آمد؛ حركت عظيم انقلاب، ما را به هوش آورد. جوانان ما، امروز احساس ميكنند كه بايستى در اين راه شتابان پيش بروند؛ بايد بدوند. هم نيروى دويدن در آنها هست، هم همت هست، هم راه روشن است؛ بنابراين بايستى پيش برويم. دانشگاه ها، حوزه هاى علميه، مراكز تحقيقاتى، مسئولان ذى ربط، همه ى اينها، هر كدام مسئوليتهاى سنگينى بر دوش دارند؛ اين مسئوليتها مشخص هم هست. و بحمداللَّه مى بينيم كه حركت آغاز شده و روزبه روز ان شاءاللَّه پيش خواهيم رفت.
آنچه كه به عنوان توصيه، دوستان بيان كرديد، غالباً هم عملى است و ميتواند جامه ى عمل بپوشد، هم درست و مفيد است؛ و ان شاءاللَّه اميدواريم كه اينها انجام بگيرد. آنچه من باز هم مثل هميشه توصيه ميكنم، در درجه ى اول اين است كه شما زبدگان، نخبگان در هر بخشى كه هستيد، روزبه روز دريچه ى اميد را بر روى خودتان بيشتر باز كنيد و به نسل جوان بيشتر اميد بدهيد. سم مهلكى است سياه نمائى و نااميدسازى و آينده را تاريك نشان دادن؛ و اين سم مهلك به وسيله ى تبليغات معارض و خصمانه، سعى ميشود در كشور پراكنده شود؛ با اين مبارزه كنيد.
همه ى نشانه ها مژده ى اميد به ما ميدهند؛ مژده ى پيشرفت ميدهند؛ در همه ى بخشها. و اميدواريم كه ان شاءاللَّه اين مژده ها در كمتر از يك نسل، تحقق پيدا كند و جوانان ما آن روزى را كه ايران اسلامى در جايگاه شايسته ى خود قرار دارد، ببينند. آن روزى كه ملتهاى دنيا، دانشمندان و انديشمندان عالم احساس كنند به ايران، به زبان ايران، به فرهنگ ايران نياز دارند براى اينكه گامهاى نوئى را در مسائل علمى بردارند، اين روز شدنى است؛ امكان پذير است. همچنانى كه امروز براى فرا گرفتن بسيارى از فنون مورد نياز بشرى، انسان احتياج دارد زبان فلان كشور و فلان ملت را فرا بگيرد؛ آن روز مردم دنيا احساس كنند كه نياز دارند زبان شما را بياموزند؛ فرهنگ شما را بياموزند. آن روز خواهد آمد و شدنى است. اگر ما همت كنيم و همين تلاشى كه امروز مشاهده ميشود، و همين انگيزه اى كه امروز بحمداللَّه دلهاى جوانان ما، انديشمندان ما، مردم ما مالامال از آن هست، ان شاءاللَّه ادامه پيدا كند - كه پيدا هم خواهد كرد - آن روز خيلى دور نخواهد بود.
من بار ديگر از شما عزيزانى كه در اين جلسه شركت كرديد، بخصوص دوستانى كه بياناتى ايراد كردند، تشكر ميكنم. و اميدوارم كه ان شاءاللَّه ما حق شناسِ اين ظرفيتهاى ممتاز كه در اين استان وجود دارد، باشيم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته