بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم

تبريك عرض مى كنيم عيد سعيد غدير را - كه در تعبيرات احاديث ما از آن به «عيداللَّه الاكبر» تعبير شده است - به همه ى ملت عزيزمان، به شما عزيزانى كه در اينجا تشريف داريد و به همه ى مردم قم كه سابقه ى پايبندى قمى ها به ولايت، يك سابقه ى بسيار طولانى است؛ حداقل يك سابقه ى هزار و صد ساله.

آن روزى كه بسيارى از مسلمانان در اقطار وسيع اسلامى از انوار معارف اهل بيت (عليهم السّلام) محروم بودند، «قم» در سالهاى آخر زندگى ائمه (عليهم السّلام)؛ زمان حضرت هادى و حضرت عسگرى و بعد از آن، پايگاه اشاعه ى اين انوار و تربيت شاگردان برجسته ى اهل بيت بود.

در دوران حاضر هم قمى ها در ماجراى شگفت آور انقلاب اسلامى نقش خطشكنى ايفا كردند. براى مردم و جوانان قم كه توانستند در خط مقدم فعالان انقلاب كار بزرگى آغاز كنند، آزمون خوبى بود كه تداوم آن توانست بتدريج به حركت عمومى مردم كشور و انقلاب عظيم اسلامى بينجامد. خداوند اجر مردم عزيز قم را روزبه روز زياد كند و توفيقات خود را بر آن مردم و شما عزيزان نازل كند.

بعد از انقلاب هم تا امروز قم مركز خط مستقيم و اصيل انقلاب در همه ى ميدانها باقى مانده است و در دفاع مقدس و در مسائل گوناگون، پافشارى و پايدارى قم، مردم قم و حوزه ى علميه ى معظّم قم توانسته است بسيارى از آحاد ملت را در اين برهه ها راهنمايى كند.

مسئله ى «غدير» يك مسئله ى تاريخىِ صرف نيست؛ نشانه اى از جامعيت اسلام است. اگر نبى مكرم - كه در طول ده سال، يك جامعه ى بدوىِ آلوده ى به تعصبات و خرافات را با آن مجاهدتهاى عظيمى كه آن بزرگوار انجام داد و به كمك اصحاب باوفايش به يك جامعه ى مترقى اسلامى تبديل كرد - براى بعد از اين ده سال، فكرى نكرده بود و نقشه اى در اختيار امت نگذاشته بود، اين كار ناتمام بود. رسوبات تعصبات جاهلى به قدرى عميق بود كه شايد براى زدودن آنها سالهاى بسيار طولانى نياز بود. ظواهر، خوب بود؛ ايمان مردم، ايمان خوبى بود؛ البته همه در يك سطح نبودند؛ بعضى در زمان وفات پيغمبر اكرم يك سال بود، شش ماه بود، دو سال بود كه اسلام آورده بودند؛ آن هم هيمنه ى قدرت نظامى پيغمبر همراه با جاذبه هاى اسلام، اينها را به اسلام كشانده بود. همه كه جزو آن مسلمانان عميقِ دوران اول نبودند. براى پاك كردن رسوبات جاهلى از اعماق اين جامعه و مستقيم نگه داشتن خط هدايت اسلامى بعد از ده سالِ زمان پيغمبر، يك تدبيرى لازم بود. اگر اين تدبير انجام نمى شد، كار ناتمام بود. اين كه در آيه ى مباركه ى سوره ى مائده مى فرمايد: «اليوم اكملت لكم دينكم و اتممت عليكم نعمتى»، تصريح به همين معناست كه اين نعمت - نعمت اسلام، نعمت هدايت، نعمت نشان دادن صراط مستقيم به جامعه ى بشريت - آن وقتى تمام و كامل مى شد كه نقشه ى راه براى بعد از پيغمبر هم معين باشد؛ اين يك امر طبيعى است.

اين كار را پيغمبر در غدير انجام دادند؛ اميرالمؤمنين را كه از لحاظ شخصيت - چه شخصيت ايمانى، چه شخصيت اخلاقى، چه شخصيت انقلابى و نظامى، چه شخصيت رفتارى با قشرهاى مختلف افراد - يك فرد ممتاز و منحصر بفردى بود، منصوب كردند و مردم را به تبعيت از او موظف كردند. اين هم فكر پيغمبر نبود، اين هدايت الهى بود، دستور الهى بود، نصب الهى بود؛ مثل بقيه ى سخنان و هدايتهاى نبى مكرم كه همه، الهام الهى بود. اين دستور صريح پروردگار به پيغمبر اكرم بود، پيغمبر اكرم هم اين دستور را عمل كردند. مسئله ى غدير اين است؛ يعنى نشان دهنده ى جامعيت اسلام و نگاه به آينده و آن چيزى كه در هدايت و زعامت امت اسلامى شرط است. آن چيست؟ همان چيزهايى كه شخصيت اميرالمؤمنين، مظهر آنهاست: يعنى «تقوا»، «تدين»، «پايبندى مطلق به دين»، «ملاحظه ى غير خدا و غير راه حق را نكردن»، «بى پروا در راه خدا حركت كردن»، «برخوردارى از علم»، «برخوردارى از عقل و تدبير»، «برخوردارى از قدرت عزم و اراده»؛ اين يك عمل واقعى و در عين حال نمادين است. اميرالمؤمنين را با همين خصوصيات نصب كردند، در عين حال اين نماد زعامت امت اسلامى در طول عمر اسلام - هر چه كه بشود - همين عمل است؛ يعنى نماد زعامت و رهبرى اسلامى در طول زمان همين است، همان چيزى كه در انتخاب الهى اميرالمؤمنين تحقق پيدا كرد. غدير، يك چنين حقيقتى است.

ما شيعيان و پيروان اهل بيت، هزاران بار خدا را شكر مى گزاريم كه چشم ما را به اين حقيقت باز كرد، دل ما را پذيراى اين حقيقت كرد، ما را در محيطهايى به دنيا آورد و پرورش داد كه اين حقيقت در آن محيطها جا افتاده بود؛ اينها خيلى نعمتهاى بزرگى است.

يك نكته اى كه در كنار اين لازم است پيروان اهل بيت و نيز همه ى مسلمانان در نظر داشته باشند، اين است كه: ما از حادثه و واقعه ى غدير - كه نشانه ى عظمت اسلام و جامعيت اسلام است - به عنوان وسيله اى براى تضعيف اسلام استفاده نكنيم. اين را من بالخصوص امروز و اين روزها موظفم و مقيدم كه به همه ى ملت عزيزمان و همه ى مسلمانها در هر نقطه ى دنيا عرض بكنم كه مراقب باشند امروز براى تضعيف اسلام، دشمنان به دنبال همين نقطه ى خاص، همين چيزى كه منشأ عظمت اسلام است، هستند؛ يعنى مسئله ى شيعه و سنى، قبول غدير و انكار غدير. دشمن مى خواهد مسئله ى غدير را يك مايه ى برادركشى و جنگ و خونريزى قرار بدهد؛ در حالى كه غدير مى تواند وسيله ى ائتلاف و برادرى مسلمانها با هم باشد. مرحوم شهيد مطهرى (رضوان اللَّه عليه) قبل از انقلاب يك مقاله ى مفصلى درباره ى كتاب «الغدير» علامه ى امينى نوشتند و ثابت كردند كه الغدير علامه ى امينى، وسيله ى وحدت مسلمين است. بعضى خيال مى كردند كتاب الغدير ممكن است مايه ى افتراق بشود. ايشان مى گويد اگر درست فكر كنيم، درست عمل كنيم و سنجيده پيش برويم، كتاب الغدير مايه ى وحدت دنياى اسلام است. برادران اهل سنت ما هم مى توانند در يك محيط خالى از پيش داورى به منابع غدير مراجعه كنند؛ يا مى پذيرند، يا نمى پذيرند. در هر دو صورت، چه بپذيرند و چه نپذيرند، اين معنا مسلّم است كه قضيه ى غدير هيچ گونه جنگ و دعواى بين پذيرنده و نپذيرنده به وجود نمى آورد و اختلافات را ايجاب نمى كند. براى شيعيان هم همين طور است. شيعيان هم خدا را شكر كنند كه از طرف پروردگار به نعمت اين اعتقاد و معرفت متنعم شدند. آن برادرهايى هم كه اين حقيقت را قبول نكردند، يا مراجعه نكردند، يا اطلاع ندارند و يا نتوانستند ذهنهايشان را قانع كنند، آنها هم اعتقادى ندارند. اين، اختلاف و درگيرى را ايجاب نمى كند.

امروز اصرار استكبار در دنياى اسلام بر ايجاد تفرقه است. راه هاى ديگر را رفتند؛ اما ناكام ماندند. شما ملاحظه كنيد امريكا در دو، سه تصرفى كه در منطقه ى خاورميانه كرد، در همه بى استثناء شكست خورد؛ نه در عراق، نه در لبنان، نه در افغانستان و نه در فلسطين، آن مقصودى كه امريكاى مستكبر دنبال مى كرد - آن هم با هزينه هاى بسيار سنگين و انبوه (پول، سلاح، نيروى انسانى و سياست) - براى اينكه بتواند مقاصد خودش را در اين چهار نقطه تحقق ببخشد، نتوانست و در هر چهار نقطه ناكام ماند؛ به مقصودهايش نرسيد و دارد سختيهاى شكست را مزمزه و احساس مى كند. يك روزى - سه، چهار سال قبل - ما اين حرفها را مى زديم، اما امروز خودِ امريكاييها مى گويند و خودِ سياستمدارانشان هم اين را تكرار مى كنند. بنابراين از راه هاى ديگر دستشان بسته شده است.

چند راه براى شكست وارد آوردنِ به بيدارى اسلام - كه منشأ آن هم، برافراشته شدن پرچمِ جمهورى اسلامى در ايران است - در مقابل آنها باقى مانده است. يك راهِ عمده ى آنها همين مسئله ى شيعه و سنى است كه بگويند جمهورى اسلامى ايران، جمهورى شيعه است و آن را در مقابل جامعه ى بزرگ اهل تسنن قرار دهند؛ تعصبات و احساسات مذهبى را وارد ميدان كنند. اين، چيز بسيار خطرناك و مهمى است و دارند اين كار را مى كنند. دستهاى سياست بيكار نيستند. ما همه ى همتمان بايد اين باشد كه اين خواست استكبارى را خنثى كنيم. همه بايد هشيار باشند؛ ملت ما، زبدگان ما، مبلغان ما، روحانيون پُرتلاش و خدوم ما، همه و همه توجه بكنند كه حركتى و اظهارى كه به اين نقشه ى دشمن كمك بكند، از آنها نبايد سر بزند.

ما ديديم در داخل جامعه ى خودمان كه كسانى از طرف دشمنان تحريك شدند - با نشانه، نه از روى حدس؛ حقيقتاً از طرف دشمنان تحريك شدند - تا به عنوان دفاع از تشيع، به عنوان زدنِ سنگِ تشيع به سينه، كارهايى بكنند و حرفهايى بزنند كه طرف مقابل را، جامعه ى اهل سنت را، آشفته كند؛ دلهاى آنها را منقلب بكند. دشمن با اين وسيله وارد ميدان شد؛ پول خرج كرد. اين را ما ديديم، اطلاع داريم.

جامعه ى شيعه بايد با متانت راه خودش را ادامه دهد. ما «الحمدللَّه الذى جعلنا من المتمسّكين بولاية اميرالمؤمنين» را رها نمى كنيم؛ ما تمسك به ولايت على بن ابيطالب (عليه السّلام) - كه نعمت بزرگ خداست - را محكم نگه مى داريم؛ اما با كسى كه به اين حبل متين تمسك نكرده است، دعوا هم نمى كنيم. اين وظيفه ى جامعه ى تشيع است. آنچه كه دشمن مى خواهد، اين است كه با هم اختلاف كنيم.

وظيفه ى جامعه ى تسنن هم همين طور است. برادران اهل تسنن هم بدانند كه نقشه ى دشمن، ايجاد اختلاف است، ايجاد تعصب است، برادركشى است؛ به كمتر از برادركشى هم راضى نمى شوند. ببينيد الان در بغداد و شهرهاى مختلف عراق چه مى كنند! مسجد شيعه، مسجد براثا، حرم مطهر امامين عسگريين، مسجد كوفه، هر جا دستشان برسد، هر جا يك جمعى كه فكر مى كنند آنها شيعه اند، آنجا انفجارات درست مى كنند و انسانهاى بى گناهى را به قتل مى رسانند. اين را دشمن مى خواهد. دشمن دارد آنها را تغذيه ى مالى مى كند؛ سرويسهاى جاسوسى امريكا و اسرائيل پشت سر اين گروههاى افراطى و تكفيرى هستند، ولو عوامل و پياده نظامشان هم خبرى ندارند كه پشت سر قضيه چيست؛ اما رؤسايشان مى دانند. اين را امريكا مى خواهد. لذا آنها هم بايستى بيدار و متوجه باشند.

امروز بيدارى اسلامى و حركت به سمت دستيابى به ارزشهاى والاى اسلامى، يك جان تازه اى گرفته است. در همه ى دنياى اسلام، بخصوص جوانها، باسوادها، دانشگاهيها، دانشجوها، طبقه ى فهميده و همه ى عامه ى مردم، ميلشان به اسلام و حاكميت ارزشهاى اسلامى، با سى، چهل سال قبل قابل مقايسه نيست. بيدارى اسلامى شروع شده است. آنها هم از همين مى ترسند؛ مى خواهند همين را نابود كنند. نگذارند اين بيدارى اسلامى، اين حركت عمومى در دنياى اسلام، به وسيله ى نقشه ى دشمن خنثى بشود كه عبارت است از: به جان هم انداختن شيعه و سنى. در دعواى مذهبى وقتى كه دو طرف با تعصب با يكديگر مشغول بحث و جدل مى شوند، بسيارى از حرفهاى منطقى لگدمال خواهد شد. حرفهاى منطقى را هم ديگر كسى نمى شنود. نگذارند؛ بخصوص روشنفكرانشان و علمايشان مراقب باشند، نصيحت كنند و اعلان كنند اين اتحادى را كه ما دنبالش هستيم و مكرر گفته ايم. سياستمدارانشان هم همين طور؛ رؤساى كشورهاى اسلامى بدانند: عزت و اقتدار اسلام، قوتِ آنهاست؛ قوت جمهورى اسلامى، مايه ى پشتگرمىِ آنهاست. از اول پيروزى انقلاب، تبليغات سياسى دشمنان انقلاب، بنا را بر اين گذاشت كه مسلمانان اطراف جمهورى اسلامى را از دولت جمهورى اسلامى بترساند؛ سعى شان اين شد كه كشورهاى عربى، كشورهاى خليج فارس، آن طرف تر و آن طرف تر را از جمهورى اسلامى بترسانند. بيست و چند سال است اينها ديده اند كه جمهورى اسلامى به هيچ همسايه اى، به هيچ غيرهمسايه اى و به هيچ كشورى تعرض نكرده است؛ اگر تعرضى هم شد، از طرف يك دولت عربى شد. همين صدامِ بدعاقبت هم به ما حمله كرد، هم به كويت حمله كرد؛ اگر فرصت پيدا مى كرد، به كشورهاى ديگر عربى هم حمله مى كرد. از طرف ايران، هيچ گونه تعرض و تجاوزى به هيچ كدام از اين كشورها نشده است؛ اين را ديده اند. بايد بدانند عزت اسلام و عزت جمهورى اسلامى، مايه ى قوت آنهاست. امريكا از ضعف دولتهاى اسلامى استفاده مى كند و به آنها زور مى گويد. اگر قوى باشند و پشتگرمى داشته باشند، نمى تواند زور بگويد. امريكا به دولت غاصب صهيونيست باج مى دهد، از دولتهاى عرب باج مى گيرد! اگر دولتهاى عرب به يك قدرت عظيم متكى باشند، مجبور نخواهند بود ديگر باج بدهند.

اين كه امروز دنبالش هستند، چندى است كه در خبرها و تحليلها و حدسهاى مفسران سياسى شان مطرح مى شود و واقعيت هم همين است كه امريكاييها دنبال اين هستند كه يك اتحادى متشكل از امريكا و انگليس و بعضى دولتهاى عربى عليه جمهورى اسلامى ايران درست كنند. دولتهاى عربى بايد خيلى بيدار باشند؛ بايد حواسشان خيلى جمع باشد. اتحاد دو دولت نحسِ نجس و دشمن با مصالح مسلمين عليه يك ملت مسلمان؛ يك ملتى كه در راه اسلام اين همه مجاهدت كرده است، اين همه براى عزت اسلام مايه گذاشته است، اين قدر جوان در راه نگه داشتن اين پرچم سربلند قربانى كرده است؛ كسى با دو رجس ِ نجس متحد بشود عليه يك چنين ملتى؟! كه البته فايده اى هم نخواهد كرد. يك روزى بالاتر از اين اتحاد را هم كردند؛ امريكا و انگليس و شوروى و همه ى اروپا و بسيارى از همين كشورهاى عربى در جنگ تحميلى عليه جمهورى اسلامى با هم متحد شدند؛ هدف هم اين بود كه قسمتى از خاك ايران را به وسيله ى اين بدبختِ روسياهِ بدعاقبت تصرف كنند و جمهورى اسلامى را بى آبرو كنند و بگويند نتوانست خاك خودش را حفظ كند؛ هشت سال هم زور زدند و همه ى نيرويشان را به كار گرفتند، آخر هم هيچ غلطى نتوانستند بكنند. حالا هم همان طور است. توطئه ى آنها عليه نظام اسلامى به جايى نخواهد رسيد. ولى بايد بيدار باشند و مراقب باشند در دام دشمنان نيفتند. هر چه جمهورى اسلامى از لحاظ علمى، از لحاظ فن آورى و از لحاظ اجتماعى قدرت پيدا كند، اين قدرت متعلق به دنياى اسلام است؛ يك وزنه ى سنگينى در كفه ى دنياى اسلام است.

انرژى هسته اى كه براى ملت ايران يك دستاورد بومى است، افتخار اينجاست. اين، براى دنياى اسلام مايه ى افتخار است. اينكه حالا بنشينند امريكاييها و انگليسيها و چند تا از دولتهاى عربى - يكى يا چند تا - راجع به انرژى هسته اى ايران و اينكه بايد ما نگذاريم، بايد تحريم كنيم، بايد چه كنيم، بايد خيال اسرائيل را از اين جهت آسوده كنيم، با هم بحث كنند، اين از طرف دولتهاى اسلامى يك خطاى سياسى است. دولتهاى اسلامى بايد افتخار كنند؛ بايد بدانند اين قوت، قوتِ آنهاست.

البته ملت ايران بدون ترديد از حق خود نمى گذرد و مسئولان كشور هم حق ندارند از حق ملت ايران صرف نظر كنند.

خداوند ان شاءاللَّه عيد مبارك غدير را بر همه ى شما مبارك كند؛ بر همه ى ملت بزرگ ما مبارك كند؛ بر همه ى امت اسلامى مبارك كند. و ان شاءاللَّه خداى متعال به عظمت اميرالمؤمنين و به مبلغ شخصيت اميرالمؤمنين در اين روز به اين ملت عيدى عنايت كند. و قلب مقدس ولى عصر(ارواحنافداه) را از ما راضى و خشنود فرمايد.

و السّلام عليكم و رحمةاللَّه