بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
خيلى خوش آمديد خانواده هاى محترم و عزيز جانبازان! اين يك ديدار نمادين است؛ ضمن اين كه بنده اين فرصت را پيدا كردم كه با تعدادى از جانبازان عزيزمان و همسران و پدران و مادران و فرزندانشان از نزديك ديدار كنم، كه اين براى من توفيق بزرگى است و خدا را بر آن سپاس مى گزارم.
علاوه بر اين، هدف اين است كه ارادت به قشر جانباز و مجموعه ى جانبازان به عنوان يك علامت ثابت در نظام جمهورى اسلامى باقى بماند. جانبازان در حقيقت شهيدان زنده يى هستند كه خداى متعال اين فرصت را به آنها داده كه سالهايى از عمر خودشان را همراه با مجاهدت و آزمايشِ دشوار بگذرانند. اين برادر جانباز، همان برادر شهيد ماست. در همان جبهه، در همان منطقه، در همان محوطه، در همان حادثه، مثلاً انفجارى رخ مى دهد يا تهاجمى از طرف دشمن با گلوله و بمب انجام مى گيرد؛ يكى از دو نفر در آن حادثه شهيد مى شود، يكى هم مجروح مى شود؛ ليكن شهيد نمى شود. اينها در واقع يك حكم دارند؛ هر دو با همين انگيزه و با همين نيت رفتند تا در راه خدا جهاد كنند. هر دو تا مرز خطر جانى پيش رفتند، هر دو هم در معرض يك آزمايش قرار گرفتند؛ حالا يكى شهيد شد و از دنيا رفت و پرونده ى تلاش و كارش بسته شد - البته پرونده ى اجر و ثواب بسته نمى شود؛ پرونده ى تلاش و فعاليت و مجاهدت بسته مى شود - يكى هم زنده مانده و پرونده ى مجاهدت او باز است.
اگر جانبازى در دوران زندگىِ جانبازى حدود الهى را رعايت و تقوا و پاكدامنى را حفظ كند، آن چنان پاداشى دارد كه خداى متعال از او تعبير مى كند به اجر عظيم؛ «للّذين احسنوا منهم و اتّقوا اجر عظيم». چيزى را كه خداى خالقِ عظمت از آن به عنوان عظيم ياد كند، پيداست كه اجر خيلى بالا و بزرگ است. هر كدام از رنجهاى بعد از جانبازى براى شما يك حسنه است و ثبت مى شود. رنج ها، محروميت ها و مشكلات زندگى هر كدام اجرى دارد. ما كه در مقابل حوادث گاهى بى صبرى مى كنيم، به خاطر اين است كه نمى دانيم اين حوادث در سرنوشت نهايى ما پيش خداى متعال چه تأثيرى دارد. هر كدام از اين سختى ها مابازائى از اجر و ثواب الهى دارد.
در روايتى دارد كه در روز قيامت وقتى پاداش سختى كشيده هاى دنيا را جلوى چشم همه ى خلايق به آنها مى دهند و خلايق مى بينند خداى متعال چه پاداش عظيمى را براى رنج كشيده ها قرار داده، اهل محشر و حتّى خود اينها آرزو مى كنند كه اى كاش در دنيا گوشت بدنشان را با مقراض تكه تكه كرده بودند، براى اين كه اين جا به اين رنج ها مى رسيدند. اين مطلب را براى اين به من و شما گفته اند كه بفهميم و لمس كنيم كه هر كدام از رنج هاى شما در دنيا پيش خداى متعال مابازاء و اجرى دارد. لذا قدر اين حالت را بدانيد و از خداى متعال سپاسگزار و شاكر باشيد.
البته اين، وظايف ديگران را در جنب شما كم نمى كند. مسؤولان، غيرمسؤولان، بنياد ايثارگران، مسؤولان دولتى و بخش هاى مختلف، همه وظايفى در قبال شما دارند كه آنها را بايد انجام دهند. اين كه ما مى گوييم شما پيش خدا اجر داريد، آنها احساس نكنند كه بار از دوششان برداشته است؛ نه، ما در قبال جانبازان عزيزى كه در مهمترين آزمايش اين انقلاب رفتند و سلامت و جوانى خودشان را اين طور در راه خدا دادند، وظايفى داريم.
نكته ى دوم مربوط به همسران محترم جانبازهاست كه من لازم مى دانم از آنها تشكر كنم. آنها در رنج هاى زندگى يك جانباز، داوطلبانه خودشان را شريك كردند و مشكلاتى را بر خود هموار كردند، كه پيش خداى متعال اجر دارد. همسران جانبازان اجرشان خيلى بالاست و حقيقتاً ما بايد از آنها تشكر كنيم. البته آنها هم بايد بدانند كه اين جانباز يك نعمت خداست در دست آنها و براى آنها؛ چون وسيله ى اجر و پاداش الهى و جلب رضايت خداست؛ و البته جلب رضايت خدا با تلاش و زحمت و جديت به دست مى آيد؛ همه ى خيرات عالم اين گونه است. هيچ كس با راحتى و تن پرورى به چيزى نمى رسد. هر كس هر دستاوردى در هر مقوله يى از مقولات مادى و معنوى دارد، با رنج دارد. اگر كسى علمى به دست مى آورد، ثروتى به دست مى آورد، نام نيكى به دست مى آورد، اينها با رنج به دست مى آيد؛ با راحتى و تن پرورى به دست نمى آيد. ملت ها پيروزى و عزتى كه به دست مى آورند، با رنج به دست مى آورند. دستاوردهاى اخروى هم عيناً همين طور است. ثواب الهى، رضاى الهى و بهشت خداوند با رنج به دست مى آيد؛ بدون رنج به دست نمى آيد. انسان بايد تلاش و جد و جهد كند. يكى از اين رنج ها و جد و جهدها هم همين است كه همسران جانبازان نسبت به جانبازان متحمل مى شوند.
نكته ى سوم درباره ى فرزندان جانبازان است. من، هم به فرزندان جانبازانى كه اين جا هستند، اين را مى گويم، هم به همه ى فرزندان جانبازان در سراسر كشور، و هم به خود پدر و مادرهاى اينها؛ يعنى جانباز و همسرش. شما فرزندان جانباز افتخار كنيد به اين كه فرزند كسى هستيد كه جوانى و سلامت خودش را براى آرمانهاى بلند الهى و اسلامى فدا كرده؛ اين افتخار دارد. نگذاريد دنياطلبان، پُرروعزيزهاى بى جهت در جامعه، و فرهنگ سازهاى دست نشانده ى دشمنان دين و انقلاب فضا را طورى كنند كه فرزند جانباز نتواند افتخار كند فرزند جانباز است. شما در موضع مهاجم قرار بگيريد. افتخار، متعلق به شماست.
اين كشور يك روز در معرض سخت ترين و تلخ ترين تهاجم ها قرار گرفت. عده يى گريختند، عده يى حتّى از ميدان هاى سختى هم فرار كردند - چه برسد به ميدان جنگ - اما عده يى رفتند سينه شان را سپر كردند، جلوى دشمن را گرفتند و نگذاشتند دشمنان بيايند آبرو و هستى و شرف و ناموس اين ملت را لگدمال كنند. عده يى از اينها شهيد شدند، يك عده هم جانباز شدند. پدر شما يكى از كسانى است كه توانسته اين شرف و افتخار بزرگ را به دست بياورد. فرزندان جانبازان با اين ديد نگاه كنند، كه نگاه درست هم همين است.
بى دردهايى هستند كه «فاذا ذهب الخوف سلقوكم بالسنة حداد اشحّة على الخير»؛ وقتى بلايى پيش بيايد، از ترس مثل موش توى سوراخ ها مى خزند؛ اما وقتى بلا تمام مى شود، اينها تازه شير مى شوند و سينه ها را سپر مى كنند و از همه هم طلبگار مى شوند! اما جانبازان ما، خانواده هاى شهداى ما، ايثارگران ما، بخش عظيمى از متن ملت ما، كسانى هستند كه در دوران سختى سينه را در مقابل سختى ها سپر كردند و به مصاف تلخى ها و سختى ها و دشوارى ها رفتند؛ مظهرش همين جانبازان هستند كه امروز زنده اند و سند و مدرك جهاد بزرگ ملت ايران اند.
اميدواريم ان شاءاللَّه خداوند شماها را موفق و مؤيد بدارد و به ما هم توفيق دهد تا به آنچه وظايف ما در قبال شماست، بتوانيم عمل كنيم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
خيلى خوش آمديد خانواده هاى محترم و عزيز جانبازان! اين يك ديدار نمادين است؛ ضمن اين كه بنده اين فرصت را پيدا كردم كه با تعدادى از جانبازان عزيزمان و همسران و پدران و مادران و فرزندانشان از نزديك ديدار كنم، كه اين براى من توفيق بزرگى است و خدا را بر آن سپاس مى گزارم.
علاوه بر اين، هدف اين است كه ارادت به قشر جانباز و مجموعه ى جانبازان به عنوان يك علامت ثابت در نظام جمهورى اسلامى باقى بماند. جانبازان در حقيقت شهيدان زنده يى هستند كه خداى متعال اين فرصت را به آنها داده كه سالهايى از عمر خودشان را همراه با مجاهدت و آزمايشِ دشوار بگذرانند. اين برادر جانباز، همان برادر شهيد ماست. در همان جبهه، در همان منطقه، در همان محوطه، در همان حادثه، مثلاً انفجارى رخ مى دهد يا تهاجمى از طرف دشمن با گلوله و بمب انجام مى گيرد؛ يكى از دو نفر در آن حادثه شهيد مى شود، يكى هم مجروح مى شود؛ ليكن شهيد نمى شود. اينها در واقع يك حكم دارند؛ هر دو با همين انگيزه و با همين نيت رفتند تا در راه خدا جهاد كنند. هر دو تا مرز خطر جانى پيش رفتند، هر دو هم در معرض يك آزمايش قرار گرفتند؛ حالا يكى شهيد شد و از دنيا رفت و پرونده ى تلاش و كارش بسته شد - البته پرونده ى اجر و ثواب بسته نمى شود؛ پرونده ى تلاش و فعاليت و مجاهدت بسته مى شود - يكى هم زنده مانده و پرونده ى مجاهدت او باز است.
اگر جانبازى در دوران زندگىِ جانبازى حدود الهى را رعايت و تقوا و پاكدامنى را حفظ كند، آن چنان پاداشى دارد كه خداى متعال از او تعبير مى كند به اجر عظيم؛ «للّذين احسنوا منهم و اتّقوا اجر عظيم». چيزى را كه خداى خالقِ عظمت از آن به عنوان عظيم ياد كند، پيداست كه اجر خيلى بالا و بزرگ است. هر كدام از رنجهاى بعد از جانبازى براى شما يك حسنه است و ثبت مى شود. رنج ها، محروميت ها و مشكلات زندگى هر كدام اجرى دارد. ما كه در مقابل حوادث گاهى بى صبرى مى كنيم، به خاطر اين است كه نمى دانيم اين حوادث در سرنوشت نهايى ما پيش خداى متعال چه تأثيرى دارد. هر كدام از اين سختى ها مابازائى از اجر و ثواب الهى دارد.
در روايتى دارد كه در روز قيامت وقتى پاداش سختى كشيده هاى دنيا را جلوى چشم همه ى خلايق به آنها مى دهند و خلايق مى بينند خداى متعال چه پاداش عظيمى را براى رنج كشيده ها قرار داده، اهل محشر و حتّى خود اينها آرزو مى كنند كه اى كاش در دنيا گوشت بدنشان را با مقراض تكه تكه كرده بودند، براى اين كه اين جا به اين رنج ها مى رسيدند. اين مطلب را براى اين به من و شما گفته اند كه بفهميم و لمس كنيم كه هر كدام از رنج هاى شما در دنيا پيش خداى متعال مابازاء و اجرى دارد. لذا قدر اين حالت را بدانيد و از خداى متعال سپاسگزار و شاكر باشيد.
البته اين، وظايف ديگران را در جنب شما كم نمى كند. مسؤولان، غيرمسؤولان، بنياد ايثارگران، مسؤولان دولتى و بخش هاى مختلف، همه وظايفى در قبال شما دارند كه آنها را بايد انجام دهند. اين كه ما مى گوييم شما پيش خدا اجر داريد، آنها احساس نكنند كه بار از دوششان برداشته است؛ نه، ما در قبال جانبازان عزيزى كه در مهمترين آزمايش اين انقلاب رفتند و سلامت و جوانى خودشان را اين طور در راه خدا دادند، وظايفى داريم.
نكته ى دوم مربوط به همسران محترم جانبازهاست كه من لازم مى دانم از آنها تشكر كنم. آنها در رنج هاى زندگى يك جانباز، داوطلبانه خودشان را شريك كردند و مشكلاتى را بر خود هموار كردند، كه پيش خداى متعال اجر دارد. همسران جانبازان اجرشان خيلى بالاست و حقيقتاً ما بايد از آنها تشكر كنيم. البته آنها هم بايد بدانند كه اين جانباز يك نعمت خداست در دست آنها و براى آنها؛ چون وسيله ى اجر و پاداش الهى و جلب رضايت خداست؛ و البته جلب رضايت خدا با تلاش و زحمت و جديت به دست مى آيد؛ همه ى خيرات عالم اين گونه است. هيچ كس با راحتى و تن پرورى به چيزى نمى رسد. هر كس هر دستاوردى در هر مقوله يى از مقولات مادى و معنوى دارد، با رنج دارد. اگر كسى علمى به دست مى آورد، ثروتى به دست مى آورد، نام نيكى به دست مى آورد، اينها با رنج به دست مى آيد؛ با راحتى و تن پرورى به دست نمى آيد. ملت ها پيروزى و عزتى كه به دست مى آورند، با رنج به دست مى آورند. دستاوردهاى اخروى هم عيناً همين طور است. ثواب الهى، رضاى الهى و بهشت خداوند با رنج به دست مى آيد؛ بدون رنج به دست نمى آيد. انسان بايد تلاش و جد و جهد كند. يكى از اين رنج ها و جد و جهدها هم همين است كه همسران جانبازان نسبت به جانبازان متحمل مى شوند.
نكته ى سوم درباره ى فرزندان جانبازان است. من، هم به فرزندان جانبازانى كه اين جا هستند، اين را مى گويم، هم به همه ى فرزندان جانبازان در سراسر كشور، و هم به خود پدر و مادرهاى اينها؛ يعنى جانباز و همسرش. شما فرزندان جانباز افتخار كنيد به اين كه فرزند كسى هستيد كه جوانى و سلامت خودش را براى آرمانهاى بلند الهى و اسلامى فدا كرده؛ اين افتخار دارد. نگذاريد دنياطلبان، پُرروعزيزهاى بى جهت در جامعه، و فرهنگ سازهاى دست نشانده ى دشمنان دين و انقلاب فضا را طورى كنند كه فرزند جانباز نتواند افتخار كند فرزند جانباز است. شما در موضع مهاجم قرار بگيريد. افتخار، متعلق به شماست.
اين كشور يك روز در معرض سخت ترين و تلخ ترين تهاجم ها قرار گرفت. عده يى گريختند، عده يى حتّى از ميدان هاى سختى هم فرار كردند - چه برسد به ميدان جنگ - اما عده يى رفتند سينه شان را سپر كردند، جلوى دشمن را گرفتند و نگذاشتند دشمنان بيايند آبرو و هستى و شرف و ناموس اين ملت را لگدمال كنند. عده يى از اينها شهيد شدند، يك عده هم جانباز شدند. پدر شما يكى از كسانى است كه توانسته اين شرف و افتخار بزرگ را به دست بياورد. فرزندان جانبازان با اين ديد نگاه كنند، كه نگاه درست هم همين است.
بى دردهايى هستند كه «فاذا ذهب الخوف سلقوكم بالسنة حداد اشحّة على الخير»؛ وقتى بلايى پيش بيايد، از ترس مثل موش توى سوراخ ها مى خزند؛ اما وقتى بلا تمام مى شود، اينها تازه شير مى شوند و سينه ها را سپر مى كنند و از همه هم طلبگار مى شوند! اما جانبازان ما، خانواده هاى شهداى ما، ايثارگران ما، بخش عظيمى از متن ملت ما، كسانى هستند كه در دوران سختى سينه را در مقابل سختى ها سپر كردند و به مصاف تلخى ها و سختى ها و دشوارى ها رفتند؛ مظهرش همين جانبازان هستند كه امروز زنده اند و سند و مدرك جهاد بزرگ ملت ايران اند.
اميدواريم ان شاءاللَّه خداوند شماها را موفق و مؤيد بدارد و به ما هم توفيق دهد تا به آنچه وظايف ما در قبال شماست، بتوانيم عمل كنيم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته