بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
امروز سالروز ولادت نبى مكرم اسلام حضرت محمد مصطفى (صلّى اللَّه عليه وآله) و همچنين سالروز ولادت مبارك حضرت امام جعفر صادق (عليه الصّلاةوالسّلام) است. در واقع امروز براى امت اسلامى عيد بزرگى است.
اولاً اين مناسبت فرخنده را به امت بزرگ اسلامى، به ملت عزيز ايران و به حضار محترم اين مجلس - مخصوصاً به ميهمانان و برادران غيرايرانى كه در اين جلسه هستند - تبريك عرض مى كنم، ثانياً به تناسب تكريم و تجليل از شخصيت نبى مكرم اسلام، ما مسلمانها خيلى حرفها داريم كه به يكديگر بگوييم و آنها را ميان خود به مطالعه و بررسى بگذاريم؛ چون پيغمبر اسلام معلم همه ى نيكى ها و معلم عدالت، انسانيت، معرفت، برادرى و معلم رشد و تكامل و پيشرفت دائمى بشر تا انتهاى تاريخ بود. بشر كى مى تواند زمانى را تصور كند كه از اين درسهاى گرانبها بى نياز باشد؟ بشريت امروز هم مثل هميشه محتاج درس و تعليم پيغمبر اسلام است.
آنچه كه من امروز در اين جمع نخبگان و برگزيدگان امت اسلام مى خواهم عرض كنم، مسأله ى وحدت و اتحاد بين مسلمانهاست. امروز دنياى اسلام و امت اسلامى با مصائب بزرگى مواجه است. درست است كه بسيارى از اين مصائب از درون دل خود ما مسلمانها برخاسته است؛ ما كوتاهى و تنبلى كرديم و با خودخواهى ها و دنياطلبى هاى خودمان راه امت اسلامى به سوى قله ى تكامل انسانى را نپيموديم، كه بايد برگرديم؛ بايد حركت كنيم؛ بايد توبه كنيم؛ اما شكى نيست كه در دورانهاى اخير تاريخ، بخش بسيار مهمى از اين عقب ماندگى ها، مصيبت ها و مشكلات نيز ناشى از نظم باطل جهانىِ امروز و ديروز است. نظام جهانى، نظام اقتدارگرايى است؛ نظام تكيه ى بر زور است؛ نظام زندگى انسان نيست؛ نظام زندگى جنگلى است.
به وضع دنياى اسلام نگاه كنيد! ما سالها مسأله ى فلسطين را به عنوان زخم عميق پيكر اسلامى همواره به ياد خودمان مى آورديم، امروز عراق هم اضافه شده است! ببينيد كه قدرتمندان با تكيه ى به زور چه مى كنند. همه ى حرفهاى غيرمنطقى و غلط را با اتكاء به زور و با اتكاء به منطق سلاح و قدرت سياسى و پولى به شكل حرف قابل دفاع و منطقى در دنيا مطرح و عمل مى كنند. جرائمى را كه در عرف همه ى ملتهاى جهان جنايت و جرم است، علنى انجام مى دهند و گاهى براى ظاهرسازى نامى هم روى آن مى گذارند، در حالى كه مى دانند كسى آن را قبول نمى كند؛ اما گاهى حتّى اسم و نقابى هم روى آن نمى گذارند. دولت غاصب صهيونيست صريحاً اعلام مى كند كه من زبدگان فلسطينى را ترور مى كنم و دولت امريكا هم رسماً و علناً از او حمايت مى كند! اين وضع نظام امروز جهانى است.
تروريسم - كه مبارزه ى با آن بهانه يى براى قدرتمدارى و اعمال زور دولت مستكبر امريكا شده است - صريحاً به عنوان يك كار مجاز و مشروع در زبان آنها و در عمل حكام صهيونيست تحقق پيدا مى كند، و همه هم با تكيه ى بر زور و قدرت سلاح. اشغال و تصرف نظامى عراق و تحقير و به ذلت كشاندن يك ملتِ با فرهنگ و بزرگ، جرم بين المللى است؛ اما آنها اين كار را صريحاً و تحت عناوين حقوق بشر و دفاع از دموكراسى و آزادى انجام دادند، كه هيچ كس هم در دنيا باور و قبول نمى كند؛ چون رفتار اشغالگران در داخل عراق درست عكس اين موضوع را نشان مى دهد و پيداست كه به حقوق انسانها و به حق مردم براى تعيين حكومت هيچ اعتنايى ندارند و براى آن هيچ ارزشى قائل نيستند؛ خودشان نصب مى كنند، خودشان حاكم معين مى كنند، خودشان قانون مى گذرانند و خودشان متخلف از قانون را بدون هيچگونه محاكمه يى مجازات مى كنند؛ آن هم مجازات كشتار. ببينيد در عراق چه مى گذرد! اين وضع امروز امت اسلامى است.
امت اسلامى تنها به اين جرم كه چون در يك نقطه ى ثروتمند دنيا قرار گرفته است، چون گردش چرخ تمدن كنونى دنيا متوقف بر امكاناتى است كه در اين نقطه از دنيا بوفور موجود است، مورد طمع و دست اندازى قدرتها قرار گرفته كه در اين راه هرگونه جنايتى را براى خودشان مجاز مى شمارند؛ اين وضع امت اسلامى است! آيا امت اسلامى در مقابل اين دست اندازى قدرتمندانه نمى تواند از خود دفاع كند؟ جواب اين است كه چرا، ما مى توانيم دفاع كنيم؛ ما ابزارهاى زيادى را براى دفاع از حق و موجوديت خود در اختيار داريم. ما جمعيت بزرگى هستيم؛ ما ثروت عظيمى داريم؛ ما انسانهاى برجسته و سرمايه ى معنوى يى داريم كه به مردم ما قدرت ايستادگى در مقابل زورگويان را مى دهد؛ ما فرهنگ و تمدن باسابقه يى داريم كه در دنيا كم نظير است؛ ما خيلى امكانات داريم، بنابراين بالقوه مى توانيم دفاع كنيم. اما چرا دفاع نمى كنيم؟! چرا عملاً در ميدان، كارى از ما برنمى آيد؟ چون با هم متحد و يكى نيستيم؛ چون به بهانه هاى گوناگون ما را از هم جدا كرده اند. لشگر منظمِ عظيم و مجهزى به نام امت اسلامى را به گروه هايى كه همّ و غمّشان مقابله و مبارزه ى با هم و ترسيدن از هم و تعرض به هم و پنجه زدن به صورت يكديگر است، تقسيم كرده اند. در اين شرايط، معلوم است كه اين لشگر كارآيى نخواهد داشت.
امروز وقت آن رسيده است كه دنياى اسلام بازنگرى كند؛ بر روى مسأله ى وحدت بجِد فكر كند. امروز تهديد امريكا در اين منطقه متوجه يك كشور و دو كشور نيست؛ متوجه همه است. امروز تهديد سرمايه داران صهيونيستِ پشت سرِ دستگاه حاكمه ى امريكا، به بلعيدن يك قسمت از منطقه ى ما اكتفا نمى كند؛ همه ى منطقه را مى خواهند ببلعند و امروز صريحاً هم اين حرف را مى گويند. «طرح خاورميانه ى بزرگ»، معنايى جز اين ندارد. از پنجاه و چند سال پيش كه دولت غاصب صهيونيست تشكيل شد و از حدود صد سال پيش كه اين فكر در مجامع غربى و اروپايى شكل گرفت، نيت همين بود كه مى خواهند اين منطقه را ببلعند؛ ببرند؛ لازم دارند. مردم اين منطقه برايشان مهم نيستند؛ همه مورد تهديدند. وقتى همه مورد تهديدند، عاقلانه ترين راه اين است كه همه به فكر بيفتند و دستها را در دست هم بگذارند. توصيه و مطالبه ى جدى ما از دولتها و ملتهاى اسلامى اين است كه روى اين مطلب فكر و كار كنيم، كه زحمت و مقدماتى دارد؛ بايد مقدماتش تأمين شود. البته دشمن هم بيكار نمى ماند و از ابزارهاى قديمى تفرقه انگيز استفاده مى كند؛ از قوميتها، مذهب و طايفه گرى استفاده مى كند و موضوعاتى را كه اسلام تأكيد كرده كه عمده نشوند، آنها را عمده مى كند. اسلام تأكيد كرده است كه قوميتها، ملاك تشخص و هويت نيستند؛ «انّ اكرمكم عنداللَّه اتقاكم». اسلام تأكيد كرده است كه برادران مسلمان بايد با هم برادرانه رفتار كنند؛ نگفته است برادرانى كه سنى اند يا شيعه اند يا فلان مذهب ديگر را دارند، بلكه گفته است كه مسلمانان «انّما المؤمنون اخوة» هستند. هر كسى به اين كتاب و به اين قرآن و به اين دين و به اين قبله اعتقاد دارد، مؤمن است؛ اينها با هم برادرند؛ اسلام اين را به ما گفته است. اما ما خنجرها را پشت سر مخفى مى كنيم براى زدن به سينه ى برادران! در همه ى بخشها هم مقصرينى هستند. جلوى اينها را بايد گرفت و با اينها بايد مقابله كرد. امروز امت اسلام براى حيات، سربلندى و نجات خود و براى برافراشتن پرچم اسلام، به وحدت احتياج دارد. كدام منطق است كه در مقابل اين مسائل بتواند مقاومت كند، تا اختلاف ايجاد شود؟ وحدت بر همه ى ضرورتها و اولويتها ترجيح دارد و از آنها اولى تر و مقدمتر است. چرا ضرورت اتحاد بين مسلمانان را نمى فهميم؟! بار سنگينى بر دوش ماست و اين برهه، برهه ى حساسى است. اگر دشمنان بتوانند با اِعمال قدرت اين منطقه را تصرف كنند، دنياى اسلام باز هم مثل دوران استعمار، صد سال ديگر عقب خواهد افتاد و صد سال ديگر فاصله ى امت اسلامى با دنياى مدرن و صنعتى بيشتر خواهد شد. ما بايد جوابش را بدهيم؛ امروز ما مسؤول هستيم؛ امروز دولتها، نخبگان، زبدگان، رجال فرهنگى و دينى مسؤولند؛ همه ى ما در مقابل وحدت دنياى اسلام مسؤوليم. امام بزرگوار ما (رضوان اللَّه تعالى عليه) از مهمترين حرفهايى كه از قبل از پيروزى انقلاب تا آخرين دوران زمان زندگى خود بر زبان داشت و تأكيد مى كرد، وحدت امت اسلامى، اتحاد مسلمانها و بزرگ نكردنِ بهانه هاى كوچك بود، و ما امروز مى بينيم و مى فهميم كه توصيه ى بسيار حكيمانه و بسيار درستى بوده است.
از خداوند متعال مى خواهيم كه به بركت روح مطهر خاتم الانبياء و مجاهدات اين شخصيت بى نظير بشرى؛ اين افضل اولاد آدم، و مجاهداتى كه مسلمانان بزرگ كرده اند، و روح مطهر امام جعفر صادق (عليه الصّلاةوالسّلام) و زحماتى كه آن بزرگوار كشيدند، همه ى ما را از خواب غفلت بيدار كند؛ ما را به راه راست هدايت كند؛ به آنچه كه وظيفه ى ماست، ما را هم آگاه و هم توانا كند و ان شاءاللَّه شر دشمنان امت اسلام را به خودشان برگرداند.
والسلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته