بسم الله الرّحمن الرّحيم
الحمدلله ربّ العالمين. بارئ الخلائق اجمعين. والصّلاة والسّلام علي سيّدنا و نبيّنا ابي القاسم المصطفي محمّد و علي آله الأطيبين الأطهرين المنتجبين. الهداة المهديّين المعصومين. سيّما بقيّةالله في الأرضين. و صلّ علي ائمّة المسلمين و حماة  المستضعفين و هداة المؤمنين.
عيد سعيد فطر را به همه مسلمانان عالم و به ملت شريف ايران و به شما نمازگزاران عزيز تبريک مي گويم و همه نمازگزاران عزيز و خودم را به رعايت تقوا توصيه مي کنم.
نتيجه روزه ماه رمضان، ذخيره تقوا در دل و جان ماست که بايد ما را در راههاي پُر پيچ و خم زندگي در طول سال مدد کند و صراط مستقيم را براي ما تضمين نمايد.
ماه رمضان با همه عظمت و کرامت و فضاي انباشته از رحمتش سپري شد و مردم مسلمان در سراسر عالم در اين ماه به برکت روزه روزها و توسّل و دعا و ذکر و تلاوت قرآن، دلها و جانهاي خود را نورانيتر و به خدا نزديکتر کردند.
به برکت ماه رمضان، براي مسلمان فرصتي پيش مي آيد که بايد از آن در جهت تقويت حيات معنوي و نشاط مادّي خود استفاده کند. يکي از درسهاي بزرگ ماه رمضان که در خلال دعا و روزه و تلاوت قرآن در اين ماه بايد آن را فرا بگيريم و استفاده کنيم، اين است که با چشيدن گرسنگي و تشنگي، به فکر گرسنگان و محرومان و فقرا بيفتيم. در دعاي روزهاي ماه رمضان مي گوييم: «الّلهم اغن کلّ فقير. الّلهم اشبع کلّ جائع. الّلهم اکس کلّ عريان» . اين دعا فقط براي خواندن نيست؛ براي اين است که همه خود را براي مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محروميت از چهره محرومان و مستضعفان موظّف بدانند. اين مبارزه، يک وظيفه همگاني است. در آيات قرآن مي خوانيم: «أرايت الّذي يکذّب بالدّين. فذلک الّذي يدعّ اليتيم. و لايحضّ علي طعام المسکين» . يکي از نشانه هاي تکذيبِ دين اين است که انسان در مقابل فقر فقيران و محرومان بي تفاوت باشد و احساس مسؤوليت نکند. در ماه رمضان، به برکت روزه، طعم گرسنگي و تشنگي و نرسيدن به آنچه اشتهاي نفس انسان است را درک کرديم و چشيديم. اين بايد ما را به احساس مسؤوليتي که اسلام در قبال مسأله مهمّ فقر و فقير از يکايک مسلمانان خواسته است و بر دوش آنان وظيفه نهاده است، نزديک کند.
البته علاج فقر به شکل اصولي در هر جامعه اي، از راه استقرار عدالت اجتماعي و نظام عادلانه در محيط جامعه است، تا کساني که اهل دست اندازي به حقوق ديگرانند، نتوانند ثروتي را که حقّ همگان است، به سود خود مصادره کنند. اين يک وظيفه دولتي و حکومتي است؛ اما مردم هم به نوبه خود وظيفه سنگيني بر دوش دارند. اجراي برنامه هاي اجتماعي فقط در بلندمدّت و ميان مدّت و بتدريج امکانپذير است؛ اما نمي شود منتظر ماند تا برنامه هاي اجتماعي به ثمر برسد و شاهد محروميت محرومان و فقر گرسنگان در جامعه بود. اين وظيفه خودِ مردم و همه کساني است که مي توانند در اين راه تلاش کنند.
همه بايد خود را موظّف به مواسات بدانند. مواسات يعني هيچ خانواده اي از خانواده هاي مسلمان و هم ميهن و محروم را با دردها و محروميتها و مشکلات خود تنها نگذاشتن؛ به سراغ آنها رفتن و دست کمک رساني به سوي آنها دراز کردن. امروز اين يک وظيفه جهاني براي همه انسانهايي است که داراي وجدان و اخلاق و عاطفه انساني هستند؛ اما براي مسلمانان، علاوه بر اين که يک وظيفه اخلاقي و عاطفي است، يک وظيفه ديني است.
به همسايه ها و فقرا رسيدگي کنيد. يکي از عواملي که نمي گذارد دست کساني که توانايي کمک دارند، به ياري فقرا دراز شود، روحيه مصرف گرايي و تجمّل در جامعه است. براي جامعه بلاي بزرگي است که ميل به مصرف، روزبه روز در آن زياد شود و همه به بيشتر مصرف کردن، بيشتر خوردن، متنوّعتر خوردن، متنوّعتر پوشيدن و دنبال نشانه هاي مُد و هر چيز تازه براي وسايل زندگي و تجمّلات آن رفتن، تشويق شوند. چه ثروتها و پولهايي که در اين راهها هدر مي رود و از مصرف شدن در جايي که موجب رضاي خدا و رفع مشکلات جمعي از مردم است، باز مي ماند!
مصرف گرايي براي جامعه بلاي بزرگي است. اسراف، روزبه روز شکافهاي طبقاتي و شکاف بين فقير و غني را بيشتر و عميقتر مي کند. يکي از چيزهايي که لازم است مردم براي خود وظيفه بدانند، اجتناب از اسراف است. دستگاههاي مسؤولِ بخشهاي مختلف دولتي، بخصوص دستگاههاي تبليغاتي و فرهنگي - به ويژه صدا و سيما - بايد وظيفه خود بدانند مردم را نه فقط به اسراف و مصرف گرايي و تجمّل گرايي سوق ندهند؛ بلکه در جهت عکس، مردم را به سمت قناعت، اکتفا و به اندازه ي لازم مصرف کردن و اجتناب از زياده روي و اسراف دعوت کنند و سوق دهند. مصرف گرايي، جامعه را از پاي درمي آورد. جامعه اي که مصرف آن از توليدش بيشتر باشد، در ميدانهاي مختلف شکست خواهد خورد. ما بايد عادت کنيم مصرف خود را تعديل و کم کنيم و از زياديها بزنيم.
 جوانان اجتماعات خانوادگي تشکيل دهند و کمکهاي افراد خانواده را جمع کنند و در درجه اوّل به مصرف فقرا و نادارهاي همان خانواده و فاميل برسانند و اگر نيازي نبود، به فقراي ديگر رسيدگي کنند.
امروز در جامعه ما فقر وجود دارد. وظيفه ما به عنوان نظام اسلامي، ريشه کن کردن فقر در جامعه است. نبايد در جامعه محروميت باشد. اين تکليف ماست به عنوان دولت، به عنوان نظام اسلامي، به عنوان آحاد مردم. «کلّکم راع و کلّکم مسؤول عن رعيته» ؛ اين وظيفه همه است. هر کدام به نحوي تجمّل و اسراف و زياده روي را کم کنيم. اين درس ماه رمضان است. اين کار، همّت و گذشت و بصيرت و آگاهي مي خواهد. از خداي متعال کمک بخواهيم.
خانواده هاي بسياري هستند که نه از روي تن پروري و تن به کار ندادن، بلکه به معناي واقعي کلمه محروم و مستمندند. بايد اينها را شناسايي و پيدا کنيد - کار مشکلي هم نيست - و به اينها کمک نماييد.
پروردگارا ! ما را در انجام دادن اين وظيفه بزرگ و اساسي ياري کن. پروردگارا ! به محمّد و آل محمّد ضررهاي اسراف و مصرف گرايي و منافع مواسات و رسيدگي به محرومان و مستمندان را براي يکايک افراد جامعه ما روشن بکن و آنها را به اين کار موفّق فرما.
بسم الله الرّحمن الرّحيم
والعصر. انّ الانسان لفي خسر. الّا الّذين امنوا و عملوا الصّالحات و تواصوا بالحقّ و تواصوا بالصّبر 
بسم الله الرّحمن الرّحيم
الحمدلله ربّ العالمين. والصّلاة والسّلام علي سيّدنا و نبيّنا ابي القاسم المصطفي محمّد و علي آله الأطيبين الأطهرين المنتجبين. سيّما علي اميرالمؤمنين والصدّيقة الطّاهرة سيّدة نساء العالمين والحسن والحسين سبطي الرّحمة و امامي الهدي و علي بن الحسين و محمّدبن علي و جعفربن محمّد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمّدبن علي و علي بن محمّد والحسن بن علي والخلف القائم المهدي. حججک علي عبادک و امنائک في بلادک. و صلّ علي ائمّة المسلمين و حماة  المستضعفين و هداةالمؤمنين. و استغفرالله لي و لکم.
همه برادران و خواهران نمازگزار را به رعايت تقواي الهي و پرهيز از آنچه موجب سخط و خشم الهي بر يک امّت است، دعوت و توصيه مي کنم.
امروز وظايف مربوط به جامعه و امّت اسلامي، به يکايک مسلمانان جهان متوجّه است. امروز دنياي اسلام بيشتر از هميشه به همگرايي و نزديکي، احساس نياز مي کند. علّت اين است که دشمن اسلام و نظام اسلامي و امّت اسلامي چنگ و دندان نشان داده است؛ نه فقط به يک کشور و يک جامعه و جمعي از مسلمانان، بلکه به امّت اسلامي.
اگرچه ايادي استکبار و سردمداران آنها در تعبيرات خود سعي مي کنند اشتباهاتي را که موجب شد راز آنها براي امّت اسلامي از پرده بيرون بيفتد، بپوشانند - مي گويند ما با مسلمانان دشمني نداريم - اما اين جمله، سخني بي پشتوانه و بي معناست. امروز عمل و نقشه هاي استکبار، صهيونيسم و امريکا - که چندان هم پوشيده و پنهان نيست - نشان مي دهد که با اسلام و امّت اسلامي دشمنند.
منطقه اي که امّت اسلامي در آن ساکن است، يکي از مهمترين مناطق روي کره زمين است. استکبار به ثروت زيرزميني و ثروت ملي و بازار مصرف و مغزهاي آنها احتياج دارد و بايد آنها را تصرّف کند و اين آرزو، با بودنِ اسلام و احکام نوراني اسلام و آيات و تعاليم حياتبخش قرآن عملي نيست. لذا با اصل اين تعاليم، دشمن و مخالفند.
يک روز سردمداران استکبار جهاني خيال مي کردند از اسلام چيزي باقي نمانده است. با سيلاب و گنداب شهوتراني اي که در دنيا راه انداخته بودند، خيال مي کردند از تعاليم اسلامي و روحيه اسلامي و غيرت اسلامي و پارسايي اسلامي و انگيزه اسلامي چيزي در ميان مسلمانان باقي نمانده است؛ اما بعد ديدند اشتباه کرده اند. اوّلاً برافراشته شدن پرچم اقتدار اسلامي در ايران بزرگ و ميان اين ملت باشرف و پُرافتخار؛ ثانياً بيداري اسلامي در همه دنياي اسلام، آنها را از غفلت بيرون آورد و فهميدند اسلام يک حقيقت بسيار درخشان و پُرصلابت است. لذا با آن مبارزه مي کنند. امروز دنياي اسلام و ملتهاي اسلامي اين حقيقت را درک کرده اند. لذا شما مي بينيد اطّلاعاتي که خود آنها دارند، به آنها مي گويد در کشورهاي اسلامي، امريکا و صهيونيسم و استکبار و سردمداران آن منفورند.
امروز دنياي اسلام احساس مي کند به يکپارچگي احتياج دارد. سران اسلامي بايد همّت کنند. ما در جمهوري اسلامي وظيفه سنگيني بر دوش داريم. امروز چشم دنياي اسلام به ملت ايران است. هر حادثه اي که در ايران به وجود آيد - اعم از حوادث مثبت يا منفي - ملتهاي مسلمان به سوي آن گردن مي کشند و با دقّت آن را مورد مطالعه قرار مي دهند؛ از آنچه نشانه پيروزي و موفّقيت ملت ايران است، عميقاً شادمان و از آنچه از آن احساس خطر شود، به شدّت نگران مي شوند. اين امروز تقريباً در همه جاي دنياي اسلام - بخصوص ميان قشرهاي آگاه و روشنفکر - عمومي است. استکبار، هم در ايران و هم در کشورهاي اسلامي ملتهايي را مي خواهد که اسير و زبون و سربه زير و مطيع و به مفاخر و ميراثهاي فرهنگي شان بي اعتنا باشند؛ ملتهايي که در مقابل غارت منابع معنوي و مادّي شان حسّاسيتي نشان ندهند. اين توقّعي که آنها دارند کجا و سربلندي و افتخار و همّت والاي ملت ايران که پرچم پُرافتخار اسلام را با اقتدار در دست گرفته است و در مقابل تهديدهاي دشمنان، راه مستقيم خود را مي رود، کجا! امروز ملت ايران بزرگترين ملتي است که هيچ تهديد و تطميعي از سوي قدرتمندان جهاني، روي او و سرنوشت او اثري ندارد.
 من بايد از عموم ملت ايران به خاطر راهپيمايي روز قدس امسال که بسيار باشکوه و باعظمت برگزار شد، صميمانه تشکر کنم. همينهاست که نشان دهنده اقتدار ملت ايران و عزم جوانان اين ملت بر ادامه راه امام بزرگوار و پيگيري اهداف و آرمانهاي انقلاب اسلامي و نظام اسلامي است. دشمن سعي مي کند اين اقتدار را درهم بشکند. هرجا و هر چيزي که نشانه اي از اقتدار ملت در آن وجود دارد، براي دشمن يک آماج و يک هدفِ حمله است. اقتدار نظام، اقتدار دولت، اقتدار مسؤولان کشور - که خلاصه اقتدار ملت و انعکاس اقتدار ملي است  - براي آنها يک هدف براي حمله است. هر چيزي که اقتدار معنوي و مادّي شما ملت را تضمين مي کند، دشمن با آن مخالف است. دشمن، با بسيج و پيگيري احکام اسلامي و مبارزان راستين و ثابت قدم و روحانيت و جوانان مؤمن در دانشگاهها و مسؤولان پارسا و پيگير و جدّي مخالف است.
کساني که در داخل با انگيزه هاي مختلف گاهي حرفهاي دشمن را تکرار مي کنند - که ان شاءالله نادانسته و ناخودآگاه و از روي بي اطّلاعي است - بايد خيلي مراقب باشند. هر نقطه اي را که دشمن هدف مي گيرد و استکبار و صهيونيسم آن را آماج قرار مي دهند، شما بدانيد آن نقطه يکي از نقاط اصلي اقتدار ملت ايران است؛ مي خواهند اين اقتدار را درهم بشکنند.
جوانان ما بايد خيلي هوشيار باشند؛ دانشجويان ما بايد خيلي آگاه و متوجّه باشند؛ عموم ملت هم که بحمدلله هميشه آگاه بوده اند، بايد خيلي مراقب و مواظب باشند. دشمن نبايد بتواند سوءاستفاده کند. يک اختلاف نظر جزئي را بزرگ مي کنند و يک نابساماني را چند برابر نشان مي دهند، براي اين که وحدت و يکپارچگي ملت و مسؤولان را مخدوش کنند. اختلافات جزئي و نظري را به شکافهاي عميق اعتقادي تبديل مي کنند؛ يا اگر نمي توانند تبديل کنند، اين طور وانمود مي کنند. اينها هدفهاي دشمن است؛ همه بايد مراقب باشند؛ مسؤولان و رؤسا هم مراقب باشند؛ يکديگر را تضعيف نکنند، وظايف قانوني يکديگر را مورد اهانت قرار ندهند و کارهاي قانوني يکديگر را زير سؤال نبرند.
 قوا، يکديگر را تضعيف نکنند. قواي سه گانه و مسؤولان در جاي خود وظايف سنگيني دارند و بايد به آن وظايف با جدّيت رسيدگي کنند. وقتي ملت ببيند مسؤولان با يکديگر متّحد و متّفقند؛ يک حرف را مي زنند و يک راه را دنبال و يک هدف را تعقيب مي کنند، در دلش نور اميد فروزانتر مي شود. دشمن با اين مخالف است و نمي خواهد بگذارد.
اميدواريم پروردگار عالم همه ما و ملتهاي اسلامي را بيدار کند و مسؤولان کشورهاي اسلامي را به انجام وظايف بزرگشان وادار نمايد.
بسم الله الّرحمن الّرحيم
قل هوالله احد. الله الصّمد. لم يلد و لم يولد و لم يکن له کفواً احد.
والسّلام عليکم و رحمةالله