بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
عزيزان من! خيلى خوش آمديد. ان شاءاللَّه اين روزِ به يادماندنى بر همه آحاد نيروى هوايى و شما حضّار محترم مبارك و فرخنده باشد.
خاطره روز نوزدهم بهمن ماه، از آن قبيل خاطره هايى است كه كهنه نمى شود. بيست ودو سال از آن خاطره گذشته، اما كهنه نشده است. آن خاطره ها و حادثه هايى كهنه نمى شود كه حامل يك پيام باشد؛ و اين پيام مخصوص يك دوره نيست؛ مربوط به هميشه است. به تاريخ هم كه نگاه كنيد، ميلياردها حادثه بزرگ و نيمه بزرگ اتّفاق افتاده، ولى امروز هيچ كس از آنها چيزى نمى داند؛ اما بعضى از حوادث هم اتفاق افتاده كه هرگز گمان كهنه شدن هم در آنها نمى رود. اين حادثه - يعنى آمدن عناصرى از نيروى هوايى، از حاشيه ها و از محيطهاى دور به مركز دايره انقلاب - از آن حادثه هاست.
جالب اين جاست كه اين افتخار براى نيروى هوايى - كه يك نيروى رزمى است - از راهى جز راه تحرّك رزمى به دست آمد. ارتشها معمولاً افتخارات خودشان را در ميدانهاى كاركرد وسايل رزمى به دست مى آورند؛ اما نيروى هوايى ما با يك حركت عظيم انقلابى، افتخار جداگانه اى را كسب كرد. البته نيروى هوايى ما از جهت رزم و وسايل رزمى هم هيچ كم و كسر ندارد. در دوران دفاع مقدّس و قبل و بعد از آن - بخصوص در آن مواقع حسّاس - نيروى هوايى چه بر روى آسمان، چه بر روى زمين، چه در داخل صفوف نزديك به صفوف مقدّم، چه در پشت جبهه ها و چه در داخل پايگاهها، حامل افتخار بود. هزاران ساعت پرواز افتخارآميز در پرونده نيروى هوايى ثبت است. ساخت وسايل زمينى - رادارها و وسايل هدايت شونده زمينى - و به كارگيرى بسيار دشوار و پيچيده آنها جزو افتخارات نيروى هوايى است، كه شهيد ستّارى قبل از آن كه فرمانده نيروى هوايى شود، يكى از قهرمانهاى اين ميدان بود. او و بسيارى ديگر كه امروز در بين شما هستند و من آنها را مى شناسم، از همان زمان و بعد از آن زمان، در داخل جبهه ها لحظه به لحظه مشغول تحرّك و فعّاليت جانكاه، اما شيرين براى يك انسان متعهّد بودند. اين افتخارات هم در پرونده نيروى هوايى ما هست، اما آن كار نيروى هوايى در ابتداى انقلاب، افتخارى جداگانه است؛ افتخارى نه از شيوه معمول افتخارات نيروهاى نظامى، بلكه افتخار به وسيله يك حركت عظيم انقلابى. آن جوانها - كه شايد بعضى از آنها امروز در بين همين جمعيت باشند - به مركز اقامتگاه امام - كه من خودم آن جا بودم - آمدند. اينها سلاح و تجهيزات نظامى نداشتند؛ اما جان خودشان را كف دست گرفته و آمده بودند. براى اين كه اشتباه نشود، كارتهاى شناسايى خودشان را در خيابان ايران سرِ دست گرفته بودند و جلو مى آمدند. اين حركت، حركت بزرگى بود. چه عاملى اين حركتها را به وجود مى آورد؟
اول، احساس تعهّد است؛ نقطه مقابل ولنگارى، بى تعهّدى و وادادگى. يك انسان زنده در هر جا كه هست - چه در مسؤوليت بالايى در فلان سازمان يا فلان نيرو يا در هر نقطه ديگر و چه در بدنه - بايد احساس كند كه بر دوش او يك تكليف بزرگ هست كه بايد آن را به انجام برساند.
دوم، موقع شناسى است. اگر نيروى هوايى مى خواست همين كار را فرضاً ده روز بعد انجام دهد، ديگر اين ارزش را نداشت. ده روز بعد مسأله اى نبود كه نيروى هوايى بخواهد به آن جا بيايد و اعلام حضور كند؛ وقتش همان موقع بود.
سوم، دشمن شناسى است. همه كارهاى ما، يك نوع مبارزه است. زندگى، ميدان مبارزه است. شما در خانه خودتان هم كه نشسته باشيد، مجبوريد چالشى را بر خودتان تحميل كنيد تا بتوانيد تنفّس كنيد و ادامه حيات دهيد. مبارزه ها فرق مى كند؛ كوچك و بزرگش فرق مى كند؛ شخصى و عمومى اش فرق مى كند؛ جهتگيرى انسانى و ضدّانسانى اش فرق مى كند؛ همه در حال مبارزه اند. اين كه گفته اند « انّما الحياة عقيدة و جهاد»، يك واقعيت است. انسان راهى را انتخاب مى كند و در آن راه مشغول چالش و مبارزه مى شود. زندگى اين است. اين مبارزه عليه كيست؟ فلش اين مبارزه را به سمت چه كسى بايد قرار داد و جهت مبارزه كدام است؟ يعنى در اين مبارزه، عبارت اُخراى اين كه دشمن كيست مهم است. اين عنصر سوم هم در كار آن روز نيروى هوايى وجود داشت؛ دشمن معلوم بود.
دستگاههاى مسلّط بر اين كشور كه با فريب و نيرنگ و فشارهاى گوناگون، با ادامه سلطه ظالمانه رژيم طاغوت نتوانسته بودند كارى انجام دهند و همه چيز از دستشان در رفته بود، يك راه بيشتر نداشتند و آن، كودتاى نظامى بود. ژنرال امريكايى را به ايران فرستادند تا زمينه كودتاى نظامى را بررسى كند. اگر قرار بود اين كودتاى نظامى انجام گيرد، به وسيله چه كسانى انجام مى گرفت؟ به وسيله سران خود فروخته و خائنى كه در نيروهاى مسلّحِ آن روز جا گرفته بودند. پس در واقع چه كسى مى توانست دشمن اين ملت و دين و انقلاب و اين حركت عظيم باشد؟ همان بدنه مسلّحى كه آنها غصبش كرده بودند. اما عناصر مؤمن نيروى هوايى دشمن را شناختند. از درون حصار نيروهاى مسلّح، انسانهاى پاك، خوب، با اخلاص، مسلمان، مؤمن و متعهّد، خواستند اين تهمت و ننگ را به خود آنها برگردانند. حركت نيروى هوايى ما در آن روز، دشمن شناسى آنها را نشان مى داد.
آيا امروز هم اين سه عنصر مهم است يا نه؟ آيا امروز هم احساس تعهّد مهم است يا نه؟ آيا آدم ولنگار و بى اعتناى به مسؤوليت و بدون احساس تعهّد، ممكن است وجودش اندك فايده اى براى نيروى هوايى، براى ارتش، براى كشور و براى هر مجموعه ديگرى - جز خودش - داشته باشد؟ پس، اوّل، احساس تكليف است. امروز نيز همان احساس تكليف براى يكايك ما لازم است.
حال كه احساس تكليف كرديم، مى خواهيم كارى كنيم. بنابراين بايد موقعيت و فضا و زمينه ها و امكانات را بشناسيم تا بدانيم كدام كار، بهين و برتر است و ما بايد آن را انجام دهيم. اين مبارزه ى بهينه در برابر كيست؟ دشمن ما كيست؟ ببينيد؛ امروز هم هر سه عنصر، اساسى است.
روز نوزدهم بهمنِ شما پرسنل نيروى هوايى، فراموش شدنى نيست؛ هميشه مهم است و هميشه زنده خواهد ماند. آن دشمنى كه جهت اين مبارزه بايد عليه او باشد، با هر سه نقطه در وجود يكايك افراد در كشور ما مخالف است.
جوانهاى امروز در نيروى هوايى و در ارتش و در همه نيروهاى مسلّح و در سراسر كشور و در دستگاههاى مختلف، با يك احساس پاكِ مسؤوليت و تعهّد به ميدان مى آيند. اين استعداد ايرانى، اين زمينه هاى فراوان كار، اين امكاناتى كه امروز در كشور و پاى كار وجود دارد، آينده خوبى را نويد مى دهد. دشمن چگونه مى تواند از پديد آمدن آن آينده جلوگيرى كند؟ راه اوّلش اين است كه اين احساس تعهّد را در هر انسانِ كارى و فعّال بميراند و از بين ببرد؛ احساس تكليف را به لااباليگرى، بى مبالاتى، ولنگارى و وادادگى تبديل كند. از راههاى مختلف هم وارد مى شوند. از راه ترويج شهوات و از راه طعمه هاى مالى و ساير راهها وارد مى شوند و انسانهاى متعهّد را به يك انسان بى تعهّد و بى فايده و خنثى و ازدست رفته تبديل مى كنند.
نقطه دوم - يعنى موقع شناسى - نيز همين طور است. بسيارى از اين جنجالهاى سياسى و تبليغات كه عمدتاً به وسيله بوقهاى اجنبى در داخل كشور ما فضا را آلوده مى كنند و آلودگى فرهنگى و آلودگى صوتىِ معنوى به وجود مى آورند، براى اين است كه موقعيتها شناخته نشود؛ يعنى افراد ندانند كه در چه موقعيتى قرار دارند. مى بينيد كه گاهى اوقات جنجالهاى سياسىِ موسمى به وسيله گروهها و عناصر مختلف و بعضى از دستجات و جناحهاى گوناگون سياسى در كشور راه مى افتد. اينها بلندگو هستند. گوينده ها غالباً مربوط به دشمنان آن سوى مرزها هستند كه مسأله اى را وسطِ ذهنيّت مردم پرتاب مى كنند تا ذهن آنها را مشغول كنند و به دنبال آن، موقع شناسى از بين برود و جايگاه زمانه، نياز زمانه، موقعيت فعّاليت و عمل - اين كه امروز كشور به چه كارى احتياج دارد - به دست فراموشى سپرده شود. بسيارى از نقشهاى فرهنگى دشمن در اين زمينه است.
دشمن شناسى نيز همين طور است. مى بينيد بعضى كسان ترويج مى كنند كه ما دشمن خارجى نداريم! انسان از غفلت بعضى افراد تعجّب مى كند. من به شما عرض كنم، اين انقلاب و اين كشور و اين حركت عظيم، بزرگترين ضربه را بر منافع چپاولگران و غارتگران بين المللى وارد كرده است. اگر اين حرف حقيقت دارد كه انقلاب اسلامى و نظام اسلامى جلوِ منافع غارتگرانه بيگانگان را در اين كشور گرفته است - كه حقيقت دارد و راست است - ديگر كدام توضيحى براى اثبات وجود دشمن لازم است؟! معلوم است كه دشمن كيست و چه كسى با اين نظام مخالف است.
اكثر رسانه هاى دنيا در دست همان غارتگران است. راديوها و تلويزيونها و مطبوعات و سازمانهاى خبررسانى متعلق به آنهاست. غالباً در بيشتر نقاط عالم، جنگ فرهنگى و سياسى عظيمى را عليه جمهورى اسلامى شروع كرده اند؛ كه دنبال اين جنگ فرهنگى، جنگ سياسىِ همراه با موذيگريهاى اقتصادى و فشارهاى گوناگون است. اگر كسى اين دشمنِ با اين وضوح را نبيند، آيا چنانچه بدخواه نباشد، غافل نيست؟!
من به شما عرض كنم، هر كس امروز سعى كند نقش دشمن را در ذهنهاى مردم، بى اهميت و كوچك جلوه دهد -چه بداند، چه نداند - براى دشمن كار مى كند. پس امروز هم اين سه عنصر، سه عنصر اساسى است. امروز هم ما به همين سه عنصر احتياج داريم. شما هم در نيروى هوايى به اين سه عنصر احتياج دارد.
نيروى هوايى سرمايه هاى عظيمى در اختيار دارد؛ هم سرمايه هاى تجهيزاتىِ بسيار عظيم و گرانقيمت و هم از آن بالاتر سرمايه هاى انسانى. در نيروى هوايى، سرمايه هاى انسانى بسيار ارزنده است. شما بايد روزبه روز نيروى هوايى را جلو ببريد. اين مطالبى كه فرمانده عزيز نيروى هوايى گفتند، در سخن و گزارش، آسان است؛ اما در عمل بايد نشان دهيد كه نيروى هوايى روزبه روز در حال پيشرفت، تحوّل و سير مثبت است و مى تواند اين كار را بكند. سازمانهاى ديگر هم مى توانند اين كار را بكنند؛ نيروهاى ديگر ارتش هم مى توانند اين حركت سريع و عميق را به وجود بياورند؛ سپاه پاسداران و همه بخشهاى ديگر اين كشور هم مى توانند با اتّكاى به خود، با اراده قوى، با استفاده از امكانات انسانىِ فراوانى كه در كشور ما بحمداللَّه به وفور وجود دارد و با استفاده از نيروى جوانى كه امروز در كشور ما چشم را پُر مى كند - اكثر مردم ما جوانها هستند؛ اين پديده بسيار چشمگير و باارزشى است - روزبه روز ان شاءاللَّه پيشرفتها را بيشتر كنند. ما همه اينها را به بركت خيزش عظيم مردم و اين انقلاب بزرگ تاريخى داريم، كه همه طبقات ملت ما، بخصوص سازمانهاى وابسته به نظام و بالاخص نيروهاى مسلّح را از حالت ركود، خواب آلودگى، عقب ماندگى، تخدير و ذلّت زير سلطه بيگانگان بيرون آورد و به آنها عزّت بخشيد. بنابراين مردم ايران على رغم دشمن، بحمداللَّه قدر اين انقلاب را مى دانند و امسال كه تبليغات دشمنان عليه ملت ايران، عليه ما، عليه انقلاب و عليه نظام اسلامى از هميشه بيشتر بوده است، به فضل پروردگار خواهيد ديد كه روز بيست و دوم بهمن ملت ايران با حضور خودش مشت محكمى به دهان دشمنان خواهد زد.
اميدوارم ان شاءاللَّه همه شما مشمول الطاف بى پايان پروردگار و مورد توجّه و مشمول ادعيه زاكيّه حضرت بقيةاللَّه ارواحنافداه باشيد و خداوند شهداى عزيز نيروى هوايى و ديگر شهيدان عزيز كشورمان را با اوليايشان محشور كند.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته