بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم
از همه‌ى برادران و خواهران تشكّر مى‌كنم و به يكايك شما عزيزان خوشامد مى‌گويم؛ مخصوصاً به كسانى كه از راههاى دور تشريف آورده‌اند و بالاخص به خانواده‌هاى معظّم شهيدان و جانبازان و آزادگان و ايثارگران. اميدوارم كه همه‌ى شما عزيزان و همه‌ى ملت ايران، از تفضّلات الهى برخوردار و مشمول تفضّلات خاص حضرت بقيةاللَّه نيز باشيد.
خداى متعال بر مردم ايران تفضّل كرد و اين ملت رشيد، انتخابات بزرگ و پُرشور و همه‌گيرى را با موفقيّت انجام داد. نكاتى درباره‌ى اين حادثه‌ى بسيار خوب و مبارك وجود دارد كه همه‌ى مسؤولان كشور و آحاد مردم، با توجّه به اين نكات بايد خداى متعال را شكر كنند و سپاسگزار باشند و بخصوص مسؤولان، از اين ملت عظيم و عزيز و مؤمن در عمل تشكّر كنند.
يك نكته اين است كه انتخابات بيست و نهم بهمن امسال، يك حركت عظيم مردمى براى تثبيت نظام جمهورى اسلامى بود. به كورى چشم آن كسانى كه از وراى اين مرزها دائماً ملت ايران و نظام جمهورى اسلامى را مورد تهاجم تبليغاتى خودشان قرار مى‌دهند و اين نظام را به تهمتهاى واهى متّهم مى‌كنند، مردم در اين انتخابات نشان دادند كه نظام اسلامى، نظامى مردمى و متّكى به آرا و اراده‌ى مردم است و هدايت شونده به‌وسيله‌ى كسانى است كه مردم آنها را قبول دارند. اين يك بيعت بزرگ مردمى با نظام اسلامى بود. اين انتخابات، دوستان شما را - كه قضاياى كشور ما را زير نظر دارند - در سرتاسر عالم خوشحال كرد؛ درعين‌حال مراكز استكبار و قدرت جهانى - اگرچه به رو نياورند و در زبان تصديق نكنند - از اين‌كه مردم در بعضى از نقاط كشور، حتّى تا بيش از نوددرصد در پاى صندوقهاى رأى حاضر شدند و مجموعاً در كلّ كشور بيش از شصت و پنج درصد در انتخابات شركت كردند - كه اين يك نصاب بالاى جهانى است - دستپاچه شدند و به فكر فرو رفتند.
ملت ايران، كار بزرگى كرد. ملت ايران با انتخاباتِ خود نشان داد كه به نظام اسلامى و قانون اساسى - كه تبلور ارزشهاى اسلامى است - وفا دار است؛ نشان داد كه اسلام با جانش بستگى دارد؛ نشان داد كه خون شهيدان را پاس مى‌دارد. در هريك از اين شهرهاى كشور - چه تهران، چه شهرهاى بزرگ، چه شهرهاى كوچك، چه دورترين نقاط روستايى اين كشور - چقدر جوان و نوجوان به ميدانهاى نبرد با دشمن رفتند و به شهادت رسيدند و خون پاكشان مظلومانه ريخته شد. مردم نشان دادند كه اين خونها را فراموش نخواهند كرد و به آنها وفا دارند. در درجه‌ى اوّل، مسؤولان بايد اين را به‌عنوان يك هديه‌ى عظيم به نظام اسلامى تلقّى كنند و از آن قدردانى نمايند. قدردانى در زبان هم كافى نيست؛ بايد عملاً قدردانى كنند. خودِ مردم هم بايد خدا را شكر كنند كه نظامشان، نظام تثبيت شده‌ى مستحكمى است و كشورشان آن‌طورى كه دشمن بخواهد با ايجاد اختلافات بحران بيافريند، نيست. مردم با متانتِ تمام پاى صندوقها رفتند و طبق تشخيص خودشان عمل كردند. من قبل از انتخابات گفتم، الان هم مى‌گويم: هركس كه به‌خاطر تثبيت نظام و به‌خاطر انجام وظيفه، رأى در صندوق انداخته است و نام هركسى را كه طبق تشخيص او درست بوده، روى آن ورقه نوشته است، پيش خدا مأجور است و امام زمان ارواحنافداه - كه اين كشور و اين ملت در يدِ قدرت و قبضه‌ى اوست - مراقب اين كشور و اين ملت است و به يكايك آحادى كه در اين كار بزرگ سهيم شدند؛ پاى صندوق رأى رفتند، يا مردم را به پاى صندوق رفتن تشويق كردند، يا كارى براى اين مسأله انجام دادند، اجر خواهد داد و پيش خداى متعال از آنها تشكّر خواهد شد.
نكته‌ى ديگر اين است كه اين انتخابات را اين ملتْ با امنيتِ كامل و آرامش انجام داد. شايد ما خودمان كه از اوّلِ انقلاب تاكنون بيست و يك انتخاباتِ آرام و همراه با امنيت داشته‌ايم، درست ندانيم كه اين نعمت چقدر بزرگ است! عزيزان من! بدانيد كه در خيلى از كشورهاى دنيا براى اين‌طور انتخاباتى، پاى صندوقهاى رأى و در كشمكشهاى تبليغاتى، نزاعها درمى‌گيرد؛ بحرانها ايجاد مى‌شود؛ صدمه‌ها وارد مى‌گردد و نفوس بريئه‌اى به قتل مى‌رسند. اين ملت، ملتى است كه در هنگامى كه بايد شجاعت نشان داد - يعنى در ميدانهاى نبرد، در مقابل دشمن - شجاعت نشان داده است و آن‌جا كه پاى مصالح ملى در ميان است، اين‌طور با امنيت، با آرامش و با متانت اين كار بزرگ را به انجام رسانيد. مسؤولان بايد از اين جهت هم از مردم تشكّر كنند.
من به شما عرض كنم كه دشمنانْ اين آرامش و امنيت ما را نمى‌پسندند. يكى از هدفهاى محافل و مراكز تصميم‌گيرى استكبار در سرويسهاى جاسوسيشان، ايجاد ناامنى در اين كشور است. البته نمى‌گذارند نقشه‌هايشان افشا شود و وقتى نتيجه گرفتند، انسان مى‌فهمد؛ همچنان كه در تابستان امسال(114) ملاحظه شد كه دشمن چگونه درصدد آشوب و بحران‌سازى در كشور بوده است؛ بعد مسؤولان اين را فهميدند و برايشان مسلّم شد. حالا هم يكى از نظاميان مسؤول امريكايى بعد از اين انتخاباتِ باشكوه و با عظمت، باز مى‌گويد كه در دو، سه ماه آينده در ايران بحران و ناامنى خواهد شد! معلوم مى‌شود كه چيزى در آستين دارند؛ نقشه‌اى در سر دارند؛ ملت عزيز! بيدار و هوشيار باشيد. البته اين فرد مسؤول نظامىِ امريكايى، پُرحرفى و بى‌عقلى كرده كه اين را با اين بيان بروز داده است. سياسيونشان نمى‌گويند و نمى‌گذارند معلوم شود؛ اما مشخص مى‌شود كه اينها نقشه‌اى دارند. امنيت اين ملت، خارى در چشم آنهاست.
اكثريت بزرگى در اين كشور، جوانان ما هستند. جوانان در جاهاى ديگر دنيا چه مى‌كنند؟ شما ببينيد در كشورهاى اروپايى جوانان چه‌كار مى‌كنند. در امريكا هر چند وقت يك بار خبر از ناامنيهاى داخل مجامع مدنى و مردم به گوش مى‌رسد؛ روز روشن در مدرسه جوانان را مى‌كشند؛ در رستوان آدم مى‌كشند؛ در مجلس ميهمانى آدم مى‌كشند! مى‌بينند كه در كشور ما اين خبرها نيست. اين‌جا امنيت و آرامش برقرار است؛ اما نمى‌توانند اين را تحمّل كنند! مى‌دانند كه ناامنى، پايه‌ى يك نظام را متزلزل مى‌كند؛ در آرزوى آن هستند؛ يقيناً هم برايش طرّاحى مى‌كنند؛ اما مردم بايد هوشيار باشند. البته دشمنان بدانند كه اين ملت و مسؤولان كشور، در مقابل بحران‌سازى و آشوب، ساكت نمى‌نشينند. نظام اسلامى براى پاسدارى از امنيت مردم و امنيت اين جوانان، با قدرت عمل خواهد كرد. گمان نكنند كه اجازه داده خواهد شد كه در داخل مردم بيايند و اين جوانان بى‌گناه و فرزندان اين مردم را در معرض تندباد ناامنى بگذارند و نظام اسلامى هم بايستد و تماشا كند؛ مگر چنين چيزى ممكن است؟! اگر دشمنان خيال مى‌كنند كه با ايجاد ناامنى و تشنّج در اين كشور خواهند توانست در اركان اين نظام نفوذ كنند، بدانند اين آرزو را به گور خواهند برد.
نكته‌ى سوم در باب وظايف ما مسؤولان است. در درجه‌ى اوّل، خود اين بنده‌ى حقير، بعد هم مسؤولان دولتى، نمايندگان مجلس، مسؤولان قضايى و ديگران وظيفه دارند. اقدام مردم بايد پاسخ داده شود. براى مردم دو چيز در درجه‌ى اوّلِ اهميت است؛ يكى مسائل زندگى آنهاست كه برايشان خيلى مهمّ است، و دوم مسأله‌ى دين و ارزشهاى اسلامى درنظر آنهاست. مردم حق هم دارند. طبقات ضعيف و مستضعف مردم گرفتاريهاى زيادى دارند. بعضيها بايد اين بحثهاى سياسىِ تشنّج‌آور را رها كنند و به كارهاى اساسى و عملى بپردازند؛ مردم از مسؤولان اين انتظار را دارند. مرتّب دعواى سياسى مى‌شود. انتخابات بود، تمام شد؛ اين اختلافات، اين دودستگيها، اين به هم پريدنها، اين مچ‌گيريهاى دروغين و واهى، اين بهانه‌سازىِ اين عليه آن و آن عليه اين را رها كنند؛ بخصوص مسؤولان - چه نمايندگان مجلس، چه مسؤولان دولتى - اين موارد را كنار بگذارند و به كارهاى اساسى اين كشور و اين مردم بپردازند.
ما در داخل كشورمان كم گرفتارى نداريم. ريشه‌ى گرفتاريها از دو چيز است: اوّل، از غفلتها و كوتاهيها و تنبليها و احياناً بدعمل كردنهاى خود ماست؛ در رابطه‌ى با اموال عمومى، در رابطه‌ى با تجمّل‌گرايى، در رابطه‌ى با پاسخگويى به مردم در دستگاههاى مختلف. ريشه‌ى دوم، دشمنانى هستند كه از همين مايه‌ها و زمينه‌ها سوءاستفاده مى‌كنند؛ بر اين مردم تنگ مى‌گيرند؛ تهديد مى‌كنند؛ ايجاد اختلاف مى‌كنند؛ دو دستگى مى‌اندازند؛ محاصره‌ى اقتصادى مى‌كنند. مردم، يكپارچه و مؤمنند؛ اگر بزرگان و مسؤولان كشور هم يكپارچه و يك دست باشند، دشمن جرأت نمى‌كند. در اين صورت، ديگر هيچ تلاشى عليه اين ملت و اين كشور به‌ثمر نمى‌رسد. اين اختلافات را رها كنند. بزرگان بايستى كوچكترها را به طريق مستقيم و راه راست بكشانند. آنها اگر اشتباهى مى‌كنند، نبايستى آن اشتباه را برايشان توجيه كنند و خودشان هم دنبال سرِ آنها راه بيفتند، يا احياناً آنها را به اشتباه بكشانند. نتيجه‌ى اين اختلافات، همين چيزهاست. بعضيها هم همّشان اين است كه بنشينند و ذهن و چشم و دست و قلم و زبان مصرف كنند، براى اين‌كه آتش اختلافى بيفروزند و به اسم مسائل خطّى و حزبى و گروهى و جناحى، دو دسته را به جان هم بيندازند! اين كارها را بايد رها كنند.
مردم از مسؤولان توقّع بجا دارند. مسؤولان بايد به مسائل اقتصادى توجّه كنند و به مسأله‌ى گرانى و بيكارى رسيدگى نمايند. اگر مسؤولان دور از غوغاها و جنجالها تلاش لازم را بكنند، به نتايج خوبى خواهند رسيد و مشكلات را حل خواهند كرد. اگر هم يك جا مشكلاتى بماند، بيايند صادقانه به مردم بگويند كه ما تلاش خودمان را كرديم؛ اما اين مشكل فعلاً حل نشده - در آينده حل خواهد شد - مردم از آنها مى‌پذيرند. نگرانى آن‌جاست كه به‌جاى پرداختن به مسائل واقعى زندگى مردم، به مسائل سياسى با نامهاى جعلى و گوناگون بپردازند و با اختلاف‌افكنى و متشنّج كردن فضاى سياسى كشور، دشمن را خشنود كنند؛ اينها بد است. بنده به همه‌ى كسانى‌كه در هدايت افكار عمومى و ارائه‌ى راه درست نقش دارند، نصيحت مى‌كنم كه وظيفه‌ى الهى و وظيفه‌ى اسلامى خودشان را بدانند؛ وظيفه‌ى در مقابل اين ملت و اين كشور را بدانند. پاسخ درست به انتخابات اين است.
مسأله‌ى دينِ مردم هم مهمّ است. اين مردم ديندارند؛ اما يك عدّه مى‌خواهند وانمود كنند كه مردم به دين اعتنايى ندارند! نه؛ اين‌طور نيست. اين مردم همان مردمى هستند كه رژيم پهلوى پنجاه سال تلاش خودش را در دين‌زدايى در اين كشور صرف كرد؛ اما نتوانست. بعد از پنجاه سال، همين مردم براى دين و به نام دين، پشت سرِ يك مرجع دينى قيام كردند؛ نظام اسلامى را سرپا كردند؛ پرچم اسلام را بلند كردند؛ دنيا را متوجّهِ عزّت اسلام كردند و خودشان را در چشم مسلمانان دنيا - بلكه غيرمسلمانان - عزيز كردند. آيا اين ملت از دين دست برمى‌دارد؟! خيال مى‌كنند كه جوانان بى‌دينند! جوانان گاهى از پدرانشان ديندارترند! اين تظاهرات عظيمى كه به‌عنوان مسائل مذهبى انجام مى‌گيرد، اين مجالس عظيم مذهبى، اين دعاها، همه نشانه‌ى ديندارى جوانان است. در اين چند سال اخير، در شهرهاى مختلف، دهها هزار جمعيت - كه اغلب آنها جوانند - دعاى امام حسين در روز عرفه را خواندند و زارزار اشك ريختند. دلهاى اين جوانان - دختر و پسر - پاك و روشن است؛ زود و راحت با خدا ارتباط پيدا مى‌كنند؛ آيا اينها بى‌دينند! سنّت اعتكاف در ميان مردم ما نبود؛ اما چند سال است كه در ايّام اعتكاف، در خيلى از شهرها مساجد عمده پُر از معتكفانى مى‌شود كه اغلب جوانند. نخير؛ جوانان ما اغلب متديّنند و آحاد ملت به دين و ارزشهاى دينى پايبندند.
اين را همه بايد بدانند: مسؤولان بايد بدانند؛ نمايندگان مردم بايد بدانند؛ كسانى‌كه تازه انتخاب شده‌اند، بدانند؛ مبادا كسى بر اثر اشتباه و بر اثر تبليغات واهى راديوهاى بيگانه، فهم مردم را عوضى بفهمد و برخلاف عقايد و خواستها و آرزوهاى دينى مردم حرفى بزند؛ آن‌وقت مردم چون با كسى دست خويشاوندى نداده‌اند، اينها را طرد خواهند كرد. من خداى متعال را صميمانه سپاسگزارم و آرزو مى‌كنم كه تفضّلات و الطاف و رحمت خودش را بر سر شما مردم عزيز و ملت بزرگ ايران نازل كند. از حضرت بقيةاللَّه ارواحنافداه كه دست اقتدار و اراده‌ى او - كه پشت سر اراده‌ى خداست - همواره مراقب حال اين ملت بوده، به‌عنوان يك سرباز كوچك، صميمانه سپاسگزارى و تشكّر مى‌كنم. از شما آحاد ملت بزرگ كه اين‌طور در صحنه‌ها ايستاده‌ايد و از عزّت اين كشور و عزّت اين ملت و عزّت اسلام و مسلمين پاسدارى مى‌كنيد، صميمانه تشكّر مى‌كنم و توفيق همه‌ى شما را از خداوند خواستارم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
114) اشاره به حوادث كوى دانشگاه.