بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم
روز ارتش، همه‌ساله براى نيروهاى مسلّح، بلكه براى ملت ايران و بخصوص براى ارتش
سرافراز جمهورى اسلامى، روز جشن و شادمانى است؛ اما امسال با شهادت يكى از بهترين
عناصر ارتش جمهورى اسلامى ايران - شهيد على صيّادشيرازى - اين شادى با غم و اندوه و
تأسّف فقدان او آميخته شد. دنيا از اين قبيل حوادث دارد و غمها و شاديها هميشه با
هم آميخته است. انسان خردمند آن كسى است كه هم از غم و هم از شادى عبرت و درس
بگيرد؛ راه آينده را پيدا كند و به‌سمت آن حركت نمايد.
ارتش مسير خوبى را طى كرده است. همين نكته‌اى كه الان آقاى سرلشكر شهبازى،
فرمانده‌ى ارتش ذكر كردند، نكته‌ى درستى است. ارتش اسلام، در دل ارتش طاغوت شكل
گرفت؛ اما نه به‌صورت يك جمع معدود و محدود. بله؛ مبارزان معدود بودند، ليكن مؤمنان
بسيار بودند. آن كسانى‌كه عليه مبانى دين و ايمان و ارزشها در آن ارتشِ جدّى بودند،
يك اقليت به‌شمار مى‌رفتند. بعضى از آن اقليت گريختند؛ بعضى دستگير و مجازات شدند؛
بعضى هم محو شدند و رفتند. «فامّا الزّبد فيذهب جفاء و امّا ما ينفع النّاس فيمكث
فى‌الارض»(33)؛ آنچه مفيد است، آنچه مثل آب حياتبخش است، مى‌ماند؛ اما آنچه زايد و
مثل كف است، از بين مى‌رود. لذا با پيدا شدن مديريّت اسلامى در كلّ كشور و نظام
اسلامى و ارزشهاى اسلامى، براى ايجاد يك ارتش اسلامى مشكلى وجود نداشت و به خودى
خود ارتش اسلامى تشكيل شد.
البته بديهى است كه با هر حقيقتى دشمنانى وجود دارد. من به شما عرض كنم، آن كسى‌كه
انتظار دارد در جاده‌ى آسفالته‌ى زندگى، بدون هيچ دست‌انداز و بدون هيچ معارض و خطر
حركت كند، انسان ساده‌لوحى است كه بالاخره هم با سر خواهد غلتيد و از پا در خواهد
آمد. جاده‌ى زندگى، جاده‌ى دشوارى است؛ جاده‌ى پُرپيچ و خمى است. با هر قدم نزديكتر
شدن به اهداف والاى انسانى و الهى، مشكلات و خطرهاى تازه‌اى؛ بعضى بزرگتر از مشكلات
قبل، بعضى مثل مشكلات قبل يا كوچكتر از آنها، وجود دارد. لذا راه زندگى، راه
بى‌دردسرى نيست؛ توقّع بى‌دردسرى نبايد داشت.
آنچه براى انسان ضرورت دارد، هشيارى و مراقبت و گم نكردن هدف و منحرف نشدن از راه و
تصميم و عزم قاطع بر رسيدن به اهداف است. اين هشيارى كه گفتم، اين مراقب بودن، اين
منحرف نشدن، اين مواظب خود بودن كه برود و درست برود، همان چيزى است كه در عرف
اسلامى و در فرهنگ قرآن به آن «تقوا» مى‌گويند. شما اگر به قرآن نگاه كنيد،
مى‌بينيد كه همه‌ى خيرات بر تقوا مترتّب شده است؛ هم خيرات اُخروى و معنوى و روحى،
هم خيرات مادّى و اجتماعى: «و لو انّ اهل القرى آمنوا واتّقوا لفتحنا عليهم بركات
من السّماء والارض»(34). تقوا موجب مى‌شود كه زندگى هم شيرين شود، عزّت هم به‌دست
بيايد، دشمن هم مأيوس گردد. اين مراقبتى كه مى‌گويند، اين است.
امروز در ارتش ما، انسانهاى خوب، انسانهاى صادق و انسانهايى كه بى‌سروصدا براى خدا
كار مى‌كنند، سختى هم دارند، بعضى محروميتها هم دارند، مشكلات هم دارند؛ اما در
محيط زندگى و در محيط كار، با همه‌ى اين مشكلات دست و پنجه نرم مى‌كنند؛ با دلگرمى
و با روحيه، چه در مركز، چه در نقاط دور دست و چه در فلان پادگان دور افتاده‌ى بين
بيابانها كار خودشان را خوب انجام مى‌دهند. از اين قبيل اشخاص ما در ارتش كم
نداريم؛ الى ماشاءاللَّه وجود دارند. اين شهيد هم چنين آدمى بود.
من تقريباً از اوّلين روزهاى پيروزى انقلاب اين شهيد را شناختم. از اصفهان پيش ما
مى‌آمد، گزارش مى‌داد و كمك مى‌خواست؛ از آن وقت ما با ايشان آشنا شديم. او سپس به
كردستان رفت و بعد هم در دوران جنگ تحميلى فعّاليت كرد؛ بعد از جنگ هم كه معلوم
است. اين‌كه شما مى‌بينيد يك ملت، بزرگش، كوچكش، زن و مردش، جوانش، پيرش، امروزيش،
ديروزيش، براى ابراز احترام به پيكر اين شهيد، يك اجتماع عظيم را به وجود مى‌آورند
- كه جزو تشييعهاى كم نظير در دوران انقلاب بود - به‌خاطر همين اخلاص و همين صفاست.
خداى متعال دلها را متوجّه مى‌كند. ما اين را لازم داريم و الحمدللَّه امروز هم
افرادِ اين‌گونه داريم.
مواظب دشمن باشيد. خصوصيت ارتش اين است كه مراقب دشمن است؛ چون از مرزها هميشه
حراست مى‌كند. پس، مراقب دشمن بودن، خصوصيتى است كه براى ارتش ناآشنا نيست. ارتشيان
عزيز! مراقب دشمن باشيد؛ نه فقط دشمنى كه از مرز حمله مى‌كند، بلكه دشمنى كه به
مرزهاى درون وجود ما حمله مى‌كند؛ اراده‌ى ما را تضعيف مى‌كند، ايمان ما را تضعيف
مى‌كند، عزم قاطع ما را بر كار كردن تضعيف مى‌كند، عمل ما را از خلوص و صفا خالى
مى‌كند. دشمن حقيقى اين است. اگر ما توانستيم با اين دشمن دست و پنجه نرم كنيم و
بينى او را به خاك بماليم، آن‌وقت در مقابل آن دشمن بيرونى دست ما پُر است. آن
كسى‌كه در ميدان جنگ دچار هزيمت مى‌شود، قبلاً در درون خود دچار هزيمت شده است. اگر
در درون خود دچار هزيمت نشويم، در بيرون هيچ دشمنى نمى‌تواند ما را منهزم كند.
اگر همه‌ى ارتشهاى دنيا بتوانند در زير ظاهر تشريفات برّاق ارتشها - كه لازم هم هست
- يك عزم قوى، يك ايمان راسخ به يك هدف، يك خويشتندارى قابل قبول و يك اعتماد به
آينده ذخيره كنند، اين ارتشها مقتدر و قوى پنجه خواهند شد. اگر اين ايمانى كه در
درون هست، ايمان راسخ به خدا باشد - مثل اين‌كه در مورد مؤمنين هست، در مورد شما
هست - آن‌وقت هيچ چيزى نمى‌تواند انسان را در هيچ ميدانى دچار هزيمت كند؛ شما بايد
از اين مرزها حراست كنيد. البته دشمن - همان‌طور كه گفتم - هيچ‌وقت غافل نيست. در
بهترين حالات، با مسائل جهانى، با روابط بين‌المللى، در مواجهه با شيرينترين
لبخندهاى ديپلماسى، در مبادله‌ى گرمترين درودها و سلامهايى كه مسؤولان و رؤساى
سياسى دنيا به يكديگر تحويل مى‌دهند، در هر كدام از آنها بايد مراقب دشمنى باشند؛
چون عالم ديپلماسى و روابط بين‌الملل و مسائل جهانى، عالم صفا و صداقت كه نيست.
دشمن، همان عنصرى است كه مى‌خواهد يك ملت و يك كشور را از ابزارهاى اقتدارش تهيدست
كند. ابزارهاى اقتدار و عزّت كنونى ملت ما چيست؟ ايمان، عزم راسخ الهى، كار براى
خدا، احساس سربازى دين خدا. اينهاست كه ملت ما را عزيز كرده است؛ اينهاست كه
انسانهاى پولادين به‌وجود آورده است و مى‌آورد و مى‌توانند مقابله كنند. دشمنان
مى‌خواهند اين خصوصيات را از جوانمردان و انسانهاى والاى كشور بگيرند.
البته كار دشمن قابل فهم است. قابل فهم است كه دشمن بخواهد مردم را از ايمانشان، از
تقوايشان، از روحيه‌ى غيرت دينى‌شان، از عزم راسخشان و از اميدشان تهيدست كند. دشمن
در اين صدد است؛ منتها بعضيها كه شايد دشمن هم نيستند، ندانسته، نفهميده و با غفلت
كارهايى مى‌كنند كه نتيجه‌ى آن كارها، بى‌ايمانى مردم، نوميدى مردم و ترديد و تزلزل
روحى در مردم است. در مقابل اينها، خودتان را، خانواده‌هايتان را، افراد زير دست و
عناصر مرتبط با خودتان را مصونيت ببخشيد. اگر ملتى، ارتشى، سازمان مسلّحى بتواند در
درون خود مرز اين دشمنى را ببندد، هيچ چيزى نمى‌تواند بر او غلبه كند. شما در اين
راه بايد تلاش مستمر و دائمى بكنيد. البته من از اوّلِ انقلاب با اعماق و بطون ارتش
آشنا بوده‌ام؛ الان هم همين‌طور است. گواهى من اين است كه ارتش روزبه‌روز بهتر شده
است. كارايى هم با همين بهتر شدن است و شما بايستى برروى اين نقطه تكيه كنيد.
البته هر بنايى پايه‌هايى دارد. يك ارتش بايستى آموزشش، انضباطش، تحقيقاتش،
تسليحاتش، سازندگيش، سازماندهيش - همين چيزهايى كه لازم دارد - به اندازه وجود
داشته باشد. گاهى ممكن است سختيها و كمبودهايى پيش بيايد؛ دائمى و ابدى كه نيست. ما
يك كشور ثروتمنديم؛ حالا در اثر پاره‌اى عوارض، ممكن است در برهه‌اى از زمان،
دولتهايى كه هستند، نتوانند؛ مشكلاتى داشته باشند، كمبودهايى داشته باشند. بايستى
با تكيه‌ى بر همان روحيه‌ى ابتكار و تصميم و عزم، كمبودها و دورانهاى سخت را گذراند
و خود را به دورانهاى بهتر رساند؛ كه اين كار بحمداللَّه در بخشها و فصلهاى مهمّى
از فصول انقلاب ما انجام گرفته است؛ بعد از اين هم انجام خواهد گرفت.
اميدواريم كه ان‌شاءاللَّه خداى متعال امسال هم اين روز ارتش را بر ارتش جمهورى
اسلامى ايران و بر نيروهاى مسلّح مبارك فرمايد و خون مظلومانه‌ى اين شهيدِ عزيزِ
اخير ما را هم مايه‌ى استحكام ارزشها و رسوخ هرچه بيشتر ايمان و عزم و اراده و
پيمودن صراط مستقيم در يكايك آحاد نيروهاى مسلّح قرار دهد و شما برادران عزيز را در
كارى كه بر عهده داريد، موفّق و مؤيّد و منصور فرمايد.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
33) رعد: 17
34) اعراف: 96
