بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحيم
برپاسازى بزرگداشت براى عالم عظيم‌الشأن و مجتهد ممتاز مجاهد، مرحوم آيةاللَّه‌العظمى حاج سيدعبدالحسين لارى، كه اكنون بحمداللَّه به تحقق پيوسته است، از جمله‌ى كارهاى شايسته و وظائف مهم مسؤولان امور فرهنگى در جمهورى اسلامى است. آشنايى نسل كنونى انقلاب با چهره‌ى نورانى علمى و سياسى و جهادى و اخلاقى اين شخصيت بزرگ، مى‌تواند برگ زرين تازه‌يى از كتاب قطور افتخارات ملى ايرانيان را در برابر چشم آنان بگشايد و آنان را با تجربه‌هاى پيشين خود، كه براى امروز و آينده، درس و سرمشق است، هر چه بيشتر آشنا سازد.
مرحوم آيةاللَّه‌العظمى آقا سيد عبدالحسين لارى در ميان علماى معاصر خود، از امتيازات ويژه‌يى برخوردار بوده است و به گمان زياد، همين ويژگيها موجب آن شده است كه ميرزاى بزرگ مجدِّد شيرازى او را از سامرا و از حلقه‌ى گرم تعليم و تعلم آن حوزه‌ى بزرگ، و از ميان شاگردان خود برگزيده، به منطقه‌ى فارس و بوشهر، كه خود از وضعيت حساس آن به خوبى مطلع بوده است، گسيل دارد. آن روز منطقه‌ى فارس و بوشهر، اسير سلطه‌ى جبار نظاميان انگليسى بود. و اين قطعه‌ى خونين از ميهن و ملت ما، از اشغال خشن و ظالمانه‌ى نظاميان و سياستمداران انگليسى، در رنج و مصيبت مى‌زيست، مرحوم سيدعبدالحسين لارى پرچم جهاد و مبارزه‌ى با اشغالگران را بر افراشت؛ و اولين نمونه‌ى كوچك، ولى پر معنا از حكومت اسلامى را در اين خطه تشكيل داد. بديهى است كه عِده و عُده‌ى اشغالگران انگليسى و رجال سياسى و دربارى دست نشانده‌ى آنان، توانستند بر مجموعه‌ى كوچك و مؤمن، ولى تهيدست پيرامون سيد بزرگوار فائق آيند و آن بزرگوار و خانواده‌اش را به محنتى سخت دچار كنند؛ ولى نداى حق طلبانه و ظلم ستيز آن عالم دينى راستين را نتوانستند خاموش سازند. و آن روحانى جليل‌القدر يك بار ديگر در جريان مشروطيت ايران، حضور روحيه قوى و ذهن روشن و درك عميق خود از قضاياى كشور را به نمايش گذاشت و علم عدالتخواهى و مبارزه‌ى با استبداد قاجارى را در منطقه‌ى فارس برافراشت.
بى شك مرحوم آيةاللَّه العظمى سيدعبدالحسين لارى يكى از فقهاى بزرگ و كم‌نظيرى است كه به طور يكسان، عرصه‌ى علم دين، و صحنه‌ى جهاد و سياسى را، با مشعل فروزان وجود خويش روشن ساخته است. او يكى از مفاخر حوزه‌هاى علميه، و يكى از شخصيتهاى برجسته‌ى تاريخ ايران است. سزاست كه درباره‌ى ابعاد علمى و اخلاقى و جهادى و سياسى اين شخصيت بزرگ، تحقيق و تفحصى شايسته، صورت گيرد و اندكى از حق عظيم او و خاندان با فضيلتش ادا شود. توفيقات همه‌ى حضار محترم، بخصوص دست‌اندركاران اين گردهمايى را از خداوند متعال خواستارم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه
سيّد على خامنه‌اى
2/2/1377
برپاسازى بزرگداشت براى عالم عظيم‌الشأن و مجتهد ممتاز مجاهد، مرحوم آيةاللَّه‌العظمى حاج سيدعبدالحسين لارى، كه اكنون بحمداللَّه به تحقق پيوسته است، از جمله‌ى كارهاى شايسته و وظائف مهم مسؤولان امور فرهنگى در جمهورى اسلامى است. آشنايى نسل كنونى انقلاب با چهره‌ى نورانى علمى و سياسى و جهادى و اخلاقى اين شخصيت بزرگ، مى‌تواند برگ زرين تازه‌يى از كتاب قطور افتخارات ملى ايرانيان را در برابر چشم آنان بگشايد و آنان را با تجربه‌هاى پيشين خود، كه براى امروز و آينده، درس و سرمشق است، هر چه بيشتر آشنا سازد.
مرحوم آيةاللَّه‌العظمى آقا سيد عبدالحسين لارى در ميان علماى معاصر خود، از امتيازات ويژه‌يى برخوردار بوده است و به گمان زياد، همين ويژگيها موجب آن شده است كه ميرزاى بزرگ مجدِّد شيرازى او را از سامرا و از حلقه‌ى گرم تعليم و تعلم آن حوزه‌ى بزرگ، و از ميان شاگردان خود برگزيده، به منطقه‌ى فارس و بوشهر، كه خود از وضعيت حساس آن به خوبى مطلع بوده است، گسيل دارد. آن روز منطقه‌ى فارس و بوشهر، اسير سلطه‌ى جبار نظاميان انگليسى بود. و اين قطعه‌ى خونين از ميهن و ملت ما، از اشغال خشن و ظالمانه‌ى نظاميان و سياستمداران انگليسى، در رنج و مصيبت مى‌زيست، مرحوم سيدعبدالحسين لارى پرچم جهاد و مبارزه‌ى با اشغالگران را بر افراشت؛ و اولين نمونه‌ى كوچك، ولى پر معنا از حكومت اسلامى را در اين خطه تشكيل داد. بديهى است كه عِده و عُده‌ى اشغالگران انگليسى و رجال سياسى و دربارى دست نشانده‌ى آنان، توانستند بر مجموعه‌ى كوچك و مؤمن، ولى تهيدست پيرامون سيد بزرگوار فائق آيند و آن بزرگوار و خانواده‌اش را به محنتى سخت دچار كنند؛ ولى نداى حق طلبانه و ظلم ستيز آن عالم دينى راستين را نتوانستند خاموش سازند. و آن روحانى جليل‌القدر يك بار ديگر در جريان مشروطيت ايران، حضور روحيه قوى و ذهن روشن و درك عميق خود از قضاياى كشور را به نمايش گذاشت و علم عدالتخواهى و مبارزه‌ى با استبداد قاجارى را در منطقه‌ى فارس برافراشت.
بى شك مرحوم آيةاللَّه العظمى سيدعبدالحسين لارى يكى از فقهاى بزرگ و كم‌نظيرى است كه به طور يكسان، عرصه‌ى علم دين، و صحنه‌ى جهاد و سياسى را، با مشعل فروزان وجود خويش روشن ساخته است. او يكى از مفاخر حوزه‌هاى علميه، و يكى از شخصيتهاى برجسته‌ى تاريخ ايران است. سزاست كه درباره‌ى ابعاد علمى و اخلاقى و جهادى و سياسى اين شخصيت بزرگ، تحقيق و تفحصى شايسته، صورت گيرد و اندكى از حق عظيم او و خاندان با فضيلتش ادا شود. توفيقات همه‌ى حضار محترم، بخصوص دست‌اندركاران اين گردهمايى را از خداوند متعال خواستارم.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه
سيّد على خامنه‌اى
2/2/1377