بسماللَّهالرّحمنالرّحيم
الحمدللَّه ربالعالمين. و الصّلاة والسّلام على سيّدنا و نبيّنا ابىالقاسم محمّد
و على آله الطّيبين الطاهرين.
يكى از سازمانها و دستگاههاى انقلابى كه از آغاز انقلاب تا امروز، به طور يكنواخت و
مستمر، به ارزشهاى انقلابى نزديكتر و با آن آميختهتر شده است، بىشك ارتش جمهورى
اسلامى ايران است. طبيعت يك سازمان حقيقتاً انقلابى و مؤمن همين است. هر روزى كه
مىگذرد، هر امكانى كه پيش مىآيد و هر حادثهاى كه در سرِ راه كشور واقع مىشود،
بايد آن سازمان و آن افراد و آن مجموعه را به هدفهايى كه نظام جمهورى اسلامى ايران
ترسيم كرده است، يك قدم نزديكتر كند. ارتش اين گونه بوده است.
بىشك، ارتشِ امروز، از ارتش سالهاى پيش، هم كارآمدتر و هم انقلابيتر است. مسؤولان
زحمتكش و عزيز ارتش جمهورى اسلامى ايران، بايد اين راه را همچنان دنبال كنند. هر چه
شما قويتر، كارآمدتر و باايمانتر باشيد و هر چه به هدفهاى انقلاب نزديكتر شويد،
خيرات و بركات شما براى ملت ايران و نظام مقدّس جمهورى اسلامى ايران بيشتر خواهد
شد.
نيروهاى مسلّح جمهورى اسلامى ايران - چه ارتش، چه سپاه، چه نيروى انتظامى و چه بسيج
عظيم مردمى - تا امروز هم براى ملت ايران و انقلاب اسلامى زينت بودهاند. هر جا نام
و ياد آنهاست، ذكرِ خير نظام جمهورى اسلامى است. شجاعت آنان، مردمى بودن آنان،
ايمان آنان، انصاف و جوانمردى آنان حتّى با دشمن و قرار داشتن در كنار آحاد ملت،
افتخارات بزرگى است كه نيروهاى مسلّح جمهورى اسلامى از آن برخوردارند. اين امتياز
متعلّق به اسلام است. اينها متعلّق به احكام و آموزشهاى دينى است. اين اسلام است كه
به ما آموخت چگونه مىشود نيروى مسلّح بود و در ميان كشور و سازمانهاى موجود كشور،
از قدرت سِلاح برخوردار بود، اما حتّى از آنها مردمىتر و از بسيارى از آنها با
ارزشهاى اسلامى آميختهتر و نزديكتر بود. اينها هنرِ آموزشهاى اسلامى است.
نيروى مسلّح هر كشورى اگر اين خصوصيّات را داشته باشد - يعنى هم كارآمد باشد، هم
باايمان و با روحيه باشد، هم با مردم و در كنار مردم و نه در مقابل آنها باشد -
براى او مايهى زينت و پشتوانهى مستحكمى است كه مىتواند به پشتيبانىِ آن، مناعت و
عظمت و عزّت خود را حفظ كند.
اينكه مىبينيد دستگاههاى تبليغاتى استكبار جهانى - كه بلندگوهاى استكبار در سراسر
عالم براى پيشبرد تبليغاتى مقاصد استكبارى هستند - هر گاهى يك بار برخى از كشورها و
بخصوص جمهورى اسلامى ايران را به خاطر داشتن سلاح، يا ساختن سلاح، يا ايجاد مانور و
يا آراستن نيروهاى مسلّح، مورد سوءِذكر قرار مىدهند و ناسزا مىگويند، نشانهى اين
است كه جمهورى اسلامى به درستى بر روى تنظيم و ترتيب و تكميل نيروهاى مسلّح و قدرت
نظامى تكيه كرده است.
قدرت نظامى براى كشورى كه مورد تهديد قدرتهاست، يكى از واجبترينِ واجبهاست. امروز
اين نكته مخصوص جمهورى اسلامى هم نيست. همهى كشورهايى كه مىخواهند از آسيب دخالت
قدرتهاى بزرگ محفوظ باشند، اوّلاً بايد نظامهاى سياسى آنها متّكى به مردم باشد؛
ثانياً بايد از قدرتِ نظامىِ مردمىِ خودكفاىِ كارآمد برخوردار باشند؛ ولى آنها اين
را نمىخواهند.
امروز رژيم استكبارىِ امريكا در پنج قارّهى عالم حضور نظامى دارد؛ هزارها كيلومتر
دورتر از خاك خود، حضور نظامى و نيروى مسلّح دارد - آن هم در حجمهاى انبوه - آن وقت
كشورهايى را كه مىخواهند به قدرت ملىِ خودشان تكيه كنند و براى خودشان قدرتِ دفاع
فراهم آورند، مورد سؤال قرار مىدهد! آرى؛ آنها مىخواهند ابزارهاى نظامىِ خود را
هر چه بيشتر به كسانى بفروشند كه داراى پولى هستند و مىتوانند آنها را بخرند؛ اما
حتّى حاضر نيستند به آنها هم نيروى نظامى حقيقى مردمى را بدهند، يا اجازهى آن را
صادر كنند.
در رژيم گذشتهى كشور عزيز ما، پولهاى گزاف و بىحسابى به بيگانگان داده مىشد - كه
هنوز پروندهى آن پولها و آن معاملات، در دادگاههاى جهانى گشوده است و جمهورى
اسلامى ايران دنبال آن پروندههاست؛ ما آنها را رها هم نكردهايم - و ابزارهاى
نظامى در اختيار آن رژيم قرار مىگرفت؛ اما كاملاً تحت اختيار و زيركليد و در كنترل
خودشان! هواپيمايى را كه به ايران مىفروختند، حتّى اجازه نمىدادند قطعات يدكىاش
در اينجا ساخته شود؛ حتّى قطعات مركّب آن در اينجا باز گردد و شناخته شود! آن
قطعه را همينطور در بسته سوار هواپيما مىكردند و به كشور سازنده مىبردند؛ در
آنجا يك قطعهى ديگر با قيمت گزافى مىفروختند و به ايران مىفرستادند؛ در حالى كه
ايرانى مىتوانست آن را تعمير كند!
جوانان صنعتگر ايرانى كه امروز در نيروى هوايى ارتش جمهورى اسلامى ايران به خود اين
گستاخى و جرأت را مىدهند كه به فكر ساختن يك هواپيماى شكارى - بمبافكن بيفتند و
يك جنگندهى مجهّز و پيشرفته بسازند، در ارتش آن روزِ ايران و در سراسر كشور ما
بودند؛ اما كارايى نداشتند. استعداد بود، امكان بود؛ اما قدرتِ به كارانداختن نبود
و به آنها فرصت داده نمىشد.
امروز جوانان ما، صنعتگران ما، مهندسان ما و فنآوران ما، با ابتكارى كه مخصوص ملت
ماست - به اين معنا كه ملت ما هم بحمداللَّه از آن به صورت ويژهاى برخوردار است -
در زمينهى ساخت تجهيزات نظامى، توانستهاند به پيشرفتهاى زيادى نائل آيند. اين
هواپيماى آذرخش را با استفاده از تجربيّات خود ساختند؛ چون ما انواع هواپيماهاى
ساخت كشورهاى مختلف را در اينجا داريم؛ هواپيماهاى ساخت كشورهاى غربى، ساخت
كشورهاى شرقى. آنچه را كه در آموزشها و تجربههاى خودشان به دست آوردند، بر روى هم
گذاشتند و اين هواپيما امروز ساخته شده است و جمهورى اسلامى ايران به وسيلهى همين
نيروهاى مؤمن ما، در عداد سازندگان جنگندههاى پيشرفتهى دنيا درآمده است؛ اما در
گذشته چنين فرصتهايى داده نمىشد.
عزيزان من! جوانان ايران! جوانان نظامى و ارتشى! رژيمهاى خائنى كه بر اين كشور و بر
اين آب و خاك مقدّس حكومت مىكردند، سالهاى متمادى پدران شما را تحقير كردند و
اجازه دادند كه بيگانگان مردم ايران را تحقير كنند. نه سياستمدار ايرانى جرأت
نفسكشيدن داشت، نه دانشمند و فنآور ايرانى قدرت كاركردن داشت، نه جوان ايرانى
قدرت نوآورى و ابتكار داشت و نه نظامى ايرانى حتّى توان دفاع از مرزهاى اين كشور را
داشت. امريكاييها، استعمارگران، امپراتورى استعمارگر پير انگليس، ملت ايران را اين
طور مىطلبيدند و اينگونه مىپسنديدند؛ مثل جسم مردهى بىجانى با جيبهاى پر از
پول، كه بيايند با او هر چه مىخواهند بكنند و ثروت او را غارت كنند و ببرند.
امروز هم امريكاييها ايرانى را اينطور مىخواهند.امروز هم كسانى كه با جمهورى
اسلامى ايران ستيزه مىكنند و بدند، به خاطر همين بدند كه اجازه نمىدهند آنها با
ايران همان معاملهاى را بكنند كه اسلافِ آنها در طول دو قرن با اين مملكت كردند و
با پدران ما انجام دادند. آنها مىخواهند ايران براى هميشه به آنها وابسته باشد.
خدايا! به خاطر امكانات كمنظير يا بىنظيرى كه به اين آب و خاك دادهاى؛ اين همه
ثروتهاى زيرزمينى و اين موقعيت عظيم جهانى، بايد اين ملت تا ابد تو را سپاسگزارى
كند. ما براى اروپاييها دروازهى آسيا و براى آسياييها دروازهى اروپاييم. ما در يك
منطقهى حسّاس واقع شدهايم. نه تشكيل اتّحاد جماهيرى شوروى توانست حسّاسيت ايران
را به عنوان يك محور اساسى ميان شرق و غرب عالم تغيير دهد، و نه انهدام اتحاد
جماهيرى شوروى توانست اين مركزيّت و اين اهميت استراتژيك را از بين ببرد. امروز هم
مثل پنجاه و يا صد سال قبل، ايران عزيز در يك نقطهى بسيار حسّاسِ جغرافيايى قرار
دارد و قدرتهاى عالم نمىتوانند - نه اينكه نمىخواهند - آن را ناديده بگيرند.
اين، موقعيت اختصاصى ايران است.
از طرف ديگر، ملت ايران، ملتى شجاع، ملتى باهوش، ملتى جوانمرد و ملتى با ويژگيهاى
بسيار برجستهى انسانى است. اين چيزى است كه احتياجى نيست ما آن را به صورت ادّعا
بيان كنيم؛ هم دشمنان ما گفتهاند، هم دوستان ما مىدانند و هم تاريخ ما آن را مشخص
كرده است. همهى فاجعه آفرينيهاى بزرگى كه در طول تاريخ در اين كشور اتّفاق افتاده
است، متعلّق به غيرايرانيانى است كه به ايران آمدند و اين كارها را انجام دادند.
ايرانى، بخصوص از آن هنگامى كه فضاى زندگى و جانش با نور اسلام روشن شد، يك ملت
نجيب، يك ملت خيرخواه، يك ملت جوانمرد و داراى كيمياى باارزش عشق و محبّت است؛
استعداد و توانايى و شجاعت هم در او هست. هر وقت به جدّ مىجنگد، مظلومانه مىجنگد؛
ظالمانه نمىجنگد.
شما امروز ببينيد كشورهاى همسايهى ما، هر كدام تا اندك تمكّنى پيدا كردند، يك حركت
نظامى از آنها سرزد. آن عراق بود، امروز تركيه است، يك جاى ديگر كشور ديگرى است كه
در پاكستان و افغانستان دخالت مىكند و از اين قبيل؛ اما جمهورى اسلامى ايران در
تمام طول بعد از انقلاب - و قبل از آن هم ملت ايران - همواره با همسايگان خود، با
مهربانى و جوانمردى رفتار كرده است.
امروز علاوه بر اين نعمتها، يك نعمت بزرگ ديگر هم خداى متعال به اين ملت داده است و
آن، كثرت جوانان اين كشور است. اكثر جمعيت اين كشور جوانند. همين چند روز قبل از
اين، نوزده ميليون دانشآموز به مدرسه رفتند؛ يعنى كسانى كه يا همين حالا مىتوانند
از آب و خاكشان دفاع كنند، يا به مرور در چند سال آينده به صورت يك نيروى مدافع و
سرسخت، از اين كشور و از اين نظام درمىآيند. چنين كشورى، از هيچ تجاوز بيگانهاى
نمىترسد و نبايد بترسد؛ از هيچ عقبماندگىاى نبايد واهمه داشته باشد و نسبت به
هيچ آيندهاى نبايد نااميد باشد.
كشورى كه اين همه جوان دارد، اين همه استعداد دارد، اين همه توانايى دارد و
بحمداللَّه يك نظام مردمى دارد - حكومت از آن مردم، متعلّق به مردم و براى مردم؛
نيروهاى مسلّح در كنار مردم، كمك كار مردم، مدافع از مردم و زينت و مايهى سرافرازى
ملت - از كسى نمىترسد.
همهى جهانخواران، همهى متجاوزان، همهى رژيمهاى بددل و همهى مستكبرانى كه قصدشان
تجاوز و زيادهطلبى است، بدانند كه ايران اسلامى با اين ملت، با اين جوانان، با اين
امكانات، با اين ارتش، با اين سپاه، با اين نيروهاى مسلّح عزيز و سرافراز و با اين
توانايى در ساخت، هيچگاه در مقابل هيچ قدرتى تسليم نخواهد شد.
جا دارد كه امروز ارتش جمهورى اسلامى ايران را «حزباللَّه» بناميم؛ ارتش
حزباللَّه. «الا انّ حزباللَّه هم المفلحون»(51). حزب خدا مفلح و رستگار است. حزب
خدا غالب و پيروز است. هر چه مىتوانيد، در اين خطِّ حزباللّهى جلو برويد.
حزباللَّه، يعنى كسى كه هم از امكانات خداداد بهترين استفاده را مىكند - از دانش
استفاده مىكند، از خرد و انديشه استفاده مىكند، از نيروهاى انسانى استفاده
مىكند، از ابتكار و تجربه استفاده مىكند، از تجربهى هشت سال دوران دفاع مقدس
بيشترين استفادهها را مىكند - و هم ارزشهاى انسانى و الهى را كه اسلام به او
آموخته است، گرامى مىدارد و آن را مايهى پيشرفت خود به حساب مىآورد و به آن تكيه
مىكند و با آن سرافراز است.
پروردگارا! ارتش و سپاه و نيروى انتظامى و بسيج عظيم مردمى را در زير سايهى حمايت
و فضل مستدام خودت قرار بده. پروردگارا! مهربانى و همدلى را ميان آحاد و سازمانهاى
نيروهاى مسلّح روزبهروز بيشتر كن. پروردگارا! قلب مقدس امام زمان ارواحنافداه و
روح مطهّر امام راحل و ارواح مطهّرهى شهداى اسلام، مخصوصاً شهداى نيروهاى مسلّح و
ارتش جمهورى اسلامى ايران را از ما، از اين جوانان و از اين مسؤولان زحمتكش و
دلسوز، راضى و خشنود بگردان.
والسّلام عليكم و رحمةاللَّه و بركاته
51) مجادله: 22