بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم
از زيارت شما عزيزان و پيروزيهايى كه كسب كرده ايد، خيلى خوشحال شديم. ان شاءاللَّه كه خداوند شما را حفظ كند و موفّق بدارد تا هميشه در صحنه هاى انقلاب بدرخشيد؛ همچنان كه در گذشته، در جنگ درخشيده ايد و اكنون در ميدانهاى ورزش مى درخشيد.
من اين مجموعه ورزشكاران و قهرمانان جانباز را نقطه اى مى بينم كه چند جريانِ خير به آن منتهى مى شود: اوّلاً جانباز، با وجود اين كه از لحاظ جسمانى ناقص است، باز همّت مى كند و با همّتش به ملت وكشور و انقلابش آبرو مى بخشد. اين يك جريان خير است كه بسيار هم مهمّ است.
پس، معلوم مى شود كه همّت انسانهاى مؤمن، در پيروزيها بسيار كارساز است. چرا بعضى همّت ندارند؟ چرا بعضى از نيروى خداداد استفاده نمى كنند؟ چرا بعضى اراده انسانى را دستِ كم مى گيرند؟ آنها بايد به اين جوانان قهرمان بنگرند كه به وسيله ايمان و اراده محكمشان، چه كارهاى بزرگى انجام مى دهند!
دوم؛ همين كه ما براى شما كه قهرمانان ورزشى هستيد، ارزش قائل هستيم، نشان دهنده اين است كه ورزش در جامعه ما باارزش است. از اين رو، مردم هم بايد پيرو شما كه قهرمانان ورزشى هستيد و در ميدانهاى مختلف، جوهر ملت خودتان را نشان مى دهيد، به دنبال ورزش بروند. نمى خواهيم همه قهرمان شوند و نمى شوند هم؛ اما مى خواهيم همه به اين نقطه هاى اوج بنگرند تا انگيزه پيدا كنند و به دنبال آن بروند؛ به حدّى كه هيچ كس نباشد كه ورزش نكند. بنده مايلم كه جامعه و كشور ما اين گونه باشد.
سوم؛ همان گونه كه قبلاً حدس مى زدم و بعد هم از برادرانى كه با شما بودند شنيدم، در اين سفر، با وظايف دينى تان مأنوس بوده ايد و نماز جماعت برپاى مى داشته ايد و به درگاه خداوند توجّه و تضّرع مى كرده ايد. اينها خيلى مهمّ است؛ همچنان كه در جنگ هم، بسيار كارساز بود. البته اگر كسى با محاسبات مادّى به اين مسائل نگاه كند، چيزى نمى فهمد؛ لكن ما كه ديدمان فرق مى كند مى فهميم. ما فرق بين دو يگانِ رزمى را كه يكى در شب حمله توسّل و زيارت عاشورا و گريه و نماز شب داشت و با خدا و اولياى خدا بود، و ديگرى كه - اگرنگوييم به كارهاى نامناسب مشغول بود - غافل بود و خوشگذران، به خوبى درمى يابيم. آنها مى نشستند و با رفقا گپ مى زدند و يا تا صبح مى خوابيدند و بچه هاى ما، در شب حمله، با خدا بودند و به همين خاطر هم، فرداى آن شب در جبهه جنگ، خدا را در كنار خود احساس مى كردند. اين در حالى بود كه دشمن كه در شب حمله از خدا غافل بود، در ميدان جنگ و آن جا كه جز خدا هيچ پشتيبانى نمى تواند انسان را دلگرم كند، پشتيبانى نداشت. خوب؛ بديهى است چه كسى شكست مى خورد و چه كسى پيروز مى شود! نيروهاى ما، تا آن وقت كه توسّل و تضّرع و نفسِ گرم خدا جويشان در ميدان جنگ با آنهابود، موفقّيت داشتند و آن هنگام كه ذرّه اى در توجّه به اين امور، سستى نشان مى دادند، ناكاميهايشان آغاز مى شد و باز كه به حال اوّل برمى گشتند، آن پيروزيها و كاميابيهاى بزرگ را به دست مى آوردند.
عين همين قضيه، در ميدان ورزش هم هست. فرق است بين آن تيمى كه در شب مسابقه، با توجّه و توسّل و ذكر و اميد به خدا و خالص كردن نيّت، اوقات مى گذراند و تيمى كه آن شب را به خوشگذرانى مى پردازد. اينها يكسان نيستند. در اين باره، نقش كسانى كه فدراسيون جانبازان را اداره مى كنند، بسيار زياد است. آقاى «رفيق دوست» گفتند كه بخش عمده اين پيروزيها مربوط به اراده شماست. درست است. اراده و ايمان شما، اصلِ همه چيز است. اما اگر شما مسؤولان فدراسيون جانبازان، بچه هاى حزب اللّهى نبوديد، باز هم اين اراده و ايمان، بدين شكل وجود داشت؟ قطعاً جواب منفى است. از اين رو، من معتقدم كه بايد در سرتاسر عرصه هاى ورزش، عناصر مؤمن، حزب اللّهى و با خدا را - كه كم هم نيستند - بياوريم و مورد توجّه و عنايات خودمان قرار دهيم؛ زيرا اين، قطعاً در موفقيّت ورزش ما اثر خواهد گذاشت؛ شك ندارم!
مادّياتِ انسان از معنويّات تغذيه مى شود. امكان ندارد بتوانيد نقش معنويّات را از زندگى بشر حذف كنيد؛ چون عوامل معنوى، در زندگى بسيار اثرگذارند. البته ممكن است مثلاً در عرصه ورزش، در كنار اين عواملِ معنوى، عوامل ديگرى از جمله حسّ رقابت، پول، نام و نشان و اين چيزها نقش داشته باشد؛ اما عوامل معنوى، از تمامِ اينها برتر و بالاتر و مؤثّرتر است. چرا خودمان را از اين عوامل معنوى محروم كنيم؟! ما كه اين همه ورزشكار مؤمن، خوب، حزب اللهى و جبهه رفته در عرصه ورزشمان داريم، بايد از آنها به كمال استفاده كنيم. يقيناً در كارها و پيشرفتهاى شما و اين افتخارى كه به خواستِ خدا كسب كرده ايد، معنويّات، نقش اصلى را داشته است.
هفتاد و نه مدال طلا در تاريخ ورزش ايران، ظاهراً سابقه ندارد و گويا در طول اين ساليان دراز، هرگز هيچ مجموعه اى نتوانسته است اين همه طلا بياورد! خوب؛ خدا خواست اين كار را هم، مثل خيلى كارهاى بزرگِ ديگر، آقايانِ حزب اللّهى انجام دهند تا ياوه گويان نگويند كه «از حزب اللّهى ها كارى برنمى آيد.» بفرماييد! همين جنگ را هم حزب اللّهى ها به پيروزى رساندند و همين مرزهاى كشور را هم حزب اللّهى ها حفظ كردند. اين را همه باور كنند. اين كه ما در صنعت و فناورى و پيشرفتهاى علمى و فنّى، با قبل از انقلاب، زمين تا آسمان فرق داريم، مرهون همين حزب اللهى ها هستيم. عمدتاً آنها كردند و عمدتاً آنها بودند كه اين بن بستها را گشودند و پيش رفتند. از اين رو، در همه زمينه ها - هم زمينه هاى اقتصادى و هم ورزشى و هم علمى و فرهنگى - به فضل پروردگار، كار به دست همين حزب اللّهى ها پيش رفته است. اكنون هم كه بيشترين مدال را همين كاروان حزب اللّهى ها و آن هم در چند رشته ورزشىِ محدود به ارمغان آورده است. اين مملكت، مملكت حزب اللّهى هاست و آينده اين مملكت هم به دست همين حزب اللّهى ها و نيروهاى انقلابى و مؤمن رقم مى خورد و هرجا هم مشكلى عمده پديد آيد، آنهابايد بيايند و آن را حل كنند. فضل پروردگار، اين گونه هم خواهد شد.
خوب؛ همين باقى مانده است كه به شما تبريك بگويم و از شما تشكّر كنم. خيلى زحمت كشيديد. حقيقتاً، روزى كه بنده خبر اين موفقّيتها را شنيدم (هر چند، وقتِ شنيدنِ بسيارى از خبرها را ندارم) پيوسته خدا را شكر كردم و شما را دعا. ان شاءاللَّه موفق باشيد!
والسلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته