بسم الله الرّحمن الرّحیم
من لازم ميدانم از اين حادثه‌ى عظيمى كه به وسيله‌ى ملت ايران در سى و پنجمين بيست و دوى بهمن اتفاق افتاد، با عظمت ياد كنم و از عظمت اين نعمت بزرگ، از خداى متعال شكرگزارى كنم؛ حقيقتاً پديده‌ى عجيبى است. شما نگاه كنيد به كشورهائى كه انقلاب كردند، ببينيد اينها سالگردهاى انقلاب را چگونه برگزار ميكنند؛ خيلى حدّت كنند، بعد از دو سال، سه سال، سالگرد انقلاب به اين است كه يك عده‌اى آنجا بايستند، يك عده هم بيايند جلوى اينها رژه بروند؛ مانند نيروهاى مسلح و امثال اينها. اينجا كار روى دوش خود مردم است؛ مردم، خود را صاحبان انقلاب ميدانند، كه هستند؛ صاحبان كشور ميدانند، كه هستند. اينكه ما از يكايك مردم تشكر ميكنيم - كه وظيفه‌ى بنده و امثال بنده است كه واقعاً تشكر كنند - نه به معناى اين است كه نسبت ما به انقلاب، نزديكتر از نسبت مردم است، لذا از مردم تشكر ميكنيم كه انقلاب را كمك كرديد؛ نه، انقلاب مال خود اين مردم است، كشور متعلق به همين مردم است، نظام جمهورى اسلامى متعلق به اين مردم است. حُسن كار و هنر بزرگ و برجسته اين است كه مردم اين را ميدانند؛ با شجاعت، با بصيرت، با موقع‌شناسى، از اين داشته‌ى خود، از اين ثروت عظيم خود، كه مايه‌ى عزت و استقلال آنهاست، حمايت ميكنند؛ درست در همان جائى كه بايد حضور خودشان را نشان دهند، نشان ميدهند؛ كه ملاحظه كرديد ديروز در تهران، در سراسر ايران، مردم با همه‌ى وجود آمدند وارد اين ميدان شدند؛ اين خيلى پديده‌ى عجيبى است، اين خيلى حادثه‌ى مهمى است. ما به خيلى از پديده‌ها عادت كرده‌ايم؛ همچنان كه به طلوع خورشيد عادت كرده‌ايم و خيال ميكنيم كه اين يك چيز حتمى است، لذا به اهميت آن توجه نميكنيم. خيلى اهميت دارد كه بعد از گذشت سى و چهار سال از اولين بيست و دوى بهمن، اينجور مردم در صحنه حاضرند، اينجور مى‌آيند؛ مرد، زن، پير، جوان، جاهاى مختلف، قشرهاى مختلف، همه جور، همه جا، همه كس، حضور پيدا ميكنند؛ اين واقعاً بزرگترين نعمت الهى است كه اگر انسان بتواند همه‌ى عمر را براى اين شكر كند، باز هم نميتواند از اداى شكر الهى بربيايد. و همچنين از يكايك مردم بايد تشكر كنيم؛ حقيقتاً كار بزرگى انجام دادند، بوقت و بجا. درست در همان وقتى كه دشمنان اين ملت، دشمنان استقلال اين ملت، دشمنان عزت اين ملت انتظار داشتند كه مردم به نداى انقلاب و نداى جمهورى اسلامى پاسخ ندهند، و جدائى بين مردم و نظام اسلامى و اسلام را مشاهده كنند، مردم با حضور خودشان دشمن را ناكام كردند، دشمن را مأيوس كردند. البته در تبليغات، دشمنان سعى ميكنند به رو نياورند، اما ميفهمند. اين چيزى را كه شما ديروز ديديد در صحنه‌هاى عظيمى كه مردم آفريدند، آنها هم مى‌بينند، ميفهمند و تحليل ميكنند؛ لذا به نتيجه ميرسند كه نميشود با اين ملت مواجه شد.
از خداوند متعال ميخواهيم كه توفيقات خود را، بركات خود را، رحمت خود را، تفضل خود را، عافيت خود را روزبه‌روز بيشتر بر اين مردم نازل كند.
والسلام علیکم و رحمه الله
من لازم ميدانم از اين حادثه‌ى عظيمى كه به وسيله‌ى ملت ايران در سى و پنجمين بيست و دوى بهمن اتفاق افتاد، با عظمت ياد كنم و از عظمت اين نعمت بزرگ، از خداى متعال شكرگزارى كنم؛ حقيقتاً پديده‌ى عجيبى است. شما نگاه كنيد به كشورهائى كه انقلاب كردند، ببينيد اينها سالگردهاى انقلاب را چگونه برگزار ميكنند؛ خيلى حدّت كنند، بعد از دو سال، سه سال، سالگرد انقلاب به اين است كه يك عده‌اى آنجا بايستند، يك عده هم بيايند جلوى اينها رژه بروند؛ مانند نيروهاى مسلح و امثال اينها. اينجا كار روى دوش خود مردم است؛ مردم، خود را صاحبان انقلاب ميدانند، كه هستند؛ صاحبان كشور ميدانند، كه هستند. اينكه ما از يكايك مردم تشكر ميكنيم - كه وظيفه‌ى بنده و امثال بنده است كه واقعاً تشكر كنند - نه به معناى اين است كه نسبت ما به انقلاب، نزديكتر از نسبت مردم است، لذا از مردم تشكر ميكنيم كه انقلاب را كمك كرديد؛ نه، انقلاب مال خود اين مردم است، كشور متعلق به همين مردم است، نظام جمهورى اسلامى متعلق به اين مردم است. حُسن كار و هنر بزرگ و برجسته اين است كه مردم اين را ميدانند؛ با شجاعت، با بصيرت، با موقع‌شناسى، از اين داشته‌ى خود، از اين ثروت عظيم خود، كه مايه‌ى عزت و استقلال آنهاست، حمايت ميكنند؛ درست در همان جائى كه بايد حضور خودشان را نشان دهند، نشان ميدهند؛ كه ملاحظه كرديد ديروز در تهران، در سراسر ايران، مردم با همه‌ى وجود آمدند وارد اين ميدان شدند؛ اين خيلى پديده‌ى عجيبى است، اين خيلى حادثه‌ى مهمى است. ما به خيلى از پديده‌ها عادت كرده‌ايم؛ همچنان كه به طلوع خورشيد عادت كرده‌ايم و خيال ميكنيم كه اين يك چيز حتمى است، لذا به اهميت آن توجه نميكنيم. خيلى اهميت دارد كه بعد از گذشت سى و چهار سال از اولين بيست و دوى بهمن، اينجور مردم در صحنه حاضرند، اينجور مى‌آيند؛ مرد، زن، پير، جوان، جاهاى مختلف، قشرهاى مختلف، همه جور، همه جا، همه كس، حضور پيدا ميكنند؛ اين واقعاً بزرگترين نعمت الهى است كه اگر انسان بتواند همه‌ى عمر را براى اين شكر كند، باز هم نميتواند از اداى شكر الهى بربيايد. و همچنين از يكايك مردم بايد تشكر كنيم؛ حقيقتاً كار بزرگى انجام دادند، بوقت و بجا. درست در همان وقتى كه دشمنان اين ملت، دشمنان استقلال اين ملت، دشمنان عزت اين ملت انتظار داشتند كه مردم به نداى انقلاب و نداى جمهورى اسلامى پاسخ ندهند، و جدائى بين مردم و نظام اسلامى و اسلام را مشاهده كنند، مردم با حضور خودشان دشمن را ناكام كردند، دشمن را مأيوس كردند. البته در تبليغات، دشمنان سعى ميكنند به رو نياورند، اما ميفهمند. اين چيزى را كه شما ديروز ديديد در صحنه‌هاى عظيمى كه مردم آفريدند، آنها هم مى‌بينند، ميفهمند و تحليل ميكنند؛ لذا به نتيجه ميرسند كه نميشود با اين ملت مواجه شد.
از خداوند متعال ميخواهيم كه توفيقات خود را، بركات خود را، رحمت خود را، تفضل خود را، عافيت خود را روزبه‌روز بيشتر بر اين مردم نازل كند.
والسلام علیکم و رحمه الله