صرف قصد و نیت در فرض سؤال، وظیفه ای بر عهده مالک پول نمی آورد؛ بنا بر این نسبت به مصرف آن اختیار با شما می باشد؛ اما اگر چنانچه صیغه شرعی نذر با شرایط آن خوانده شده باشد، مثل سهم امام ع مصرف کنید. (و به نماینده مرجع تقلید خود تحویل دهید.)

برای پوشاندن فقیر لازم است عرفاً لباس شمرده شود؛ ولی نباید پاره یا ساییده باشد که با استفاده پاره شود و اکتفا کردن به پیراهن یا شلوار جایز است. ضمناً کلاه، کمربند، کفش و جوراب کفایت نمی کند و احتیاط مستحب است که به یک لباس - مخصوصاً مانند شلوار یا پیراهن کوتاه،- اکتفا نشود و بهتر است کمتر از پیراهن با شلوار نباشد.

مصرف نذورات در فرض سؤال تابع قصد افرادی است که آن را طبق نذر شرعی خود پرداخته اند؛ بنا بر این چنانچه یقین ندارید که نذر آنها به نحوی بوده که شامل عوامل اجرائی هم بشود، دادن از نذورات جمع آوری شده به عوامل اجرائی جایز نیست.

اگر به صورت مطلق نذر کرده است که هر پنجشنبه روزه بگیرد، با انجام روزه ی کفاره نیز عمل به نذر محقق می شود.

باطل کردن روزه نذری با کار حرام و غیر حرام تفاوتی در حکم ندارد؛ ولی اگر با کار حرام باشد یا نذر روزه معین باشد، باید توبه کند و اگر روزه نذری روز معین باشد، باید علاوه بر قضا، کفاره شکستن نذر را نیز بدهد؛ لازم به ذکر است برای کفاره شکستن نذر باید ده فقیر را اطعام کند (به هر فقیر 750 گرم نان، آرد، برنج و مانند آن بدهد) یا ده فقیر را بپوشاند، هرچند احتیاط مستحب در این است که شصت فقیر را اطعام کند و اگر قدرت بر اطعام نداشته باشد، سه روز روزه بگیرد که بنابر احتیاط پشت سر هم باشد.

ج1و2) کفاره شکستن نذر و قسم عبارت است از: آزاد کردن یک بنده یا به ده فقیر طعام دادن (به هر فقیر 750 گرم نان، آرد، برنج و مانند آن) یا پوشاندن آنها، در صورت عدم تمکن از انجام موارد گذشته، باید سه روز روزه بگیرد.
ج3) کفاره شکستن عهد مانند کسی است که یک روز از ماه رمضان را عمداً افطار کند، که عبارت است از: آزاد کردن یک بنده یا گرفتن شصت روز روزه و یا اطعام شصت فقیر که می تواند به جای آن به هر فقیر 750 گرم نان، آرد یا برنج و مانند آن بدهد.

در فرض سؤال، اگر نذر مزبور شرعی و همراه با صیغه نذر بوده است، باید قبل از تقسیم ارث، تمامی دیون از جمله نذر را از اصل مال متوفی پرداخت کنند، سپس باقیماندۀ اموال را بین ورثه تقسیم نمایند.

رفتن به مسافرت ولو به صورت غیر ضروری اشکال ندارد، اما باید قضای روزه را بگیرد.

در فرض مذکور، به نذر وفا کرده اید و تکلیفی ندارید.

لازم نیست دوباره کفاره بدهد.

نذر فرزند مشروط به اذن پدر نیست و منع او هم تأثیری ندارد، بنابر این اگر صیغه نذر با شرایط آن خوانده شده باشد، عمل به آن واجب است.

اگر با شرایط شرعی صیغه نذر جاری شده باشد، عدول از آن صحیح نیست و بعد از وقوع منذور، باید به نذر عمل شود.

ج1) اشکال ندارد و شکستن آن هم موجب کفاره است.
ج2) نسبت به اجازه پدر برای قسم خوردن، احتیاط رعایت شود. در هر صورت با وجود سایر شرایط، صیغه قسم به نحو مذکور در سؤال اشکال ندارد.

زن می‌تواند یک اذن کلی بگیرد.

اشکالی ندارد؛ اگر لباس‌ها قابلیت استفاده دارد و صدق پوشش می کند، برای هر قسمی که شکسته اید، ده فقیر را بپوشانید.