بنا بر احتیاط باید به فقرای شیعه داده شود.

در فقیری که زکات دریافت می‌کند، عدالت شرط نیست.

بر مهمان یکی دو روزه، ولو شب در منزل میزبان بماند، نانخور صدق نمی‌کند.

فطریۀ میهمان یک شبه بر میزبان نیست. در وجوب فطریۀ میهمانی که پیش از غروب آفتاب بر میزبان وارد می شود شرط است که جزو افراد نانخور و تحت عنوان عائلۀ میزبان محسوب شود مانند خدمتکار یا بعض افراد فامیلی که هر از چند گاه چند روزی در منزل شخص به سر می برند.

بنابر احتیاط باید به فقرای شیعه داده شود.

هزینه های جمع آوری را می توان از درآمد زکوات پرداخت کرد.

زکات کشمش هنگامی واجب می شود که به آن انگور گفته شود و پیش از آن زکات تعلق نمی گیرد.

میزان در حصول برائت ذمه، تسلیم زکات به فقیر شرعی است. بنا بر این اگر معلولین و ایتام فقیر باشند اشکال ندارد و الّا جایز نیست.

اگر وزن محصول به فرض اینکه بماند و تبدیل به کشمش شود، در حالت کشمش، به میزان نصاب برسد، باید زکات انگور را بدهید و نصاب آن ٢٠٧/ ٨٤٧ کیلوگرم است؛ که بعد از کسر مخارجی که برای محصول شده چنانچه در آبیاری از «آب باران یا نهر یا قنات» استفاده شود، زکات آن «یک دهم» (10­ درصد) است. ولی اگر با «آب چاه» به وسیلۀ پمپ آب آبیاری شود یا به وسیله، «تلمبه» و مانند آن از چاه یا رودخانه آب بکشند و زراعت یا محصول زکوی را آبیاری نمایند، زکات آن، «یک بیستم» (5­ درصد) می‌باشد.

به طور کلی، احتیاط واجب آن است که زکات فطره به فقیر شیعه داده شود. و احتیاط واجب آن است که به شراب‌خوار و کسی که آشکارا گناه کبیره انجام می دهد، فطریه داده نشود.

شکسته شدن یک صاع در فرض سؤال اشکال ندارد؛ مهم این است که به یک فقیر کمتر از سه کیلو داده نشود. لذا در فرض سؤال تکلیفی ندارید.

زنی که شوهرش مخارج او را نمی دهد، چنانچه شب عید و چند روز قبل یا بعد آن نانخور پدرش باشد، فطره اش بر عهده او است و بر شوهر واجب نیست.

اگر مقروض فقیر باشید، با اجازۀ او می توانید فطریه را بابت بدهی او به قرض دهنده بپردازید.

ج1) اگر هر دو مساوی باشد به طوری که آبیاری محصول به هر دو آبیاری نسبت داده شود، زکات نصف محصول یک دهم و نصف دیگر نصف یک دهم (یک بیستم) است.
ج2) هزینه هایی که بابت محصول پرداخت کرده اید، از محصول کسر می شود.
ج3) اشکالی ندارد.
4) زکات در هفت مورد مصرف می شود: اول: فقیر، و آن کسی که مخارج سال خود و عیالاتش را ندارد و کسی که صنعت یا ملک یا سرمایه ای دارد که می تواند مخارج سال خود را بگذراند فقیر نیست. دوم: مسکین، و آن کسی است که از فقیر سخت تر می گذراند. سوم: کسی که از طرف امام علیه السلام یا نایب امام مأمور است که زکات را جمع و نگهداری نماید و به حساب آن رسیدگی کند و آن را به امام علیه السلام یا نایب امام یا فقرا برساند. چهارم: کافرهایی که اگر زکات به آنان بدهند به دین اسلام مایل می شوند یا در جنگ به مسلمانان کمک می کنند. پنجم: بدهکاری که نمی تواند قرض خود را بدهد. ششم: فی سبیل الله یعنی کاری که مانند ساختن مسجد منفعت عمومی دینی دارد، یا مثل ساختن پل و اصلاح راه که نفعش به عموم مسلمانان می رسد و آنچه برای اسلام نفع داشته باشد به هر نحو که باشد. هفتم: ابن السبیل، یعنی مسافری که در سفر درمانده شده.

اگر با اجازه و وکالت از ایشان باشد، کفایت می کند.