ج1) در هر یک از دو خطبه، حمد خداوند واجب است؛ و احتیاط واجب آن است که حمد و صلوات را در خطبه با زبان عربی بگوید، اگر چه خطیب و شنونده، عرب زبان نباشند.
ج2) نماز امام و مأمومین ولو در فرض مذکور صحیح است.

وضو و غسل صحیح است؛ هرچند به جهت تصرّف مال غیر، معصیت کرده است.

در فرض سؤال مادامی که براداران متولی اول (برادر بزرگ) زنده هستند، فرزندان او متولی نخواهند شد تا آن که نسل اول منقضی شود و تولیت به اکبر اولاد ذکور نسل بعدی برسد و برای نسل های بعدی نیز به همین صورت خواهد بود یعنی تا از نسل قبل یک نفر زنده باشد، نوبت به نسل بعدی نمی رسد.

اگر بعد از وضو شک در انجام مسح سر نمایید، به آن اعتنا ننموده و وضو صحیح است. در غیر این صورت، باید برگردید و مسح سر را انجام داده و وضو را ادامه دهید و به اتمام برسانید.

در فرض سؤال اگر حداقل چهار رکعت از نافله شب قبل از طلوع فجر خوانده شده باشد و اذان صبح داخل شود، می توان بلا فاصله بقیۀ رکعات را بعد از اذان صبح، به قصد ادا خواند.

اگر بعد از سر بریدن گوسفند، حرکتی- هر چند کم - داشته، اگر چه چشم یا گوش و یا دُم خود را حرکت دهد و یا پای خود را بر زمین بزند، گوشت حیوان، حلال است.

ج1) به طور کلی اگر لیفت ابرو ضرورت نداشته باشد، در مواقعی که نیاز به وضو یا غسل است، این کار جایز نیست.
ج2) در فرض مزبور و در موارد غیر ضرورت باید علاوه بر وضو یا غسل جبیره‌ای، تیمم کرده و بنا بر احتیاط واجب قضای نمازهای خوانده شده در این مدت نیز به جا آورده شود.

اگر مریض در اثنای روز ماه رمضان خوب شود، واجب نیست نیت روزه کند و آن روز را روزه بگیرد؛ ولی اگر پیش از ظهر باشد و کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده است، احتیاط مستحب آن است که نیت کند و روزه بگیرد و پس از ماه رمضان باید آن را قضا کند.

اگر از شب قبل نیت سفر داشته است، می‌تواند بعد از حد ترخص افطار کند؛ اما اگر از شب قبل، قصد سفر نداشته است، بنابر احتیاط واجب باید روزه را نگهدارد و بعد از ماه رمضان قضای آن را هم بگیرد.

زن در فرض سؤال به جهت عقد صلح، مالک منافع خانه شده و می تواند منافع را اجاره دهد.

استمنا از گناهان بزرگ است و باید توبه و استغفار کرد و در صورتی که عمل مذکور در حال روزه باشد و می‌دانسته که استمنا روزه را باطل می‌کند، قضا و کفاره عمد* واجب است و اگر نمی‌دانسته مبطل است، ولی می‌دانسته که حرام است، علاوه بر قضا، بنابر احتیاط واجب کفاره عمد نیز باید بدهد.
در مورد روزه‌های بعد از آن، اگر اصلا نمی‌دانست جنابت چیست، روزۀ او صحیح است.
و اگر جنابت را می‌دانست و شک داشت بقاء بر جنابت روزه را باطل می‌­کند یا نه و در حال جنابت روزه گرفته، بنابر احتیاط واجب روزه‌­اش باطل است؛ و باید روزه را گرفته و قضای آن­ را نیز به ­جا آورد. ولی اگر یقین داشت که بقای بر جنابت، روزه را باطل نمی­‌کند و بر این اساس روزه گرفت، روزه‌­اش صحیح است، هرچند رعایت احتیاط در قضای روزه، نیکو است.
----------------------------------
*کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان برای هر روز عبارت است از دو ماه روزه یا اطعام شصت فقیر و یا دادن شصت مدّ طعام به شصت مسکین که سهم هر کدام یک مدّ طعام ( 750 گرم گندم یا نان مثلاً) است و قیمت آن را می‌توان از بازار بدست آورد؛ ولی دادن پول کفایت نمی‌کند، مگر این که فقیر ثقه باشد به وکالت از صاحب کفاره طعام خریده و سپس آن را به عنوان کفاره قبول کند، که در این حالت اشکال ندارد.

رفتن به سفر اشکال ندارد و اگر در سفر باشید لازم نیست مراجعت کنید، هر چند به خاطر تأخیر قضای روزه تا ماه رمضان بعد باید علاوه بر قضای روزه، برای هر روز یک مدّ طعام (تقریباً 750 گرم گندم یا نان یا برنج و مانند آن) به فقیر بدهید.

در فرض سؤال، بنابر احتیاط واجب علاوه بر روزه گرفته شده، قضای روزۀ آن روز را نیز به جا آورید.

به طور کلی زوجه حق دارد از شوهر، محل زندگی مجزا از بقیه ـ که دارای امکانات غیر مشترک، مثل محل سکونت، مطبخ، سرویس بهداشتی، حمام باشد ـ مطالبه کند و حق دیگری (مثل اخراج مادر شوهر و ...) ندارد.

در فرض سؤال اگر از گفتۀ مذکور برای او اطمینان به بقای شب حاصل شده باشد، روزه ایشان قضا ندارد.