اگر ده روز در جایی توقف نمی‌کند در سفرهای شغلی، نمازش تمام است.

اشکال ندارد البته احتیاط مستحب آن است که مأمومین هنگام ایراد خطبه‌ها، رو به روی امام باشند و بیش از مقدار مُجاز در نماز روی خود را از قبله برنگردانند.

اگر هر دو احتمال قابل توجه و عقلایی باشد، امر یا نهی واجب نیست؛ در ضمن توجه داشته باشید، مقصود از احتمال خلاف این است که احتمال بدهد امر یا نهی او اثر عکس داشته باشد و مخاطب، بیشتر مرتکب گناه بشود.

به شک اعتنا نمی‌شود و نماز، صحیح است.

به طور کلی استفاده کارمندان از امکانات بیت المال در ساعات رسمی کار به مقدار متعارفی که مورد ضرورت و نیاز است و شرایط کاری بیانگر اذن به کارمندان در این مقدار از استفاده است، اشکال ندارد و همچنین استفاده از امکانات بیت المال با اذن کسی که از نظر شرعی و قانونی حق اذن دارد، بدون اشکال است. در نتیجه اگر تصرّفات شخصی انسان در بیت المال به یکی از دو صورت مذکور باشد، چیزی در این رابطه به عهده او نیست، ولی اگر از اموال بیت المال استفاده غیر متعارف کند و یا بدون اذن کسی که حق اذن دارد، بیشتر از مقدار متعارف استفاده نماید، ضامن آن است و باید عین آن را اگر موجود باشد به بیت المال برگرداند و اگر تلف شده باشد، باید عوض آن را بدهد؛ همچنین باید اجرة المثل استفاده از آن را هم در صورتی که اجرت داشته باشد به بیت المال بپردازد.

سجده‌ نماز باید بر زمین یا گیاهان غیر خوراکی و پوشیدنی که از زمین می‌روید انجام شود، مانند سنگ، خاک، چوب، برگ درختان و امثال آن و همچنین سجده بر چیزهایی که از زمین می‌روید و فقط خوراک حیوان است، مانند علف و کاه و چیزهای معدنی مانند آجر، سفال، گچ، آهک و سیمان و بر کاغذ و دستمال کاغذی که از چوب و گیاهان ـ غیر از کتان و پنبه ـ ساخته می‌شود، صحیح است. اما سجده بر چیزهای خوراکی و پوشیدنی هر چند از زمین بروید، مانند گندم و پنبه و چیزهای معدنی که از جنس زمین محسوب نمی‌شوند، مانند فلزات و شیشه و امثال آن صحیح نیست.

اگر انحراف از قبله کمتر از سمت راست و چپ باشد و هر یک از امام و مأموم به خاطر دلیل معتبری که دارند به آن جهت ایستاده اند، اقتدا و نماز هر دو صحیح است.

اگر قصد داشته تا روز معیّنی (مثلاً تا آخر ماه) در مکانی بماند و در واقع تا آن زمان ده روز باشد، قصد اقامت، محقق شده و نمازش تمام است. (هر چند تصوّر او این بوده که نُه روز است) بنابر این باید در ادامه، نمازها را تمام بخواند؛ البته احتیاط مستحب آن است که جمع بخواند. اما نسبت به نمازهایی که قبلًا به صورت قصر خوانده، باید این نمازها دوباره خوانده شود.

موارد مختلف است؛ اگر قصد داشته که تا روز معینی؛ مثلاً تا دوشنبه (نه بیشتر) در مکانی بماند و به تصور این که تا آن زمان ده روز است، قصد ده روز کرده (در حالی که کمتر می‌باشد)، در این صورت نمازش قصر است و بعد از توجه باید نمازها را قصر بخواند و نسبت به نمازهایی که خوانده اگر در وقت متوجه شد باید نمازش را اعاده کند و اگر خارج وقت متوجه شد بنابر احتیاط واجب قضا کند.
اما اگر قصد داشته در مکانی ده روز بماند و تصور کند تا فلان روز، ده روز می‌شود (در حالی که از ده روز کمتر است) ولی قصد او به گونه‌ای است که اگر بداند تا آن زمان ده روز نمی‌شود، حتماً روزهای بعد را هم می‌ماند تا ده روز کامل شود، در این صورت نمازش تمام است و نمازهای تمام قبلی هم صحیح است.

اگر دو نفر یا بیشتر در همه شرائط امامت، مساوی باشند، در فرض مذکور سید بر غیر سید، اولی است.

به طور کلی در صورت تلف شدن جنس امانت داده شده، اگر افراط و تفریطی صورت نگرفته باشد، شخص ضامن نیست و نمی توانید خسارتی از او بگیرید. البته اگر قانونی در این زمینه وجود دارد یا در ضمن قرارداد شرطی در این خصوص گذاشته شده، باید مطابق آن عمل شود.

بنا بر احتیاط واجب، جایز نیست.

ج1و2) دختر بچه‌ای که به سن شش سال رسیده است (ممیز باشد یا نباشد)، احتیاط واجب آن است که مرد نامحرم او را نبوسد و در دامن خود قرار ندهد همچنین لمس و دست دادن با دختر بچه، اگر موجب تحریک شهوت یا مستلزم مفسده شود یا خوف ارتکاب گناه در میان باشد، جایز نیست.

ج1) خون پشه و حشراتی از این قبیل که خون جهنده ندارند، به خودی خود نجس نیست و اگر کسی پشه‌‌ای را که بر بدنش نشسته، بکُشد و نداند خونی که از پشه بیرون آمده، از او مکیده یا از خود پشه است، پاک است. همچنین اگر بداند از خون او مکیده، ولی جزء بدن پشه حساب شود، نیز پاک است. البته اگر معلوم نباشد که خون پشه است یا خون انسان مثل این که فاصلۀ بین مکیدن خون و کشتن پشه، کم باشد نجس است.
ج2) در فرض مذکور، خون روی تشک، پاک است.

اگر سکونت شما در فریدون‌کنار به گونه ای است که عرفاً در آن جا مسافر محسوب نمی‌شوید، در هر صورت نماز در آن جا تمام است و نیازی به قصد ده روز نیست. نسبت به سفرهای شغلی به بابلسر هم با توجه به این که مسافت شرعی طی نمی‌شود و اگر هم احیاناً طی شود محدود است؛ نماز شما در بابلسر تمام است مگر این که سفر به مقدار مسافت شرعی (حداقل مجموعاً چهل و یک کیلومتر به این شرط که رفت حداقل بیست کیلومتر و نیم باشد) داشته باشید که در این صورت نماز شکسته است.