فرد مذکور در هر زمانی از مسیر که یقین به تحقق مغرب پیدا کند، می تواند افطار کند و نماز بخواند و اگر بعد از آن دوباره خورشید را ببیند، امساک لازم نیست و روزه صحیح است و نمازی هم که خوانده کافی است.

فقیر کسی است که مخارج سال خود و خانواده اش را ندارد و نمی تواند به دست آورد؛ ضمناً باید مسلمان باشد و پرداخت کفاره به غیر شیعه در صورتی که مستضعف باشد و ناصبی نباشد، اشکال ندارد هر چند احتیاط آن است که به فقیر شیعه داده شود. البته در دادن کفاره، شرط نیست که آن فقیر عادل باشد و یا فاسق نباشد ولی به فقیری که آشکارا پرده حیاء را کنار گذاشته و گناه می کند داده نشود و آن شخص نباید از کسانی باشد که نفقه او بر کفاره دهنده واجب است.

روزه در فرض سؤال، باطل است.

بنابر احتیاط روزه صحیح نیست.

در فرض سؤال اگر می داند خون پایین می رود نباید بدون ضرورت اقدام به کشیدن دندان کند و در صورت کشیدن دندان بدون ضرورت و فرو رفتن خون به حلق، علاوه بر امساک تا مغرب، قضا و کفاره نیز بر عهده او می آید اما در صورت احتمال، کشیدن دندان اشکال ندارد و باید مراقب باشد که خون از حلق پایین نرود و اگر بی اختیار پایین رفت روزه صحیح است.

بنا بر احتیاط باید قضای روزه ها، تا ماه رمضان سال آینده گرفته شود، و چنانچه عمداً ترک کند، بنا بر احتیاط حرام است ولی چنانچه سهواً بوده و معذور باشد گناهی مرتکب نشده است و در هر صورت کفاره تأخیر واجب می شود.

اگر گرد و غبار غلیظ از حلق پایین نمی رود برای روزه اشکال ندارد؛ ولی چنانچه با اینکه توجه دارید که روزه هستید، مواظبت نکنید و غبار غلیط به حلق تان برسد، بنا بر احتیاط واجب روزه باطل می شود.

اگر قصد خروج منی را نداشته است، روزه باطل نمی‌شود ولی در صورتی که قصد خروج منی را داشته است بنابر احتیاط واجب روزه را بگیرد و بعداً هم آن را قضا کند.

در فرض سؤال که از اول نیت قضای روزه ماه رمضان 1401 را نکرده اید، قضای روزه های ماه رمضان 1400 محسوب می شود.

بنا بر احتیاط واجب باید روزه قضا را بگیرد.

روزه، ولو در فرض مذکور، صحیح است.

در فرض سؤال اگر مفطر انجام داده و یا بعد از اذان ظهر متوجه شده که ماه رمضان است باید بقیه روز را امساک کند و روزه آن روز را قضا کند و اگر مفطر انجام نداده و قبل از اذان ظهر متوجه شده که ماه رمضان است احتیاط در این است که نیت روزه کند و روزه را بگیرد و بعداً هم قضای این روزه را بجا بیاورد.

در فرض مذکور، چنانچه فردی که خبر داده از کسانی باشد که خبرش شرعاً حجت است، قضای روزه کافیست.

اگر نمی داند روزه ی قضا بر عهده دارد یا نه، می تواند روزه ی مستحبی بگیرد.

در فرض مذکور روزه‌اش صحیح است.