اگر کسی در شب ماه رمضان، عمداً تا طلوع فجر، نیت روزه نکند، هر چند در اثنای روز نیت کند، روزه اش صحیح نیست. البته باید تا مغرب آن روز از همه چیزهای باطل کننده روزه اجتناب کند و بعد از ماه رمضان، قضای آن روز را به جا آورد.

کسی که به دلیل عدم توانایی بر کفاره عمد (روزه و غذا دادن به فقیر)، وظیفه اش استغفار است، اگر بعدها بتواند روزه بگیرد یا به فقرا غذا دهد، احتیاط مستحب آن است که انجام دهد.

به طور کلی اگر در ماه رمضان، انسان، غسل جنابت را فراموش کند و با حالت جنابت صبح کند، روزه آن روزش صحیح است؛ ولی اگر این فراموشی چند روز طول بکشد باید روزه های ایام فراموشی را قضا کند؛ البته نمازها در هر حال باطل است.

در فدیه و کفاره تأخیر که وظیفه مکلف، دادن یک مد طعام به فقیر است، سیر کردن (یک پرس غذا) کفایت نمی کند؛ همچنین پرداخت پول به فقیر کافی نیست، مگر آنکه فقیر به وکالت از صاحب پول یک مد طعام (۷۵۰ گرم برنج یا گندم یا آرد و مانند آن) بخرد و برای خودش استفاده نماید.

بنابر احتیاط واجب صحیح نیست.

بیان جمله مزبور در فرض سؤال، مبطل روزه نیست.

ج1) در صورتی که تصمیم به سیر کردن داشته باشد اگر فقیر کبیر و صغیر با هم اطعام می شوند، سیر کردن شصت نفر ولو صغیر کافی است، هرچند احتیاط مستحب آن است که دو صغیر یک نفر محسوب شوند. ولی در صورتی که تمام افراد، نابالغ باشند باید دو نفر صغیر را به عنوان یک نفر محسوب گردد.
ج2) لازم نیست فقیری که کفاره به او داده می شود عادل بوده و یا فاسق نباشد، بله؛ به فاسقی که آشکارا پرده حیاء را کنار گذاشته و مرتکب گناه می شود داده نشود.
ج3) اشکالی ندارد.

به طور کلی مسافری که از شب قبل قصد سفر کرده و پیش از ظهر به مسافرت می رود، نمی تواند تا قبل از رسیدن به حد ترخص، روزه خود را افطار کند و در صورتی که پیش از آن افطار کند، بنابر احتیاط کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان بر او واجب است. البته چنانچه از حکم مسأله غافل بوده، کفاره ندارد.

مستحب است روزه دار نماز مغرب را پیش از افطار بخواند؛ ولی اگر کسی منتظر اوست یا خودش به قدری گرسنه است که نمی تواند نماز را با حضور قلب به جا آورد، بهتر است اوّل افطار کند ولی در صورت امکان نماز را در وقت فضیلت بخواند.

بطور کلی کسی که می داند روزه برای او ضرر دارد یا احتمال عقلائی می دهد که ضرر داشته باشد (یعنی خوف ضرر دارد) روزه بر او واجب نیست، و تشخیص تأثیر روزه در ایجاد بیماری یا تشدید آن و یا تشدید درد و عدم قدرت بر روزه به عهده مکلف است.

در فرض سؤال روزه باطل است و لکن کفاره ندارد.

در فرض سؤال، احتیاط آن است که روزه را بگیرید و بعداً قضای آن را هم بجا بیاورید؛ البته در این مسأله می توان با رعایت شرائط به مرجع جامع الشرائط دیگر که در این مسأله فتوا دارند، رجوع کرد.

مسافر و کسی که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روز ماه رمضان جماع نماید.

در فرض سوال اگر بعد از بررسی گوشی و یقین به عدم طلوع فجر، آب خورده اید، روزه شما صحیح است.

در فرض سؤال، حق ندارد عمداً خودش را جنب کند و یا بخوابد؛ ولی اگر ناخواسته خوابید و در خواب منی خارج شد و بعد از اذان صبح بیدار شد، روزه اش صحیح است؛ البته در صورتی که وقت برای غسل ندارد، ولی قبل از اذان صبح، وقت برای تیمم باشد، می تواند بخوابد و یا حتی عمداً خودش را جنب کند و در تنگی وقت تیمم نماید.