اگر تهیه این وسائل، عرفاً جزو هزینه های جاری مورد نیاز شما محسوب می شود، خمس ندارد؛ هرچند تا سر سال خمسی استفاده نشده باشد.

اگر تهیه جهیزیه (اثاث و لوازم زندگی) برای آینده، عرفاً جزو مؤونه محسوب شود، خمس ندارد؛ هر چند تا سر سال خمسی، استفاده نشده باشد.

وام خمس ندارد؛ مگر مقداری از وام که اقساط آن از درآمد بین سال پرداخت شده و در سر رسید سال خمسی، موجود یا تبدیل به سرمایه شده باشد.

اگر این مبالغ بدون اختیار از حقوق کسر می شود، جزء درآمد سال وصول است که اگر تا سر سال خمسی در مؤونه مصرف نشود، خمس دارد؛ اما اگر با توافق شما کسر می شود و قابل دریافت است، باید در پایان هر سالِ خمسی، خمس آن پرداخت شود و اگر قابل دریافت نیست، پس از دریافت، باید بلافاصله خمس مقداری که قبلاً سال بر آن گذشته، پرداخت گردد و مقداری که مربوط به سال اخیر است (و هنوز سال خمسی بر آن نگذشته است)، جزء درآمد سال وصول است.

در صورتی که از درآمد و حقوق باشد، خمس دارد؛ البته در صورتی که مبلغ را به دیگری وام داده باشید و سر سال خمسی قابل دریافت نباشد، می‌توانید خمس آن را بلافاصله پس از دریافت، پرداخت کنید.

حق سنوات که بر اساس قرارداد یا قانون کار از طرف کارفرما، در قبال کار کردن به کارگر داده می شود، درآمد محسوب شده و چنانچه پس از دریافت تا چند روز بعد از سال خمسی صرف در مؤونه نشود، متعلق خمس است.

مبدأ سال خمسی، اولین درآمد هر چند قبل از بلوغ است.

اگر لباس، هنگام خرید، مورد نیاز بوده است، خمس ندارد، حتی در صورتی که تا پایان سال خمسی استفاده نشده باشد.

در فرض سؤال اگر بخشش صوری نبوده و در حدّ شأن او باشد و به همسرش تحویل دهد، خمس آن واجب نیست؛ در غیر اینصورت سر سال خمسی باید خمس آن را بپردازد.

پس انداز درآمدِ سال برای صَرف در مؤونه در سال بعد، اگر در آستانه صرف در مؤونه تا چند روز آینده باشد، پرداخت خمس آن واجب نیست.

اگر جوان مجرد، هر چند به مقدار کم، درآمد داشته باشد، واجب است که در سررسید سال خمسی، درآمد سالانۀ خود را محاسبه کند، تا اگر مقداری از درآمد تا پایان سال باقی مانده باشد، خمس آن را بپردازد. ضمناً زمان حصول اولین درآمد، ابتدای سال خمسی است.

ج1) پرداخت مالیات مطابق قانون رسمی نظام جمهوری اسلامی واجب است.
ج2) مالیات، جایگزین خمس یا زکات نمی شود.

اگر چه هزینه های مذکور ثواب دارد، ولی صدقه مالی است که به فقیر داده شود.

در فرض سؤال تا زمانی که در محل مأموریت باشد، نمازش تمام و روزه صحیح است؛ ولی در راه برگشت نماز را بنا بر احتیاط باید به صورت جمع بین شکسته و تمام بخواند.

به طور کلی ریا در اصل نماز، یعنی تظاهر به دینداری و امثال آن، حرام و موجب بطلان نماز است و چنانچه ریا در بعضی از اجزای نماز باشد، بنا بر احتیاط واجب باید نماز را دوباره بخواند.