اگر عمل مذکور تأثیر داشته باشد، کفایت می‌کند و در فرض عدم تأثیر، وظیفۀ شما ورود به مراتب بالاتر نهی از منکر مانند تذکر لسانی‌ است.

قطع رحم با کسانی که از محارم نَسَبی می باشند، ولو در فرض سؤال جایز نیست؛ ضمن اینکه صله رحم متوقف بر مراوده و رفت و آمد نیست و با احوالپرسی و پیغام فرستادن از طریق تلفن یا نامه هم محقق می شود. در هر صورت واجب است از اعمال خلاف شرع ایشان اظهار تنفّر کنید و به هر روش برادرانه ای که مفید و مؤثر می دانید، موعظه کنید

بر غیر بالغ، امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست.

امر به مستحبات، امر به معروف، محسوب می شود و مستحب است.

اگر چه تبیین صحیح منکر و معروف در این فریضه الهی، کار بسیار مطلوبی می باشد، ولیکن آن چیزی که به هنگام وقوع منکر واجب است آن است که انجام دهنده گناه را از آن گناه با تذکر لسانی باز بدارد و بیش از آن بر او واجب نیست، حتی اگر بداند که تنها موعظه و تقاضا اثر می‌گذارند نه امر و نهی، وجوب آنها بعید نیست. البته نسبت به موارد منکر و مراتب نهی از آن، مراحل دیگری وجود دارد که با مراجعه به کتب تفصیلی می توانید (در بخش مربوطه) ملاحظه نمایید.

در فرض مذکور گرداندن انگشتر، ضرری به صحت نماز نمی‌زند؛ لذا تذکر دادن، واجب نیست.

اگر کاری که شخص انجام می‌دهد، طبق نظر مرجع تقلیدِ هر دو نفر، خلاف احتیاط واجب است؛ امر به معروف و نهی از منکر واجب است.

اگر احتمال دهید، عمل انجام شده مطابق نظر مرجع تقلید فاعل، است، امر به معروف یا نهی از منکر، جایز نیست.

وظیفه شما ـ با وجود شرایط امر به معروف و نهی از منکر ـ این است که با زبان نرم و مراعات احترام ایشان به عنوان مادر، امر به معروف و نهی از منکر کنید.

موارد مختلف است؛ تخلفات مزبور اگر موجب آلوده شدن محیط کار یا ترویج فساد نیست و صرفاً تخلّف فردی به حساب می‎آید، فاش نمودن آن جایز نیست؛ مگر این که تخلّفی باشد که اگر نهی و جلوگیری نشود استمرار پیدا می کند و مفاسد بزرگتری برای فرد در پی خواهد داشت، در این صورت اگر برای نهی از منکر راهی جز گزارش به مسئولان ما فوق نباشد، با رعایت شرایط نهی از منکر گزارش جایز است.

مجرد ظن و گمان موجب وجوب امر به معرف و نهی از منکر نمی‌شود؛ بله اگر اطمینان داشته باشید، وظیفۀ شما ـ با وجود شرایط امر به معروف و نهی از منکر ـ امر و نهی زبانی است.

به هر حال اگر احتمال عقلایی در تأثیر داده شود، امر به معروف و نهی از منکر واجب است و تشخیص آن بر عهده مکلف می باشد.

در هر صورت، وظیفه شما ـ با وجود شرایط امر به معروف و نهی از منکر ـ امر و نهی زبانی است.

موارد مختلف است؛ چنانچه تهیه این گزارش باعث ریشه کنی یک فساد اجتماعی گردد و اهمیت بالایی داشته باشد و مفسده دیگری بر آن مترتب نگردد (مثلاً موجب فتنه و فساد و تضعیف جمهوری اسلامی نشود)، ترک امر به معروف و نهی از منکر، گناه نمی‌باشد؛ در غیر این صورت، جایز نیست و باید به وظیفه خود طبق شرایط و مراتب امر به معروف و نهی از منکر عمل نمایید.

در فرض سؤال اگر ممانعت از منکر، جز از طریق گزارش دادن ممکن نیست گزارش، اشکال ندارد.