نزدیکی در دو فرض ظن یا احتمال به دیدن خون مجدد، جایز است؛ اما در فرضی که عادتاً و معمولاٌ خون می بیند، احتیاطاً نزدیکی نکند.

منظور از تحصیل شرایط غیر از تطهیر، فراهم کردن بقیه مقدمات نماز مانند تعیین جهت قبله برای کسی که از قبله اطلاع ندارد یا تهیه لباس پاک برای کسی که لباسش نجس است و مانند این‌ها است.

نمازهایی که زن در تمام وقت آن، در عادت ماهانه بوده است، قضا ندارد.

مراد از «روز»، معنای عرفی آن؛ یعنی از طلوع تا غروب خورشید است.
در محاسبه ایّام حیض، اگر خون بین غروب آفتاب تا طلوع آفتاب شروع شود، از طلوع آفتاب تا غروب شرعی یک روز حساب می شود.
اما اگر خون حیض، در بین روز (یعنی بین طلوع آفتاب تا غروب شرعی) شروع شود، تا روز بعد همان ساعت، یک روز حساب می شود؛ لذا در روز یازدهم همان ساعت، ده روز کامل می شود.

در فرض مذکور، روزه باطل می‌شود.

در فرض سؤال چنانچه مرد بداند همسرش حائض است و نزدیکی کند، بنابر احتیاط واجب باید خودش سه مرتبه کفاره بدهد یا این که به زن وکالت دهد تا از طرف او کفاره را بدهد.

اگر لکه‌های کوچک بعد یا قبل از از دوران عادت، خون نباشد، زن وظیفه‌ای ندارد؛ اما اگر لکه های بعد از دوران عادت خون باشد، هرچند به صورت لکه‌های قهوه‌ای رنگ و از ده روز نگذرد، همه آن لکه‌ها حیض است. همچنین لکه های قبل از دوران عادت اگر حداقل سه روز مستمر باشد - هر چند در باطن - به‌ گونه‌ای که بگویند حیض را جلو انداخته، حیض است و باید نماز و روزه را ترک کند. اما در صورتی که لکه‌های خون، قبل از حیض، حداقل سه روز - هر چند در باطن - مستمر نباشد، استحاضه است و باید با مراعات احکام استحاضه، عبادات را انجام دهد.

لازم نیست.

جایز نیست در اعضای وضو یا غسل عمداً و بدون ضرورت مانعی را ایجاد کرد، که برداشتن آن یا ممکن نیست و یا موجب ضرر یا مشقّت زیاد است و اگر چنین کند و مانع را نتواند برطرف کند، معصیت کرده و باید علاوه بر وضو یا غسل جبیره‌، تیمّم نیز انجام دهد و بعد از برداشتن مانع بنابر احتیاط واجب قضای نمازها را نیز به جا آورد.

چنان چه برای او ضرر نداشته باشد، باید به وسیله پنبه از بیرون آمدن خون جلوگیری کند و اگر کوتاهی کند و خون بیرون آید، باید دوباره وضو بگیرد؛ اما اگر در اثر زیاد بودن خون ـ بدون کوتاهی ـ خون بیرون آید، مانعی ندارد و مقدار زمانی که صرف مقدمات نماز می‌شود، اشکال ندارد.

اشکال ندارد؛ هر چند رنگ کردن به حنا و مانند آن، در حال حیض، مکروه است.

اگر این خون با فاصله کمتر از ده روز از پاکی قبلی خارج شده، حکم استحاضه را دارد و اگر بیشتر از ده روز فاصله شده باشد و حداقل سه روز استمرار دارد، حیض است.

کفاره ندارد؛ البته اگر تا قبل از فرا رسیدن ماه رمضان سال آینده، بدون عذر شرعی قضای آن را نگیرد، علاوه بر قضای آن، کفاره تأخیر هم دارد یعنی برای هر روز یک مد گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.

خون‌هایی که کمتر از سه روز بوده، استحاضه است؛ بنا بر این قضای نماز و روزه‌های ترک شده واجب است، ولی کفاره ندارد.

اگر زن پیش از ده روز پاک شود و بداند که در باطن خون نیست، باید برای عبادت های خود غسل کند، اگر چه گمان داشته باشد که پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون می بیند؛ ولی اگر یقین داشته باشد که پیش از تمام شدن ده روز دوباره خون می بیند، نباید غسل کند و نمی تواند نماز بخواند و باید به احکام حائض رفتار نماید.