اگر دارویی باشد که مصرف آن حلال است و برای انسان ضرر ندارد، مصرف آن جایز و بلکه گاهی واجب است؛ اما اگر دارویی باشد که مصرف آن حرام است، فقط در صورتی می‎توان از این دارو استفاده کرد، که اولاََ بیمار ناگزیر از علاج باشد و ثانیاََ این پزشک غیر مسلمان هم مورد وثوق باشد، به طوری که از قول او یقین و یا اطمینان پیدا شود، که علاج، منحصر در این دارو است.

مبادرت مکلّف هنگام حیات، به فروش یا هدیه کردن کلیه یا هر عضو دیگری از بدن خود برای استفاده بیماران از آن‌ها در صورتی که ضرر معتنابه برای او نداشته باشد اشکال ندارد، بلکه در مواردی که نجات جان نفس محترمی متوقف بر آن باشد، اگر هیچ‌گونه حرج یا ضرری برای خود آن شخص نداشته باشد، واجب می‌شود.

حرج یعنی مشقت غیر قابل تحمل و فوق العاده و تشخیص آن با مکلف است؛ ضمناً تا حرج برای انسان یقینی و یا اطمینان‎آور نشده، حق اقدام ندارد.

نداشتن اسپرم اگرچه از نظر عرفی نقص به حساب می آید ولیکن بیماری محسوب نمیشود البته اگر داشتن فرزند برای این شخص ضرورت داشته باشد به گونه ای که از نداشتن فرزند به حرج می افتد و این وضعیت برای او قابل تحمل نباشد، در این صورت اگر بر طبق نظر پزشک حاذق مورد اطمینان، علاج منحصر به خوردن دنبلان باشد، به مقدار ضرورت اشکالی ندارد.

اگر استخدام ضرورت داشته باشد، اشکال ندارد ولکن کشف عورت در برابر دیگران جایز نیست، مگر آن که ضرورتی مثل رعایت قانون و یا معالجه، آن را اقتضا کند.

اگر مقدار ترکیب شده به حدّی است که صدق مواد مخدر نکند، و یا درمان و معالجه متوقف بر آن باشد و این امر هم با تجویز پزشک مورد اطمینان صورت گیرد، اشکال ندارد.

اگر موجب ضرر قابل توجهی نباشد، فی ‎نفسه اشکال ندارد‎.

ج1) بدون اطلاع و کسب اجازه افراد جایز نیست.
ج2) موارد مختلف است. چنانچه پزشک مباشرتاً یا به نحو متعارف مبادرت به درمان نماید ضامن است؛ ولی چنانچه دارو را برای بیمار توصیف نماید که مثلاً این دارو برای شما مفید است و یا دوای شما فلان دارو است، بدون این که دستور به استفاده از دارو بدهد، در این صورت ضامن نیست. البته پزشک می تواند قبل از معالجه از بیمار (در صورت بالغ و رشید بودن) یا ولیّ او طلب برائت کند که در صورت ایجاد ضرر، تکلیفی ندارد.

مبادرت مکلف در هنگام حیات، به فروش یا هدیه کردن کلیه یا هر عضو دیگری از بدن خود برای استفاده بیماران از آنها، در صورتی که ضرر معتنابه برای او نداشته باشد، اشکال ندارد.

اگر آبجو یا الکل موجود در آن مست کننده و در اصل مایع باشد ـ هر چند مقدار آن کم باشد ـ حرام است؛ مگر در موارد ضرورت و انحصار علاج در آن، که فقط به مقدار ضرورت مانع ندارد؛ ولی باید توجه داشته باشید ماء الشعیر طبی پاک است و خوردن آن اشکال ندارد.

ج1و2) چنانچه در رحم استقرار نداشته باشد، هر چند سقط جنین صدق نمی‎کند و دیه ندارد. بله، حق صاحب جنین ضایع شده، لذا لازم است رضایت او را جلب کند.
ج3) ولوج روح، صِرف احتمال است و معمولاً در خارج رحم حاصل نمی‌شود و بر فرض ولوج روح در صورت سقط، باید کفاره بدهد.

موارد مختلف است؛ کالبد شکافی اگر طبق مقررات مربوطه، ضرورت داشته باشد، و دارای مصلحت مهمی باشد، اشکالی ندارد.