پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری

موضوعات

پرسش و پاسخ

ارتباط با پایگاه
بنده زن بابایی دارم که یک دختر داره و مطلقه است. حالا می خوان ایشون رو به بنده محرم کنن؛ آیا میشه چند ساعت به پسر من که حدود ۵ سال داره، محرم کنن تا از این طریق به من هم محرم بشه؟ شنیده بودم که فتوای امام رحمة الله علیه و مقام معظم رهبری اینه که این عقد چون حالت صوری داره و قابل استمتاع نیست، اشکال داره؛ آیا همینطوره؟
عقد مذکور با رعایت شرایط عمومی عقد موقت، فی نفسه صحیح است؛ ولی باید شرایط ذیل رعایت شود:
1. با اذن ولیّ نابالغ (پدر یا جد پدری) باشد.
2. برای پسر نابالغ مفسده نداشته باشد بلکه بهتر است رعایت مصلحت نیز بشود.
3. بنابر احتیاط واجب مدت عقد به گونه ای باشد که قابلیت استمتاع از پسر باشد.
آیا در فدیه روزه، حتماً ۷۵۰ گرم برنج یا گندم یا خرما یا کشمش و یا معادل ریالی آنرا را باید داد یا اینکه یک پرس غذای آماده هم مورد قبول است؟
در فدیه و کفاره تأخیر که وظیفه مکلف، دادن یک مد طعام به فقیر است، سیر کردن (یک پرس غذا) کفایت نمی کند؛ همچنین پرداخت پول به فقیر کافی نیست، مگر آنکه فقیر به وکالت از صاحب پول یک مد طعام (۷۵۰ گرم برنج یا گندم یا آرد و مانند آن) بخرد و برای خودش استفاده نماید.
ذکر عیب، چنان که مردد بین افراد محصور باشد، آیا حکم غیبت را دارد؟
چنانچه اطراف شبهه خیلی کم است مثلاً تردید بین دو نفر، سه نفر باشد این موارد، حکماً ملحق به غیبت است؛ ولی اگر اطراف تردید زیاد شد، مثلاً بیست نفر، سی نفر، در این موارد الحاق حکمی به غیبت بعید است.
فردی که به خطبه‌های نماز جمعه نرسد و فقط به خود نماز جمعه برسد، آیا باید نماز ظهر را هم به جا آورد؟
اگر مأموم به خطبه های نماز جمعه نرسد، بلکه فقط هنگام نماز حاضر شود و به امام جمعه اقتدا کند، نماز او صحیح و مُجزی از نماز ظهر است.
آیا پسر من که ۱۲ساله هست و هنوز به سن تکلیف نرسیده، می‌تواند در ماه رمضان برای مادرم که فوت شده روزه قضا بگیرد؟
بنابر احتیاط واجب صحیح نیست.
اگر کسی در جمع دوستانه، فقط به قصد شوخی به دوستش مثلاً بگوید "سوار دوچرخه شدن در سرما از مبطلات روزه است." و از این جمله قصد دروغ بستن و اهانت هم نداشته باشد؛ آیا این حرف دروغ بستن محسوب می‌شود و روزه را باطل می کند؟
بیان جمله مزبور در فرض سؤال، مبطل روزه نیست.
آیا تیمم بر دیوار گچی، صحیح است؟
اشکال ندارد؛ البته مشروط به اینکه مانعی نظیر چسب یا رنگ، روی گچ نباشد.
1. آیا اگر زن هنگام عقد، سر کار می رفته است و به مرد هم اطلاع داده بوده و مرد مخالفت نکرده، آیا می تواند بدون اجازه شوهر سر کار برود؟
2. آیا اگر مرد هنگام عقد به زن گفته بوده که زن باید خانه داری کند، آیا بعد از عقد، زن می تواند خانه داری نکند؟
ج1) اگر قرارداد کاری زن، قبل از عقد نکاح، منعقد شده باشد، باید به قرارداد عمل کند و اجازه شوهر لازم نیست؛ اما اگر زن بخواهد بعد از عقد نکاح قرارداد کاری که منافی حق شوهر است ببندد باید با اجازه شوهر باشد، مگر این که زن ضمن عقد نکاح شرط کرده باشد که برای کار بیرون برود یا عقد نکاح مبنی بر این شرط خوانده شده باشد که در این صورت باید به شرط عمل شود.
ج2) کار منزل بر زن واجب نیست ولی اگر مرد، ضمن عقد نکاح شرط کند که زن خانه داری کند یا عقد نکاح مبنی بر این شرط خوانده شده باشد، زن باید به این شرط عمل کند.
1. از نظر مبارک مقام معظم رهبری، آیا انجام معاملات «اختیار معامله» -اعم از اختیار خرید و اختیار فروش- بر اساس مصوبات بازار بورس و خصوصا با توجه به مشروح مذاکرات و جلسات شورای فقهی -که این معاملات را مشروع دانسته اند و این مصوبات در تارنمای سازمان بورس کالا منتشر شده و موجود است- مشروع است؟
2. اگر از نظر مبارک مقام معظم رهبری، این معاملات مشروع هستند، آیا این مشروعیت، در هر دو قسم از معامله برای پوشش ریسک و معامله برای استفاده از سود تغییرات قیمت، جاری می باشد یا صرفاً قسم اول را مشروع می دانند؟ این سوال خصوصا از آن جهت قابل طرح است که اگر قسم دوم مشروع دانسته نشود، در عمل منجر به کاهش نقدینگی و امکان معامله برای افراد و خصوصاً منجر به افزایش ریسک می گردد که برخلاف مقصود اولیه از این معاملات -یعنی پوشش ریسک- است؟
ج1و2) دادن چنین تعهدی و دریافت مبلغی در قبال آن و همچنین واگذار کردن آن به دیگران در قبال دریافت مبلغی اشکال ندارد و فرقی بین دو صورت مذکور در سؤال نیست.
آیا نیّت وضو هم مانند نیّت روزه باید استمرار داشته باشد و با برگشت و تغییر نیت، وضو باطل می‌شود؟
ادامۀ نیّت تا آخر وضو واجب است؛ لذا اگر در بین انجام دادن وضو به تردید بیفتد یا نیّت وضو ‎ نگرفتن نماید و با همین حال وضو را تمام کند باطل است؛ ولی اگر قبل از آن که موالات به ‎‎هم بخورد به نیّت اول خود برگردد و بقیۀ اعمال را به آنچه که با نیّت آورده بود، انجام دهد وضو صحیح است.
در اطعام شصت مسکین در کفاره روزه:
1. آیا لازم است فقیر، بالغ باشد یا کودکان فقیر را هم می شود اطعام کرد؟
2. آیا لازم است، فقیر کسی باشد که به بطور علنی گناه نکند؟
3. اگر شصت فقیر را بابت کفاره عمدی یک روز، اطعام کردیم آیا می توانیم برای کفاره روز دوم، همان فقرا را اطعام کنیم و همین طور بابت سی روز، همان شصت فقیر را اطعام کنیم؟
ج1) در صورتی که تصمیم به سیر کردن داشته باشد اگر فقیر کبیر و صغیر با هم اطعام می شوند، سیر کردن شصت نفر ولو صغیر کافی است، هرچند احتیاط مستحب آن است که دو صغیر یک نفر محسوب شوند. ولی در صورتی که تمام افراد، نابالغ باشند باید دو نفر صغیر را به عنوان یک نفر محسوب گردد.
ج2) لازم نیست فقیری که کفاره به او داده می شود عادل بوده و یا فاسق نباشد، بله؛ به فاسقی که آشکارا پرده حیاء را کنار گذاشته و مرتکب گناه می شود داده نشود.
ج3) اشکالی ندارد.
اگر متوفی چند قرآن و چند انگشتر داشته باشد آیا همه آنها به پسر بزرگتر می رسد؟ حتی اگر از بعضی از آنها استفاده نمی کرده است.
اگر همه آنها مورد استفاده ایشان بوده و یا برای استفاده تهیه شده بوده، به پسر بزرگتر میرسد ضمنا باید توجه داشت که مقداری که به عنوان حبوه به پسر بزرگتر می رسد از سهم الارث ایشان کسر می شود.
بنده در ماه رمضان قبل از اذان ظهر از وطن اول حرکت کردم، و چون می دانستم که بعد از اذان ظهر به وطن دوم خواهم رسید، به اشتباه و از روی عدم آگاهی از حکم آن ، قبل از سفر روزه خود را باز کردم! تکلیف بنده چیست در مورد قضای روزه .
به طور کلی مسافری که از شب قبل قصد سفر کرده و پیش از ظهر به مسافرت می رود، نمی تواند تا قبل از رسیدن به حد ترخص، روزه خود را افطار کند و در صورتی که پیش از آن افطار کند، بنابر احتیاط کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان بر او واجب است. البته چنانچه از حکم مسأله غافل بوده، کفاره ندارد.
اول اذان مغرب در ماه مبارک رمضان اگر کسی سر سفره افطار منتظر ما باشد، ولی ما نماز اول وقت بخوانیم و بعد افطار کنیم، مشکلی دارد؟
مستحب است روزه دار نماز مغرب را پیش از افطار بخواند؛ ولی اگر کسی منتظر اوست یا خودش به قدری گرسنه است که نمی تواند نماز را با حضور قلب به جا آورد، بهتر است اوّل افطار کند ولی در صورت امکان نماز را در وقت فضیلت بخواند.
آیا نمازگزار می تواند تکبیرة الاحرام نماز را به دعایی که پیش از تکبیر می‌خواند، بچسباند؟
احتیاط واجب آن است که تکبیرة الاحرام نماز را به چیزی که پیش از آن می خواند مثلاً به اقامه یا به دعایی که پیش از تکبیر می خواند، نچسباند.