اگر مأموم قرائت امام را صحیح نداند، نباید به او اقتدا کند و در صورت اقتداء، نماز او صحیح نیست و إعاده آن واجب است؛ ولی چنانچه هم مأموم و هم امام قرائتشان صحیح نیست، اگر در محلی که با هم مختلف است اشتباه داشته باشند، اقتدا جایز نیست و چنانچه در موردی که با هم متحد است اشتباه داشته باشند، اقتدا کردن بنا بر احتیاط واجب صحیح نیست.
البته ملاک صحّت قرائت رعایت حرکات و سکنات حروف و ادای آنها از مخارج شان است به گونه ای که عرب زبانان، آن را ادای آن حرف (نه حرف دیگری) بدانند و رعایت محسّنات تجویدی لازم نیست.

در رکعت اول تمام نمازها و نیز در رکعت سوم نمازهای چهار رکعتی، بنابر احتیاط واجب باید بعد از سجده دوم بنشیند و سپس برای رکعت بعد برخیزد؛ البته اگر بدون اینکه مقداری بنشیند، برای رکعت بعد برخیزد، نماز باطل نیست.

اگر احتمال عقلایی داده شود که ادعای او صحیح است، از او پذیرفته می شود.

غیبت حرام است؛ هر چند غیبت شونده راضی باشد غیبت او را بکنند.

بطور کلی اگر نماز امام باطل شود، مأمومین می توانند فردی از خودشان را (که دارای شرایط امام جماعت است) مقدم داشته و ادامه نماز را با اقتداء به او به پایان برسانند.

در فرض سؤال، 9600000 تومان کسر می شود.

احتیاط واجب آن است که مأموم یا مأمومین، کمی عقب تر از امام بایستند.

نماز مستحب، سجده سهو ندارد.

اگر می دانسته که این کار حرام است، علاوه بر قضا، بنابر احتیاط واجب کفاره افطار عمدی هم دارد.

با خواندن نماز جمعه، خواندن نماز ظهر واجب نیست البته بنابر احتیاط باید نمازگزاران به خطبه‌های امام گوش دهند و ساکت باشند و از حرف زدن بپرهیزند.

در نماز آیات، اقتدا در رکوع دوم و سوم و... در هر رکعت بنابر احتیاط جایز نیست.

ج1) اگر آنچه مبطل نماز است، انجام نشده باشد، خواندن نماز احتیاط کافی است و نماز صحیح است و الّا بنا بر احتیاط واجب هم نماز احتیاط را بخوانید و هم نماز را اعاده کنید.
ج2) اگر بعد از سر برداشتن از سجده دوم، شک کنید دو رکعت خوانده اید یا چهار رکعت، باید بنا بگذارید که چهار رکعت خوانده اید و نماز را تمام کنید و بعد از نماز دو رکعت نماز احتیاط ایستاده بخوانید، که در هر دو رکعت فقط باید حمد خوانده شود.

در فرض سوال نمازتان صحیح است.

در فرض سؤال اگر شک داشته که با این حالت روزه صحیح است یا نه و در حال جنابت روزه گرفته، بنا بر احتیاط واجب، روزه اش باطل است ولی کفاره ندارد و فقط باید قضای آن را بگیرد. ولی اگر یقین داشته که با این حالت روزه اش صحیح است و بر این اساس روزه گرفته، روزه اش صحیح است، هر چند رعایت احتیاط در قضای روزه نیکو است.

اشکال ندارد؛ هر چند مستحب است که در همان حال رو به قبله و با طهارت گفته شود.