مقصود از عائله، عائله عرفی است و لو اینکه شرعاً واجب النّفقه او نباشد.

قدر مسلّم از حرام، پوشیدن چکمه و جوراب و امثال آن است، نه چیزی که روی پا را می پوشاند و در هر صورت اگر مُحرم ناچار به پوشیدن آن شود، احتیاط (واجب) شکافتن روی آن است.

کفّاره ندارد و حرمت پوشاندن روی پا به طور مطلق به غیر کفش و جوراب و مانند آن معلوم نیست.

کفّاره ندارد. اگر چه قربانی کردن یک گوسفند مطابق احتیاط (مستحب) است.

بنابر احتیاط واجب ستر عورت در طواف شرط است.

بر زنان حرام است پوشاندن صورت به آنگونه که عادتاً برای حفظ حجاب می کنند و اما پوشاندن گوشه هایی از بالا یا پایین صورت یا دو طرف آن به طوری که پوشاندن صورت بر آن صدق نکند مانع ندارد، چه در نماز و چه در غیر آن.

کفایت می کند.

تکرار تلبیه واجب نیست؛ اگرچه مقتضای احتیاط است.

سعی او صحیح است.

مشروعیّت جماعت در نماز طواف معلوم نیست.

نمازشان تمام است.

محل اشکال است؛ و احتیاط واجب عدم اکتفاء به ذبح بدون وکالت است.

در وضعیت فعلی صحیح و مجزی است.

در همه صور یاد شده خروج از مکه و منا بی اشکال است؛ ولی باید خروج به نحوی باشد که بتواند مناسک باقیمانده را در وقت خودش انجام دهد.

خروج از مکّه در ما بین عمره تمتّع و حجّ جایز نیست؛ مگر برای ضرورت و حاجت که در این صورت هم احتیاط آن است که انسان مُحرم به احرام حج شود و بیرون رود و خدمه کاروان ها و امثال آنان می توانند عمره اول خود را عمره مفرده قرار دهند و عمره تمتّع را در هنگامی انجام دهند که بعد از آن دیگر جز برای وقوف به عرفات نخواهند از مکّه خارج شوند.