چنانچه جهل او به اجزاء و شرایطی باشد که اخلال به آنها از روی جهل، به صحت نماز ضرر نزند، آگاه کردن او واجب نیست، ولی اگر از اجزاء و شرایطی است که اخلال به آنها هر چند از روی جهل، موجب بطلان نماز و لزوم اعاده شود، مثل وضو، غسل، وقت، رکوع و سجود، در این صورت باید حکم صحیح را به او بگویید.

در فرض سؤال، وظیفه شما این بوده است که بدون برداشتن سر از زمین، پیشانی را حرکت دهید یا مانع را از زیر پیشانی برطرف کنید تا حداقل به اندازه سر انگشت روی مهر قرار بگیرد و اگر سر را از زمین بلند کنید و بعد از برطرف کردن مانع، دوباره بر مهر قرار دهید، چنانچه این کار بر اثر جهل یا فراموشی بوده و فقط در یکی از دو سجده یک رکعت، آن را انجام داده باشید، نماز صحیح است ولی اگر این کار از روی علم و عمد بوده و یا در هر دو سجده یک رکعت، آن را انجام دادید، نماز باطل است.

در فرض مذکور غسل، صحیح است.

ج1) اگر هنگامی که امام در رکوع است، مأموم با اطمینان به درک رکوع امام اقتدا کند،اگر وقتی به حدّ رکوع می رسد، امام در حال برخاستن از رکوع یا ایستاده باشد، نماز به صورت فُرادا صحیح است و رکعت اول نماز او حساب می شود و باید نماز را ادامه دهد همچنین اگر شک کند که به رکوع امام رسیده یا نه، نمازش به صورت فرادا صحیح است.
ج2) به طور کلی مأموم باید افعال نماز را با امام یا کمی دیرتر از امام به جا آورد و اگر عمداً از امام جماعت جلو بیفتد یا مدتی بعد از او (به نحوی که متابعت از امام صدق نکند) انجام دهد، (حتی در یک رکوع) نمازش فرادا می شود.

به طور کلی نماز مستحبی، سجده سهو و قضای سجده و تشهد ندارد؛ اما در عین حال باید توجه داشت که در نماز مستحبی اگر چیزی را فراموش کند حتی اگر وارد رکن بعدی هم شده باشد برمی گردد و آن را تدارک می کند؛ مثلاً اگر در رکعت اول یک سجده را فراموش کرد و در رکوع رکعت دوم به یادش آمد، بر می گردد و یک سجده را به جا می آورد و بعد نماز را ادامه می دهد و اضافه شدن یک رکوع در فرض سوال ضرری به نماز مستحبی نمی زند.

با تحقق شرائط سفر شغلی، از اولین سفر شغلی، حکم، جاری است و نماز تمام و روزه صحیح است.

ج1) باید توبه جدی کند و با رعایت شرائط از جمله تطهیر بدن (به جهت اینکه بنا بر احتیاط واجب مشروبات مست کننده نجس هستند) نماز بخواند؛ ضمن اینکه ترک نماز در هیچ حالت و شرائطی جائز نیست.
ج2) خوردن مشروبات مست کننده هرچند کم باشد و باعث مستی نشود، حرام است.

گفتن این اذکار اشکالی ندارد و اگر امام جماعت در رکوع بفهمد کسی تازه رسیده و می خواهد اقتدا کند، مستحب است رکوع را دو برابر معمول طول دهد و سپس برخیزد؛ اگرچه بفهمد کس دیگری هم برای اقتدا وارد شده است.

به طور کلی، احتیاط واجب آن است که زکات فطره به فقیر شیعه داده شود. و احتیاط واجب آن است که به شراب‌خوار و کسی که آشکارا گناه کبیره انجام می دهد، فطریه داده نشود.

ج1و2) این مبلغ متعلق به اداره یا شرکت مربوطه است نه مأمور خرید؛ البته اگر شرکت خصوصی باشد تصمیم در مورد آن به عهده مالک شرکت است.

در فرض مذکور اگر جرم چربی باقی نمانده باشد، همین که یک بار با آب کر شسته شود، پاک می گردد.

خواندن خطبه رجاءً اشکالی ندارد و در زمان غیبت می توان خطبه را ترک کرد.
در هر صورت می تواند برای نماز عید فطر و قربان بعد از نماز دو خطبه خواند مانند خطبه های نماز جمعه با این تفاوت که در نماز جمعه قبل از نماز و در نماز عید بعد از نماز خوانده می شود.
در خطبۀ اوّل خطیب، حمد و ثنای الهی بگوید و سپس بر پیغمبر (صلی الله علیه وآله) درود بفرستد و مردم را به تقوا سفارش کند و یک سوره کوچک قرآن بخواند. در خطبه دوم نیز حمد و ثنای الهی را ایراد کند و بر پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) درود بفرستد. احتیاط آن است که در خطبه دوم نیز مردم را به تقوا سفارش کند و سوره کوچکی از قرآن بخواند و احتیاط مستحب است که در خطبه دوم پس از درود بر پیغمبر (صلی الله علیه وآله)، بر امامان معصوم (علیهم السلام) نیز درود بفرستد و برای مؤمنین طلب مغفرت کند و سزاوار است در خطبه ی نماز عید فطر آنچه از احکام، شروط و وقت و مقدار زکات فطره است بیان کند و در خطبه نماز عید قربان، درباره قربانی توضیح دهد.

اگر قبل از رکوع یادش بیاید، باید برگردد و بعد از خواندن تشهد، نماز را ادامه دهد و اگر در رکوع رکعت بعد یا بعد از آن متوجه شود، بعد از سلام نماز، بنابر احتیاط واجب تشهد را قضا کند و بعد از آن برای تشهد فراموش شده، باید دو سجده سهو انجام دهد.

در فرض سؤال بر او واجب است ولی باید نماز آیات را به نیّت قضا بخواند.

اگر از روی علم و عمد بوده نمازهای گذشته باطل است؛ ولی در موارد سهو یا در مواردی که نمی دانسته اما اطمینان به درست بودن کار خود داشته است، نمازها نیاز به قضا کردن ندارد.