در غسل، ملاک، شستن می باشد؛ بنا بر این اگر طوری باشد که عرفاً شستن صدق کند، اشکال ندارد.

به طور کلی کشیدن کیسه و لیف شرط صحت غسل نیست؛ اما در هنگام غسل می بایست احراز کنید مانعی از رسیدن آب به پوست بدن نباشد و تشخیص وجود مانع یا مانع بون چرک با مکلف است.

به طور کلی در اعضای وضو یا غسل نباید عمداً و بدون ضرورت مانعی ایجاد کرد و اگر چنین کند و مانع را نتواند برطرف کند معصیت کرده و باید علاوه بر وضو یا غسل جبیره‌، تیمّم نیز انجام دهد و بعد از برداشتن مانع بنا بر احتیاط واجب قضای نمازها را نیز بخواند. ضمناً آنچه عرفاً زینت محسوب می‌شود باید از نامحرم پوشانده شود.

غسل انجام شده، صحیح است.

نماز خواندن با تیمم در فرض سؤال اشکال ندارد.

مورد مذکور، مجوز شرعی برای تیمم یا وضو و غسل جبیره‌ای نیست.

اگر اطمینان دارد که این خون در زمان وضو گرفتن وجود داشته است، وضوی او باطل بوده و باید بعد از تطهیر محل نجس وضو بگیرد و در صورتی که احتمال می‌دهد این خون بعد از وضو خارج شده، وضو صحیح است.

اشکال ندارد و صحیح است.

ج1) احتیاط واجب است که با دست راست مسح سر انجام شود.
ج2) اشکال ندارد.

مسح پاها با یک دست جایز است؛ اما احتیاط مستحب در این است که مسح پای راست با دست راست و مسح پای چپ با دست چپ باشد.

اگر صورت زخم نباشد ولی نجس شده و تطهیر نجاست آن ممکن نیست، وظیفه، تیمم است. البته اگر عین خون به صورت، چسبیده است و ازاله آن امکان ندارد روی آن پارچه پاکی گذاشته و وضوی جبیره بگیرید و احتیاطاً تیمم هم انجام دهید.

ج1) موجب بطلان وضو می شود.
ج2) آبی که هنگام مسح از اعضای وضو چکیده می شود، آب خارج از وضو است و می توان قبل از مسح، محل مذکور را خشک کرده و یا قسمت دیگر پا که خشک است مسح کند؛ همچنین اگر هنگام مسح، رطوبت دست بر آن غلبه دارد، مسح صحیح است.

فرقی ندارد و هر دو صورت صحیح است. (مسح پا با کف دست و یا با آن قسمت از سر انگشتان که جزو کف دست محسوب می‌شود، کافی و صحیح است؛ البتّه احتیاط مستحب آن است که با تمام کف دست، روی پا را مسح کند.)

غسل به نیّت نشاط در عبادت مستحب است؛ ولی استحباب غسل شهادت، ثابت نیست.

ملاک برای تعیین هر بار، قصد انسان است؛ پس اگر به قصد بار اول چند مرتبه آب بریزید یا چند بار کل عضو را بشویید اشکال ندارد و بار اول محسوب می شود؛ البته باید از وسواس و اسراف اجتناب کرد.