ج1و2) هرگاه یقین داشته اید که بدن یا لباس یا یکی از چیزهای شخص مسلمانی نجس است و او را مدتی نبینید و سپس ببینید که او با آن چیزی که نجس بوده، رفتار چیز پاک دارد، حکم به پاکی آن می شود؛ مشروط به این که صاحب آن چیز از نجاست قبلی و از احکام طهارت و نجاست با خبر باشد.

در فرض سؤال بعد از تطهیر محل نجس، زردآبه ای که در حال بهبودی زخم در اطراف آن پیدا می شود، اگر معلوم نباشد که با خون، مخلوط است یا نه، پاک می باشد و جائی را هم نجس نمی کند.

به طور کلی با زوال عین نجاست، داخل دهان پاک می شود و آب کشیدن داخل دهان لازم نیست.

پاک و حلال است، مگر این که یقین حاصل کنید که آنها با مشروب مست کننده ای مخلوط شده اند، که در این صورت خوردن آن جایز نیست ولی بنابر احتیاط واجب نجس است.

اگر آنچه به جا مانده از نجاست، صرف رنگ بوده و جرم نداشته باشد، - هر چند که بعد شستشو از بین برود - لکه های مذکور نجس نمی باشد و همه موارد ذکر شده پاک شده است؛ اما اگر عین نجس باقی مانده همه موارد مذکور نجس است. ضمناً باید از وسواس و دقت های بیش از حد معمول اجتناب کنید.

اگر در آب کر یا جاری فرو برند و آب پیش از آنکه به واسطه رنگ پارچه مضاف شود به تمام آن برسد، آن لباس پاک می شود، اگرچه موقع فشار دادن، آب مضاف یا رنگین از آن بیرون آید.

رطوبت هایی که از آقایان خارج می‌شود عبارت است از:
1- ادرار
2- منی که با خروج آن غسل جنابت واجب است و اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا مواردی که در ادامه ذکر می شود؛ چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن بدن سست شده، حکم منی را دارد و اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضی از این ها را نداشته باشد، حکم منی را ندارد؛ ولی در مردِ مریض، لازم نیست آن آب با جستن بیرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد، در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود.
3. رطـوبتی که گاهی بعـد از خروج منی از انسـان خارج می‌شود و «وَذْی» نام دارد.
4. رطوبتی که بعضی از اوقات بعد از بـول خارج می‌شود و «وَدْی» نام دارد.
5. رطوبتی که بعد از ملاعبه‌ زن و مرد با یکدیگــر خارج می‌شود و «مَذْی» نام دارد.
همه‌ رطوبت های فوق غیر از ادرار و منی پاک است و باعث نقض (از بین رفتن) طهارت نمی‌شود.

اشکال ندارد و پاک است.

در فرض سؤال، نجاست آن باقی است.

ج1و2) سر ریز شدن آب لازم نیست و همین که آب لوله متصل به آب تشت باشد، حکم آب کر را دارد.
به طور کلی چیزی که نجس شده است در صورت برطرف کردن عین نجاست، اگر یک بار آن را در آب کر یا جاری فرو ببرند یا زیر شیری که به کر متصل است بگیرند، به طوری که آب به همۀ جاهایی که نجس شده بود برسد، پاک می‌شود و در فرش و لباس و امثال آن بنابر احتیاط باید آن را پس از فرو بردن در آب، فشار و یا تکان بدهند.

آب غصبی پاک کننده است؛ هر چند شخص با تصرف در آن آب، گناه کرده و مدیون می باشد.

نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است و اگر نجس شود باید فوراً آن را آب کشید و اگر جلد قرآن نجس شود، در صورتی که بی احترامی به قرآن محسوب شود، باید آن را آب کشید.

دندان انسان مسلمان و اهل کتاب به خودی خود، پاک است.

اگر آب استخر به مقدار کر (تقریباً 384 لیتر) باشد، چنانچه به واسطۀ نجاست، بو یا رنگ و یا مزه آب تغییر نکند، نجس نمی شود و اگر تغییر کند، نجس می شود.

در فرض سؤال، بنابر احتیاط واجب باید ابتدا یک رکعت نماز احتیاط را خوانده و سپس اصل نماز را اعاده نماید.