گوسفند، در فرض سؤال، اعم از میش و بز است و اگر گوسفند برای زکات بدهد، باید اقلاً داخل سال دوم شده باشد و اگر بز بدهد، باید داخل سال سوم شده باشد؛ ولی در تعلق زکات، سنّ خاصی، ملاک نیست.

در گذشته بجای پول رایج فعلی با سکّه طلا و نقره در بازار، خرید و فروش می کردند، که منظور از طلا، همان سکّه رایج بوده است.

ج1) زکات را خودِ مکلف می‌تواند بپردازد و نیاز به اجازه از مرجع تقلید نیست؛ البته باید در مصارف خاص خود، مصرف شود.
ج2) احتیاط (واجب) آن است که به فقیر، بیش از مخارج یک سالش، زکات داده نشود؛ چنانکه احتیاط (واجب) آن است که فقیر هم بیش از مخارج یک سال نگیرد. همچنین احتیاط (واجب) در مورد کاسب و صاحب آب و ملک و تاجری که کسب و یا درآمد آب و ملک و یا ربح آنان کفایت خرج‌شان را نمی‌کند، آن است که هم در دادن دیگران به آن‌ها و هم در گرفتن آن‌ها به کسر مخارج‌شان بسنده شود. (که خودشان بیش از کسر خرج همان سال را نگیرند، و دیگران هم بیش از آن، به آن‌ها ندهند.)
ج3) تأخیر در پرداخت زکات، اشکال ندارد؛ اگر چه احتیاط مستحب آن است که تأخیر نشود.

اگر به حدّ نصاب برسد، پرداخت زکات آن لازم است؛ لذا یا از خود آن خرما یا از قیمت آن (خوراک حیوان نه انسان) باید محاسبه کنید.

به زیور آلات، زکات تعلق نمی گیرد.

زکات در چهارپایان سه گانه: شتر، گاو و گوسفند و در نقدین: طلا و نقره و در غلات چهارگانه: گندم، جو، خرما و کشمش واجب است و در غیر این نه چیز، زکات واجب نیست و کسی که عاقل و بالغ باشد، اگر هر یک از اموال مذکور را داشته باشد و به حد نصاب برسد، پرداخت زکات آن واجب می شود؛ حد نصاب و شرایط زکات در اموالی که ذکر شده در رساله‌های عملیه موجود است که می‌توانید مراجعه نمایید.

پرداخت زکات برنج مستحب است، واجب نیست.

در وجوب زکات حیوان، شرط است که تمام سال در بیابان بچرد؛ پس اگر بخشی از سال، علوفه به آن داده شود، زکات ندارد.

اگر احتیاج داشته باشید، می‎توانید این زکات را در مورد آنچه مربوط به علوم دینی می‌شود، صرف کنید.

به طلاهای مذکور، زکات، تعلّق نمی‎گیرد.

در فرض مذکور، زکات تعلق نمی گیرد.

فرزند، واجب النفقه مادر است و نمی‎تواند زکات خود را بابت مخارج زندگی به فرزند خود بدهد؛ ولی برای ادای دَین و یا مایحتاجی که تأمین آن بر پدر و مادر واجب نیست، اشکال ندارد.

ج1) تفاوتی ندارد؛ توجه داشته باشید با دادن زکات، خمس ساقط نمی‎شود.
ج2) نسبت به حدّ نصاب، گوسفند و بُز، حکمشان یکی است؛ البته در خصوص بز، باید داخل سال سوم شده باشد.
ج3) در وجوب زکات حیوان، شرط است که تمام سال، سائمه باشد و در بیابان بچرد. پس اگر در بین سال، علوفه به آن داده شود به مقداری که عرفاً عنوان سائمه در تمام سال بر آن صدق نکند، زکات ندارد.

ج1) تلف بدون تفریط، قبل از فرا رسیدن زمان ادای زکات، ضمان ندارد.
ج2) اگر بعد از غوره شدن و یا بسته شدن دانۀ گندم، محصول را بفروشد، زکات بر عهدۀ فروشنده است.

اگر فرزند، توانایی تأمین مخارج زندگی خود را نداشته باشد، بر عهده پدر است، که نیاز او را برطرف سازد و ازدواج و عدم آن، تأثیری ندارد؛ لذا نمی‎توان به او فطریه داد، ولی اگر داماد (شوهر دختر) فقیر است، می‎توان فطریه را به او پرداخت کرد، هرچند صَرف همسرش نماید.