شخصی به گمان این که سن تکلیف و واجب شدن روزه 15 سال قمری است، روزه نگرفته است؛ نسبت به روزه هایی که نگرفته چه تکلیفی دارد؟ آیا باید روزه ها را قضا کند؟

اگر تشنگی یا ضعف برای فرد روزه دار به قدری زیاد است که در اثر آن به سختی زیادی بیفتد که معمولاً نمی‌شود آن را تحمّل کرد، خوردن روزه چه حکمی دارد؟ آیا فقط به مقدار ضرورت و از بین رفتن ضعف فوق العاده، به خوردن اکتفا کند یا می تواند بیشتر بخورد؟ آیا در بقیه روز امساک بر او واجب است؟

اگر روزه ‌دار بتواند از قی کردن خودداری کند، آیا لازم است از آن جلوگیری کند؟

دختر بچه ای به سن تکلیف رسیده اما جسم ضعیفی دارد، آیا روزه بر او واجب است؟

اگر پسری 13 ساله که سه نشانه ی سن بلوغ را نمی داند ولی به اعتقاد اینکه بالغ شده و باید واجبات را انجام دهد از روی قصد روزه اش را باطل کند آیا باید 60 روز روزه بگیرد؟ تکلیفش چیست؟

کسی که حدود 40 روز، روزه قضای ماه رمضان برعهده اش است و قصد دارد برای ایام عید غدیر، یک هفته به سفر زیارتی مشهد برود آیا می تواند در وطن نذر کند که روز معین (مثلا عید غدیر امسال) را در سفر روزه بگیرد؟

در رساله نماز و روزه اینگونه آمده:
مسئله ۹۵۴: زن بارداری که زایمان او نزدیک است، اگر می‌ ترسد که روزه برای جنین یا خودش ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نیست و در صورت اول (ضرر برای جنین) باید برای هر روز یک مدّ طعام، یعنی گندم یا جو و مانند اینها (به عنوان فدیه) به فقیر بدهد و بعد از ماه رمضان نیز قضای آن را به جا آورد و در صورت دوم که برای خودش ضرر دارد، باید روزه هایی را که نگرفته، قضا نماید و بنابر احتیاط فدیه نیز بدهد.
مسأله ۹۵۶: در مساله فوق اگر تا ماه رمضان سال بعد روزه را نگیرد، در صورتی که کوتاهی کرده باشد، علاوه بر قضا، کفارۀ تاخیر هم واجب می شود ولی اگر به خاطر عذر، قضا را انجام نداده باشد، کفاره تاخیر ندارد و چنانچه این عذر، ترس ضرر برای فرزندش باشد، قضای روزه ها را هر زمان که بتواند باید انجام دهد و اگر عذر، ترس ضرر برای خودش باشد، قضا ساقط می شود و باید برای هر روز یک فدیه دهد.

حال در این فرض: زن بارداری که زایمان او نزدیک است، اگر می‌ ترسد که روزه برای جنین یا خودش ضرر داشته باشد باید روزه هایی را که نگرفته، قضا نماید و بنا بر احتیاط فدیه نیز بدهد. اگر تا ماه رمضان سال بعد نتوانست قضای روزه را به جا آورد اگر عذر، ترس ضرر برای خودش باشد، قضا ساقط می شود و باید برای هر روز یک فدیه دهد.

طبق حکم بالا آیا زن باردار باید دو بار فدیه دهد؟ یک بار بنا بر احتیاط واجب و یک بار هم به جای ساقط شدن قضا؟

دو ماه روزه گرفتن به عنوان کفاره را به ماه قمری حساب کنیم یا شمسی؟ چون اگر شمسی و در تابستان حساب کنیم، می‌شود ۶۲ روز و اگر قمری حساب کنیم، احتمال دارد ۵۹ روز شود. آیا همان ۶۰ روز که در بعضی مسائل رساله نماز و روزه آمده کفایت می‌کند؟ یا اینکه احتیاطا ۶۲ روز روزه بگیریم؟

اگر روزه‌دار به سن تکلیف رسیده باشد اما نمی‌دانسته که اگر استمنا کند روزه‌اش باطل می‌شود، تکلیفش چیست؟ کفاره او چگونه است؟

شخصی که می‌دانسته برای روزه ماه رمضان باید غسل جنابت انجام دهد و ساعت کوک می کند تا قبل از اذان صبح بیدار شود ولی وقتی بیدار می شود، زمان برای غسل کردن کافی نبوده و تیمم را هم به علت ندانستن مسئله که باید به جای غسل انجام دهد، انجام نداده است و بعد از اذان صبح غسل می کند، آیا روزه آن روز او صحیح است؟ یا قضا و کفاره دارد؟

می خواهم در ماه مبارک رمضان جهت تفریح و سیاحت از شهر خارج شوم، آیا اشکال دارد؟

شخصی جهت افطار کردن روزه، قصد سفر کرده؛ آیا بعد از این که حد ترخص را رد کرد، می تواند روزه را افطار کند؟ با توجه به این که قبل از رسیدن به مسافت شرعی، نمازش قصر است. اگر افطار کرد، چه حکمی دارد؟ آیا باید کفاره پرداخت کند؟

آیا استحباب سه روز روزه مستحبی در مدینه منوره برای برآمدن حاجت اختصاص به مسافر دارد یا برای اهالی مدینه و کسی که قصد عشره دارد نیز مستحب است؟

در مدینه به نیت قضاء حاجت، سه روز متوالی (چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه) روزه گرفتن، مستحب است. طبق زمان مسافرت، ساعت نُه صبح روز چهارشنبه قرار است به مدینه برسیم. آیا نیت روزه گرفتن باید در هواپیما و قبل از رسیدن به مدینه باشد؟

شخصی که مفطری انجام نداده، در سفر در ساعت ده مثلاً نذر می کند که امروز را روزه می گیرم؛ آیا نذر او صحیح است یا باید نذر قبل از سفر و قبل از طلوع فجر باشد؟