اعمال گذشته شما اگر طبق یکی از سه مورد زیر باشد، صحیح است:
الف) اعمال مطابق با فتوای مجتهدی باشد که در هنگام عمل باید از او تقلید می کردید.
ب) اعمال مطابق با فتوای مجتهدی باشد که فعلاً باید از او تقلید کنید.
ج) اعمال مطابق با احتیاط باشد.

در مسائل شرعی، هر کس باید طبق نظر مرجع تقلید خود عمل کند.

اگر شناختن اعلم از راههای ذکر شده در رساله، مشکل باشد به احتیاط واجب، انسان باید از کسی تقلید کند که گمان به اعلم بودن او دارد، بلکه اگر احتمال ضعیفی هم بدهد که کسی اعلم است و بداند دیگری از او اعلم نیست به احتیاط واجب باید از او تقلید نماید و اگر چند نفر در نظر او اعلم از دیگران و با یکدیگر مساوی باشند، اختیار با او است که یکی را برای تقلید انتخاب کند.

از شرایط مرجعیت، مرد بودن است.

بنا بر احتیاط واجب باید از کسی که احتمال اعلمیت او بیشتر است تقلید کند و تنها در صورتی که احراز کند مساوی هستند، مخیّر است که از هر کدام تقلید نماید یا در بعضی از احکام از یک مرجع و در بقیه از مرجع دیگر تقلید کند.

خروج مذی، نشانه بلوغ نیست.

تقلید یعنی مکلف بر طبق تشخیص و فتوای مجتهد، اعمال شرعی را انجام دهد.

به طور کلی عدول از مجتهد زنده به مجتهد زنده دیگر بنابر احتیاط واجب جایز نیست، مگر این که مجتهد دوم اعلم یا محتمل‌الاعلمیه باشد؛ البته در موارد احتیاط واجب، مکلف می تواند یا طبق احتیاط عمل کند و یا به فتوای مجتهد جامع شرایط دیگری ـ با رعایت اعلمیت ـ رجوع نماید.

اگر غیر بالغ از مجتهد جامع شرایط تقلید کند و آن مجتهد از دنیا برود، می تواند پس از بلوغ بر تقلید او باقی باشد.

مقلد می‌تواند هر قسمت از احکام شرعی را از مجتهدی که در آن قسمت تبحّر و مهارت بیشتری دارد تقلید کند. مثلاً عبادات را از مجتهدی و معاملات را از مجتهد دیگری تقلید نماید یا احکام فردی را از یکی و احکام اجتماعی و سیاسی و اقتصادی را از دیگری تقلید کند و اگر اعلمیت هر یک از مراجع در مسائلی که مکلف بنا دارد در آن مسائل از او تقلید کند محرز شود، بنا بر احتیاط واجب، تقلید از اعلم - در صورت اختلاف فتوا -، لازم است.

در مستحبات و مکروهات نیز باید طبق نظر مرجع تقلید عمل نمود؛ البته اگر در برخی منابع، کاری به عنوان مستحب ذکر شده باشد و شخص نظر مرجع تقلیدش را نداند، در صورتی که بداند مرجع تقلید آن کار را حرام نمی داند، می تواند به امید مطلوبیت و ثواب، به آن عمل کند.

برای شناختن و انتخاب مجتهد دارای شرایط، باید خود مکلّف اطمینان پیدا کند ـ چه از راه شهرت فراگیر میان مردم و چه از راه تجربه شخصی و چه از هر راه دیگر ـ و یا باید دو نفر خبره عادل به این مطلب شهادت دهند، هرچند موجب اطمینان نشود.

در این فرض، تعارض بین دو بیّنه ایجاد شده، بنابراین اگر شناختن اعلم مشکل باشد به احتیاط واجب باید از کسی تقلید کند که گمان به اعلم بودن او دارد، بلکه اگر احتمال ضعیفی هم بدهد که کسی اعلم است و بداند دیگری از او اعلم نیست به احتیاط واجب باید از او تقلید نماید. و اگرچند نفر در نظر او اعلم از دیگران و با یکدیگر مساوی باشند باید از یکی ازآنان تقلید نماید.

اگر مکلّف پس از فوت مرجع تقلید، به مجتهد زنده جامع شرایط عدول کرد، بنابر احتیاط واجب دوباره نمی تواند از مجتهد اول تقلید کند.

رجوع مجدد به مرجع میّت، بنابر احتیاط جایز نیست.