در فرض سوال، نماز، قضا ندارد. به طور کلی احتیاط آن است که در صورت امکان، پیشانی و پشت دست ها پاک باشند و اگر فردی نتواند محل تیمّم را تطهیر کند، بدون آن تیمّم نماید؛ هرچند بعید نیست که طهارت در هر صورت شرط نباشد.

اشکال ندارد.

نمازهای خوانده شده در فرض سؤال صحیح بوده و باید توجه داشت که برای سجده سهو، باید بعد از سلام نماز، فوراً به نیّت سجده سهو، پیشانی را بر چیزی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنا بر احتیاط بگوید: «بسم اللَّه و باللَّه، السلام علیک ایها النّبیُّ و رحمة اللَّه و برکاته» سپس سر از سجده بردارد و دوباره به سجده رود و ذکر را تکرار کند و پس از آن تشهد بخواند و سلام دهد.

در فرض سؤال تا زمانی که عذر مجوزِ تیمم بدل از غسل باقی است و تیمم، باطل نشده، همه آثار شرعی غسل (از جمله رفتن به مسجد) بر تیمّم بدل از غسل نیز بار می شود؛ مگر این که تیمّم بدل از غسل به علت تنگی وقت باشد که بنا بر احتیاط واجب جایز نیست.

اگر بین کارهای وضو به قدری فاصله شود که وقتی می‌خواهد جایی را بشوید یا مسح کند، رطوبت جاهایی که پیش از آن شسته یا مسح کرده خشک شده باشد، وضو باطل است و اگر فقط رطوبت جایی که جلوتر از محلی است که می‌خواهد بشوید یا مسح کند خشک شده باشد، مثلاً موقعی که می‌خواهد دست چپ را بشوید رطوبت دست راست خشک شده باشد و صورت تر باشد، وضو صحیح است؛ البته اگر کارهای وضو را پشت سر هم به‌جا آورد، ولی به‌واسطه گرمای هوا یا حرارت زیاد بدن و مانند اینها رطوبت خشک شود، وضوی او صحیح است. ضمناً اگر برای مسح، رطوبتی در کف دست نمانده باشد، باید دست را با رطوبتی که در ریش یا ابرو هست مرطوب کرده و مسح کند.

اگر واقعاً بدون قصد وضو، صورت و دست خود را هر چند به روش وضو گرفتن بشوید، وضو صحیح نیست؛ البته لازم به ذکر است که لازم نیست انسان نیّت وضو را به زبان بگوید یا از قلب خود بگذراند، ولی باید در تمام وضو متوجه باشد که وضو می‌گیرد، به‌طوری که اگر از او بپرسند چه می‌کنی، بگوید وضو می‌گیرم.

همین که زیر انگشتر شسته شود به نحوی که به شستن از بالا به پایین ضرر نزند، کفایت می کند و وضو صحیح است.

اگر محل مسح پاک باشد، مسح و وضو صحیح است.

ج1) مأموم باید افعال نماز را با امام یا کمی دیرتر از امام به جا آورد و اگر عمداً از امام جماعت جلو بیفتد یا مدتی بعد از او (به نحوی که متابعت از امام صدق نکند) انجام دهد، نماز فرادا می شود.
ج2) در فرض مذکور، احتیاط واجب آن است که ذکر رکوع را نیز دوباره بگوید.

در فرض اطمینان به ماندن خود ولو به خاطر متابعت از همسر، حکم وطن بار می شود.

نگاه به زنان غیر مسلمان بدون قصد لذت و خوف وقوع در حرام اشکال ندارد و احتیاط این است که به مواضعی اکتفا شود که به طور معمول آن را نمی پوشانند.

باید قضای روزه ها را بگیرد و کفاره افطار عمدی واجب نیست؛ البته لازم است که کفاره تأخیر (750 گرم گندم، برنج، آرد و مانند آن) بابت هر روز به فقیر پرداخت نماید.

قبل از پاسخ سؤال لطفاً به نکات ذیل توجّه بفرمایید:
1. نگاه مرد به عورت دختر نامحرم غیر بالغ و ممیز*، جایز نیست.
2. اگر دختر بچه به شش سال رسیده است، بنابراحتیاط واجب مرد نامحرم او را نبوسد و در دامن خود قرار ندهد.
3. نگاه مرد نامحرم به دختر بچّه ای که بالغ نشده یا بلوغ او معلوم نیست، به غیر از موارد مذکور، اگر از روی لذّت و شهوت نباشد، جایز است؛ البتّه احتیاط مستحب و أولی آن است، به ‎جاهایی که معمولاً دختر بچّه ها با لباس های متعارف، خود را نمی پوشانند، مانند ‎صورت، دست ها تا مچ، موی سر، دو ذراع و دو پا، اکتفا نماید.
* منظور از ممیز، کودکی است که بالغ نشده ولی خوب و بد را می فهمد و به حدّی رسیده که می تواند نظر شهوانی داشته باشد؛ سن تمیز به تبع تفاوت اشخاص در استعداد و درک و هوش، مختلف است.

به طور کلی غیر از غسل جنابت، باقی غسل ها کفایت از وضو نمی کند؛ لذا هر مقدار از نمازها را که می دانید با غسلی که یقین به تحقق جنابت آن نداشته اید (و بدون وضو) خوانده اید، باید قضا کنید و نسبت به مقدار مشکوک، تکلیفی ندارید.

به طور کلی، اگر مانعی در اعضای وضو و غسل وجود داشته باشد به نحوی که مانع رسیدن آب شود هر چند کم باشد باید برای وضو و غسل رفع شود.