نمازگزار بنا بر احتیاط واجب، باید بعد از سجده دوم، قدری بی حرکت بنشیند و بعد برخیزد.

مستحبّ است در تمام نمازها، در رکعت اول، سوره قدر و در رکعت دوم، سوره توحید خوانده شود.

در فرض سؤال، باید بنشینید و تشهد و سلام را بگویید و نمازتان صحیح است. البته احتیاط مستحب آن است که بعد از سلام نماز دو سجده سهو به جا آورید.

امام جماعت مستحب است صدای خود را به قدری بلند کند که دیگران بشنوند؛ ولی نباید بیش از اندازه صدا را بلند کند.

ج1) نماز احتیاط، سوره ندارد.
ج2) اگر سوره به طور سهوی خوانده شود، اشکال ندارد و تکلیفی نسبت به گذشته ندارید.

نماز باطل نیست؛ ولی برای سجده بعدی، باید از پیشانی جدا شود.

ذکر واجب در رکوع و سجده سه بار «سُبْحانَ اللهِ» است؛ همچنین می توان در رکوع، یک بار «سُبْحانَ رَبِّیَ الْعَظیْمِ وَ بِحَمْدِهِ» و در سجده یک بار «سُبْحانَ رَبِّیَ الْاَعْلی وَ بِحَمْدِهِ» گفت. البته گفتن ذکرهای دیگر، مانند «اَلْحَمْدُ لِلّهِ»، «اَللهُ اَکْبَرُ» و مانند آن (غیر از ذکر مخصوص رکوع در سجده و بالعکس) اگر به همان مقدار باشد، کافی است.

نافله های یومیه عبارت اند از:
1. نافلۀ ظهر، هشت رکعت (چهار نماز دو رکعتی) قبل از نماز ظهر؛
2. نافلۀ عصر، هشت رکعت (چهار نماز دو رکعتی) قبل از نماز عصر؛
3. نافلۀ مغرب، چهار رکعت (دو نماز دو رکعتی) بعد از نماز مغرب؛
4. نافلۀ عشا، دو رکعت (به صورت نشسته) بعد از نماز عشا؛
5. نافلۀ صبح، دو رکعت قبل از نماز صبح؛
6. نافلۀ شب، یازده رکعت از نصف شب تا اذان صبح؛ (بهتر است در ثلث آخر شب خوانده شود و هر چه به فجر نزدیک تر باشد، فضیلت آن بیشتر است.)

اشکال ندارد؛ هر چند مکروه است.

احتیاط واجب آن است که در موقع گفتن ذکرهای مستحبی نماز، بدن آرام باشد؛ غیر از ذکر "بحول الله و قوته اقوم و اقعد" که در حال حرکت برای بلند شدن گفته می شود.

در نماز آیات، بلند خواندن حمد و سوره، مستحب است.

اگر نمازگزار قنوت را فراموش کرده و پیش از آن که به اندازه رکوع خم شود، یادش بیاید، مستحب است بایستد و قنوت بخواند اما اگر در رکوع یادش بیاید، مستحب است بعد از رکوع، قنوت بخواند، ولی جایز نیست بعد از قنوت، مجدداً رکوع را انجام دهد.

به طور کلی وجود همه شرایط امامت، برای صحت نماز جماعت لازم است. به عنوان مثال امام جماعت، باید عادل باشد و این عدالت می تواند از هر راهی اگر چه با اقتدای عده‎ای از اهل بصیرت و صلاح، احراز شود؛ بلکه حُسن ظاهر نیز کفایت می‎کند و در صورتی که عدالت یا حسن ظاهر مُحرز نشود، اقتداء و نماز، صحیح نیست.

احتیاط واجب آن است که تا تکبیر امام تمام نشده، مأموم تکبیر نگوید.

مرد باید در حال نماز اگر چه کسی او را نمی بیند، عورتین خود را بپوشاند و بهتر است از ناف تا زانو را هم بپوشاند.