موارد مختلف است. اگر دارای صحنه هایی باشد که شما را به گناه می اندازد، نگاه کردن جایز نیست.

بردن آن به سرویس بهداشتی اگر پوشانده نباشد کراهت دارد و لمس آیات قرآن روی آن بدون وضو حرام است. البته اگر چیزی حائل بین آن و بدن باشد، مانعی ندارد.

نواختن موسیقی لهوی مضلّ عن سبیل اللّه و مناسب با مجالس لهو و گناه به طور مطلق جایز نیست، حتّی اگر در غیر مسجد و برای غرض عقلایی حلالی باشد؛ ولی اجرای سرودهای انقلابی و مانند آن همراه با نغمه های موسیقی در مکان مقدس و در مناسبت هایی که آن را اقتضا می کند، اشکال ندارد مشروط بر این که با احترام آن مکان منافات نداشته باشد و در مکان هایی مثل مسجد برای نمازگزاران مزاحمت ایجاد نکند.

به طور کلی کف زدن به نحو متعارف، در جشن اعیاد یا برای تشویق و تأیید و مانند آن فی نفسه اشکال ندارد ولی بهتر است فضای مجالس دینی به خصوص مراسمی که در مساجد، حسینیه ها و نمازخانه ها برگزار می شود، به ذکر صلوات و تکبیر معطر گردد تا انسان به ثواب آنها برسد.

حکم لفظ جلاله را ندارد و مس آن بدون وضو، جایز است.

انداختن در سطل بازیافت و یا تقطیع و خرد کردن کاغذها در فرض سؤال اگر بی احترامی محسوب شود، جایز نیست و اگر بی احترامی هم نباشد لکن کتابت لفظ جلاله و آیات قرآنی محو نشود، کافی نیست؛ در هر صورت دفن آنها در خاک و یا تبدیل آنها به خمیر بوسیله آب اشکال ندارد.

اگر موجب آزار و اذیت دیگران باشد، جایز نیست؛ اما پخش قرائت قرآن کریم برای چند دقیقه قبل از اذان در وقت هایی که باعث اذیت و آزار همسایگان و اهل محل نشود، اشکال ندارد.

اگر دعاها از ائمه اطهار (علیهم السلام) نقل و روایت شده باشند و یا مضامین آن ها حق باشد تبرک جستن به آن ها اشکال ندارد. همان گونه که تبرک جستن به دعاهای مشکوک به این امید که از معصومین (علیهم السلام) باشد اشکال ندارد.

گرچه منتسبین به اهل بیت «علیهم السلام» از طرف مادر هم از اولاد آن بزرگواران محسوب می شوند، ولی ملاک ترتب آثار و احکام شرعی سیادت (مانند موارد فوق)، انتساب از طرف پدر است.

اگر به‌گونه‌‌ای باشد که باعث تحریک شهوت یا ترتّب مفسده ای بر آن باشد، یا همراه با فعل حرام ــ مانند موسیقی و آواز حرام ــ باشد، جایز نیست.

قمه زنی علاوه بر اینکه از نظر عرفی از مظاهر حزن و اندوه محسوب نمی شود و سابقه ای در عصر اهل بیت (علیهم‌السلام) و زمانهای بعد از آن ندارد و تأییدی هم به شکل خاص یا عام از معصوم(علیه‌السلام) در مورد آن نرسیده است، در زمان حاضر موجب وهن و بدنام شدن مذهب می شود بنا بر این در هیچ حالتی جایز نیست.

به طور کلی از هر کلام و رفتاری که موجب وهن مذهب است، باید اجتناب گردد و در مداحی، اشعاری خوانده شود که حاوی مطالب صحیح در مقام بلند اهل بیت (علیهم السلام) و یا مصائب ایشان و نیز زنده کنندۀ اهداف ایشان باشد.

اثبات سیادت فقط از راه معتبر شرعی مثل بینه و یا شیاع ممکن است و تشخیص موضوع به عهده مکلف است و تا زمانی که انسان سیادت خود را با اطمینان یا با استناد به دلیل شرعی احراز نکرده است، احکام و آثار شرعی سیادت مترتب نمی شود.

بطور کلی هر عملی که موجب هتک و بی احترامی محسوب شود، جایز نیست؛ و در هر صورت دفن آن‌ها در خاک و یا تبدیل آن‌ها به خمیر به وسیله آب اشکال ندارد.

این کار فی نفسه از نظر شرعی اشکال ندارد؛ به شرط این که مشتمل بر اموری که ازنظر عرف، اهانت و بی احترامی محسوب می شود نبوده و با شأن آن بزرگان منافات نداشته باشد.