پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری

موضوعات

پرسش و پاسخ (نگاه، پوشش و معاشرت)

ارتباط با پایگاه
1. اگر جوانی عاشق شد تا چه حد می‌تواند به طرف مقابل فکر کند؟
2. اگر نگاه فقط به قصد ازدواج باشد تا چه اندازه می‌تواند به او نگاه کند؟
ج1) فکر کردن به نامحرم به صورت ناخود آگاه اشکال ندارد، اما در صورت اختیار احتیاط واجب در ترک تخیل نامحرم به قصد تحریک شهوت است و مجرد آنچه در سؤال ذکر شده، مجوّز آن نیست.
ج2) نگاه برای ازدواج به آن زن مانعی ندارد مشروط به اینکه زن شرایط ازدواج را داشته باشد و پسر در صورت پسندیدن، قصد داشته باشد با او ازدواج کند و احتمال می دهد آن زن خواستگاری او را قبول کند و با نگاه، آگاهی بیشتری به او پیدا می کند و با قصد لذت نگاه نکند، نگاه پسر به صورت، دست، مو و محاسن دختر اشکال ندارد؛ البته اگر یک نگاه، کافی باشد، تکرار نگاه جایز نیست.
مرد و زنی که طلاق گرفته اند، آیا بعد از طلاق، مرد با مادر زن سابق (مطلقه)، محرم است؟
محرمیّت بین آنها بعد از طلاق هم باقی است.
خانمی که شیمی درمانی شده و موهایش ریخته است، آیا باز هم نیاز به پوشش دارد؟ لزومی دارد حتماٌ پوششی روی سرش باشد اگر کلاه گیس بگذارد باز هم باید حجاب را رعایت کند؟
باید تمام بدن زن به غیر از گردی صورت و دست‌ها تا مچ، پوشیده باشد و کلاه گیس حکم موی سر را ندارد، لکن اگر زینت محسوب شود یا موجب جلب توجه نامحرم گردد، باید نزد نامحرم پوشانده شود.
فردی از نظر مزاجی سرد مزاج بوده و همسرشان گرم می باشد لکن نمی تواند به نیاز های جنسی همسرش پاسخ دهد، لذا سؤال ایشان این است که آیا با نگاه سطحی به فیلم های مستهجن جهت پاسخ به مسائل جنسی همسرش جایز می باشد؟
دیدن فیلمهای مستهجن هر چند در فرض یاد شده، جایز نیست.
النگو، انگشتر، حلقه ازدواج و زیور آلات زنان، آیا باید از دید نامحرم پوشانده شود؟
اگر به نحوی باشد که عرفاً زینت محسوب شود، لازم است از نگاه نامحرم پوشانده شود و تشخیص آن به عهده مکلف است.
در بعضی مراکز حجامت، پرستار زن، مرد را حجامت می کند؛ آیا اشکال شرعی دارد؟
این کار جایز نیست.
حدود روابط بین خواهر و برادر تا چه میزان است و تا چه حدّ می‌توانند با هم مزاح و شوخی کنند؟ آیا می‌توانند بدن یکدیگر را نگاه کنند؟
ارتباط و شوخی که مستلزم مفسده باشد یا خوف ارتکاب گناه وجود داشته باشد، جایز نیست، ولی نگاه به بدن محارم غیر از عورتین، مشروط به عدم لذت و خوف گناه، اشکال ندارد.
در دانشگاه تحصیل می کنم؛ متأسفانه محیط برخی دانشگاه ها از جهت فرهنگی، حجاب و پوشش مناسب نیست. در کلاس درس همین وضعیت مشاهده می شود؛ بخاطر خوف گناه در کلاس حضور پیدا نمی کنم. تکلیف چیست؟
وارد شدن به مراکز آموزشی برای تعلیم و تعلم اشکال ندارد، ولی واجب است از نگاه حرام و همچنین از اختلاط که موجب خوف فتنه و فساد است، اجتناب شود. در هر صورت وظیفه شما - با وجود شرایط امر به معروف و نهی از منکر - امر و نهی زبانی است و در صورت نیاز به مراتب بالاتر، موضوع را به مسئولان مربوطه ارجاع دهید.
قسمت جلوی روسری که از چادر جلوتر قرار می‌گیرد، آیا برای زنان زینت محسوب شده و باید پوشانده شود؟
اگر برای زنان زینت محسوب نشود اشکال ندارد و تشخیص موضوع به عهده شخص مکلف است.
حکم پوشیه چیست؟ آیا لباس شهرت محسوب می‌شود؟
پوشیه لباس عفاف محسوب می‌شود و حکم لباس شهرت را ندارد.
خانم محجبه و چادری ساکن تهران هستم. با توجه به شرایط پوشش و آرایش خانم‌های تهران، اگر بنده در حدّ کم و ملایم آرایش کنم، آیا مرتکب کار خلاف و حرامی شده‌ام؟
اگر آرایش کم رنگ هم عرفاً زینت محسوب شود یا موجب جلب نظر نامحرم باشد، جایز نیست و باید از نامحرم پوشانده شود و کار حرام دیگران دلیل بر جایز بودن آن حرام نیست.
هاشور کردن ابرو چه حکمی دارد؟
به طور کلی اگر عرفاً زینت محسوب می شود، باید از نامحرم پوشانده شود. ضمناً اگر مانع رسیدن آب به محل وضو یا غسل باشد، باید آن را برطرف کرد اما اگر در زیر پوست باشد، مانع رسیدن آب نیست و وضو و غسل با آن اشکال ندارد.
پوشیدن لباس شهرت بر اساس مد روز که مفسده ای هم ندارد، آیا جایز است؟
در هر صورت پوشیدن لباس شهرت یعنی لباسی که پوشیدن آن برای شخص به خاطر رنگ یا کیفیت دوخت و یا علل دیگر مناسب نیست به طوری که اگر آن را در برابر مردم بپوشد توجه آنان را به خود جلب نموده و انگشت نما می شود بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
قبلاً حجاب مناسبی نداشتم؛ اما به مرور زمان، توبه کردم. اگر حجاب کامل‌تری را انتخاب کنم مثلاً ساق دست بپوشم، شوهرم راضی نیست و معتقد است این نوع پوشش، افراطی است؛ تکلیف من چیست؟
به طور کلی برای رعایت حجاب، رضایت همسر، شرط نیست.
بیرون از منزل و محیط خانه حجاب و پوشش را رعایت می‌کنم، ولی علاقه به پوشش و تیپ پسرانه دارم و در منزل و خوابگاه، لباس پسرانه می‌پوشم. آیا اشکال دارد؟
در فرض سؤال پوشیدن لباس جنس مخالف، در صورتی که بر آن عنوان تأنیث یا تذکیر صدق کند، جایز نیست.