روزه در فرض مذکور صحیح است.

کسی که روزه قضا یا روزه واجب دیگری دارد، نمی تواند روزه مستحبی بگیرد؛ بنا بر این روزه های گرفته شده صحیح نیستند؛ بله اگر فراموش کرده باشید که روزه قضا دارید و بعد از مغرب، یادتان بیاید، در این صورت، روزه مستحبی صحیح است؛ ولی در هر صورت، کفایت از روزه‎های قضا نمی‎کند.

هر چند تیمم باطل بوده باشد، ضرری به صحت روزه، وارد نمی شود. البته نماز صبح باطل و قضای آن واجب است.

اگر عمداً تمام سر را در آب فرو برده اید، روزه تان بنا بر احتیاط واجب باطل و قضا و کفاره - افطار عمدی - دارد.
اما اگر فراموش کنید که روزه اید و سر را در آب فرو برده باشید، یا بی اختیار سر زیر آب رود روزه‌ باطل نمی‎شود اگرچه هرگاه یادتان آمد، باید فوراً سر را از آب بیرون آورید.

به هر حال قضای روزه ها ساقط نمی شود و با فرض عدم توانایی از انجام آن تا پایان عمر، باید وصیت کنید تا برای شما انجام دهند؛ مگر اینکه بدانید ولیّ شما (پسر بزرگتان) آنها را قضا می کند. علاوه بر آن، اگر تأخیر قضای روزه ماه رمضان تا اولین ماه رمضان بعدی بر اثر سهل‌ انگاری و بدون عذر شرعی باشد، کفاره تأخیر نیز واجب است و کفّاره تأخیر عبارت است از دادن یک مدّ طعام (تقریباً 750 گرم گندم یا نان یا برنج و مانند آن) به فقیر.

به طور کلی در روزه معین مثل ماه مبارک رمضان، استمرار نیت، شرط است. بنا بر این اگر روزه دار در بین روز از نیت روزه برگردد و قصد ادامه­ روزه نداشته باشد، روزه ‎اش باطل می‎شود و قصد دوباره برای ادامه روزه، فایده‎ای ندارد.
اما در جایی که نیت می کند، مبطلی را انجام دهد ولی انجام نمی دهد، در این صورت، بنابر احتیاط واجب باید روزه را تمام کند و بعداً قضای آن را بگیرد.

در فرض سؤال، فقط قضا واجب است و کفاره ندارد.

روزه‎دار در هر ساعتی از روز که یقین و یا خوف عقلایی به ضرر، پیدا کند، ادامه روزه برایش صحیح نیست و باید روزه را افطار کرده و بعداً قضا نماید البته اگر ضرر تا ماه رمضان آینده ادامه یابد، قضا ساقط است و فقط فدیه (یک مد طعام) بر او واجب می شود.

روزه شما در فرض مذکور، بنا بر احتیاط واجب باطل است؛ ولی‌ کفاره ای به عهده شما نیست. همین که قضا نمایید، کفایت می‌کند.

صِرف نیت مسافرت، روزه را باطل نمی‎کند. بله اگر نیت سفر، موجب تردید در ادامه داشتن روزه باشد، بنابر احتیاط واجب باید روزه را تمام کند و بعداً قضای آن را بگیرد. همچنین اگر روزه دار مسافرت کند، چنانچه این سفر بعد از ظهر باشد، باید روزه خود را نگه دارد؛ اما اگر پیش از ظهر مسافرت کند درصورتی که از شب قبل قصد سفر کرده باشد، روزه‌اش باطل است. ولی اگر در روز قصد سفر کرده است، بنابر احتیاط واجب باید روزه را بگیرد و پس از ماه رمضان هم آن را قضا کند.

احتیاط مذکور واجب است.

به طور کلی اگر در ماه رمضان، غسل جنابت را فراموش کند و با حالت جنابت صبح کند، روزه آن روز صحیح است ولی اگر این فراموشی چند روز طول بکشد باید روزه‌های ایام فراموشی را قضا کند البته نمازها در هر حال باطل است.

اشکال ندارد ولی بوییدن گیاهان خوشبو کراهت دارد.

اگر به قصد نسبت دادنِ عین عبارت، به معصومین علیهم السلام باشد، و یقین داشته باشد که عین آن از معصوم صادر نشده، جایز نیست و روزه را هم بنا بر احتیاط واجب باطل می‎کند.

در فرض سؤال اگر سخنی را با اعتقاد به اینکه راست است به ائمه نسبت داده اید، روزه باطل نمی شود.