در شش مورد مکلف باید به جای وضو یا غسل تیمم کند:
1) هنگامی که به آب دسترسی نداشته باشد؛ یا به این خاطر که آب وجود ندارد و یا این که آب هست، ولی مکلّف به آن دسترسی ندارد. مثل این که آب در چاه است و او وسیله‌ی کشیدن آن از چاه را ندارد.
2) هنگامی که آب برای سلامتی او مضرّ باشد.
3) هنگامی که می‌ترسد اگر آب را مصرف کند، خود یا کسانش یا کسی که حفظ جانش بر او لازم است، در تشنگی بمانند.
4) هنگامی که بخواهد با آبی که در اختیار دارد، بدن یا لباس خود را برای نماز تطهیر کند.
5) وقتی که استعمال آب یا ظرف آن بر او حرام باشد؛ مثل این که غصبی باشد.
6) هنگامی که وقت نماز تنگ باشد، و وضو و غسل موجب شود که همه‌ نماز یا قسمتی از آن، در خارج وقت واقع شود.

کسی که وارث ندارد، وارث او حاکم شرع است و اجازه حاکم شرع در امور مذکور لازم است.

تملّک مال مذکور، اشکال ندارد.

در مقام عمل، بین «جایز نیست» و «حرام است» و همچنین بین «جایز است» و «حرام نیست»، تفاوتی وجود ندارد.

رجوع در احتیاط واجب - با رعایت اعلمیت و سایر شرایط مرجع تقلید - نیاز به اجازه خاص ندارد.

اگر عمدی نباشد، روزه باطل نیست.

خمس هدیه، واجب نیست، هر چند آن را نگهدارد، و قیمت آن افزایش یابد؛ مگر این که نگهداری آن به قصد تجارت و زیاد شدن قیمت باشد که در این صورت، پس از فروش، بنابر احتیاط واجب باید خمس ارتقاء قیمت آن، پس از کسر مقدار تورم، اگر تا چند روز بعد از سال خمسی صرف موونه نشود، پرداخت شود.

اگر واگذاری زمین از طریق مزایده بر طبق قوانین و مقررات مربوطه باشد، فی نفسه اشکال ندارد و غصب محسوب نمی شود.

در صورتی که قبلاً حج بر او مستقر نشده باشد و مخارج ازدواج فرزندش جزو مخارج عرفی فعلی او محسوب شود، در فرض سؤال حج بر او واجب نیست.

چنانچه میزان دریافت شده بیشتر از مقداری باشد که به او اعلام نموده اید و اشتباهاً پرداخت کرده باشد، در این صورت اگر شک در رضایت او برای تصرف دارید باید مقدار مذکور را به فقیر متدین صدقه بدهید.

خارج شدن از اداره برای رفتن به مسجد جهت شرکت در نماز جماعت در اول وقت، در صورتی که نماز جماعت در خود اداره بر پا نشود، اشکال ندارد، ولی باید مقدمات نماز به گونه ای فراهم شود که مدت غیبت از اداره در ساعات رسمی کار برای ادای فریضه نماز جماعت، کاملاً کاهش پیدا کند.

اگر اطمینان به ضرر یا خوف ضرری که ناشی از منشأ عقلائی باشد پیدا نکرده اید واجب است روزه تان را بگیرید و به صرف احتمال مذکور جایز نیست روزه را بخورید.

غسل و کفن در فرض سؤال ساقط نمی شود.

تنقیه یا اماله با چیز روان، اگر چه از روی ناچاری و برای معالجه و یا جهل به مسأله باشد، روزه را باطل می‌کند ولی استفاده از شیاف جامد، اشکال ندارد و روزه را باطل نمی‌کند.

اگر شخصی بداند عملی مبطل و حرام است و آن را در حال روزه انجام دهد در حکم افطار عمدی است و کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان برای هر روز عبارت است از دو ماه روزه یا اطعام شصت فقیر و یا دادن شصت مدّ طعام به شصت مسکین که سهم هر کدام یک مدّ طعام (تقریباً 750 گرم گندم یا نان مثلاً) است و کفّاره جمع بر او واجب نمی شود لکن احتیاط مستحب آن است که کفّاره جمع بپردازد. ولی اگر مبطل بودن را نداند ولیکن علم به حرمت داشته باشد و در روز ماه مبارک انجام دهد در این صورت بنابر احتیاط واجب باید کفاره بدهد.