روزه روز تاسوعا و عاشورا حرام نیست.

اگر احتمال بدهید مریضی شما به جهت روزه نباشد، روزه های شما صحیح است ولی اگر بدانید به جهت روزه گرفتن بوده، آن روزه‌ها صحیح نیست و قضا دارد و چنانچه این مریضی تا ماه رمضان بعدی استمرار داشته باشد، قضا ساقط است و فقط فدیه یک مدّ طعام (750 گرم گندم، برنج یا نان و مانند آن) بر عهده شما است.

اگر سابقه نداشته است که به حلق برسد و یا اینکه شک داشته است که می رسد و تعمدی در کار نبوده است، روزه اش صحیح است؛ البته اگر بعد از رسیدن به حلق بتواند آن را خارج کند واجب است که این کار را انجام دهد.

اگر پدر فرزند را از روزه گرفتن نهی نکرده باشد، روزه مستحبی فرزند بدون اذن پدر - مشروط به این که موجب اذیت پدر نشود - مکروه است؛ اما اگر پدر نهی کرده باشد، بنا بر احتیاط واجب فرزند نباید روزه مستحبی بگیرد، همچنین اگر مادر نهی کرده باشد.

روزه باطل است؛ اما در فرض مرقوم که جهل به حکم داشته، کفاره‌ای به عهده او نیست.

کفاره واجب نیست.

مانعی ندارد.

مسافرت در ماه رمضان هر چند برای فرار از روزه باشد جایز است. البته بهتر است به سفر نرود مگر اینکه سفر برای کار نیکو یا لازمی باشد.

روزه در تمام روزهای سال (جز روزه های حرام و مکروه) مستحب است؛ ولی روزه بعضی از روزها مستحب مؤکّد است؛ از جمله:
1. اولین و آخرین پنج شنبه هرماه و اولین چهارشنبه از دهه دوم هر ماه
2. سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه (ایّام البیض)
3. ماه رجب و شعبان (تمام یا بعضی از آن حتّی یک روز)
4. میلاد رسول اکرم صلی الله علیه وآله (17 ربیع الاوّل)
5. عید مبعث (27 رجب)
6. عید غدیر (18 ذی الحجه)
7. روز دحو الارض(25 ذی القعده)

اگر بدون تعیین زمان، روزه ای را نذر نماید بنابر احتیاط واجب، روزه های قضا را باید قبل از نذر به جا آورد و اگر روز مشخصی را نذر می نماید باید روزی باشد که بتواند قبل از آن، روزه های قضای خود را بگیرد؛ در غیر این صورت، نذر روزه باطل است.

پیرمرد و پیرزنی که گرفتن روزه برایشان مشقت دارد، گرفتن روزه بر آنان واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام (مانند گندم، جو، برنج) به فقیر فدیه بدهند و اگر اصلاً توانایی روزه گرفتن ندارند، بنا بر احتیاط باید فدیه بدهند و در هر دو صورت چنانچه پس از ماه رمضان بتوانند روزه بگیرند، بنا بر احتیاط مستحب قضای روزه ها را بگیرند.

موارد مختلف است؛ به طور کلی اگر در ماه رمضان، انسان تحقیق نکرده و مبطل روزه انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، روزه باطل است و قضای روزه آن روز، واجب می‌شود؛ ولی اگر با تحقیق و علم به این که صبح نشده، مبطلی انجام دهد و معلوم شود که صبح بوده است، قضای آن روز، بر او واجب نیست.

روزه ها در فرض سؤال صحیح است و قضا و کفاره ندارد ولی نمازها باید قضا شود.

کفاره روزه هر شخص به عهده خودش می باشد، اگرچه درآمد و شغلی نداشته باشد؛ ولی پدر می تواند پولی به آنها هدیه داده تا آنها کفاره را بدهند و یا پدر به وکالت از آنان پرداخت نماید.

روزه اولین چهارشنبه در دهه دوم ماه، مستحب است.