به طور کلی اطعام شصت فقیر در یک زمان لازم نیست؛ بنا بر این می توان در زمانها و مکانهای مختلف، شصت فقیر را اطعام نمود.

اگر آب خارج به قدری ناچیز باشد که در آب دهان مستهلک شود، اشکال ندارد و الّا جایز نیست.

به طور کلی شرعاً پسندیده است انسان دعوت مؤمن را قبول کرده و روزه مستحب خود را افطار کند.

اگر روزۀ چهار روز معین، بر عهدۀ او گذاشته شده ـ مثل این که گفته باشد روزهای شنبه تا سه شنبه را روزه بگیر ـ روزه در روزهای دیگر، مُجزی نیست و عقد اجاره، باطل شده است و باید از موجر، اذن مجدّد بگیرد و اگر روزۀ چهار روز، موضوع عقد است، اما شرط نشده که در روزهای خاصی انجام شود، می‌تواند در روزهای بعد به تعدادی که یقین دارد، روزه بگیرد. البته اگر شرط شده باشد که در روزهای خاصی انجام شود، گرفتن روزه در روزهای دیگر اگر چه صحیح است، اما اگر موجر، متوجه تخلف از شرط شود، می‌تواند عقد اجاره را فسخ کند.

دادن کفاره به فقیر اهل سنت اشکال ندارد مگر آن که ناصبی باشد.

در انجام واجبات و ترک محرمات، اجازۀ شوهر شرط نیست و زن باید به تکالیف خود عمل کند.

تزریق خون به احتیاط واجب، موجب بطلان روزه است.

اگر فرد مذکور، معذور از غسل باشد، می تواند با تیمم، روزه قضا بگیرد.

بخار آب حمام موجب بطلان روزه نیست، مگر آنکه در دهان وارد و تبدیل به آب گردد و بلعیده شود.

عمل مذکور اگرچه حرام است، لکن کفاره ندارد.

در کفاره باید به هر فقیر یک مد طعام (تقریباً 750 گرم گندم یا نان و مانند آن) بدهید و خرما، کشمش را هم می‌توان به عنوان کفاره پرداخت؛ اما حبوبات و قند و روغن کفایت نمی‌کند.

تشخیص تأثیر روزه در ایجاد بیماری یا تشدید آن و عدم قدرت بر روزه یا ضرر داشتن روزه بر عهده مکلف است. پس اگر پزشک بگوید: روزه ضرر دارد ولی گفته او موجب اطمینان یا ترس از ضرر نشود یا مکلف با تجربه دریافته باشد که روزه ضرر ندارد، باید روزه بگیرد. همچنین اگر پزشک بگوید: روزه ضرر ندارد ولی خودش بداند روزه برایش ضرر دارد یا خوف ضرر عقلایی داشته باشد، نباید روزه بگیرد و روزه بر او حرام است.

در روزه استیجاری مبطل است؛ ولی در روزه نذری و مستحبی مبطل نیست.

‌کسی که باید پی­‌در­پی روزه بگیرد، اگر در بین آن بدون عذر یک روز روزه نگیرد یا زمانی شروع کند که در بین آن به روزی برخورد کند که مانند عید قربان روزه آن حرام است و یا روزی باشد که روزه آن واجب است، ایامی را که روزه گرفته، حساب نبوده و باید دوباره از ابتدا روزه بگیرد. اما اگر بین آن به واسطه عذری، مانند بیماری یا حیض، نتواند روزه بگیرد، بعد از برطرف شدن عذر می­ تواند بقیه روزه‌ها را بگیرد و لازم نیست از ابتدا شروع کند. در هر حال حتی اگر عمداً پیوستگی را رعایت نکند فقط باید روزه ها را از اول شروع کند و کفاره ندارد.

اگر زمانِ مشخص شده به صورت شرطِ در ضمن عقد اجاره بوده، اجاره صحیح است و موجر، مالک اجرت می‌شود، ولی مستأجر خیار تخلف شرط دارد، که اگر فسخ کند، تمام اجرت المسمّی به مستأجر باید بر گردد و او حق اجرت المثل را دارد.