ج1) در صورتی که لباس، خشک شده باشد، نماز با آن منعی ندارد.
ج2) نماز صحیح است.

ج1و2) به طور کلی اگر نمازگزار بخواهد قنوت بخواند به احتیاط واجب باید دستها را بلند کند و مستحب است دست‌ها را تا مقابل صورت بلند نموده و کف دست‌ها را رو به آسمان قرار دهد و به قصد رجاء، انگشتان دست‌ها را به جز ابهام، به هم بچسباند و هر دو کف دست‌ها را پهلوی هم متصل به هم قرار دهد و نگاهش هنگام قنوت به کف دست‌هایش باشد.

اگر بعد از اتمام سوره یا حمد باشد، نیاز نیست مأموم آنچه را خوانده شده، بخواند ولی اگر در اثنای حمد یا سوره، باشد احتیاط واجب آن است که مأموم آن را از ابتدا به قصد قربت مطلقه (نه به قصد ورود) بخواند.

ج1) گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» لازم نیست.
ج2) دعا به فارسی هم اشکال ندارد.

با توجه به اینکه بج طلا مانند دکمه از مصادیق لبس و پوشش قلمداد نمی شود، اشکال ندارد.

در صورت یقین به دخول وقت و یا احراز از طریق شرعی مثل شهادت دو نفر عادل، اگر بعداً معلوم شود که کل نماز قبل از وقت خوانده شده، باطل است و باید دوباره خوانده شود؛ ولی اگر در اثناء نماز، وقت داخل شود (حتی به مقداری که فقط سلام واجب نماز در وقت خوانده شود) نماز صحیح است.

ج1) این استحباب، شامل فرض‌های مذکور هم می‌شود.
ج2) سلام نماز نباید خالی از قصد تحیت باشد و باید به قصد آنچه مطلوب شارع است، انجام می‌شود.

چنانچه با پوشیدن کفش، شست پاها هنگام سجده روی زمین قرار نگیرد، نماز با آن باطل است؛ مگر در وقت ضرورت، مانند سرمای شدید و... که نماز خواندن با کفش، مانعی ندارد.

ج1و2) در هر یک از چهار سورۀ سجده (الم تنزیل)، فصّلت (حم سجده)، نجم و علق، یک آیه، سجده واجب وجود دارد که اگر انسان آن را بخواند یا به آن گوش دهد، باید پس از پایان آیه، فوراً سجده کند و اگر فراموش کند، هر وقت یادش آمد، باید سجده را انجام دهد.
ضمناً وجوب سجده، فقط در زمان خواندن همان آیه است.
آیات سجده عبارتند از:
1. آیه 15 از سوره 32 (سجده)
2. آیه 37 از سوره 41 (فصلت)
3. آیه 62 از سوره 53 (النجم)
4. آیه 19 از سوره 96 (علق)

ج1) بنابر احتیاط واجب باید وضو گرفته و نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضای نمازها را بخواند.
ج2) باید قضای نمازها را بخواند.

اگر ستون به گونه‌ای است که مأموم به واسطه آن، امام یا فردی که واسطۀ اتصال او به امام است را نمی‌بیند، جماعت او صحیح نیست.

ج1) در هر یک از دو خطبه، حمد خداوند واجب است؛ و احتیاط واجب آن است که حمد و صلوات را در خطبه با زبان عربی بگوید، اگر چه خطیب و شنونده، عرب زبان نباشند.
ج2) نماز امام و مأمومین ولو در فرض مذکور صحیح است.

در فرض سؤال اگر حداقل چهار رکعت از نافله شب قبل از طلوع فجر خوانده شده باشد و اذان صبح داخل شود، می توان بلا فاصله بقیۀ رکعات را بعد از اذان صبح، به قصد ادا خواند.

در فرض سؤال، سجده واجب نیست.

ج 1و2) در فرض سؤال باید بلند شده رکعت بعد را کامل کند؛ در این صورت، نماز صحیح است.
البته به طور کلی اگر کسی در جایی که نباید سلام نماز را بگوید، سهواً بگوید: «السلام علینا و علی عباد اللَّه الصالحین» یا بگوید: «السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته»، بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو به جا آورد؛ ولی اگر سهواً مقداری از سلام را بگوید، احتیاط مستحب آن است که دو سجده سهو به جا آورد.