ج1و2) اگر در نماز چهار رکعتی، در رکعت دوم امام، وظیفۀ مأموم تجافی باشد، ولی بنشیند و تجافی را ترک کند، هر چند بنا بر احتیاط اگر عمدی باشد گناه کرده، ولی در هر صورت نماز و جماعتش صحیح است.

اگر مأموم سهواً پیش از امام سر از رکوع بردارد، چنانچه امام هنوز در رکوع باشد، (ولو در حال ذکر مستحب) باید به رکوع برگردد و نماز جماعت او صحیح است.

در فرض سؤال نماز، صحیح است و باید ابتدا نماز احتیاط و سپس سجده سهو را به جا آورد.

در رکعت اول و دوم نمازهای واجب یومیّه، باید ابتدا سورۀ حمد و پس از آن بنابر احتیاط واجب، یک سورۀ کامل خوانده شود.

به طور کلی کسی که فقط در یک جزء نماز زیاد شک می‌کند، در همان مورد، حکم کثیر الشک را دارد و چنانچه در جزءهای دیگر نماز شک کند، باید مطابق وظیفه افراد معمولی عمل کند؛ مانند کسی که در انجام سجده زیاد شک می‌کند، اگر در به جا آوردن رکوع شک کند، باید به دستور آن شک، عمل کند.

ج1و2) همین اندازه که قصد انجام عمل را برای اطاعت از فرمان الهی داشته باشید، کافی است و لازم نیست نیّت را بر زبان جاری کنید یا حتی آن را از ذهن یا دل بگذرانید. البته اگر بخواهید به زبان نیت را جاری کنید می توانید مثلاً بگویید: چهار رکعت نماز ظهر می خوانم قربةً الی الله.

ج1و2) نماز باطل نمی شود ولی بنابر احتیاط واجب باید دو سجده سهو به جا آورید.

اشکال ندارد البته احتیاط مستحب آن است که مأمومین هنگام ایراد خطبه‌ها، رو به روی امام باشند و بیش از مقدار مُجاز در نماز روی خود را از قبله برنگردانند.

به شک اعتنا نمی‌شود و نماز، صحیح است.

سجده‌ نماز باید بر زمین یا گیاهان غیر خوراکی و پوشیدنی که از زمین می‌روید انجام شود، مانند سنگ، خاک، چوب، برگ درختان و امثال آن و همچنین سجده بر چیزهایی که از زمین می‌روید و فقط خوراک حیوان است، مانند علف و کاه و چیزهای معدنی مانند آجر، سفال، گچ، آهک و سیمان و بر کاغذ و دستمال کاغذی که از چوب و گیاهان ـ غیر از کتان و پنبه ـ ساخته می‌شود، صحیح است. اما سجده بر چیزهای خوراکی و پوشیدنی هر چند از زمین بروید، مانند گندم و پنبه و چیزهای معدنی که از جنس زمین محسوب نمی‌شوند، مانند فلزات و شیشه و امثال آن صحیح نیست.

اگر انحراف از قبله کمتر از سمت راست و چپ باشد و هر یک از امام و مأموم به خاطر دلیل معتبری که دارند به آن جهت ایستاده اند، اقتدا و نماز هر دو صحیح است.

اگر دو نفر یا بیشتر در همه شرائط امامت، مساوی باشند، در فرض مذکور سید بر غیر سید، اولی است.

در فرض مذکور باید نماز آیات را قطع کرد و نماز یومیه را خواند و دوباره نماز آیات را خواند؛ اگر غیر از نماز یومیه، کاری که منافات با نماز دارد، انجام نگرفته باشد می‎توان نماز آیات را از همان جایی که قطع شده ادامه داد و تمام کرد و نیازی به اعاده نیست.

اگر مأموم به چیزی از خطبه‌های نماز جمعه نرسد، بلکه فقط هنگام نماز، حاضر شود و به امام جمعه اقتدا کند؛ نماز او صحیح و مُجزی از نماز ظهر است،

ج1و2) اگر برای یافتن جهت قبله، هیچ راهی نداشته‌اید و گمان‌تان هم به هیچ طرفی نبوده است، بنابر احتیاط واجب باید به چهار طرف نماز می‌خواندید. بنابر این در فرض سؤال، بنابر احتیاط واجب باید قضای نمازها را به جا آورید.