نماز آیات بر همه مردم شهر یا روستا و محلاتی که کسوف در آن اتفاق افتاده است، واجب است، هر چند خود شخصاً آن را رؤیت نکنند. در تعیین شهرها یا روستاها به گفته اهل خبره اگر موجب اطمینان شود یا شهادت دو نفر عادل می توان اکتفا کرد. ضمناً وجود ابر و غبار و امثال آن در چنین محل هایی مانع وجوب نیست. البته اگر مکلف، شک دارد که آیا کسوف در شهر یا روستای او قابل رؤیت است، واجب است که خود شخصاً به دنبال کسوف بگردد.

با فرض فاصله بین دو محل اقامه نماز جمعه به کمتر از یک فرسخ شرعی ولو از یکی از دو طریق متعارف تردد بین دو محل، بیش از یک نماز جمعه صحیح نیست.

اگر بعض از دو خطبه در وقت باشد اشکال ندارد.

مأموم حتی اگر به رکوع رکعت آخر نماز جمعه هم برسد و اقتدا نماید، نماز جمعه اش صحیح و مجزی است.

کفایت می کند.

واجب تخییری است؛ ولی خودداری از شرکت در آن به صورت دائمی وجه شرعی ندارد.

تا همان اوائل عرفی ظهر است و تا برگشت دو هفتم سایه شاخص ادامه دارد.

قدر متیقن جواز اقتداء در نماز اداء است و صحت اقتدا در نماز قضاء محل اشکال بل منع است.

کفایت می کند.

مجزی است.

اشکالی ندارد.

منظور از گشادی بین دو قدم اندازه یک گام متعارف و خطوه است و قدم بزرگ تر نیز گام و خطوه ی بزرگ و بیش از حد متعارف را گویند.

در فرض سؤال اتصال در جماعت از طریق کسی که نماز قضای احتیاطی می‌خواند حاصل نمی‌شود.

تکلیفاً حرام نیست؛ ولی دارای اثر وضعی است و سبب بطلان جماعت او می شود.

در نماز جماعت تا قصد فرادا نکند، حکم جماعت باقی است.