در فرض سؤال، باید از میقات به عمره تمتع محرم شود و عمره تمتع حج وی همین عمره اخیره است.

اگر می تواند باید به میقات برگردد و اگر بخاطر ضیق وقت یا عذر دیگر نمی تواند، باید به خارج حرم برود و از آنجام مُحرم شود و اگر بر این نیز قادر نیست در داخل حرم مُحرم شود و حجّ او صحیح است.

از ادنی الحلّ محرم شود.

اجاره اگر مخصوص به حجّ در همان سال است، باطل است و باید حجة الاسلام را بجا آورد.

باید به هر نحو که می تواند بگوید و بنابر احتیاط نایب هم بگیرد.

زنان در هر لباسی می توانند مُحرم شوند؛ مگر در حریر خالص.

پس از فرا رسیدن زمانی که صرف آن برای رسیدن به حجّ، لازم است، شخص مستطیع نمی تواند خود را از استطاعت بیندازد و پیش از فرا رسیدن این زمان نیز احتیاط واجب آن است که خود را از استطاعت خارج نسازد.

در فرض سؤال زن مالک پول است و اگر سایر شرایط استطاعت را داراست، مستطیع می شود.

بدهی در صورتی که وقت ادای آن نرسیده یا وقت ادای آن رسیده، ولی طلبکار راضی به تأخیر آن است و در هر صورت مطمئن است که در هنگام اداء قادر به آن می باشد، مانع از وجوب حج نمی شود؛ ولی در غیر این صورت حجّ واجب نیست.

کسی که می داند با وضع معمول حج و مخارج عادی آن، دارای استطاعت نیست ولی احتمال می دهد که اگر تحقیق کند راه هایی پیدا شده که با وضع فعلی خود بتواند حج را انجام دهد، لازم نیست فحص کند؛ ولی ملاحظه وضع مالی موجود خود برای کسی که نمی داند آیا استطاعت حج دارد یا نه و می خواهد بداند که آیا مستطیع هست یا نه، علی الظّاهر واجب است.

اگر با وجود گرانی هزینه حج مکلف از استطاعت خارج نشده است، حج واجب است؛ مگر اینکه صرف چنین هزینه ای موجب حرج و مشقت در زندگی شود.

بنا بر احتیاط باید به فقرای شیعه داده شود.

در فقیری که زکات دریافت می‌کند، عدالت شرط نیست.

بر مهمان یکی دو روزه، ولو شب در منزل میزبان بماند، نانخور صدق نمی‌کند.

فطریۀ میهمان یک شبه بر میزبان نیست. در وجوب فطریۀ میهمانی که پیش از غروب آفتاب بر میزبان وارد می شود شرط است که جزو افراد نانخور و تحت عنوان عائلۀ میزبان محسوب شود مانند خدمتکار یا بعض افراد فامیلی که هر از چند گاه چند روزی در منزل شخص به سر می برند.