در فرض مذکور، اگر چنانچه کاری که نماز را باطل می کند انجام نداده، باید آن چه از نماز را که نخوانده است، بخواند و برای سلام بی جا، بنا بر احتیاط واجب دو سجدۀ سهو نماید و اگر کاری که نماز را باطل می کند انجام داده، مثلاً پشت به قبله کرده است، باید نماز را دوباره به جا آورد.

نماز گزار باید تکبیرة الاحرام را طوری بخواند که تلفظ به آن محسوب شود و نشانۀ آن این است که خودش بتواند آنچه را می‌خواند و بر زبان جاری می‌کند ـ اگر دچار سنگینی گوش یا سر و صدای محیط نیست ـ بشنود.

بطور کلی تکرار امامت در نماز جماعت در نمازهای یومیه یک بار جایز است، مشروط بر این که مأمومین در جماعت دوم غیر از مأمومین جماعت اول باشند؛ ضمناً گرفتن حقوق نیز اشکالی ندارد و مانع از صحت اقتدا نمی‌شود.

در فرض مذکور، اشکال ندارد و به طور کلی رعایت ترتیب در خواندن نماز قضا واجب نیست؛ مگر در قضای نماز ظهر و عصر از یک روز و قضای نماز مغرب و عشای یک روز.

در صورت علم به انجام نماز به صورت صحیح، اشکالی ندارد؛ هرچند احتیاط مستحب آن است که بالغ باشد.

به طور کلی ریا در اصل نماز، یعنی تظاهر به دینداری و امثال آن، حرام و موجب بطلان نماز است و چنانچه ریا در بعضی از اجزای نماز باشد، بنا بر احتیاط واجب باید نماز را دوباره بخواند.

اگر بدن یا لباس، خونی نشود، ولی به واسطۀ برخورد با خون، متنجس شود، مانند این که دست یا لباس نمازگزار که خیس است، به خون خشک شده ای برخورد کند و متنجس شود، ولی عین خون منتقل نشود، اگر چه مقداری که نجس شده، کمتر از یک بند انگشت باشد، نمی توان با آن نماز خواند.

در مورد سؤال، اگر امام جماعت نمازش را احتیاطاً دوباره می خواند، فقط در صورتی مأموم می تواند به او اقتدا کند که او نیز بخواهد نمازش را احتیاطاً دوباره بخواند و جهت احتیاطش با امام یکی باشد.

در نماز جعفر طیار می تواند به همان تسبیحات اکتفا نماید؛ هر چند احتیاط مستحب این است که ذکر رکوع و سجده را نیز بگوید.

اگر بین نماز جمعه و نماز عصر، نافله نماز عصر را نخوانند یا فاصله طولانی نشود، بنا بر احتیاط واجب باید اذان گفتن برای نماز عصر، ترک شود.

خواندن سوره حمد در قنوت اشکال ندارد، ولی بهتر است دعاهایی خوانده شود که در قرآن آمده است، مانند «رَبَّنا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذابَ النَّار»، یا ذکرها و دعاهایی که از معصومین (علیهم السّلام) نقل شده است، مانند ذکر: «لا اِلَهَ اِلاّ اللهُ الحَلِیمُ الکَرِیمُ، لا اِلهَ اِلاّ اللهُ العَلِیُّ العَظِیمُ، سُبْحَانَ اللهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْاَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ العَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ العَالَمینَ».

به طور کلی بعد از گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» می‌توانید سوره را معین کرده یا به سوره دیگری عدول کنید.

سزاوار است به صورت اخفات (آهسته) گفته شود.

مستحب است در حال قیام، دست‌ها را روی ران‌ها بگذارید.

اگر فراموش کنید و پیش از آن که به اندازه رکوع خم شوید و یادتان بیاید، مستحب است بایستید و قنوت را بخوانید و اگر در رکوع یادتان بیاید مستحب است بعد از رکوع، قضا کنید و اگر در سجده یادتان بیاید مستحب است بعد از سلام نماز قضا نمایید.